Typy / nerka / pacjent / wilms-treatment-pdq

Leczenie guzów Wilmsa i innych guzów nerek u dzieci (®) - wersja dla pacjentów

Ogólne informacje o guzie Wilmsa i innych nowotworach nerek u dzieci

KLUCZOWE PUNKTY

• Nowotwory nerek u dzieci to choroby, w których w tkankach nerek tworzą się komórki złośliwe (rakowe).

• Istnieje wiele rodzajów nowotworów nerek u dzieci.

• Wilms Tumor

• Rak nerkowokomórkowy (RCC)

• Rabdoidalny guz nerki

• Clear Cell Sarcoma of the Kidney

• Wrodzony nerczak mezoblastyczny

• Mięsak Ewinga nerki

• Pierwotny rak mioepitelialny nerki

• Cystic Nephroblastoma częściowo zróżnicowany

• Nefroma torbielowata wielooczna

• Pierwotny mięsak maziówkowy nerki

• Mięsak anaplastyczny nerki

• Nephroblastomatosis nie jest rakiem, ale może przekształcić się w guz Wilmsa.

• Posiadanie pewnych zespołów genetycznych lub innych stanów może zwiększać ryzyko guza Wilmsa.

• Testy są wykorzystywane do badań przesiewowych w kierunku guza Wilmsa.

• Posiadanie pewnych stanów może zwiększać ryzyko raka nerkowokomórkowego.

• Leczenie guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci może obejmować poradnictwo genetyczne.

• Objawy guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci to guzek w jamie brzusznej i krew w moczu.

• Testy badające nerki i krew służą do diagnozowania guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci.

• Pewne czynniki wpływają na rokowanie (szansę wyzdrowienia) i opcje leczenia.

Nowotwory nerek u dzieci to choroby, w których w tkankach nerek tworzą się komórki złośliwe (rakowe).

Nad talią znajdują się dwie nerki, po jednej z każdej strony kręgosłupa. Maleńkie kanaliki w nerkach filtrują i oczyszczają krew. Wyjmują produkty przemiany materii i wytwarzają mocz. Mocz przechodzi z każdej nerki przez długi przewód zwany moczowodem do pęcherza. Pęcherz zatrzymuje mocz, dopóki nie przejdzie przez cewkę moczową i nie opuści ciała.

Anatomia kobiecego układu moczowego przedstawiająca nerki, nadnercza, moczowody, pęcherz i cewkę moczową. Mocz jest wytwarzany w kanalikach nerkowych i gromadzi się w miedniczkach nerkowych każdej nerki. Mocz przepływa z nerek przez moczowody do pęcherza. Mocz jest przechowywany w pęcherzu, dopóki nie opuści ciała przez cewkę moczową.

Istnieje wiele rodzajów nowotworów nerek u dzieci.

Wilms Tumor

W przypadku guza Wilmsa jeden lub więcej guzów można znaleźć w jednej lub obu nerkach. Guz Wilmsa może rozprzestrzenić się do płuc, wątroby, kości, mózgu lub pobliskich węzłów chłonnych. U dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat większość przypadków raka nerek to guzy Wilmsa.

Rak nerkowokomórkowy (RCC)

Rak nerkowokomórkowy występuje rzadko u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat. Znacznie częściej występuje u nastolatków w wieku od 15 do 19 lat. U dzieci i młodzieży jest większe prawdopodobieństwo rozpoznania dużego guza nerkowokomórkowego lub raka, który się rozprzestrzenił. Nowotwory komórek nerkowych mogą rozprzestrzeniać się do płuc, wątroby lub węzłów chłonnych. Rak nerkowokomórkowy może być również nazywany rakiem nerkowokomórkowym.

Rabdoidalny guz nerki

Guz prążkowany nerki to rodzaj raka nerki, który występuje głównie u niemowląt i małych dzieci. Często jest zaawansowany w momencie diagnozy. Rabdoidalny guz nerki rośnie i szybko rozprzestrzenia się, często do płuc lub mózgu.

Dzieci z pewną zmianą w genie SMARCB1 są regularnie sprawdzane, aby zobaczyć, czy guz prążkowany utworzył się w nerce lub rozprzestrzenił się do mózgu:

• Dzieci młodsze niż rok mają USG jamy brzusznej co dwa do trzech miesięcy i USG głowy co miesiąc.

• Dzieci w wieku od jednego do czterech lat mają badanie USG jamy brzusznej oraz rezonans magnetyczny mózgu i kręgosłupa co trzy miesiące.

Clear Cell Sarcoma of the Kidney

Mięsak jasnokomórkowy nerki to rodzaj guza nerki, który może rozprzestrzeniać się do płuc, kości, mózgu lub tkanek miękkich. Może nawracać do 14 lat po leczeniu i często powraca w mózgu lub płucach.

Wrodzony nerczak mezoblastyczny

Wrodzony nefroma mezoblastyczna to nowotwór nerki, który często rozpoznaje się w pierwszym roku życia. Zwykle można go wyleczyć.

Mięsak Ewinga nerki

Mięsak Ewinga (wcześniej nazywany guzem neuroepitelialnym) nerki występuje rzadko i zwykle występuje u młodych dorosłych. Guzy te szybko rosną i rozprzestrzeniają się na inne części ciała.

Pierwotny rak mioepitelialny nerki

Pierwotny rak mioepitelialny nerek jest rzadkim typem raka, który zwykle atakuje tkanki miękkie, ale czasami tworzy się w narządach wewnętrznych (takich jak nerki). Ten typ raka szybko się rozwija i rozprzestrzenia.

Cystic Nephroblastoma częściowo zróżnicowany

Torbielowaty częściowo zróżnicowany nefroblastoma jest bardzo rzadkim typem guza Wilmsa składającego się z cyst.

Nefroma torbielowata wielooczna

Wielokomorowe nefromie torbielowate są łagodnymi guzami zbudowanymi z cyst i występują najczęściej u niemowląt, małych dzieci i dorosłych kobiet. Guzy te mogą wystąpić w jednej lub obu nerkach.

Dzieci z tym typem guza mogą również mieć blastoma opłucnej, dlatego wykonuje się badania obrazowe, które sprawdzają płuca pod kątem torbieli lub guzów litych. Ponieważ wielokomorowy torbielowaty nefroma może być chorobą dziedziczną, można rozważyć poradnictwo genetyczne i badania genetyczne. Więcej informacji można znaleźć w podsumowaniu dotyczącym leczenia blastomy opłucnej płuc u dzieci.

Pierwotny mięsak maziówkowy nerki

Pierwotny mięsak maziowy nerki jest guzem przypominającym torbiel nerki i występuje najczęściej u młodych dorosłych. Te guzy rosną i szybko się rozprzestrzeniają.

Mięsak anaplastyczny nerki

Mięsak anaplastyczny nerki jest rzadkim guzem, który występuje najczęściej u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat. Mięsak anaplastyczny nerki często rozprzestrzenia się do płuc, wątroby lub kości. Można wykonać badania obrazowe sprawdzające płuca pod kątem torbieli lub guzów litych. Ponieważ mięsak anaplastyczny może być chorobą dziedziczną, można rozważyć poradnictwo genetyczne i testy genetyczne.

Nephroblastomatosis nie jest rakiem, ale może przekształcić się w guz Wilmsa.

