ਕਿਸਮਾਂ / ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ / ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ-ਹਾਰਮੋਨ-ਥੈਰੇਪੀ-ਤੱਥ-ਸ਼ੀਟ
ਸਮੱਗਰੀ
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ
ਮਰਦ ਸੈਕਸ ਹਾਰਮੋਨਸ ਕੀ ਹਨ?
ਹਾਰਮੋਨ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਗਲੈਂਡ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਪਦਾਰਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਰਸਾਇਣਕ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਸੈੱਲਾਂ ਅਤੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦੁਆਰਾ ਯਾਤਰਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.
ਐਂਡਰੋਜਨ (ਪੁਰਸ਼ ਸੈਕਸ ਹਾਰਮੋਨ) ਹਾਰਮੋਨਜ਼ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਹੈ ਜੋ ਮਰਦ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਰੱਖ ਰਖਾਵ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਅਤੇ ਡੀਹਾਈਡਰੋਸਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ (ਡੀਐਚਟੀ) ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਰਪੂਰ ਐਂਡਰੋਜਨ ਹਨ. ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮਾਤਰਾ ਐਡਰੇਨਲ ਗਲੈਂਡਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕੁਝ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਸੈੱਲ ਕੋਲੇਸਟ੍ਰੋਲ (1) ਤੋਂ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ.
ਹਾਰਮੋਨ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ?
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਦੇ ਸਧਾਰਣ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਕਾਰਜ ਲਈ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਮਰਦ ਪ੍ਰਜਨਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿਚਲੀ ਇਕ ਗਲੈਂਡ ਜੋ ਵੀਰਜ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਵਧਣ ਲਈ ਐਂਡਰੋਜਨ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ. ਐਂਡਰੋਜਨ ਆਮ ਅਤੇ ਕੈਂਸਰ ਦੋਵਾਂ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਸੈੱਲਾਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਅਤੇ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਜੋ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਸੈੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (2). ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਹੋਣ ਤੇ, ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਖਾਸ ਜੀਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਸੈੱਲਾਂ ਦਾ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ (3).
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰਾਂ ਨੂੰ ਵੱਧਣ ਲਈ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਉੱਚ ਪੱਧਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰਾਂ ਨੂੰ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ, ਐਂਡਰੋਜਨ ਨਿਰਭਰ, ਜਾਂ ਐਂਡਰੋਜਨ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਲਾਜ ਜੋ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਪੱਧਰ ਜਾਂ ਬਲਾਕ ਐਂਡਰੋਜਨ ਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੇ ਹਨ.
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਨਸ਼ੇ ਜਾਂ ਸਰਜਰੀ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਐਂਡਰੋਜਨ ਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਰੋਗਾਣੂ (ਜਾਂ ਕਾਸਟਰੇਟ) ਰੋਧਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਦੋਂ ਵੀ ਵਧਦੇ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦਾ ਪੱਧਰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਂ ਅਣਜਾਣ ਹੈ. ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਟਿ ;ਮਰਾਂ ਨੂੰ ਹਾਰਮੋਨ ਰੋਧਕ, ਐਂਡਰੋਜਨ ਸੁਤੰਤਰ, ਜਾਂ ਹਾਰਮੋਨ ਰੀਫ੍ਰੈਕਟਰੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ; ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਹੁਣੇ ਹੀ ਘੱਟ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਰਸੌਲੀ ਰੋਧਕ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਟਿorsਮਰ ਇੱਕ ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਨਵੇਂ ਐਂਟੀਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਦਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ.
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ?
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਐਂਡਰੋਜਨ (4) ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਜਾਂ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਪਲਬਧ ਇਲਾਜ ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ:
- ਅੰਡਕੋਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਐਂਡਰੋਜਨ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣਾ
- ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੀ ਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਰੋਕ
- ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਐਂਡਰੋਜਨ ਉਤਪਾਦਨ (ਸਿੰਥੇਸਿਸ) ਨੂੰ ਰੋਕੋ
ਅੰਡਕੋਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਐਂਡਰੋਜਨ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇਲਾਜ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਇਸ ਰੂਪ ਵਿਚ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਐਂਡਰੋਜਨ ਡਿਸਬਿ therapyਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ, ਜਾਂ ADT ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:
- ਓਰਕਿਐਕਟੋਮੀ, ਇਕ ਜਾਂ ਦੋਵਾਂ ਅੰਡਕੋਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਇਕ ਸਰਜੀਕਲ ਵਿਧੀ. ਅੰਡਕੋਸ਼ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣਾ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ 90 ਤੋਂ 95% (5) ਤੱਕ ਘਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਇਲਾਜ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਰਜੀਕਲ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਥਾਈ ਅਤੇ ਅਟੱਲ ਹੈ. ਸਬਕੈਪਸੂਲਰ ਓਰਕਿਐਕਟੋਮੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਓਰੀਕਿਐਕਟਮੀ, ਅੰਡਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਬਾਹਰ ਕੱ .ਦਾ ਹੈ ਜੋ ਐਂਡਰੋਜਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨਾ ਕਿ ਪੂਰੇ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਦੀ ਬਜਾਏ.
