Rodzaje / mięsak-tkanek miękkich / pacjent / mięsakomięsak-prążkowanokomórkowy-leczenie-pdq

Leczenie mięsaka prążkowanokomórkowego u dzieci (®) - wersja dla pacjenta

Ogólne informacje na temat mięsaka prążkowanokomórkowego dzieciństwa

Mięsak prążkowanokomórkowy u dzieci to choroba, w której w tkance mięśniowej powstają komórki złośliwe (rakowe).

Mięsak prążkowanokomórkowy to rodzaj mięsaka. Mięsak to rak tkanki miękkiej (takiej jak mięśnie), tkanki łącznej (np. Ścięgna lub chrząstki) lub kości. Mięsak prążkowanokomórkowy zwykle zaczyna się w mięśniach przyczepionych do kości i które pomagają ciału się poruszać. Mięsak prążkowanokomórkowy jest najczęstszym typem mięsaka tkanek miękkich u dzieci. Może się rozpocząć w wielu miejscach ciała.

Istnieją trzy główne typy mięsaka prążkowanokomórkowego:

• Zarodkowy: ten typ występuje najczęściej w okolicy głowy i szyi lub w narządach płciowych lub moczowych, ale może wystąpić w dowolnym miejscu ciała. Jest to najczęstszy typ mięsaka prążkowanokomórkowego.

• Pęcherzykowe: ten typ występuje najczęściej w rękach lub nogach, klatce piersiowej, brzuchu, narządach płciowych lub okolicy odbytu.

• Anaplastyczny: jest to najmniej powszechny typ mięsaka prążkowanokomórkowego u dzieci.

Zobacz poniższe podsumowania leczenia , aby uzyskać informacje na temat innych typów mięsaków tkanek miękkich:

• Mięsak tkanek miękkich u dzieci

• Mięsak tkanek miękkich dorosłych

Pewne uwarunkowania genetyczne zwiększają ryzyko dziecięcego mięsaka prążkowanokomórkowego.

Wszystko, co zwiększa ryzyko zachorowania, nazywa się czynnikiem ryzyka. Posiadanie czynnika ryzyka nie oznacza, że ​​zachorujesz na raka; brak czynników ryzyka nie oznacza, że ​​nie zachorujesz na raka. Porozmawiaj z lekarzem dziecka, jeśli uważasz, że Twoje dziecko może być zagrożone.

Czynniki ryzyka mięsaka prążkowanokomórkowego obejmują następujące choroby dziedziczne:

• Zespół Li-Fraumeni.

• Blastoma opłucno-płucna.

• Neurofibromatoza typu 1 (NF1).

• Zespół Costello.

• Zespół Beckwitha-Wiedemanna.

• Zespół Noonan.

Dzieci, które miały dużą masę urodzeniową lub były większe niż oczekiwano w chwili urodzenia, mogą mieć zwiększone ryzyko zarodkowego mięsaka prążkowanokomórkowego.

W większości przypadków przyczyna mięsaka prążkowanokomórkowego nie jest znana.

Oznaką dziecięcego mięsaka prążkowanokomórkowego jest guzek lub obrzęk, który stale się powiększa.

Oznaki i objawy mogą być spowodowane dziecięcym mięsakiem prążkowanokomórkowym lub innymi schorzeniami. Oznaki i objawy, które występują, zależą od miejsca powstania raka. Skontaktuj się z lekarzem dziecka, jeśli Twoje dziecko ma którekolwiek z poniższych:

• Guz lub obrzęk, który powiększa się lub nie ustępuje. To może być bolesne.

• Wypukłość oka.

• Bół głowy.

• Problemy z oddawaniem moczu lub wypróżnianiem.

• Krew w moczu.

• Krwawienie z nosa, gardła, pochwy lub odbytu.

Testy diagnostyczne i biopsja służą do wykrywania (znajdowania) i diagnozowania mięsaka prążkowanokomórkowego wieku dziecięcego.

Wykonywane testy diagnostyczne zależą częściowo od miejsca powstania raka. Można zastosować następujące testy i procedury:

• Fizyczne badanie i historia: badanie ciała w celu sprawdzenia ogólnych oznak zdrowia, w tym sprawdzenia objawów choroby, takich jak guzki lub cokolwiek innego, co wydaje się niezwykłe. Przeprowadzona zostanie również historia nawyków zdrowotnych pacjenta oraz przebytych chorób i leczenia.

• RTG: zdjęcie rentgenowskie narządów i kości wewnątrz ciała, np. Klatki piersiowej. Promieniowanie rentgenowskie to rodzaj wiązki energii, która może przejść przez ciało i na kliszę, tworząc obraz obszarów wewnątrz ciała.

• TK (tomografia komputerowa): procedura, która tworzy serię szczegółowych zdjęć obszarów wewnątrz ciała, takich jak klatka piersiowa, brzuch, miednica lub węzły chłonne, wykonanych pod różnymi kątami. Zdjęcia są wykonywane przez komputer połączony z aparatem rentgenowskim. Barwnik można wstrzyknąć do żyły lub połknąć, aby narządy lub tkanki były wyraźniejsze. Procedura ta jest również nazywana tomografią komputerową, tomografią komputerową lub komputerową tomografią osiową.

Tomografia komputerowa (CT) jamy brzusznej. Dziecko leży na stole, który przesuwa się przez tomograf, który wykonuje zdjęcia rentgenowskie wnętrza jamy brzusznej.

• MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego): procedura wykorzystująca magnes, fale radiowe i komputer do wykonania serii szczegółowych zdjęć obszarów ciała, takich jak czaszka, mózg i węzły chłonne. Ta procedura jest również nazywana obrazowaniem metodą jądrowego rezonansu magnetycznego (NMRI).

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jamy brzusznej. Dziecko leży na stole, który wsuwa się do skanera MRI, który wykonuje zdjęcia wnętrza ciała. Podkładka na brzuchu dziecka pomaga uzyskać wyraźniejszy obraz.

• Skan PET (skan pozytonowej tomografii emisyjnej): procedura znajdowania złośliwych komórek nowotworowych w organizmie. Niewielką ilość radioaktywnej glukozy (cukru) wstrzykuje się do żyły. Skaner PET obraca się wokół ciała i tworzy obraz miejsca, w którym glukoza jest wykorzystywana w organizmie. Złośliwe komórki nowotworowe są jaśniejsze na obrazie, ponieważ są bardziej aktywne i pobierają więcej glukozy niż normalne komórki.