Czasami po utworzeniu się nerek u płodu, nieprawidłowe grupy komórek nerkowych pozostają w jednej lub obu nerkach. W nefroblastomatozie (rozlanej hiperplastycznej nefroblastomatozie okołopłatkowej) te nieprawidłowe grupy komórek mogą rosnąć w wielu miejscach wewnątrz nerki lub tworzyć grubą warstwę wokół nerki. Kiedy te grupy nieprawidłowych komórek zostaną znalezione w nerce po jej usunięciu z powodu guza Wilmsa, dziecko ma zwiększone ryzyko guza Wilmsa w drugiej nerce. Częste badania kontrolne są ważne przynajmniej co 3 miesiące, przez co najmniej 7 lat po leczeniu dziecka.

Posiadanie pewnych zespołów genetycznych lub innych stanów może zwiększać ryzyko guza Wilmsa.

Wszystko, co zwiększa ryzyko zachorowania, nazywa się czynnikiem ryzyka. Posiadanie czynnika ryzyka nie oznacza, że ​​zachorujesz na raka; brak czynników ryzyka nie oznacza, że ​​nie zachorujesz na raka. Porozmawiaj z lekarzem dziecka, jeśli uważasz, że Twoje dziecko może być zagrożone.

Guz Wilmsa może być częścią zespołu genetycznego, który wpływa na wzrost lub rozwój. Zespół genetyczny to zbiór oznak i objawów lub stanów, które występują razem i są spowodowane przez pewne zmiany w genach. Pewne warunki mogą również zwiększać ryzyko rozwoju guza Wilmsa u dziecka. Te i inne zespoły i stany genetyczne zostały powiązane z guzem Wilmsa:

• Zespół WAGR (guz Wilmsa, aniridia, nieprawidłowy układ moczowo-płciowy i upośledzenie umysłowe).

• Zespół Denys-Drash (nieprawidłowy układ moczowo-płciowy).

• Zespół Frasiera (nieprawidłowy układ moczowo-płciowy).

• Zespół Beckwitha-Wiedemanna (nienormalnie duży rozrost jednej strony ciała lub części ciała, duży język, przepuklina pępkowa przy urodzeniu i nieprawidłowy układ moczowo-płciowy).

• Historia rodzinna guza Wilmsa.

• Aniridia (brakuje tęczówki, kolorowej części oka).

• Izolowany przerost połowiczy (nieprawidłowo duży rozrost jednej strony ciała lub części ciała).

• Problemy z drogami moczowymi, takie jak wnętrostwo lub spodziectwo.

Testy są wykorzystywane do badań przesiewowych w kierunku guza Wilmsa.

Badania przesiewowe są wykonywane u dzieci ze zwiększonym ryzykiem guza Wilmsa. Testy te mogą pomóc wcześnie wykryć raka i zmniejszyć ryzyko zgonu z powodu raka.

Ogólnie rzecz biorąc, dzieci ze zwiększonym ryzykiem guza Wilmsa powinny być poddawane badaniom przesiewowym w kierunku guza Wilmsa co trzy miesiące do ukończenia co najmniej 8 lat. Do badań przesiewowych zwykle stosuje się badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej. Małe guzy Wilmsa można znaleźć i usunąć przed wystąpieniem objawów.

Dzieci z zespołem Beckwitha-Wiedemanna lub hemihyperplasia są również badane pod kątem guzów wątroby i nadnerczy, które są powiązane z tymi zespołami genetycznymi. Do ukończenia przez dziecko 4 lat wykonuje się badanie w celu sprawdzenia poziomu alfa-fetoproteiny (AFP) we krwi oraz USG jamy brzusznej. USG nerek wykonuje się w wieku od 4 do 7 lat. Fizyczne badanie przez specjalistę (genetyka lub onkologa dziecięcego) przeprowadza się dwa razy w roku. U dzieci z określonymi zmianami genów można zastosować inny harmonogram USG jamy brzusznej.

Dzieci z aniridią i pewną zmianą genów są badane pod kątem guza Wilmsa co trzy miesiące, aż do ukończenia 8 lat. Do badania przesiewowego stosuje się badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej.

U niektórych dzieci w obu nerkach rozwija się guz Wilmsa. Pojawiają się one często przy pierwszym zdiagnozowaniu guza Wilmsa, ale guz Wilmsa może również wystąpić w drugiej nerce po skutecznym leczeniu guza Wilmsa w jednej nerce. Dzieci ze zwiększonym ryzykiem drugiego guza Wilmsa w drugiej nerce powinny być poddawane badaniom przesiewowym w kierunku guza Wilmsa co trzy miesiące przez okres do ośmiu lat. Do badania przesiewowego można wykorzystać badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej.

Posiadanie pewnych stanów może zwiększać ryzyko raka nerkowokomórkowego.

Rak nerki może być związany z następującymi stanami:

• Choroba von Hippel-Lindau (dziedziczna choroba powodująca nieprawidłowy wzrost naczyń krwionośnych). Dzieci z chorobą von Hippel-Lindau należy corocznie badać pod kątem raka nerkowokomórkowego za pomocą USG jamy brzusznej lub MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego), począwszy od wieku 8 do 11 lat.

• Stwardnienie guzowate (choroba dziedziczna charakteryzująca się niezłośliwymi torbielami tłuszczowymi w nerkach).

• Rodzinny rak nerkowokomórkowy (choroba dziedziczna, która występuje, gdy pewne zmiany w genach powodujących raka nerki są przekazywane z rodzica na dziecko).

• Rak rdzeniasty nerki (rzadki rak nerki, który szybko rośnie i rozprzestrzenia się).

• Dziedziczna gładkokomórkowa gładkokomórkowa (dziedziczna choroba zwiększająca ryzyko raka nerki, skóry i macicy).

Wcześniejsza chemioterapia lub radioterapia raka dziecięcego, takiego jak nerwiak zarodkowy, mięsak tkanek miękkich, białaczka lub guz Wilmsa, również mogą zwiększać ryzyko raka nerkowokomórkowego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję Drugie nowotwory w podsumowaniu na temat późnych skutków leczenia raka u dzieci.

Leczenie guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci może obejmować poradnictwo genetyczne.

Poradnictwo genetyczne (rozmowa z wyszkolonym specjalistą na temat chorób genetycznych i tego, czy potrzebne są badania genetyczne) może być potrzebne, jeśli dziecko ma jeden z następujących zespołów lub schorzeń:

• Zespół lub stan genetyczny zwiększający ryzyko guza Wilmsa.

• Choroba dziedziczna, która zwiększa ryzyko raka nerkowokomórkowego.

• Rabdoidalny guz nerki.

• Wielokomorowy torbielowaty nefroma.

Objawy guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci to guzek w jamie brzusznej i krew w moczu.

Czasami guzy nerek u dzieci nie powodują żadnych objawów podmiotowych i przedmiotowych, a rodzic stwierdza przypadkowo guz w jamie brzusznej lub guz jest wykrywany podczas kontroli zdrowia dziecka. Te i inne oznaki i objawy mogą być spowodowane guzami nerek lub innymi schorzeniami. Skontaktuj się z lekarzem dziecka, jeśli Twoje dziecko ma którekolwiek z poniższych:

• Guz, obrzęk lub ból brzucha.

• Krew w moczu.

• Wysokie ciśnienie krwi (ból głowy, uczucie silnego zmęczenia, ból w klatce piersiowej lub problemy z widzeniem lub oddychaniem).