- ਡਰੱਗਜ਼ ਜਿਸਨੂੰ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ-ਰੀਲੀਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ (ਐਲਐਚਆਰਐਚ) ਐਗੋਨੀਸਟ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਹੂਟਰੋਨ ਦੇ ਲੁਕਣ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ. ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨੀਿਸਟ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਨਾਲੌਗਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ Hਾਂਚਾਗਤ ਤੌਰ ਤੇ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੀਯੂਟੂਰੀ ਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਰੀਸੈਪਟਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. (ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਨੂੰ ਗੋਨਾਡੋਟ੍ਰੋਪਿਨ-ਰੀਲੀਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਜਾਂ ਜੀਐਨਆਰਐਚ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟਸ ਨੂੰ ਜੀਐਨਆਰਐਚ ਐਗੋਨੀਿਸਟ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.)
ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ, ਜਦੋਂ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦਾ ਪੱਧਰ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਪਿਟੁਟਰੀ ਗਲੈਂਡ ਨੂੰ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਨੂੰ ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਰੀਰ ਦੇ ਆਪਣੇ ਐਲਐਚਆਰਐਚ, ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟਸ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰਾਂ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰ ਮੌਜੂਦਗੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਿਟੁਏਰੀ ਗਲੈਂਡ ਨੂੰ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਐਂਡਰੋਜਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤੇਜਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ.
ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਜੋਨੀਸਟ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਨੂੰ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ ਜਾਂ ਰਸਾਇਣਕ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਰਜੀਕਲ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ (chiਰੈਚਿਕਟੋਮੀ) ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਉਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਪਰ, ਓਰਚੈਕਟੀਮੀ ਦੇ ਉਲਟ, ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਦਲਾਵ ਹਨ. ਇਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਇਲਾਜ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਐਂਡਰੋਜਨ ਉਤਪਾਦਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.
ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨੀਸਟ ਟੀਕੇ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਚਮੜੀ ਦੇ ਹੇਠ ਲਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹਨ: ਲੀਓਪ੍ਰੋਲਾਇਡ, ਗੋਸੇਰਲਿਨ, ਟ੍ਰਾਈਪਟੋਰੇਲਿਨ, ਅਤੇ ਹਿਸਟ੍ਰਲਿਨ.
ਜਦੋਂ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਵਰਤਾਰੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ "ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਫਲੇਅਰ" ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ. ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ ਤੇ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਪਿਟੁਟਰੀ ਗਲੈਂਡ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਰੀਲਿਜ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਧੂ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ. ਭੜਕਣਾ ਕਲੀਨਿਕਲ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ (ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਦਰਦ, ਯੂਰੇਟਰ ਜਾਂ ਬਲੈਡਰ ਆਉਟਲੈੱਟ ਰੁਕਾਵਟ, ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਸੰਕੁਚਨ), ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਐਡਵਾਂਸ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮੱਸਿਆ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕੁਝ ਹਫਤਿਆਂ ਲਈ ਐੱਲ ਐੱਚ ਆਰ ਐਚ ਐਗੋਨੀਿਸਟ ਦੇ ਨਾਲ ਐਂਟੀਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਥੈਰੇਪੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ.
- ਡਰੱਗਜ਼ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਵਿਰੋਧੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਡਾਕਟਰੀ ਛਾਂਟੀ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਰੂਪ ਹੈ. ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਵਿਰੋਧੀ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਜੀਐਨਆਰਐਚ ਵਿਰੋਧੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਨੂੰ ਪੀਟੁਟਰੀ ਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਇਸ ਦੇ ਰੀਸੈਪਟਰਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਲੂਟਿਨਾਇਜ਼ਿੰਗ ਹਾਰਮੋਨ ਦੇ ਛੁਪਾਓ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਨੂੰ ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ. LHRH agonists ਦੇ ਉਲਟ, LHRH ਵਿਰੋਧੀ ਇੱਕ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਭੜਕਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ.