Skan pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). Dziecko leży na stole, który przesuwa się przez skaner PET. Zagłówek i biały pasek pomagają dziecku leżeć nieruchomo. Niewielka ilość radioaktywnej glukozy (cukru) jest wstrzykiwana do żyły dziecka, a skaner wykonuje obraz tego, gdzie w organizmie jest wykorzystywana glukoza. Komórki rakowe są jaśniejsze na zdjęciu, ponieważ pobierają więcej glukozy niż zwykłe komórki.

• Skan kości: procedura mająca na celu sprawdzenie, czy w kości znajdują się szybko dzielące się komórki, takie jak komórki rakowe. Bardzo mała ilość materiału radioaktywnego jest wstrzykiwana do żyły i przemieszcza się przez krwioobieg. Materiał radioaktywny gromadzi się w kościach z rakiem i jest wykrywany przez skaner.

Skan kości. Niewielka ilość materiału radioaktywnego jest wstrzykiwana do żyły dziecka i przemieszcza się przez krew. Materiał radioaktywny gromadzi się w kościach. Gdy dziecko leży na stole, który wsuwa się pod skaner, radioaktywny materiał jest wykrywany, a obrazy są wykonywane na ekranie komputera.

• Aspiracja i biopsja szpiku kostnego: pobranie szpiku kostnego, krwi i małego kawałka kości poprzez wprowadzenie wydrążonej igły do ​​kości biodrowej. Próbki są pobierane z obu kości biodrowych. Patolog ogląda szpik kostny, krew i kość pod mikroskopem, szukając oznak raka.

Aspiracja i biopsja szpiku kostnego. Po znieczuleniu niewielkiego obszaru skóry do kości biodrowej dziecka wprowadza się igłę szpiku kostnego. Próbki krwi, kości i szpiku kostnego pobiera się do badania pod mikroskopem.

• Nakłucie lędźwiowe: Procedura używana do pobierania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) z kręgosłupa. Odbywa się to poprzez umieszczenie igły między dwiema kościami w kręgosłupie i do płynu mózgowo-rdzeniowego wokół rdzenia kręgowego i pobranie próbki płynu. Próbka płynu mózgowo-rdzeniowego jest sprawdzana pod mikroskopem pod kątem oznak komórek rakowych. Ta procedura jest również nazywana LP lub nakłuciem lędźwiowym.

Jeśli te testy wykażą, że może wystąpić mięsak prążkowanokomórkowy, wykonuje się biopsję. Biopsja polega na usunięciu komórek lub tkanek, aby patolog mógł je obejrzeć pod mikroskopem w celu sprawdzenia objawów raka. Ponieważ leczenie zależy od rodzaju mięsaka prążkowanokomórkowego, próbki biopsji powinny być sprawdzane przez patologa mającego doświadczenie w rozpoznawaniu mięsaka prążkowanokomórkowego.

Można zastosować jeden z następujących rodzajów biopsji:

• Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (FNA): pobranie tkanki lub płynu za pomocą cienkiej igły.

• Biopsja gruboigłowa: usunięcie tkanki za pomocą szerokiej igły. Ta procedura może być prowadzona za pomocą USG, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.

• Biopsja otwarta: usunięcie tkanki przez nacięcie (nacięcie) wykonane w skórze.

• Biopsja węzła wartowniczego: Usunięcie wartowniczego węzła chłonnego podczas operacji. Wartowniczy węzeł chłonny jest pierwszym węzłem chłonnym w grupie węzłów chłonnych, który otrzymuje drenaż limfatyczny z guza pierwotnego. Jest to pierwszy węzeł chłonny, do którego prawdopodobnie rozprzestrzeni się rak z guza pierwotnego. W pobliżu guza wstrzykuje się substancję radioaktywną i / lub niebieski barwnik. Substancja lub barwnik przepływa przez przewody chłonne do węzłów chłonnych. Usuwany jest pierwszy węzeł chłonny, który otrzymał substancję lub barwnik. Patolog ogląda tkankę pod mikroskopem w poszukiwaniu komórek rakowych. Jeśli nie zostaną znalezione komórki rakowe, usunięcie większej liczby węzłów chłonnych może nie być konieczne. Czasami wartowniczy węzeł chłonny znajduje się w więcej niż jednej grupie węzłów.

Na próbce pobranej tkanki można przeprowadzić następujące testy:

• Mikroskopia świetlna: test laboratoryjny, w którym komórki w próbce tkanki są oglądane pod zwykłym mikroskopem o dużej mocy w celu wykrycia pewnych zmian w komórkach.

• Immunohistochemia: test wykorzystujący przeciwciała do sprawdzenia określonych antygenów w próbce tkanki. Przeciwciało jest zwykle połączone z substancją radioaktywną lub barwnikiem, który powoduje rozświetlenie tkanki pod mikroskopem. Ten typ testu może być użyty do określenia różnic między różnymi typami raka.

• FISH (fluorescencyjna hybrydyzacja in situ): test laboratoryjny używany do badania genów lub chromosomów w komórkach i tkankach. Fragmenty DNA zawierające barwnik fluorescencyjny są wytwarzane w laboratorium i dodawane do komórek lub tkanek na szklanym szkiełku. Kiedy te fragmenty DNA przyczepiają się do pewnych genów lub obszarów chromosomów na szkiełku, zapalają się, gdy są oglądane pod mikroskopem w specjalnym świetle. Ten typ testu służy do wykrywania określonych zmian genów.

• Test odwrotnej transkrypcji - łańcuchowa reakcja polimerazy (RT – PCR): Badanie laboratoryjne, w którym komórki w próbce tkanki są badane przy użyciu substancji chemicznych w celu wykrycia określonych zmian w strukturze lub funkcji genów.

• Analiza cytogenetyczna: test laboratoryjny, w którym komórki w próbce tkanki są oglądane pod mikroskopem w celu wyszukania pewnych zmian w chromosomach.

Pewne czynniki wpływają na rokowanie (szansę wyzdrowienia) i opcje leczenia.

Rokowanie (szansa na wyzdrowienie) i opcje leczenia zależą od następujących czynników:

• Wiek pacjenta.

• Gdzie w ciele zaczął się guz.

• Wielkość guza w momencie rozpoznania.

• Czy guz został całkowicie usunięty chirurgicznie.

• Rodzaj mięsaka prążkowanokomórkowego (zarodkowy, zębodołowy lub anaplastyczny).

• Czy są jakieś zmiany w genach.

• Czy w momencie rozpoznania guz rozprzestrzenił się na inne części ciała.

• Czy guz znajdował się w węzłach chłonnych w momencie rozpoznania.

• Czy guz reaguje na chemioterapię i / lub radioterapię.

W przypadku pacjentów z nawrotowym rakiem rokowanie i leczenie zależą również od:

• Gdzie w ciele guz powrócił (powrócił).