• Hiperkalcemia (utrata apetytu, nudności i wymioty, osłabienie lub uczucie silnego zmęczenia).

• Gorączka bez znanego powodu.

• Utrata apetytu.

• Utrata wagi bez znanego powodu.

Guz Wilmsa, który rozprzestrzenił się do płuc lub wątroby, może powodować następujące objawy:

• Kaszel.

• Krew w plwocinie.

• Problemy z oddychaniem.

• Ból brzucha.

Testy badające nerki i krew służą do diagnozowania guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci.

Można zastosować następujące testy i procedury:

• Fizyczne badanie i historia zdrowia: badanie ciała w celu sprawdzenia ogólnych oznak zdrowia, w tym sprawdzenia objawów choroby, takich jak guzki lub cokolwiek innego, co wydaje się niezwykłe. Przeprowadzona zostanie również historia nawyków zdrowotnych pacjenta oraz przebytych chorób i leczenia.

• Pełna morfologia krwi (CBC): procedura, w której pobierana jest próbka krwi i sprawdzana pod kątem:

• Liczba czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi.

• Ilość hemoglobiny (białka przenoszącego tlen) w krwinkach czerwonych.

• Część próbki krwi złożona z czerwonych krwinek.

• Badania chemii krwi: procedura, w której próbka krwi jest sprawdzana w celu pomiaru ilości pewnych substancji uwalnianych do krwi przez narządy i tkanki organizmu. Nietypowa (wyższa lub niższa niż normalnie) ilość substancji może być oznaką choroby. Ten test jest wykonywany w celu sprawdzenia, jak dobrze pracuje wątroba i nerki.

• Badanie czynności nerek: Procedura, w której próbki krwi lub moczu są badane w celu zmierzenia ilości pewnych substancji uwalnianych do krwi lub moczu przez nerki. Wyższa lub mniejsza niż zwykle ilość substancji może oznaczać, że nerki nie działają tak, jak powinny.

• Analiza moczu: test sprawdzający kolor moczu i jego zawartość, taką jak cukier, białko, krew i bakterie.

• Badanie ultrasonograficzne: Procedura, w której fale dźwiękowe o wysokiej energii (ultradźwięki) są odbijane od tkanek wewnętrznych lub narządów i wytwarzają echo. Echa tworzą obraz tkanek ciała zwany sonogramem. W celu zdiagnozowania guza nerki wykonuje się badanie USG jamy brzusznej.

USG jamy brzusznej. Do skóry brzucha przykłada się przetwornik ultradźwiękowy podłączony do komputera. Przetwornik odbija fale dźwiękowe od narządów wewnętrznych i tkanek, tworząc echo, które tworzy sonogram (obraz komputerowy).

• TK (tomografia komputerowa): procedura, która tworzy serię szczegółowych zdjęć obszarów wewnątrz ciała, takich jak klatka piersiowa, brzuch i miednica, wykonanych pod różnymi kątami. Zdjęcia są wykonywane przez komputer połączony z aparatem rentgenowskim. Barwnik jest wstrzykiwany do żyły lub połykany, aby narządy lub tkanki były wyraźniejsze. Procedura ta jest również nazywana tomografią komputerową, tomografią komputerową lub komputerową tomografią osiową.

Tomografia komputerowa (CT) jamy brzusznej. Dziecko leży na stole, który przesuwa się przez tomograf, który wykonuje zdjęcia rentgenowskie wnętrza jamy brzusznej.

• MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) z gadolinem: procedura wykorzystująca magnes, fale radiowe i komputer do wykonania serii szczegółowych zdjęć obszarów wewnątrz ciała, takich jak brzuch. Dożylnie wstrzykuje się substancję zwaną gadolinem. Gadolin gromadzi się wokół komórek rakowych, więc na zdjęciu są jaśniejsze. Ta procedura jest również nazywana obrazowaniem metodą jądrowego rezonansu magnetycznego (NMRI).

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jamy brzusznej. Dziecko leży na stole, który wsuwa się do skanera MRI, który wykonuje zdjęcia wnętrza ciała. Podkładka na brzuchu dziecka pomaga uzyskać wyraźniejszy obraz.

• Rentgen: Rentgen to rodzaj wiązki energii, która może przejść przez ciało i na kliszę, tworząc obraz obszarów wewnątrz ciała, takich jak klatka piersiowa i brzuch.

• Skan PET-CT: procedura, która łączy obrazy ze skanu pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) i tomografii komputerowej (CT). Skany PET i CT są wykonywane w tym samym czasie na tej samej maszynie. Obrazy z obu skanów są łączone, aby uzyskać bardziej szczegółowy obraz, niż zrobiłby to każdy test samodzielnie. Skan PET to procedura mająca na celu wykrycie złośliwych komórek nowotworowych w organizmie. Niewielką ilość radioaktywnej glukozy (cukru) wstrzykuje się do żyły. Skaner PET obraca się wokół ciała i tworzy obraz miejsca, w którym glukoza jest wykorzystywana w organizmie. Złośliwe komórki nowotworowe są jaśniejsze na obrazie, ponieważ są bardziej aktywne i pobierają więcej glukozy niż normalne komórki.

• Biopsja: usunięcie komórek lub tkanek, aby można było je obejrzeć pod mikroskopem przez patologa w celu sprawdzenia objawów raka. Decyzja o wykonaniu biopsji jest podejmowana na podstawie:

• Wielkość guza.

• Stadium raka.

• Czy rak występuje w jednej, czy w obu nerkach.

• Czy badania obrazowe wyraźnie pokazują raka.

• Czy guz można usunąć chirurgicznie.

• Czy pacjent jest w badaniu klinicznym.

Biopsję można wykonać przed podaniem jakiegokolwiek leczenia, po chemioterapii w celu zmniejszenia guza lub po operacji usunięcia guza.

Pewne czynniki wpływają na rokowanie (szansę wyzdrowienia) i opcje leczenia.

Rokowanie i możliwości leczenia guza Wilmsa zależą od następujących czynników:

• Jak bardzo różnią się komórki nowotworowe od normalnych komórek nerkowych, gdy patrzy się je pod mikroskopem.

• Stadium raka.

• Rodzaj guza.

• Wiek dziecka.

• Czy guz można całkowicie usunąć chirurgicznie.

• Czy są jakieś zmiany w chromosomach lub genach.

• Czy rak został właśnie zdiagnozowany, czy powrócił (wróć).

Rokowanie w raku nerkowokomórkowym zależy od:

• Stadium raka.

• Czy rak rozprzestrzenił się na węzły chłonne.

Rokowanie w przypadku guza prążkowanego nerki zależy od:

• Wiek dziecka w momencie diagnozy.

• Stadium raka.

• Czy rak rozprzestrzenił się na mózg lub rdzeń kręgowy.

Rokowanie w przypadku mięsaka jasnokomórkowego nerki zależy od:

• Wiek dziecka w momencie diagnozy.

• Stadium raka.

Etapy Wilmsa Tumora

KLUCZOWE PUNKTY

• Guzy Wilmsa są poddawane ocenie podczas zabiegu operacyjnego i za pomocą badań obrazowych.

• Istnieją trzy sposoby rozprzestrzeniania się raka w organizmie.

• Rak może rozprzestrzenić się z miejsca, w którym się rozpoczął, na inne części ciała.