ਇੱਕ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਵਿਰੋਧੀ, ਡੀਗਰੇਲਿਕਸ, ਨੂੰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਐਡਵਾਂਸਡ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ. ਇਹ ਟੀਕਾ ਲਗਾ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
- ਐਸਟ੍ਰੋਜਨ (ਹਾਰਮੋਨ ਜੋ femaleਰਤ ਸੈਕਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦੇ ਹਨ). ਹਾਲਾਂਕਿ ਐਸਟ੍ਰੋਜਨ ਵੀ ਅੰਡਕੋਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਅੱਜ ਕਦੇ ਹੀ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.
ਉਹ ਉਪਚਾਰ ਜੋ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੀ ਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹਨ (ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਐਂਟੀਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਥੈਰੇਪੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ) ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਉਦੋਂ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਏ ਡੀ ਟੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ. ਅਜਿਹੇ ਇਲਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:
- ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਬਲੌਕਰ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਵਿਰੋਧੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਜੋ ਉਹ ਦਵਾਈਆਂ ਹਨ ਜੋ ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲਈ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ. ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਲਈ ਬਾਈਡਿੰਗ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਕੇ, ਇਹ ਉਪਚਾਰ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਸੈੱਲ ਦੇ ਵਾਧੇ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਨ ਲਈ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹਨ.
ਕਿਉਂਕਿ ਐਂਡਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਬਲੌਕਰ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ADT (ਜਾਂ ਤਾਂ orchiectomy ਜਾਂ LHRH agonist) ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਐਂਡਰਾਈਜੇਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਬਲੌਕਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਓਰਚੀਐਕਟਮੀ ਜਾਂ ਐਲਐਚਆਰਐਚ ਐਗੋਨਿਸਟ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਐਂਡਰੋਜਨ ਨਾਕਾਬੰਦੀ, ਸੰਪੂਰਨ ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਨਾਕਾਬੰਦੀ, ਜਾਂ ਕੁਲ ਐਂਡਰੋਜਨ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਰੀਸੈਪਟਰ ਬਲੌਕਰਜ਼ ਜੋ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸਟੇਟ ਵਿਚ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਫਲੁਟਾਮਾਈਡ, ਐਂਜ਼ਲੁਟਾਮਾਈਡ, ਅਪਾਲੁਟਾਮਾਈਡ, ਬਿਕਲੁਟਾਮਾਈਡ ਅਤੇ ਨੀਲੁਟਾਮਾਈਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਵਜੋਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ.
ਇਲਾਜ ਜੋ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹਨ:
- ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਸਿੰਥੇਸਿਸ ਇਨਿਹਿਬਟਰਜ਼, ਜੋ ਉਹ ਦਵਾਈਆਂ ਹਨ ਜੋ ਐਡਰੋਨਲ ਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਸੈੱਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਆਪ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਅੰਡਕੋਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਰੋਕਦੀਆਂ ਹਨ. ਨਾ ਹੀ ਮੈਡੀਕਲ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਰਜੀਕਲ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ ਐਡਰੀਨਲ ਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੈੱਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਐਂਡਰੋਜਨ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਥੋੜੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਕੁਝ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰਾਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਲਈ ਸਮਰਥਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ.
ਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਸਿੰਥੇਸਿਸ ਇਨਿਹਿਬਟਰਜ਼ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਜਾਣਿਆ ਇਲਾਜ ਨਾਲੋਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੱਦ ਤੱਕ ਘੱਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਦਵਾਈਆਂ ਸੀਵਾਈਪੀ 17 ਨਾਮ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਚਕ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਰੋਕਦੀਆਂ ਹਨ. ਇਹ ਐਨਜ਼ਾਈਮ, ਜੋ ਕਿ ਟੈਸਟਿਕੂਲਰ, ਐਡਰੀਨਲ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਟਿorਮਰ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕੋਲੇਸਟ੍ਰੋਲ ਤੋਂ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.
ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸਟੇਟਸ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਐਂਡਰੋਜਨ ਸਿੰਥੇਸਿਸ ਇਨਿਹਿਬਟਰਜ਼ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ: ਐਬਿਏਰਟੇਰੋਨ ਐਸੀਟੇਟ, ਕੇਟੋਕੋਨਜ਼ੋਲ, ਅਤੇ ਐਮਿਨੋਗਲਾਈਟਾਈਮਾਈਡ. ਸਭ ਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਵਜੋਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ.