• Ile czasu minęło od zakończenia leczenia raka do nawrotu raka.

• Czy guz był leczony radioterapią.

Etapy dziecięcego mięsaka prążkowanokomórkowego

KLUCZOWE PUNKTY

• Po zdiagnozowaniu mięsaka prążkowanokomórkowego w dzieciństwie leczenie opiera się częściowo na stadium raka, a czasem na tym, czy wszystkie nowotwory zostały usunięte chirurgicznie.

• Istnieją trzy sposoby rozprzestrzeniania się raka w organizmie.

• Rak może rozprzestrzenić się z miejsca, w którym się rozpoczął, na inne części ciała.

• Inscenizacja dziecięcego mięsaka prążkowanokomórkowego składa się z trzech części.

• Stopień zaawansowania opiera się na wielkości guza, miejscu, w którym znajduje się w ciele i na tym, czy rozprzestrzenił się na inne części ciała:

• Scena 1

• Etap 2

• Etap 3

• Etap 4

• System grupowania opiera się na tym, czy rak się rozprzestrzenił i czy cały rak został usunięty chirurgicznie:

• Grupa I

• Grupa II

• Grupa III

• Grupa IV

• Grupa ryzyka oparta jest na systemie stopniowania i systemie grupowania.

• Mięsak prążkowanokomórkowy w dzieciństwie niskiego ryzyka

• Mięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego średniego ryzyka

• Mięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego wysokiego ryzyka

Po zdiagnozowaniu mięsaka prążkowanokomórkowego w dzieciństwie leczenie opiera się częściowo na stadium raka, a czasem na tym, czy wszystkie nowotwory zostały usunięte chirurgicznie.

Proces stosowany w celu ustalenia, czy rak rozprzestrzenił się w tkance lub na inne części ciała, nazywany jest etapowaniem. Aby zaplanować leczenie, ważna jest znajomość etapu. Lekarz wykorzysta wyniki testów diagnostycznych, aby ustalić stadium choroby.

Leczenie mięsaka prążkowanokomórkowego wieku dziecięcego opiera się częściowo na stadium zaawansowania, a czasami na ilości raka, który pozostaje po operacji usunięcia guza. Patolog użyje mikroskopu, aby sprawdzić tkanki usunięte podczas operacji, w tym próbki tkanek z brzegów obszarów, w których usunięto raka, oraz węzłów chłonnych. Ma to na celu sprawdzenie, czy wszystkie komórki rakowe zostały usunięte podczas operacji.

Istnieją trzy sposoby rozprzestrzeniania się raka w organizmie.

Rak może rozprzestrzeniać się przez tkanki, układ limfatyczny i krew:

• Tkanka. Rak rozprzestrzenia się od miejsca, w którym się rozpoczął, przez wrastanie w pobliskie obszary.

• System limfatyczny. Rak rozprzestrzenia się od miejsca, w którym się rozpoczął, dostając się do układu limfatycznego. Rak przenosi się przez naczynia limfatyczne do innych części ciała.

• Krew. Rak rozprzestrzenia się od miejsca, w którym się rozpoczął, dostając się do krwi. Rak przenosi się przez naczynia krwionośne do innych części ciała.

Rak może rozprzestrzenić się z miejsca, w którym się rozpoczął, na inne części ciała.

Kiedy rak rozprzestrzenia się na inną część ciała, nazywa się to przerzutami. Komórki rakowe odrywają się od miejsca, w którym się rozpoczęły (pierwotnego guza) i przemieszczają się przez układ limfatyczny lub krew.

System limfatyczny. Rak dostaje się do układu limfatycznego, przemieszcza się przez naczynia limfatyczne i tworzy guz (guz przerzutowy) w innej części ciała. Krew. Rak dostaje się do krwi, przemieszcza się przez naczynia krwionośne i tworzy guz (guz przerzutowy) w innej części ciała. Guz z przerzutami to ten sam rodzaj raka, co guz pierwotny. Na przykład, jeśli mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy rozprzestrzenia się do płuc, komórki rakowe w płucach są w rzeczywistości komórkami mięsaka prążkowanokomórkowego. Choroba jest przerzutowym mięsakiem prążkowanokomórkowym, a nie rakiem płuc.

Inscenizacja dziecięcego mięsaka prążkowanokomórkowego składa się z trzech części.

W przypadku mięsaka prążkowanokomórkowego dziecięcego stosuje się trzy różne sposoby opisu raka:

• System etapowy.
• System grupowania.
• Grupa ryzyka.

Stopień zaawansowania opiera się na wielkości guza, miejscu, w którym znajduje się w ciele i na tym, czy rozprzestrzenił się na inne części ciała:

Scena 1

W stadium 1 guz ma dowolną wielkość, może rozprzestrzenić się do węzłów chłonnych i znajduje się tylko w jednym z następujących „korzystnych” miejsc:

• Oko lub okolice oczu.

• Głowa i szyja (ale nie w tkance obok mózgu i rdzenia kręgowego).

• Woreczek żółciowy i drogi żółciowe.

• Cewki moczowe lub cewka moczowa.

• Jądra, jajnik, pochwa lub macica.

Mięsak prążkowanokomórkowy, który tworzy się w „korzystnym” miejscu, ma lepsze rokowanie. Jeśli miejsce, w którym występuje rak, nie jest jednym z korzystnych miejsc wymienionych powyżej, mówi się, że jest to miejsce „niekorzystne”.

Rozmiary guzów są często mierzone w centymetrach (cm) lub calach. Typowe produkty spożywcze, które można wykorzystać do określenia rozmiaru guza w cm, to: groszek (1 cm), orzeszek ziemny (2 cm), winogrono (3 cm), orzech (4 cm), limonka (5 cm lub 2 cale), jajko (6 cm), brzoskwinia (7 cm) i grejpfrut (10 cm lub 4 cale).

Etap 2

W stadium 2 nowotwór znajduje się w „niekorzystnym” miejscu (na jednym obszarze nieokreślonym jako „korzystny” w stadium 1). Guz jest nie większy niż 5 centymetrów i nie rozprzestrzenił się na węzły chłonne.

Etap 3

W stadium 3 rak jest wykrywany w „niekorzystnym” miejscu (każdy obszar nieopisany jako „korzystny” w stadium 1) i jeden z poniższych jest prawdziwy:

• Guz ma nie więcej niż 5 centymetrów, a rak rozprzestrzenił się na pobliskie węzły chłonne.

• Guz jest większy niż 5 centymetrów i rak mógł rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne.

Etap 4

W stadium 4 guz może mieć dowolną wielkość, a rak może rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne. Rak rozprzestrzenił się na odległe części ciała, takie jak płuca, szpik kostny lub kość.