• Oprócz stadiów, guzy Wilmsa są opisane na podstawie ich histologii.

• Następujące etapy są stosowane zarówno w przypadku korzystnej histologii, jak i anaplastycznych guzów Wilmsa:

• Etap I

• Etap II

• Etap III

• Etap IV

• Etap V

• Leczenie innych nowotworów nerek u dzieci zależy od typu guza.

• Czasami guz Wilmsa i inne guzy nerek u dzieci wracają po leczeniu.

Guzy Wilmsa są poddawane ocenie podczas zabiegu operacyjnego i za pomocą badań obrazowych.

Proces stosowany w celu ustalenia, czy rak rozprzestrzenił się poza nerkę do innych części ciała, nazywany jest etapowaniem. Informacje zebrane w trakcie określania stadium choroby określają stopień zaawansowania choroby. Aby zaplanować leczenie, ważna jest znajomość etapu. Lekarz wykorzysta wyniki testów diagnostycznych i etapowych, aby ustalić stadium choroby.

Aby sprawdzić, czy rak rozprzestrzenił się na inne miejsca w ciele, można wykonać następujące testy:

• Biopsja węzłów chłonnych: Usunięcie całości lub części węzła chłonnego w jamie brzusznej. Patolog ogląda tkankę węzłów chłonnych pod mikroskopem, aby sprawdzić komórki rakowe. Procedura ta jest również nazywana limfadenektomią lub wycięciem węzłów chłonnych.

• Test czynności wątroby: procedura, w której próbka krwi jest sprawdzana w celu pomiaru ilości pewnych substancji uwolnionych do krwi przez wątrobę. Wyższa niż zwykle ilość substancji może świadczyć o tym, że wątroba nie działa tak, jak powinna.

• Prześwietlenie klatki piersiowej i kości: Prześwietlenie to rodzaj wiązki energii, która może przejść przez ciało i na kliszę, tworząc obraz obszarów wewnątrz ciała, takich jak klatka piersiowa.

• TK (tomografia komputerowa): procedura, która tworzy serię szczegółowych zdjęć obszarów wewnątrz ciała, takich jak brzuch, miednica, klatka piersiowa i mózg, wykonanych pod różnymi kątami. Zdjęcia wykonuje komputer połączony z aparatem rentgenowskim. Barwnik jest wstrzykiwany do żyły lub połykany, aby narządy lub tkanki były wyraźniejsze. Procedura ta jest również nazywana tomografią komputerową, tomografią komputerową lub komputerową tomografią osiową.

• Skan PET-CT: procedura, która łączy obrazy ze skanu pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) i tomografii komputerowej (CT). Skany PET i CT są wykonywane w tym samym czasie na tej samej maszynie. Obrazy z obu skanów są łączone, aby uzyskać bardziej szczegółowy obraz, niż zrobiłby to każdy test samodzielnie. Skan PET to procedura mająca na celu wykrycie złośliwych komórek nowotworowych w organizmie. Niewielką ilość radioaktywnej glukozy (cukru) wstrzykuje się do żyły. Skaner PET obraca się wokół ciała i tworzy obraz miejsca, w którym glukoza jest wykorzystywana w organizmie. Złośliwe komórki nowotworowe są jaśniejsze na obrazie, ponieważ są bardziej aktywne i pobierają więcej glukozy niż normalne komórki.

• MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego): Procedura wykorzystująca magnes, fale radiowe i komputer do wykonania serii szczegółowych zdjęć obszarów wewnątrz ciała, takich jak brzuch, miednica i mózg. Ta procedura jest również nazywana obrazowaniem metodą jądrowego rezonansu magnetycznego (NMRI).

• Skan kości: procedura mająca na celu sprawdzenie, czy w kości znajdują się szybko dzielące się komórki, takie jak komórki rakowe. Bardzo mała ilość materiału radioaktywnego jest wstrzykiwana do żyły i przemieszcza się przez krwioobieg. Materiał radioaktywny gromadzi się w kościach z rakiem i jest wykrywany przez skaner.

Skan kości. Niewielka ilość materiału radioaktywnego jest wstrzykiwana do żyły dziecka i przemieszcza się przez krew. Materiał radioaktywny gromadzi się w kościach. Gdy dziecko leży na stole, który wsuwa się pod skaner, radioaktywny materiał jest wykrywany, a obrazy są wykonywane na ekranie komputera.

• Badanie ultrasonograficzne: Procedura, w której fale dźwiękowe o wysokiej energii (ultradźwięki) są odbijane od tkanek wewnętrznych lub narządów i wytwarzają echo. Echa tworzą obraz tkanek ciała zwany sonogramem. Wykonuje się USG głównych naczyń serca w celu wyostrzenia guza Wilmsa.

• Cystoskopia: procedura polegająca na zajrzeniu do wnętrza pęcherza i cewki moczowej w celu wykrycia nieprawidłowych obszarów. Cystoskop wprowadza się przez cewkę moczową do pęcherza. Cystoskop to cienki, podobny do rurki instrument ze światłem i soczewką do oglądania. Może również mieć narzędzie do usuwania próbek tkanek, które są sprawdzane pod mikroskopem pod kątem oznak raka.

Istnieją trzy sposoby rozprzestrzeniania się raka w organizmie.

Rak może rozprzestrzeniać się przez tkanki, układ limfatyczny i krew:

• Tkanka. Rak rozprzestrzenia się od miejsca, w którym się rozpoczął, przez wrastanie w pobliskie obszary.

• System limfatyczny. Rak rozprzestrzenia się od miejsca, w którym się rozpoczął, dostając się do układu limfatycznego. Rak przenosi się przez naczynia limfatyczne do innych części ciała.

• Krew. Rak rozprzestrzenia się od miejsca, w którym się rozpoczął, dostając się do krwi. Rak przenosi się przez naczynia krwionośne do innych części ciała.

Rak może rozprzestrzenić się z miejsca, w którym się rozpoczął, na inne części ciała.

Kiedy rak rozprzestrzenia się na inną część ciała, nazywa się to przerzutami. Komórki rakowe odrywają się od miejsca, w którym się rozpoczęły (pierwotnego guza) i przemieszczają się przez układ limfatyczny lub krew.

• System limfatyczny. Rak dostaje się do układu limfatycznego, przemieszcza się przez naczynia limfatyczne i tworzy guz (guz przerzutowy) w innej części ciała.

• Krew. Rak dostaje się do krwi, przemieszcza się przez naczynia krwionośne i tworzy guz (guz przerzutowy) w innej części ciała.

Guz z przerzutami to ten sam rodzaj raka, co guz pierwotny. Na przykład, jeśli guz Wilmsa rozprzestrzenia się do płuc, komórki rakowe w płucach są w rzeczywistości komórkami guza Wilmsa. Choroba jest przerzutowym guzem Wilmsa, a nie rakiem płuc.

Oprócz stadiów, guzy Wilmsa są opisane na podstawie ich histologii.

Histologia (wygląd komórek pod mikroskopem) guza wpływa na rokowanie i leczenie guza Wilmsa. Histologia może być korzystna lub anaplastyczna (niekorzystna). Guzy o korzystnej histologii mają lepsze rokowanie i lepiej reagują na chemioterapię niż guzy anaplastyczne. Komórki nowotworowe, które są anaplastyczne, dzielą się szybko i pod mikroskopem nie wyglądają jak typ komórek, z których pochodzą. Guzy anaplastyczne trudniej leczyć chemioterapią niż inne guzy Wilmsa na tym samym etapie.

Następujące etapy są stosowane zarówno w przypadku korzystnej histologii, jak i anaplastycznych guzów Wilmsa:

Etap I

W stadium I guz został całkowicie usunięty chirurgicznie i wszystkie poniższe są prawdziwe:

• Rak był wykrywany tylko w nerce i nie rozprzestrzenił się do naczyń krwionośnych zatoki nerkowej (część nerki, w której łączy się z moczowodem) ani do węzłów chłonnych.

• Zewnętrzna warstwa nerki nie pękła.

• Guz nie pękł.

• Biopsji nie wykonano przed usunięciem guza.

• Nie znaleziono komórek rakowych na krawędziach obszaru, z którego usunięto guz.

Etap II

W stadium II guz został całkowicie usunięty chirurgicznie i nie znaleziono żadnych komórek rakowych na krawędziach obszaru, w którym usunięto raka. Rak nie rozprzestrzenił się na węzły chłonne. Przed usunięciem guza prawdziwe było jedno z poniższych:

• Rak rozprzestrzenił się na zatokę nerkową (część nerki, w której łączy się z moczowodem).

• Rak rozprzestrzenił się do naczyń krwionośnych poza obszarem nerki, gdzie wytwarzany jest mocz, np. Do zatoki nerkowej.

Etap III

W III stadium rak pozostaje w jamie brzusznej po operacji i może być spełniony jeden z poniższych warunków:

• Rak rozprzestrzenił się na węzły chłonne w jamie brzusznej lub miednicy (część ciała między biodrami).

• Rak rozprzestrzenił się na lub przez powierzchnię otrzewnej (warstwa tkanki wyściełająca jamę brzuszną i pokrywająca większość narządów w jamie brzusznej).

• Biopsję guza wykonano przed jego usunięciem.

• Guz pękł przed lub w trakcie operacji, aby go usunąć.

• Guz usunięto w więcej niż jednym kawałku.

• Komórki rakowe znajdują się na krawędziach obszaru, z którego usunięto guz.

• Nie można było usunąć całego guza, ponieważ doszłoby do uszkodzenia ważnych narządów lub tkanek organizmu.

Etap IV

W IV stadium rak rozprzestrzenił się przez krew do narządów takich jak płuca, wątroba, kość lub mózg lub do węzłów chłonnych poza jamą brzuszną i miednicą.

Etap V

W stadium V komórki rakowe znajdują się w obu nerkach, gdy rak jest po raz pierwszy diagnozowany.

Leczenie innych nowotworów nerek u dzieci zależy od typu guza.

Czasami guz Wilmsa i inne guzy nerek u dzieci wracają po leczeniu.

Guz Wilmsa z dzieciństwa może nawrócić (powrócić) w pierwotnym miejscu lub w płucach, brzuchu, wątrobie lub innych miejscach ciała.

Dziecięcy mięsak jasnokomórkowy nerki może nawracać w pierwotnym miejscu lub w mózgu, płucach lub innych miejscach ciała.

Wrodzony nefroma mezoblastyczny u dzieci może nawracać w nerce lub w innych miejscach ciała.

Przegląd opcji leczenia

KLUCZOWE PUNKTY

• Istnieją różne rodzaje leczenia pacjentów z guzem Wilmsa i innymi nowotworami nerek u dzieci.

• Leczenie dzieci z guzem Wilmsa lub innymi nowotworami nerek u dzieci powinno zaplanować zespół pracowników służby zdrowia, którzy są ekspertami w leczeniu raka u dzieci.

• Leczenie guza Wilmsa i innych guzów nerek u dzieci może powodować działania niepożądane.

• Stosuje się pięć rodzajów standardowego leczenia:

• Operacja

• Radioterapia

• Chemoterapia

• Immunoterapia

• Chemioterapia wysokodawkowa z ratowaniem komórek macierzystych

• W badaniach klinicznych testowane są nowe rodzaje leczenia.

• Terapia celowana

• Pacjenci mogą chcieć pomyśleć o wzięciu udziału w badaniu klinicznym.

• Pacjenci mogą brać udział w badaniach klinicznych przed, w trakcie lub po rozpoczęciu leczenia raka.

• Mogą być potrzebne dalsze testy.

Istnieją różne rodzaje leczenia pacjentów z guzem Wilmsa i innymi nowotworami nerek u dzieci.

Dla dzieci z Wilmsem i innymi nowotworami nerek u dzieci dostępne są różne rodzaje leczenia. Niektóre zabiegi są standardowe (obecnie stosowane leczenie), a niektóre są testowane w badaniach klinicznych. Badanie kliniczne dotyczące leczenia to badanie, które ma pomóc ulepszyć obecne metody leczenia lub uzyskać informacje na temat nowych metod leczenia pacjentów z rakiem. Gdy badania kliniczne wykażą, że nowe leczenie jest lepsze niż standardowe leczenie, nowe leczenie może stać się standardowym leczeniem.

Ponieważ rak u dzieci występuje rzadko, należy rozważyć udział w badaniu klinicznym. Niektóre badania kliniczne są otwarte tylko dla pacjentów, którzy nie rozpoczęli leczenia.

Leczenie dzieci z guzem Wilmsa lub innymi nowotworami nerek u dzieci powinno zaplanować zespół pracowników służby zdrowia, którzy są ekspertami w leczeniu raka u dzieci.

Leczenie Twojego dziecka będzie nadzorowane przez onkologa dziecięcego, lekarza specjalizującego się w leczeniu dzieci chorych na raka. Onkolog dziecięcy współpracuje z innymi lekarzami pediatrycznymi, którzy są ekspertami w leczeniu dzieci z guzem Wilmsa lub innymi nowotworami nerek u dzieci i specjalizują się w określonych dziedzinach medycyny. Mogą to być następujący specjaliści:

• Pediatra.

• Chirurg dziecięcy lub urolog.

• Onkolog radioterapii.

• Specjalista rehabilitacji.

• Specjalista pielęgniarki pediatrycznej.

• Pracownik socjalny.

Leczenie guza Wilmsa i innych guzów nerek u dzieci może powodować działania niepożądane.

Aby uzyskać informacje o skutkach ubocznych, które pojawiają się podczas leczenia raka, zobacz naszą stronę o skutkach ubocznych.

Skutki uboczne leczenia raka, które rozpoczynają się po leczeniu i trwają przez miesiące lub lata, nazywane są efektami późnymi. Późne skutki leczenia raka mogą obejmować:

• Problemy fizyczne, takie jak problemy z sercem, problemy z nerkami lub problemy podczas ciąży.

• Zmiany nastroju, uczuć, myślenia, uczenia się lub pamięci.

• Drugie nowotwory (nowe rodzaje raka), takie jak rak przewodu pokarmowego lub rak piersi.

Niektóre późne efekty można leczyć lub kontrolować. Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzami dziecka o wpływie leczenia raka na dziecko. (Zobacz podsumowanie dotyczące późnych skutków leczenia raka u dzieci, aby uzyskać więcej informacji).

Prowadzone są badania kliniczne, aby dowiedzieć się, czy można zastosować niższe dawki chemioterapii i radioterapii, aby złagodzić późne skutki leczenia bez zmiany skuteczności leczenia.

Stosuje się pięć rodzajów standardowego leczenia:

Operacja

W leczeniu guzów nerek stosuje się dwa rodzaje operacji:

• Nefrektomia: guz Wilmsa i inne guzy nerek u dzieci są zwykle leczone za pomocą nefrektomii (operacja usunięcia całej nerki). Pobliskie węzły chłonne można również usunąć i sprawdzić pod kątem oznak raka. Czasami przeszczep nerki (operacja usunięcia nerki i zastąpienia jej nerką od dawcy) jest wykonywany, gdy rak jest w obu nerkach i nerki nie działają dobrze.

• Częściowa nefrektomia: jeśli rak zostanie wykryty w obu nerkach lub prawdopodobnie rozprzestrzeni się na obie nerki, operacja może obejmować częściową nefrektomię (usunięcie raka w nerce i niewielkiej ilości normalnej tkanki wokół niego). Wykonuje się częściową nefrektomię, aby utrzymać jak największą część nerki. Częściowa nefrektomia jest również nazywana operacją oszczędzającą nerki.

Po usunięciu przez lekarza wszystkich nowotworów, które można zobaczyć w czasie operacji, niektórym pacjentom można podać chemioterapię lub radioterapię po operacji, aby zabić pozostałe komórki rakowe. Leczenie po zabiegu, mające na celu zmniejszenie ryzyka nawrotu raka, nazywane jest leczeniem uzupełniającym. Czasami wykonuje się operację drugiego spojrzenia, aby sprawdzić, czy rak pozostaje po chemioterapii lub radioterapii.

Radioterapia

Radioterapia to terapia przeciwnowotworowa wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie o wysokiej energii lub inne rodzaje promieniowania w celu zabicia komórek rakowych lub powstrzymania ich wzrostu. Istnieją dwa rodzaje radioterapii:

• Radioterapia zewnętrzna wykorzystuje maszynę znajdującą się poza ciałem do wysyłania promieniowania w kierunku raka.

• Radioterapia wewnętrzna wykorzystuje substancję radioaktywną zamkniętą w igłach, nasionach, drutach lub cewnikach, które są umieszczane bezpośrednio w raku lub w jego pobliżu.

Sposób radioterapii zależy od rodzaju i stadium leczonego raka oraz od tego, czy przed operacją usunięcia guza wykonano biopsję. Radioterapia zewnętrzna jest stosowana w leczeniu guza Wilmsa i innych guzów nerek u dzieci.

Chemoterapia

Chemioterapia to terapia przeciwnowotworowa, w której stosuje się leki w celu zatrzymania wzrostu komórek rakowych, zabijając komórki lub powstrzymując ich podział. Gdy chemioterapia jest przyjmowana doustnie lub wstrzykiwana do żyły lub mięśnia, leki dostają się do krwiobiegu i mogą dotrzeć do komórek rakowych w całym organizmie (chemioterapia ogólnoustrojowa). Gdy chemioterapia jest umieszczana bezpośrednio w płynie mózgowo-rdzeniowym, narządzie lub w jamie ciała, takiej jak brzuch, leki wpływają głównie na komórki rakowe w tych obszarach (chemioterapia regionalna). Chemioterapia skojarzona to leczenie z użyciem dwóch lub więcej leków przeciwnowotworowych.

Sposób podawania chemioterapii zależy od rodzaju i stadium leczonego raka. Chemioterapia ogólnoustrojowa jest stosowana w leczeniu guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci.

Czasami guza nie można usunąć chirurgicznie z jednego z następujących powodów:

• Guz znajduje się zbyt blisko ważnych narządów lub naczyń krwionośnych.

• Guz jest zbyt duży, aby go usunąć.

• Rak jest w obu nerkach.

• W naczyniach w pobliżu wątroby występuje skrzep krwi.

• Pacjent ma problemy z oddychaniem, ponieważ rak rozprzestrzenił się do płuc.

W takim przypadku najpierw wykonuje się biopsję. Następnie podaje się chemioterapię w celu zmniejszenia rozmiaru guza przed operacją, aby zaoszczędzić jak najwięcej zdrowej tkanki i zmniejszyć problemy po operacji. Nazywa się to chemioterapią neoadiuwantową. Radioterapia jest podawana po operacji.

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Leki zatwierdzone dla guza Wilmsa i innych raków nerki u dzieci.

Immunoterapia

Immunoterapia to leczenie wykorzystujące układ odpornościowy pacjenta do walki z rakiem. Substancje wytwarzane przez organizm lub wytwarzane w laboratorium są używane do wzmacniania, kierowania lub przywracania naturalnych mechanizmów obronnych organizmu przed rakiem. Ten rodzaj leczenia raka nazywany jest również bioterapią lub terapią biologiczną.

Interferon i interleukina-2 (IL-2) to rodzaje immunoterapii stosowane w leczeniu raka nerkowokomórkowego u dzieci. Interferon wpływa na podział komórek rakowych i może spowolnić wzrost guza. IL-2 pobudza wzrost i aktywność wielu komórek odpornościowych, zwłaszcza limfocytów (rodzaj białych krwinek). Limfocyty mogą atakować i zabijać komórki rakowe.

Chemioterapia wysokodawkowa z ratowaniem komórek macierzystych

Podaje się duże dawki chemioterapii, aby zabić komórki rakowe. Zdrowe komórki, w tym komórki krwiotwórcze, są również niszczone podczas leczenia raka. Ratowanie komórek macierzystych to zabieg zastępujący komórki krwiotwórcze. Komórki macierzyste (niedojrzałe krwinki) są usuwane z krwi lub szpiku kostnego pacjenta, zamrażane i przechowywane. Po zakończeniu chemioterapii przez pacjenta przechowywane komórki macierzyste są rozmrażane i podawane z powrotem pacjentowi w postaci wlewu. Te ponownie połączone komórki macierzyste rosną (i przywracają) komórki krwi organizmu.

W leczeniu nawrotu guza Wilmsa można zastosować chemioterapię wysokodawkową z ratunkiem komórek macierzystych.

W badaniach klinicznych testowane są nowe rodzaje leczenia.

Informacje o badaniach klinicznych są dostępne na stronie internetowej NCI.

Terapia celowana

Terapia celowana to terapia wykorzystująca leki lub inne substancje do identyfikacji i atakowania określonych komórek rakowych bez uszkadzania normalnych komórek. Terapia celowana stosowana w leczeniu guzów nerek u dzieci może obejmować:

• Inhibitory kinazy: ta ukierunkowana terapia blokuje sygnały, że komórki rakowe muszą rosnąć i dzielić się. LOXO-101 i entrektynib to inhibitory kinazy badane w leczeniu wrodzonego nefroma mezoblastycznego. Inhibitory kinazy tyrozynowej, takie jak sunitynib lub kabozantynib, mogą być stosowane w leczeniu raka nerkowokomórkowego. Aksytynib jest inhibitorem kinazy tyrozynowej badanym w leczeniu raka nerkowokomórkowego, którego nie można usunąć chirurgicznie lub który rozprzestrzenił się na inne części ciała.

• Inhibitory metylotransferazy histonowej: ta terapia celowana spowalnia zdolność komórek rakowych do wzrostu i podziału. Tazemetostat jest inhibitorem metylotransferazy histonowej badanym w leczeniu rabdoidalnego guza nerki.

• Terapia przeciwciałami monoklonalnymi: Ta terapia celowana wykorzystuje przeciwciała wytwarzane w laboratorium z jednego typu komórek układu odpornościowego. Te przeciwciała mogą identyfikować substancje na komórkach rakowych lub normalne substancje, które mogą pomóc w rozwoju komórek rakowych. Przeciwciała przyłączają się do substancji i zabijają komórki rakowe, blokują ich wzrost lub zapobiegają ich rozprzestrzenianiu. Przeciwciała monoklonalne podaje się we wlewie. Mogą być używane samodzielnie lub do przenoszenia leków, toksyn lub materiałów radioaktywnych bezpośrednio do komórek rakowych. Niwolumab jest przeciwciałem monoklonalnym badanym w leczeniu raka nerkowokomórkowego, którego nie można usunąć chirurgicznie lub który rozprzestrzenił się na inne części ciała.

Badana jest terapia celowana w leczeniu guzów nerek u dzieci, które nawróciły (powróciły).

Pacjenci mogą chcieć pomyśleć o wzięciu udziału w badaniu klinicznym.

Dla niektórych pacjentów udział w badaniu klinicznym może być najlepszym wyborem leczenia. Badania kliniczne są częścią procesu badań nad rakiem. Przeprowadza się badania kliniczne, aby dowiedzieć się, czy nowe metody leczenia raka są bezpieczne i skuteczne, czy też lepsze niż standardowe leczenie.

Wiele z dzisiejszych standardowych metod leczenia raka opiera się na wcześniejszych badaniach klinicznych. Pacjenci biorący udział w badaniu klinicznym mogą otrzymać standardowe leczenie lub być jednymi z pierwszych, którzy otrzymają nowe leczenie.

Pacjenci biorący udział w badaniach klinicznych pomagają również ulepszyć sposób leczenia raka w przyszłości. Nawet jeśli badania kliniczne nie prowadzą do nowych skutecznych metod leczenia, często odpowiadają na ważne pytania i pomagają posunąć badania do przodu.

Pacjenci mogą brać udział w badaniach klinicznych przed, w trakcie lub po rozpoczęciu leczenia raka.

Niektóre badania kliniczne obejmują tylko pacjentów, którzy jeszcze nie otrzymali leczenia. Inne badania testują metody leczenia pacjentów, u których rak nie poprawił się. Istnieją również badania kliniczne, które testują nowe sposoby zapobiegania nawrotom raka lub zmniejszania skutków ubocznych leczenia raka.

Badania kliniczne odbywają się w wielu częściach kraju. Informacje o badaniach klinicznych wspieranych przez NCI można znaleźć na stronie wyszukiwania badań klinicznych NCI. Badania kliniczne wspierane przez inne organizacje można znaleźć na stronie internetowej ClinicalTrials.gov.

Mogą być potrzebne dalsze testy.

Niektóre testy, które zostały wykonane w celu zdiagnozowania raka lub określenia stadium raka, można powtórzyć. Niektóre testy zostaną powtórzone, aby zobaczyć, jak dobrze działa leczenie. Decyzje o kontynuowaniu, zmianie lub zaprzestaniu leczenia mogą być podejmowane na podstawie wyników tych testów.

Niektóre testy będą nadal wykonywane od czasu do czasu po zakończeniu leczenia. Wyniki tych testów mogą wykazać, czy stan Twojego dziecka uległ zmianie lub czy rak powrócił (wróć). Testy te są czasami nazywane testami kontrolnymi lub kontrolami.

Opcje leczenia guza Wilmsa

W tej sekcji

• Guz Wilmsa I stopnia

• Guz Wilmsa II stopnia

• Guz Wilmsa III stopnia

• Guz Wilmsa IV stopnia

• Stadium V Wilms Guz i pacjenci z wysokim ryzykiem rozwoju obustronnego guza Wilmsa

Aby uzyskać informacje na temat wymienionych poniżej metod leczenia, zobacz sekcję Przegląd opcji leczenia.

Guz Wilmsa I stopnia

Leczenie guza Wilmsa w stopniu I z korzystną histologią może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie chemioterapia skojarzona.

• Tylko badanie kliniczne nefrektomii.

Leczenie anaplastycznego guza Wilmsa w I stopniu może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie skojarzona chemioterapia i radioterapia obszaru bocznego (po obu stronach ciała między żebrami i kością biodrową).

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Guz Wilmsa II stopnia

Leczenie guza Wilmsa w stadium II z korzystną histologią może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie chemioterapia skojarzona.

Leczenie anaplastycznego guza Wilmsa w stopniu II może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia brzucha i chemioterapia skojarzona.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Guz Wilmsa III stopnia

Leczenie guza Wilmsa w stadium III z korzystną histologią może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia brzucha i chemioterapia skojarzona.

Leczenie anaplastycznego guza Wilmsa w III stopniu zaawansowania może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia brzucha i chemioterapia skojarzona.

• Chemioterapia skojarzona, a następnie nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia jamy brzusznej.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Guz Wilmsa IV stopnia

Leczenie guza Wilmsa w stopniu IV z korzystną histologią może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia brzucha i chemioterapia skojarzona. Jeśli rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, pacjenci będą również poddawani radioterapii w tych obszarach.

Leczenie anaplastycznego guza Wilmsa w IV stopniu zaawansowania może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia brzucha i chemioterapia skojarzona. Jeśli rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, pacjenci będą również poddawani radioterapii w tych obszarach.

• Chemioterapia skojarzona przed nefrektomią z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie radioterapia jamy brzusznej. Jeśli rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, pacjenci będą również poddawani radioterapii w tych obszarach.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Stadium V Wilms Guz i pacjenci z wysokim ryzykiem rozwoju obustronnego guza Wilmsa

Leczenie guza Wilmsa w stadium V może być różne u każdego pacjenta i może obejmować:

• Chemioterapia skojarzona mająca na celu zmniejszenie guza, a następnie powtórzone badanie obrazowe po 4 do 8 tygodniach w celu podjęcia decyzji o dalszej terapii (częściowa nefrektomia, biopsja, kontynuacja chemioterapii i / lub radioterapia).

• Po biopsji nerek następuje skojarzona chemioterapia w celu zmniejszenia guza. Wykonuje się drugą operację, aby usunąć jak najwięcej raka. Po tym może nastąpić więcej chemioterapii i / lub radioterapii, jeśli rak pozostanie po operacji.

Jeśli potrzebny jest przeszczep nerki z powodu problemów z nerkami, jest on opóźniany o 1 do 2 lat po zakończeniu leczenia i nie ma żadnych objawów raka.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Opcje leczenia innych nowotworów nerek u dzieci

W tej sekcji

• Rak nerkowokomórkowy (RCC)

• Rabdoidalny guz nerki

• Clear Cell Sarcoma of the Kidney

• Wrodzony nerczak mezoblastyczny

• Mięsak Ewinga nerki

• Pierwotny rak mioepitelialny nerki

• Cystic Nephroblastoma częściowo zróżnicowany

• Nefroma torbielowata wielooczna

• Pierwotny mięsak maziówkowy nerki

• Mięsak anaplastyczny nerki

• Nephroblastomatosis (rozlana hiperplastyczna nefroblastomatoza okołopłatkowa)

Aby uzyskać informacje na temat wymienionych poniżej metod leczenia, zobacz sekcję Przegląd opcji leczenia.

Rak nerkowokomórkowy (RCC)

Leczenie raka nerkowokomórkowego może obejmować:

• Zabieg chirurgiczny, którym może być:

• nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych; lub

• częściowa nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych.

• Immunoterapia (interferon i interleukina-2) w przypadku raka, który rozprzestrzenił się na inne części ciała.

• Terapia celowana (inhibitory kinazy tyrozynowej) w przypadku raka, który rozprzestrzenił się na inne części ciała.

• Badanie kliniczne terapii celowanej z inhibitorem kinazy tyrozynowej i / lub terapią przeciwciałami monoklonalnymi w leczeniu raka, który ma pewną zmianę genową i którego nie można usunąć chirurgicznie lub który rozprzestrzenił się na inne części ciała.

Więcej informacji można znaleźć w podsumowaniu dotyczącym leczenia raka komórek nerki.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Rabdoidalny guz nerki

Nie ma standardowego leczenia rabdoidalnego guza nerki. Leczenie może obejmować:

• Połączenie operacji, chemioterapii i / lub radioterapii.

• Badanie kliniczne terapii celowanej (tazemetostat).

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Clear Cell Sarcoma of the Kidney

Leczenie mięsaka jasnokomórkowego nerki może obejmować:

• Nefrektomia z usunięciem węzłów chłonnych, a następnie skojarzona chemioterapia i radioterapia jamy brzusznej.

• Badanie kliniczne nowego leczenia.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Wrodzony nerczak mezoblastyczny

Leczenie w stadium I, II i niektórych pacjentów z wrodzonym nefroma mezoblastycznym w stopniu III może obejmować:

• Operacja.

Leczenie niektórych pacjentów z wrodzonym nefroma mezoblastycznym w III stopniu zaawansowania może obejmować:

• Zabieg chirurgiczny, po którym może nastąpić chemioterapia.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Mięsak Ewinga nerki

Nie ma standardowego leczenia mięsaka Ewinga nerki. Leczenie może obejmować:

• Połączenie operacji, chemioterapii i radioterapii.

Można go również leczyć w taki sam sposób, jak leczy się mięsaka Ewinga. Więcej informacji można znaleźć w podsumowaniu dotyczącym leczenia mięsaka Ewinga.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Pierwotny rak mioepitelialny nerki

Nie ma standardowego leczenia pierwotnego raka mioepitelialnego nerek. Leczenie może obejmować:

• Połączenie operacji, chemioterapii i radioterapii.

Cystic Nephroblastoma częściowo zróżnicowany

Leczenie cystic nefroblastoma częściowo zróżnicowanego może obejmować:

• Zabieg chirurgiczny, po którym może nastąpić chemioterapia.

Nefroma torbielowata wielooczna

Leczenie wielokomorowego nerczaka torbielowatego zwykle obejmuje:

• Operacja.

Pierwotny mięsak maziówkowy nerki

Leczenie pierwotnego mięsaka maziówki nerkowej obejmuje zwykle:

• Chemoterapia.

Mięsak anaplastyczny nerki

Nie ma standardowego leczenia mięsaka anaplastycznego nerki. Leczenie jest zwykle takie samo, jak w przypadku anaplastycznego guza Wilmsa.

Nephroblastomatosis (rozlana hiperplastyczna nefroblastomatoza okołopłatkowa)

Leczenie nefroblastomatozy zależy od:

• Czy dziecko ma nieprawidłowe grupy komórek w jednej lub obu nerkach.

• Czy dziecko ma guz Wilmsa w jednej nerce i grupy nieprawidłowych komórek w drugiej nerce.

Leczenie nefroblastomatozy może obejmować:

• Chemioterapia, a następnie nefrektomia. Czasami można wykonać częściową nefrektomię, aby zachować jak największą czynność nerek.

Leczenie nawracających nowotworów nerek u dzieci

Aby uzyskać informacje na temat wymienionych poniżej metod leczenia, zobacz sekcję Przegląd opcji leczenia.

Leczenie nawrotowego guza Wilmsa może obejmować:

• Skojarzona chemioterapia, chirurgia i radioterapia.

• Skojarzona chemioterapia, chirurgia i radioterapia, a następnie ratowanie komórek macierzystych z wykorzystaniem własnych komórek macierzystych krwi dziecka.

• Badanie kliniczne, które sprawdza próbkę guza pacjenta pod kątem określonych zmian genów. Rodzaj terapii celowanej, która zostanie podana pacjentowi, zależy od rodzaju zmiany genów.

Leczenie nawracającego guza prążkowanego nerki może obejmować:

• Badanie kliniczne, które sprawdza próbkę guza pacjenta pod kątem określonych zmian genów. Rodzaj terapii celowanej, która zostanie podana pacjentowi, zależy od rodzaju zmiany genów.

Leczenie nawracającego mięsaka jasnokomórkowego nerki może obejmować:

• Chemioterapia skojarzona, operacja usunięcia guza (jeśli to możliwe) i / lub radioterapia.

• Badanie kliniczne, które sprawdza próbkę guza pacjenta pod kątem określonych zmian genów. Rodzaj terapii celowanej, która zostanie podana pacjentowi, zależy od rodzaju zmiany genów.

Leczenie nawracającego wrodzonego nefroma mezoblastycznego może obejmować:

• Skojarzona chemioterapia, chirurgia i radioterapia.

• Badanie kliniczne, które sprawdza próbkę guza pacjenta pod kątem określonych zmian genów. Rodzaj terapii celowanej, która zostanie podana pacjentowi, zależy od rodzaju zmiany genów.

• Badanie kliniczne terapii celowanej (LOXO-101 lub entrektynib).

Leczenie innych nawracających nowotworów nerek u dzieci jest zwykle w ramach badania klinicznego.

Skorzystaj z naszej wyszukiwarki badań klinicznych, aby znaleźć wspierane przez NCI badania kliniczne dotyczące raka, w których przyjmowani są pacjenci. Możesz wyszukiwać badania w oparciu o typ raka, wiek pacjenta i miejsce, w którym są one wykonywane. Dostępne są również ogólne informacje o badaniach klinicznych.

Aby dowiedzieć się więcej o guzie Wilmsa i innych nowotworach nerek u dzieci

Aby uzyskać więcej informacji z National Cancer Institute na temat guza Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci, zobacz:

• Strona główna raka nerki

• Tomografia komputerowa (CT) i rak

• Leki dopuszczone do leczenia nowotworu Wilmsa i innych nowotworów nerek u dzieci

• Immunoterapia w leczeniu raka

• Testy genetyczne pod kątem dziedzicznych zespołów podatności na raka

Aby uzyskać więcej informacji na temat raka u dzieci i inne ogólne zasoby dotyczące raka, zobacz:

• O raku

• Nowotwory u dzieci

• CureSearch for Children's CancerExit Disclaimer

• Późne skutki leczenia raka u dzieci

• Młodzież i młodzi dorośli z rakiem

• Dzieci z rakiem: przewodnik dla rodziców

• Rak u dzieci i młodzieży

• Inscenizacja

• Radzenie sobie z rakiem

• Pytania, które należy zadać lekarzowi na temat raka

• Dla ocalałych i opiekunów

Sortowanie według daty Sortuj według wyniku

Włącz automatyczne odświeżanie komentarzy

Dodaj swój komentarz

love.co z zadowoleniem przyjmuje wszystkie komentarze . Jeśli nie chcesz być anonimowy, zarejestruj się lub zaloguj . To jest darmowe.