ਐਬਿਰਾਟੇਰੋਨ ਐਸੀਟੇਟ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਉੱਚ-ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ-ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਅਤੇ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਕੈਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ-ਰੋਧਕ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੀਨੀਸੋਨ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ. ਐਬਿਏਰੇਟ੍ਰੋਨ ਅਤੇ ਐਂਜ਼ਲੁਟਾਮਾਈਡ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਸੰਕੇਤਾਂ ਲਈ ਮਨਜੂਰ ਕੀਤੀਆਂ ਦੋ ਦਵਾਈਆਂ- ਕੇਟੋਕੋਨਜ਼ੋਲ ਅਤੇ ਐਮਿਨੋਗਲਾਈਟਾਈਮਾਈਡ sometimes ਕਈ ਵਾਰ ਕਾਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ-ਰੋਧਕ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਦੂਸਰੇ ਲਾਈਨ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ offਫ ਲੇਬਲ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ.
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ?
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਸਮੇਤ:
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਦਾ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਜਾਂ ਉੱਚ ਜੋਖਮ ਦੇ ਨਾਲ. ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਦੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼ ਜਿਸਦਾ ਇਕ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਜਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਦਾ ਉੱਚ ਖਤਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਕਸਰ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ / ਜਾਂ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਹ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟੈਕਟਮੀ (ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਗਲੈਂਡ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਸਰਜਰੀ) ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ (6) . ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਕਾਰਕ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਟਿorਮਰ ਦਾ ਗ੍ਰੇਡ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਲੇਸਨ ਸਕੋਰ ਦੁਆਰਾ ਮਾਪਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਜਿਸ ਹੱਦ ਤਕ ਟਿorਮਰ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਕੀ ਟਿorਮਰ ਸੈੱਲ ਸਰਜਰੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਨੇੜਲੇ ਲਿੰਫ ਨੋਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਦੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਆਦਮੀ ਦੇ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਦੇ ਜੋਖਮ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਜੋਖਮ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਮਰਦਾਂ ਲਈ, ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ; ਉੱਚ ਜੋਖਮ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵਾਲੇ ਮਰਦਾਂ ਲਈ ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ 18-24 ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ.
ਉਹ ਪੁਰਸ਼ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟੈਕੋਮੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਦੁਹਰਾਓ ਬਿਨਾਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇਕੱਲੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟੈਕੋਮੀ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਸਮੁੱਚੇ ਤੌਰ ਤੇ ਲੰਬੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ. (6) ਅੰਦਰੂਨੀ- ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਬਾਹਰੀ ਬੀਮ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼, ਇਕੱਲੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ (6, 7) ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕੀਤੇ ਗਏ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸਮੁੱਚੇ ਅਤੇ ਇਕਸਾਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ. ਉਹ ਆਦਮੀ ਜੋ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਇਕੱਲੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ (8). ਹਾਲਾਂਕਿ, ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ADT ਦਾ ਅਨੁਕੂਲ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਅਵਧੀ ਸਥਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ (9, 10).
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟੈਕਟਮੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ (ਇਕੱਲੇ ਜਾਂ ਕੀਮੋਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ) ਬਚਾਅ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਇਕ ਮਾਨਕ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਪ੍ਰੋਸਟੇਟਕਟੋਮੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਧੇਰੇ ਤੀਬਰ ਐਂਡਰੋਜਨ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਲੀਨਿਕਲ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ.
ਦੁਬਾਰਾ / ਬਾਰ ਬਾਰ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ. ਇਕੱਲੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਲਈ ਇਕ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਇਲਾਜ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਪੁਨਰ-ਸੰਧੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੀਟੀ, ਐਮਆਰਆਈ, ਜਾਂ ਹੱਡੀ ਸਕੈਨ ਦੁਆਰਾ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟਕਟੋਮੀ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ. ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਲਈ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ "ਬਾਇਓਕੈਮੀਕਲ" ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ - ਸਰਜਰੀ ਜਾਂ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਥਾਨਕ ਇਲਾਜ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਐਂਟੀਜੇਨ (ਪੀਐਸਏ) ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ - ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜੇ PSA ਪੱਧਰ 3 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਦੁਗਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੈਂਸਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਫੈਲਣਾ.