System grupowania opiera się na tym, czy rak się rozprzestrzenił i czy cały rak został usunięty chirurgicznie:

Grupa I

Rak został znaleziony tylko w miejscu, w którym się rozpoczął i został całkowicie usunięty operacyjnie. Tkankę pobrano z brzegów miejsca, w którym usunięto guz. Tkanka została sprawdzona pod mikroskopem przez patologa i nie znaleziono żadnych komórek rakowych.

Grupa II

Grupa II jest podzielona na grupy IIA, IIB i IIC.

• IIA: Rak został usunięty chirurgicznie, ale komórki rakowe były widoczne, gdy tkanka pobrana z krawędzi miejsca, w którym usunięto guz, była oglądana pod mikroskopem przez patologa.

• IIB: Rak rozprzestrzenił się na pobliskie węzły chłonne, a rak i węzły chłonne zostały usunięte chirurgicznie.

• IIC: Rak rozprzestrzenił się na pobliskie węzły chłonne, rak i węzły chłonne zostały usunięte chirurgicznie i przynajmniej jedno z poniższych jest prawdziwe:

• Tkanka pobrana z brzegów miejsca, w którym usunięto guz, została zbadana pod mikroskopem przez patologa i zaobserwowano komórki rakowe.

• Najdalszy węzeł chłonny od usuniętego guza został sprawdzony pod mikroskopem przez patologa i zaobserwowano komórki rakowe.

Grupa III

Rak został częściowo usunięty przez biopsję lub operację, ale pozostaje guz, który można zobaczyć okiem.

Grupa IV

• Rak rozprzestrzenił się na odległe części ciała, kiedy zdiagnozowano raka.

• Komórki rakowe znajdują się za pomocą testu obrazowego; lub

W płynie otaczającym mózg, rdzeń kręgowy, płuca lub w płynie w jamie brzusznej znajdują się komórki rakowe; lub guzy znajdują się w tych obszarach.

Grupa ryzyka oparta jest na systemie stopniowania i systemie grupowania.

Grupa ryzyka opisuje prawdopodobieństwo nawrotu (nawrotu) mięsaka prążkowanokomórkowego. Każde dziecko leczone z powodu mięsaka prążkowanokomórkowego powinno otrzymać chemioterapię, aby zmniejszyć ryzyko nawrotu raka. Rodzaj leku przeciwnowotworowego, dawka i liczba podanych terapii zależą od tego, czy dziecko ma mięsaka prążkowanokomórkowego niskiego, średniego czy wysokiego ryzyka.

Stosowane są następujące grupy ryzyka:

Mięsak prążkowanokomórkowy w dzieciństwie niskiego ryzyka

• Mięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego niskiego ryzyka jest jednym z następujących:

Nowotwór zarodkowy dowolnej wielkości, który znajduje się w „korzystnym” miejscu. Po operacji może pozostać guz, który można zobaczyć pod mikroskopem lub bez. Rak mógł rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne. Następujące obszary to „korzystne” witryny:

• Oko lub okolice oczu.

• Głowa lub szyja (ale nie w tkance w pobliżu ucha, nosa, zatok lub podstawy czaszki).

• Woreczek żółciowy i drogi żółciowe.

• Cewka moczowa lub cewka moczowa.

• Jądra, jajnik, pochwa lub macica.

Nowotwór zarodkowy dowolnej wielkości, który nie znajduje się w „korzystnym” miejscu. Po operacji może pozostać guz, który można zobaczyć tylko pod mikroskopem. Rak mógł rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne.

Mięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego średniego ryzyka

Mięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego o średnim ryzyku jest jednym z następujących:

• Nowotwór zarodkowy dowolnej wielkości, który nie występuje w żadnym z „korzystnych” miejsc wymienionych powyżej. Po operacji pozostaje guz, który można zobaczyć pod mikroskopem lub bez. Rak mógł rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne.

• Guz pęcherzykowy dowolnej wielkości w „korzystnym” lub „niekorzystnym” miejscu. Po operacji może pozostać guz, który można zobaczyć pod mikroskopem lub bez. Rak mógł rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne.

Mięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego wysokiego ryzyka

Dziecięcy mięsak prążkowanokomórkowy wysokiego ryzyka może być typem embrionalnym lub pęcherzykowym. Może rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne i rozprzestrzenić się na jeden lub więcej z następujących:

• Inne części ciała, które nie znajdują się w pobliżu miejsca powstania guza.

• Płyn wokół mózgu lub rdzenia kręgowego.

• Płyn w płucach lub brzuchu.

Nawracający mięsak prążkowanokomórkowy dzieciństwa

Nawracający mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy wieku dziecięcego to rak, który nawrócił (powrócił) po leczeniu. Rak może powrócić w tym samym miejscu lub w innych częściach ciała, takich jak płuca, kości lub szpik kostny. Rzadziej mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy może nawracać w piersi u dorastających kobiet lub w wątrobie.

Przegląd opcji leczenia

KLUCZOWE PUNKTY

• Istnieją różne metody leczenia pacjentów z dziecięcym mięsakiem prążkowanokomórkowym.

• Leczenie dzieci z mięsakiem prążkowanokomórkowym powinno być zaplanowane przez zespół pracowników służby zdrowia, którzy są ekspertami w leczeniu raka u dzieci.

• Leczenie mięsaka prążkowanokomórkowego wieku dziecięcego może powodować działania niepożądane.

• Stosowane są trzy rodzaje standardowego leczenia:

• Operacja

• Radioterapia

• Chemoterapia

• W badaniach klinicznych testowane są nowe rodzaje leczenia.

• Immunoterapia

• Terapia celowana

• Pacjenci mogą chcieć pomyśleć o wzięciu udziału w badaniu klinicznym.

• Pacjenci mogą brać udział w badaniach klinicznych przed, w trakcie lub po rozpoczęciu leczenia raka.

• Mogą być potrzebne dalsze testy.

Istnieją różne metody leczenia pacjentów z dziecięcym mięsakiem prążkowanokomórkowym.

Niektóre zabiegi są standardowe (obecnie stosowane leczenie), a niektóre są testowane w badaniach klinicznych. Badanie kliniczne dotyczące leczenia to badanie, które ma pomóc ulepszyć obecne metody leczenia lub uzyskać informacje na temat nowych metod leczenia pacjentów z rakiem. Gdy badania kliniczne wykażą, że nowe leczenie jest lepsze niż standardowe leczenie, nowe leczenie może stać się standardowym leczeniem.

Ponieważ rak u dzieci występuje rzadko, należy rozważyć udział w badaniu klinicznym. Niektóre badania kliniczne są otwarte tylko dla pacjentów, którzy nie rozpoczęli leczenia.

Leczenie dzieci z mięsakiem prążkowanokomórkowym powinno być zaplanowane przez zespół pracowników służby zdrowia, którzy są ekspertami w leczeniu raka u dzieci.

Ponieważ mięsak prążkowanokomórkowy może tworzyć się w wielu różnych częściach ciała, stosuje się wiele różnych rodzajów leczenia. Leczenie będzie nadzorowane przez onkologa dziecięcego, lekarza specjalizującego się w leczeniu dzieci chorych na raka. Onkolog dziecięcy współpracuje z innymi pracownikami służby zdrowia, którzy są ekspertami w leczeniu dzieci z mięsakiem prążkowanokomórkowym i specjalizują się w określonych dziedzinach medycyny. Mogą to być następujący specjaliści:

• Pediatra.

• Chirurg dziecięcy.

• Onkolog radioterapii.

• Hematolog dziecięcy.

• Radiolog dziecięcy.

• Specjalista pielęgniarki pediatrycznej.

• Genetyk lub doradca ds. Genetyki raka.

• Pracownik socjalny.

• Specjalista rehabilitacji.

Leczenie mięsaka prążkowanokomórkowego wieku dziecięcego może powodować działania niepożądane.

Aby uzyskać informacje o skutkach ubocznych, które pojawiają się podczas leczenia raka, zobacz naszą stronę o skutkach ubocznych.

Skutki uboczne leczenia raka, które rozpoczynają się po leczeniu i trwają przez miesiące lub lata, nazywane są efektami późnymi. Późne skutki leczenia raka mięsaka prążkowanokomórkowego mogą obejmować:

• Problemy fizyczne.

• Zmiany nastroju, uczuć, myślenia, uczenia się lub pamięci.

• Drugie nowotwory (nowe rodzaje raka).

Niektóre późne efekty można leczyć lub kontrolować. Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzami dziecka o wpływie leczenia raka na dziecko. (Zobacz podsumowanie na temat późnych skutków leczenia raka u dzieci, aby uzyskać więcej informacji.)

Stosowane są trzy rodzaje standardowego leczenia:

Operacja

Chirurgia (usunięcie raka podczas operacji) jest stosowana w leczeniu dziecięcego mięsaka prążkowanokomórkowego. Często wykonywany jest rodzaj operacji zwany szerokim wycięciem miejscowym. Szerokie wycięcie miejscowe polega na usunięciu guza i części tkanki wokół niego, w tym węzłów chłonnych. Może być potrzebna druga operacja, aby usunąć cały rak. To, czy operacja jest wykonywana i rodzaj operacji, zależy od następujących czynników:

• Gdzie w ciele zaczął się guz.

• Wpływ operacji na wygląd dziecka.

• Wpływ operacji na ważne funkcje organizmu dziecka.

• Jak guz zareagował na chemioterapię lub radioterapię, które mogły być podane jako pierwsze.

U większości dzieci z mięsakiem prążkowanokomórkowym nie ma możliwości usunięcia całego guza chirurgicznie.

Mięsak prążkowanokomórkowy może powstawać w wielu różnych miejscach ciała, a operacja będzie przebiegać inaczej w każdym miejscu. Zabieg chirurgiczny dotyczący mięsaka prążkowanokomórkowego oka lub okolic narządów płciowych to zwykle biopsja. Chemioterapię, a czasem radioterapię, można podać przed operacją w celu zmniejszenia dużych guzów.

Po tym, jak lekarz usunie wszystkie nowotwory widoczne w czasie operacji, pacjenci otrzymają chemioterapię po operacji, aby zabić wszelkie pozostałe komórki rakowe. Można również zastosować radioterapię. Leczenie po zabiegu, mające na celu zmniejszenie ryzyka nawrotu raka, nazywane jest leczeniem uzupełniającym.

Radioterapia

Radioterapia to terapia przeciwnowotworowa, która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie o wysokiej energii lub inne rodzaje promieniowania do zabijania komórek rakowych lub powstrzymania ich wzrostu. Istnieją dwa rodzaje radioterapii:

• Radioterapia zewnętrzna wykorzystuje maszynę znajdującą się poza ciałem do wysyłania promieniowania w kierunku raka. Pewne sposoby radioterapii mogą pomóc w zapobieganiu uszkodzeniu pobliskiej zdrowej tkanki przez promieniowanie. Te rodzaje radioterapii zewnętrznej obejmują:

• Konformalna radioterapia: Konformalna radioterapia jest rodzajem radioterapii zewnętrznej, która wykorzystuje komputer do wykonania trójwymiarowego (3-D) obrazu guza i kształtuje wiązki promieniowania tak, aby pasowały do ​​guza. Dzięki temu wysoka dawka promieniowania dociera do guza i powoduje mniejsze uszkodzenia pobliskiej zdrowej tkanki.

• Radioterapia z modulacją intensywności (IMRT): IMRT jest rodzajem radioterapii trójwymiarowej (3-D), w której wykorzystuje się komputer do wykonywania zdjęć wielkości i kształtu guza. Cienkie wiązki promieniowania o różnej intensywności (sile) są kierowane na guz pod różnymi kątami.

• Volumetrical modulated arc therapy (VMAT): VMAT to rodzaj trójwymiarowej radioterapii, która wykorzystuje komputer do wykonywania zdjęć wielkości i kształtu guza. Urządzenie do napromieniania kręci się wokół pacjenta raz podczas zabiegu i wysyła do guza cienkie wiązki promieniowania o różnej intensywności (sile). Leczenie za pomocą VMAT przebiega szybciej niż leczenie za pomocą IMRT.

• Stereotaktyczna radioterapia ciała: Stereotaktyczna radioterapia ciała jest rodzajem zewnętrznej radioterapii. Do ułożenia pacjenta w tej samej pozycji przy każdym napromienianiu używa się specjalnego sprzętu. Raz dziennie przez kilka dni urządzenie napromieniowujące kieruje większą niż zwykle dawkę promieniowania bezpośrednio na guz. Mając pacjenta w tej samej pozycji podczas każdego zabiegu, dochodzi do mniejszego uszkodzenia pobliskiej zdrowej tkanki. Procedura ta jest również nazywana stereotaktyczną radioterapią wiązką zewnętrzną i radioterapią stereotaktyczną.

• Radioterapia wiązką protonów: Terapia wiązką protonów to rodzaj wysokoenergetycznej radioterapii zewnętrznej. Maszyna do radioterapii kieruje strumienie protonów (maleńkich, niewidocznych, dodatnio naładowanych cząstek) do komórek rakowych, aby je zabić. Ten rodzaj leczenia powoduje mniejsze uszkodzenia pobliskiej zdrowej tkanki.

• Radioterapia wewnętrzna wykorzystuje substancję radioaktywną zamkniętą w igłach, nasionach, drutach lub cewnikach, które są umieszczane bezpośrednio w raku lub w jego pobliżu. Jest stosowany w leczeniu raka w takich obszarach, jak pochwa, srom, macica, pęcherz, prostata, głowa lub szyja. Radioterapia wewnętrzna jest również nazywana brachyterapią, radioterapią wewnętrzną, radioterapią implantu lub radioterapią śródmiąższową.

Rodzaj i ilość radioterapii oraz moment jej podania zależą od wieku dziecka, rodzaju mięsaka prążkowanokomórkowego, w którym miejscu w organizmie powstał guz, ile guza pozostało po zabiegu i czy jest guz w okolicznych węzłach chłonnych .

Radioterapia zewnętrzna jest zwykle stosowana w leczeniu mięsaka prążkowanokomórkowego wieku dziecięcego, ale w niektórych przypadkach stosowana jest radioterapia wewnętrzna.

Chemoterapia

Chemioterapia to terapia przeciwnowotworowa, w której stosuje się leki w celu zatrzymania wzrostu komórek rakowych, zabijając komórki lub powstrzymując ich podział. Gdy chemioterapia jest przyjmowana doustnie lub wstrzykiwana do żyły lub mięśnia, leki dostają się do krwiobiegu i mogą dotrzeć do komórek rakowych w całym organizmie (chemioterapia ogólnoustrojowa). Gdy chemioterapia jest umieszczana bezpośrednio w płynie mózgowo-rdzeniowym, narządzie lub w jamie ciała, takiej jak brzuch, leki wpływają głównie na komórki rakowe w tych obszarach (chemioterapia regionalna).

Chemioterapię można również zastosować w celu zmniejszenia guza przed operacją, aby zaoszczędzić jak najwięcej zdrowej tkanki. Nazywa się to chemioterapią neoadiuwantową.

Każde dziecko leczone z powodu mięsaka prążkowanokomórkowego powinno otrzymać ogólnoustrojową chemioterapię, aby zmniejszyć ryzyko nawrotu raka. Rodzaj leku przeciwnowotworowego, dawka i liczba podanych terapii zależą od tego, czy dziecko ma mięsaka prążkowanokomórkowego niskiego, średniego czy wysokiego ryzyka.

Aby uzyskać więcej informacji, patrz Leki zatwierdzone dla mięsaka prążkowanokomórkowego.

W badaniach klinicznych testowane są nowe rodzaje leczenia.

Ta sekcja podsumowująca opisuje zabiegi, które są badane w badaniach klinicznych. Może nie wspomnieć o każdym nowym badanym leczeniu. Informacje o badaniach klinicznych są dostępne na stronie internetowej NCI.

Immunoterapia

Immunoterapia to leczenie wykorzystujące układ odpornościowy pacjenta do walki z rakiem. Substancje wytwarzane przez organizm lub wytwarzane w laboratorium są używane do wzmacniania, kierowania lub przywracania naturalnych mechanizmów obronnych organizmu przed rakiem. Ten rodzaj leczenia raka nazywany jest również terapią biologiczną lub bioterapią.

Istnieją różne rodzaje immunoterapii:

• Szczepionka to terapia przeciwnowotworowa wykorzystująca substancję lub grupę substancji do stymulowania układu odpornościowego do znalezienia guza i zabicia go. Badana jest terapia szczepionkowa w leczeniu przerzutowego mięsaka prążkowanokomórkowego.

• Terapia inhibitorem immunologicznego punktu kontrolnego wykorzystuje układ odpornościowy organizmu do zabijania komórek rakowych. Badane są dwa rodzaje inhibitorów immunologicznego punktu kontrolnego w leczeniu mięsaka prążkowanokomórkowego u dzieci, który powrócił po leczeniu:

• CTLA-4 to białko na powierzchni komórek T, które pomaga kontrolować odpowiedź immunologiczną organizmu. Kiedy CTLA-4 przyłącza się do innego białka zwanego B7 na komórce rakowej, zatrzymuje komórkę T przed zabiciem komórki rakowej. Inhibitory CTLA-4 przyłączają się do CTLA-4 i pozwalają komórkom T zabijać komórki rakowe. Ipilimumab jest rodzajem inhibitora CTLA-4.

Immunologiczny inhibitor punktu kontrolnego. Białka punktu kontrolnego, takie jak B7-1 / B7-2 na komórkach prezentujących antygen (APC) i CTLA-4 na komórkach T, pomagają kontrolować odpowiedź immunologiczną organizmu. Gdy receptor komórek T (TCR) wiąże się z antygenem i białkami głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC) na APC, a CD28 wiąże się z B7-1 / B7-2 na APC, komórka T może zostać aktywowana. Jednak wiązanie B7-1 / B7-2 z CTLA-4 utrzymuje komórki T w stanie nieaktywnym, więc nie są one w stanie zabić komórek nowotworowych w organizmie (lewy panel). Blokowanie wiązania B7-1 / B7-2 z CTLA-4 za pomocą immunologicznego inhibitora punktu kontrolnego (przeciwciało anty-CTLA-4) umożliwia aktywację komórek T i zabijanie komórek nowotworowych (prawy panel).

• PD-1 to białko na powierzchni komórek T, które pomaga kontrolować odpowiedź immunologiczną organizmu. Kiedy PD-1 przyłącza się do innego białka zwanego PDL-1 na komórce rakowej, powstrzymuje komórkę T przed zabiciem komórki rakowej. Inhibitory PD-1 przyłączają się do PDL-1 i pozwalają komórkom T zabijać komórki rakowe. Niwolumab i pembrolizumab są inhibitorami PD-1.

Immunologiczny inhibitor punktu kontrolnego. Białka punktu kontrolnego, takie jak PD-L1 na komórkach nowotworowych i PD-1 na komórkach T, pomagają kontrolować odpowiedź immunologiczną. Wiązanie PD-L1 z PD-1 powstrzymuje limfocyty T przed zabijaniem komórek nowotworowych w organizmie (lewy panel). Blokowanie wiązania PD-L1 z PD-1 za pomocą immunologicznego inhibitora punktu kontrolnego (anty-PD-L1 lub anty-PD-1) umożliwia limfocytom T zabijanie komórek nowotworowych (prawy panel).

Terapia celowana

Terapia celowana to rodzaj leczenia, w którym wykorzystuje się leki lub inne substancje do atakowania komórek rakowych. Terapie celowane zwykle powodują mniej szkód dla normalnych komórek niż chemioterapia lub radioterapia. Istnieją różne rodzaje terapii celowanej:

• Inhibitory mTOR zatrzymują białko, które pomaga komórkom dzielić się i przeżyć. Syrolimus jest rodzajem terapii inhibitorami mTOR, badanymi w leczeniu nawracającego mięsaka prążkowanokomórkowego.

• Inhibitory kinazy tyrozynowej to małocząsteczkowe leki, które przechodzą przez błonę komórkową i działają wewnątrz komórek rakowych, blokując sygnały potrzebne komórkom nowotworowym do wzrostu i podziału. MK-1775 i s-jabłczan kabozantynibu to inhibitory kinazy tyrozynowej badane w leczeniu nawracającego mięsaka prążkowanokomórkowego.

Pacjenci mogą chcieć pomyśleć o wzięciu udziału w badaniu klinicznym.

Dla niektórych pacjentów udział w badaniu klinicznym może być najlepszym wyborem leczenia. Badania kliniczne są częścią procesu badań nad rakiem. Przeprowadza się badania kliniczne, aby dowiedzieć się, czy nowe metody leczenia raka są bezpieczne i skuteczne, czy też lepsze niż standardowe leczenie.

Wiele z dzisiejszych standardowych metod leczenia raka opiera się na wcześniejszych badaniach klinicznych. Pacjenci biorący udział w badaniu klinicznym mogą otrzymać standardowe leczenie lub być jednymi z pierwszych, którzy otrzymają nowe leczenie.

Pacjenci biorący udział w badaniach klinicznych pomagają również ulepszyć sposób leczenia raka w przyszłości. Nawet jeśli badania kliniczne nie prowadzą do nowych skutecznych metod leczenia, często odpowiadają na ważne pytania i pomagają posunąć badania do przodu.

Pacjenci mogą brać udział w badaniach klinicznych przed, w trakcie lub po rozpoczęciu leczenia raka.

Niektóre badania kliniczne obejmują tylko pacjentów, którzy jeszcze nie otrzymali leczenia. Inne badania testują metody leczenia pacjentów, u których rak nie poprawił się. Istnieją również badania kliniczne, które testują nowe sposoby zapobiegania nawrotom raka lub zmniejszania skutków ubocznych leczenia raka.

Badania kliniczne odbywają się w wielu częściach kraju. Informacje o badaniach klinicznych wspieranych przez NCI można znaleźć na stronie wyszukiwania badań klinicznych NCI. Badania kliniczne wspierane przez inne organizacje można znaleźć na stronie internetowej ClinicalTrials.gov.

Mogą być potrzebne dalsze testy.

Niektóre testy, które zostały wykonane w celu zdiagnozowania raka lub określenia stadium raka, można powtórzyć. Niektóre testy zostaną powtórzone, aby zobaczyć, jak dobrze działa leczenie. Decyzje o kontynuowaniu, zmianie lub zaprzestaniu leczenia mogą być podejmowane na podstawie wyników tych testów.

Niektóre testy będą nadal wykonywane od czasu do czasu po zakończeniu leczenia. Wyniki tych testów mogą wykazać, czy stan Twojego dziecka uległ zmianie lub czy rak powrócił (wróć). Testy te są czasami nazywane testami kontrolnymi lub kontrolami.

Opcje leczenia w przypadku mięsaka prążkowanokomórkowego u dzieci

W tej sekcji

• Wcześniej nieleczony mięsak prążkowanokomórkowy u dzieci

• Oporny lub nawracający mięsak prążkowanokomórkowy u dzieci

Aby uzyskać informacje na temat wymienionych poniżej metod leczenia, zobacz sekcję Przegląd opcji leczenia.

Wcześniej nieleczony mięsak prążkowanokomórkowy u dzieci

Leczenie mięsaka prążkowanokomórkowego u dzieci często obejmuje zabieg chirurgiczny, radioterapię i chemioterapię. Kolejność wykonywania tych zabiegów zależy od miejsca w organizmie, w którym pojawił się guz, jego wielkości, jego rodzaju i tego, czy guz rozprzestrzenił się na węzły chłonne lub inne części ciała. Więcej informacji na temat operacji, radioterapii i chemioterapii stosowanych w leczeniu dzieci z mięsakiem prążkowanokomórkowym można znaleźć w części Omówienie opcji leczenia w niniejszym podsumowaniu.

Mięsak prążkowanokomórkowy mózgu i głowy i szyi

• W przypadku guzów mózgu: Leczenie może obejmować operację usunięcia guza, radioterapię i chemioterapię.

• W przypadku guzów głowy i szyi znajdujących się w oku lub w jego pobliżu: Leczenie może obejmować chemioterapię i radioterapię. Jeśli guz pozostaje lub powraca po leczeniu chemioterapią i radioterapią, może być konieczna operacja usunięcia oka i niektórych tkanek wokół oka.

• W przypadku guzów głowy i szyi, które znajdują się blisko ucha, nosa, zatok lub podstawy czaszki, ale nie znajdują się w oku ani w jego pobliżu: Leczenie może obejmować radioterapię i chemioterapię.

• W przypadku guzów głowy i szyi, które nie znajdują się w oku lub w jego pobliżu i nie znajdują się w pobliżu ucha, nosa, zatok lub podstawy czaszki: Leczenie może obejmować chemioterapię, radioterapię i zabieg chirurgiczny w celu usunięcia guza.

• W przypadku guzów głowy i szyi, których nie można usunąć chirurgicznie: Leczenie może obejmować chemioterapię i radioterapię, w tym stereotaktyczną radioterapię ciała.

• W przypadku guzów krtani (skrzynka głosowa): Leczenie może obejmować chemioterapię i radioterapię. Operacja usunięcia krtani zwykle nie jest wykonywana, aby głos nie został uszkodzony.

Mięsak prążkowanokomórkowy rąk lub nóg

• Chemioterapia, a następnie operacja usunięcia guza. Jeśli guz nie został całkowicie usunięty, można przeprowadzić drugą operację usunięcia guza. Można również zastosować radioterapię.

• W przypadku guzów dłoni lub stopy można zastosować radioterapię i chemioterapię. Guz nie może zostać usunięty, ponieważ wpłynąłby to na funkcję dłoni lub stopy.

• Wycięcie węzłów chłonnych (jeden lub więcej węzłów chłonnych jest usuwanych i próbka tkanki jest sprawdzana pod mikroskopem pod kątem oznak raka).

• W przypadku guzów ramion usuwa się węzły chłonne w pobliżu guza oraz w okolicy pach.

• W przypadku guzów w nogach usuwa się węzły chłonne w pobliżu guza i okolicy pachwiny.

Mięsak prążkowanokomórkowy klatki piersiowej, brzucha lub miednicy

• W przypadku guzów klatki piersiowej lub jamy brzusznej (w tym ściany klatki piersiowej lub ściany brzucha): Można wykonać zabieg chirurgiczny (szerokie wycięcie miejscowe). Jeśli guz jest duży, chemioterapię i radioterapię stosuje się w celu zmniejszenia guza przed operacją.

• W przypadku guzów miednicy: Można wykonać zabieg chirurgiczny (szerokie wycięcie miejscowe). Jeśli guz jest duży, przed operacją podaje się chemioterapię, aby zmniejszyć guz. Po zabiegu można zastosować radioterapię.

• W przypadku guzów przepony: po biopsji guza następuje chemioterapia i radioterapia w celu zmniejszenia guza. Operację można wykonać później, aby usunąć wszelkie pozostałe komórki rakowe.

• W przypadku guzów pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych: po biopsji guza następuje chemioterapia i radioterapia.

• W przypadku guzów mięśni lub tkanek wokół odbytu lub między sromem a odbytem lub moszną a odbytem: Chirurgia polega na usunięciu jak największej części guza i niektórych pobliskich węzłów chłonnych, a następnie chemioterapii i radioterapii.

Mięsak prążkowanokomórkowy nerki

• Guzy nerki: zabieg chirurgiczny mający na celu usunięcie jak największej części guza. Można również zastosować chemioterapię i radioterapię.

Mięsak prążkowanokomórkowy pęcherza lub prostaty

• W przypadku guzów, które znajdują się tylko na szczycie pęcherza: Operacja (szerokie wycięcie miejscowe) jest wykonywana.

• W przypadku guzów prostaty lub pęcherza (innych niż górna część pęcherza):

• Chemioterapia i radioterapia są podawane jako pierwsze w celu zmniejszenia guza. Jeśli komórki rakowe pozostaną po chemioterapii i radioterapii, guz zostanie usunięty chirurgicznie. Operacja może obejmować usunięcie prostaty, części pęcherza lub wytrzewienie miednicy bez usuwania odbytnicy. (Może to obejmować usunięcie dolnej części okrężnicy i pęcherza. U dziewcząt można usunąć szyjkę macicy, pochwę, jajniki i pobliskie węzły chłonne).

• Chemioterapia jest podawana jako pierwsza w celu zmniejszenia guza. Operacja usunięcia guza, ale nie pęcherza lub prostaty, jest wykonywana. Po operacji można zastosować radioterapię wewnętrzną lub zewnętrzną.

• Zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu guza, ale nie pęcherza lub prostaty. Radioterapia wewnętrzna jest wykonywana po operacji.

Mięsak prążkowanokomórkowy okolicy jąder

• Chirurgia polegająca na usunięciu jądra i powrózka nasiennego. Węzły chłonne z tyłu brzucha można sprawdzić pod kątem raka, zwłaszcza jeśli węzły chłonne są duże lub dziecko ma 10 lat lub więcej.

• Radioterapię można zastosować, jeśli guza nie można całkowicie usunąć chirurgicznie.

Mięsak prążkowanokomórkowy sromu, pochwy, macicy, szyjki macicy lub jajnika

• W przypadku guzów sromu i pochwy: Leczenie może obejmować chemioterapię, a następnie operację usunięcia guza. Po operacji można zastosować radioterapię wewnętrzną lub zewnętrzną.

• W przypadku guzów macicy: Leczenie może obejmować chemioterapię z radioterapią lub bez. Czasami może być konieczna operacja, aby usunąć wszelkie pozostałe komórki rakowe.

• W przypadku guzów szyjki macicy: Leczenie może obejmować chemioterapię, a następnie operację usunięcia pozostałego guza.

• W przypadku guzów jajnika: Leczenie może obejmować chemioterapię, a następnie operację usunięcia pozostałego guza.

Mięsak prążkowanokomórkowy z przerzutami

Leczenie, takie jak chemioterapia, radioterapia lub operacja usunięcia guza, podaje się w miejscu, w którym guz powstał po raz pierwszy. Jeśli rak rozprzestrzenił się do mózgu, rdzenia kręgowego lub płuc, radioterapię można również zastosować w miejscach, w których rozprzestrzenił się rak.

Badane jest następujące leczenie w przypadku mięsaka prążkowanokomórkowego z przerzutami:

• Badanie kliniczne immunoterapii (terapia szczepionkami).

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Oporny lub nawracający mięsak prążkowanokomórkowy u dzieci

Możliwości leczenia opornego lub nawracającego mięsaka prążkowanokomórkowego wieku dziecięcego zależą od wielu czynników, w tym od tego, gdzie w organizmie doszło do nawrotu raka, jakiego rodzaju leczenie przeszło dziecko oraz potrzeby dziecka.

Leczenie opornego lub nawracającego mięsaka prążkowanokomórkowego może obejmować jedno lub więcej z poniższych:

• Operacja.

• Radioterapia.

• Chemoterapia.

• Badanie kliniczne terapii celowanej lub immunoterapii (syrolimus, ipilimumab, niwolumab lub pembrolizumab).

• Badanie kliniczne terapii celowanej inhibitorem kinazy tyrozynowej (MK-1775 lub jabłczan kabozantynibu) i chemioterapią.

• Badanie kliniczne, które sprawdza próbkę guza pacjenta pod kątem określonych zmian genów. Rodzaj terapii celowanej, która zostanie podana pacjentowi, zależy od rodzaju zmiany genów.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Aby dowiedzieć się więcej na temat mięsaka prążkowanokomórkowego dzieciństwa

Aby uzyskać więcej informacji z National Cancer Institute na temat mięsaka prążkowanokomórkowego u dzieci, zobacz:

• Strona główna mięsaka tkanek miękkich

• Tomografia komputerowa (CT) i rak

• Leki zatwierdzone dla mięsaka prążkowanokomórkowego

• Ukierunkowane terapie raka

Aby uzyskać więcej informacji na temat raka u dzieci i inne ogólne zasoby dotyczące raka, zobacz:

• O raku

• Nowotwory u dzieci

• CureSearch for Children's CancerExit Disclaimer

• Późne skutki leczenia raka u dzieci

• Młodzież i młodzi dorośli z rakiem

• Dzieci z rakiem: przewodnik dla rodziców

• Rak u dzieci i młodzieży

• Inscenizacja

• Radzenie sobie z rakiem

• Pytania, które należy zadać lekarzowi na temat raka

• Dla ocalałych i opiekunów