ਪ੍ਰੋਸਟੇਟੈਕੋਮੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਾਇਓਕੈਮੀਕਲ ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮਰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੇਤਰਤੀਬੇ ਕਲੀਨਿਕਲ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚਲਿਆ ਕਿ ਐਂਟੀਐਂਡ੍ਰੋਜਨ ਥੈਰੇਪੀ ਅਤੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਇਲਾਜ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਟਾਸਟੇਸਿਸ ਵਿਕਸਤ ਹੋਣ ਜਾਂ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਸਮੁੱਚੇ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜੋ ਪਲੇਸਬੋ ਪਲੱਸ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ (11) ਸਨ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪੀਐਸਏ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਮੁੱਲ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਨੂੰ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ. ਇਕ ਹੋਰ ਤਾਜ਼ਾ ਕਲੀਨਿਕਲ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਥਾਨਕ ਥੈਰੇਪੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੀਐਸਏ ਦੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਪੱਧਰਾਂ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਟਾਸਟੈਸੀਸ ਦਾ ਉੱਚ ਜੋਖਮ ਸੀ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਕੋਈ ਪ੍ਰਮਾਣ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਏ ਡੀ ਟੀ ਵਿਚ ਡੋਸੀਟੈਕਸਲ ਨਾਲ ਕੀਮੋਥੈਰੇਪੀ ਜੋੜਨਾ ਬਚਾਅ ਦੇ ਕਈ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਏਡੀਟੀ ਨਾਲੋਂ ਉੱਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ( 12).
ਐਡਵਾਂਸਡ ਜਾਂ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ. ਇਕੱਲੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਲਈ ਇਕ ਮਿਆਰੀ ਇਲਾਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਬਿਮਾਰੀ (ਭਾਵ, ਉਹ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਦੂਜੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿਚ ਫੈਲ ਗਈ ਹੈ) ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (13). ਕਲੀਨਿਕਲ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਏ ਡੀ ਟੀ ਪਲੱਸ ਐਬਿਏਰੇਟ੍ਰੋਨ / ਪ੍ਰੀਡਨੀਸੋਨ, ਐਨਜਾਲੁਟਾਮਾਈਡ ਜਾਂ ਅਪਾਲੁਟਾਮਾਈਡ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਆਦਮੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮੇਂ ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਇਕੱਲੇ ਏਡੀਟੀ (14-17) ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾੜੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਆਦਮੀ ਉਦੋਂ ਤਕ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਜਦੋਂ ਤਕ ਲੱਛਣ ਵਿਕਸਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ.
ਐਨਸੀਆਈ-ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਯੋਜਿਤ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦੇ ਮੁ resultsਲੇ ਨਤੀਜੇ ਜੋ ਕਿ ਦੋ ਕੈਂਸਰ ਸਹਿਕਾਰੀ ਸਮੂਹਾਂ- ਪੂਰਬੀ ਸਹਿਕਾਰੀ ਓਨਕੋਲੋਜੀ ਸਮੂਹ (ਈਸੀਓਜੀ) ਅਤੇ ਐਮੇਰਿਕਨ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਰੇਡੀਓਲੌਜੀ ਇਮੇਜਿੰਗ ਨੈਟਵਰਕ (ਏਸੀਆਰਆਈਐਨ) ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ - ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਹਾਰਮੋਨ-ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼ ਜੋ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਸਟੈਂਡਰਡ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੇਲੇ ਕੀਮੋਥੈਰੇਪੀ ਡਰੱਗ ਡੋਸੀਟੈਕਸਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇਕੱਲੇ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਆਪਕ ਮੈਟਾਸਟੈਟਿਕ ਬਿਮਾਰੀ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀ ਡੋਸੀਟੈਕਸਲ ਦੇ ਮੁ additionਲੇ ਜੋੜ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ. ਇਹਨਾਂ ਖੋਜਾਂ ਦੀ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਫਾਲੋ-ਅਪ (18) ਨਾਲ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ.
ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਇਕੱਲੇ ਪਥਰਾਟ ਜਾਂ ਸਥਾਨਕ ਲੱਛਣਾਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸਥਾਨਕ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹਨ ਜੋ ਸਰਜਰੀ ਜਾਂ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ (19) ਦੇ ਉਮੀਦਵਾਰ ਨਹੀਂ ਹਨ. ਅਜਿਹੇ ਮਰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਲੋਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿੰਨਾਂ ਦੀ ਸੀਮਤ ਉਮਰ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ, ਉਹ ਲੋਕਲ ਐਡਵਾਂਸਡ ਟਿorsਮਰ, ਅਤੇ / ਜਾਂ ਉਹ ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਸਿਹਤ ਹਾਲਤਾਂ ਵਾਲੇ.
ਟਿੱਪਣੀ ਆਟੋ-ਰਿਫਰੈਸ਼ਰ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਓ