Typen / bijschildklier / patiënt / bijschildklier-behandeling-pdq
Behandeling van bijschildklierkanker (®) - Patiëntversie
Algemene informatie over bijschildklierkanker
BELANGRIJKSTE PUNTEN
- Bijschildklierkanker is een zeldzame ziekte waarbij kwaadaardige (kanker) cellen worden gevormd in de weefsels van een bijschildklier.
- Het hebben van bepaalde erfelijke aandoeningen kan het risico op het ontwikkelen van bijschildklierkanker vergroten.
- Tekenen en symptomen van bijschildklierkanker zijn onder meer zwakte, zich moe voelen en een knobbel in de nek.
- Tests die de nek en het bloed onderzoeken, worden gebruikt om bijschildklierkanker op te sporen (te vinden) en te diagnosticeren.
- Bepaalde factoren zijn van invloed op de prognose (kans op herstel) en behandelingsopties.
Bijschildklierkanker is een zeldzame ziekte waarbij kwaadaardige (kanker) cellen worden gevormd in de weefsels van een bijschildklier.
De bijschildklieren zijn vier organen ter grootte van een erwt die in de nek bij de schildklier worden aangetroffen. De bijschildklieren maken bijschildklierhormoon (PTH of parathormoon) aan. PTH helpt het lichaam calcium te gebruiken en op te slaan om het calcium in het bloed op een normaal niveau te houden.
Een bijschildklier kan overactief worden en te veel PTH aanmaken, een aandoening die hyperparathyreoïdie wordt genoemd. Hyperparathyreoïdie kan optreden wanneer een goedaardige tumor (niet-kanker), een adenoom genaamd, zich vormt op een van de bijschildklieren en ervoor zorgt dat deze groeit en overactief wordt. Soms kan hyperparathyreoïdie worden veroorzaakt door bijschildklierkanker, maar dit is zeer zeldzaam.
De extra PTH veroorzaakt:
- Het calcium dat in de botten wordt opgeslagen om in het bloed te komen.
- De darmen nemen meer calcium op uit het voedsel dat we eten.
Deze aandoening wordt hypercalciëmie genoemd (te veel calcium in het bloed).
De hypercalciëmie veroorzaakt door hyperparathyreoïdie is ernstiger en levensbedreigend dan bijschildklierkanker zelf en de behandeling van hypercalciëmie is net zo belangrijk als de behandeling van kanker.
Het hebben van bepaalde erfelijke aandoeningen kan het risico op het ontwikkelen van bijschildklierkanker vergroten.
Alles wat de kans op het krijgen van een ziekte vergroot, wordt een risicofactor genoemd. Risicofactoren voor bijschildklierkanker zijn de volgende zeldzame aandoeningen die worden overgeërfd (overgedragen van ouder op kind):
- Familiale geïsoleerde hyperparathyreoïdie (FIHP).
- Multipele endocriene neoplasie type 1 (MEN1) -syndroom.
Behandeling met bestralingstherapie kan het risico op het ontwikkelen van een bijschildklieradenoom verhogen.
Tekenen en symptomen van bijschildklierkanker zijn onder meer zwakte, zich moe voelen en een knobbel in de nek.
De meeste tekenen en symptomen van bijschildklierkanker worden veroorzaakt door de hypercalciëmie die zich ontwikkelt. Tekenen en symptomen van hypercalciëmie zijn onder meer:
- Zwakheid.
- Je erg moe voelen.
- Misselijkheid en overgeven.
- Verlies van eetlust.
- Gewichtsverlies zonder bekende reden.
- Veel meer dorst hebben dan normaal.
- Veel meer plassen dan normaal.
- Constipatie.
- Problemen helder denken.
Andere tekenen en symptomen van bijschildklierkanker zijn onder meer:
- Pijn in de buik, zijkant of rug die niet weggaat.
- Pijn in de botten.
- Een gebroken bot.
- Een brok in de nek.
- Verandering in stem, zoals heesheid.
- Moeite met slikken.
Andere aandoeningen kunnen dezelfde tekenen en symptomen veroorzaken als bijschildklierkanker. Raadpleeg uw arts als u een van deze problemen heeft.
Tests die de nek en het bloed onderzoeken, worden gebruikt om bijschildklierkanker op te sporen (te vinden) en te diagnosticeren.
Zodra er bloedtesten zijn gedaan en hyperparathyreoïdie is vastgesteld, kunnen beeldvormende tests worden uitgevoerd om te bepalen welke van de bijschildklieren overactief is. Soms zijn de bijschildklieren moeilijk te vinden en worden beeldvormende tests uitgevoerd om precies te vinden waar ze zijn.
Bijschildklierkanker kan moeilijk te diagnosticeren zijn omdat de cellen van een goedaardig bijschildklieradenoom en een kwaadaardig bijschildklierkanker op elkaar lijken. De symptomen van de patiënt, bloedspiegels van calcium en bijschildklierhormoon en kenmerken van de tumor worden ook gebruikt om een diagnose te stellen.
De volgende tests en procedures kunnen worden gebruikt:
- Lichamelijk onderzoek en geschiedenis: een onderzoek van het lichaam om algemene tekenen van gezondheid te controleren, inclusief het controleren op tekenen van ziekte, zoals knobbels of iets anders dat ongebruikelijk lijkt. Een geschiedenis van de gezondheidsgewoonten van de patiënt en vroegere ziekten en behandelingen zal ook worden opgenomen.
- Bloedchemieonderzoek: een procedure waarbij een bloedmonster wordt gecontroleerd om de hoeveelheden van bepaalde stoffen te meten die in het bloed worden afgegeven door organen en weefsels in het lichaam. Een ongebruikelijke (meer of minder dan normale) hoeveelheid van een stof kan een teken zijn van een ziekte. Om bijschildklierkanker te diagnosticeren, wordt het bloedmonster gecontroleerd op het calciumgehalte.
- Bijschildklierhormoontest: een procedure waarbij een bloedmonster wordt gecontroleerd om de hoeveelheid bijschildklierhormoon te meten die door de bijschildklieren in het bloed wordt afgegeven. Een hogere dan normale hoeveelheid bijschildklierhormoon kan een teken zijn van een ziekte.
- Sestamibi-scan: een type radionuclidescan dat wordt gebruikt om een overactieve bijschildklier te vinden. Een zeer kleine hoeveelheid van een radioactieve stof, technetium 99 genaamd, wordt in een ader geïnjecteerd en gaat via de bloedbaan naar de bijschildklier. De radioactieve stof verzamelt zich in de overactieve klier en wordt helder weergegeven op een speciale camera die radioactiviteit detecteert.
- CT-scan (CAT-scan): een procedure die een reeks gedetailleerde foto's maakt van gebieden in het lichaam, genomen vanuit verschillende hoeken. De foto's zijn gemaakt door een computer die is gekoppeld aan een röntgenapparaat. Een kleurstof kan in een ader worden geïnjecteerd of worden ingeslikt om de organen of weefsels duidelijker te laten verschijnen. Deze procedure wordt ook wel computertomografie, computertomografie of computergestuurde axiale tomografie genoemd.
- SPECT-scan (computertomografiescan met enkele fotonemissie): een procedure om kwaadaardige tumorcellen in de nek te vinden. Een kleine hoeveelheid van een radioactieve stof wordt in een ader geïnjecteerd of via de neus ingeademd. Terwijl de stof door het bloed reist, draait een camera rond het lichaam en maakt foto's van de nek. Een computer gebruikt de afbeeldingen om een driedimensionale (3D) opname van de nek te maken. Er zal een verhoogde doorbloeding zijn en meer activiteit in gebieden waar kankercellen groeien. Deze gebieden worden helderder op de foto weergegeven.
- Echoscopisch onderzoek: een procedure waarbij hoogenergetische geluidsgolven (echografie) worden teruggekaatst door interne weefsels of organen en echo's maken. De echo's vormen een afbeelding van lichaamsweefsels, een echogram genoemd.
- Angiogram: een procedure om naar bloedvaten en de bloedstroom te kijken. Een contrastkleurstof wordt in het bloedvat geïnjecteerd. Terwijl de contrastkleurstof door het bloedvat beweegt, worden röntgenfoto's gemaakt om te zien of er blokkades zijn.
- Veneuze bemonstering: een procedure waarbij een bloedmonster wordt genomen uit specifieke aderen en wordt gecontroleerd om de hoeveelheden van bepaalde stoffen te meten die in het bloed worden afgegeven door nabijgelegen organen en weefsels. Als beeldvormende tests niet aantonen welke bijschildklier overactief is, kunnen bloedmonsters worden genomen uit aderen nabij elke bijschildklier om te bepalen welke te veel PTH aanmaakt.
Bepaalde factoren zijn van invloed op de prognose (kans op herstel) en behandelingsopties.
De prognose (kans op herstel) en behandelingsopties zijn afhankelijk van:
- Of het calciumgehalte in het bloed kan worden gecontroleerd.
- Het stadium van de kanker.
- Of de tumor en de capsule rond de tumor volledig operatief kunnen worden verwijderd.
- De algemene gezondheid van de patiënt.
Stadia van bijschildklierkanker
BELANGRIJKSTE PUNTEN
- Nadat bijschildklierkanker is vastgesteld, worden tests gedaan om erachter te komen of kankercellen zich hebben verspreid naar andere delen van het lichaam.
- Er zijn drie manieren waarop kanker zich in het lichaam verspreidt.
- Kanker kan zich verspreiden van waar het begon naar andere delen van het lichaam.
- Er is geen standaard stadiëringsproces voor bijschildklierkanker.
Nadat bijschildklierkanker is vastgesteld, worden tests gedaan om erachter te komen of kankercellen zich hebben verspreid naar andere delen van het lichaam.
Het proces dat wordt gebruikt om erachter te komen of kanker zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam, wordt stadiëring genoemd. De volgende beeldvormende tests kunnen worden gebruikt om te bepalen of kanker is uitgezaaid naar andere delen van het lichaam, zoals de longen, lever, botten, hart, pancreas of lymfeklieren:
- CT-scan (CAT-scan): een procedure die een reeks gedetailleerde foto's maakt van gebieden in het lichaam, genomen vanuit verschillende hoeken. De foto's zijn gemaakt door een computer die is gekoppeld aan een röntgenapparaat. Een kleurstof kan in een ader worden geïnjecteerd of worden ingeslikt om de organen of weefsels duidelijker te laten verschijnen. Deze procedure wordt ook wel computertomografie, computertomografie of computergestuurde axiale tomografie genoemd.
- MRI (Magnetic Resonance Imaging): een procedure waarbij een magneet, radiogolven en een computer worden gebruikt om een reeks gedetailleerde foto's te maken van gebieden in het lichaam. Deze procedure wordt ook wel nucleaire magnetische resonantiebeeldvorming (NMRI) genoemd.
Er zijn drie manieren waarop kanker zich in het lichaam verspreidt.
Kanker kan zich verspreiden via weefsel, het lymfesysteem en het bloed:
- Zakdoek. De kanker verspreidt zich van waar het begon door uit te groeien naar nabijgelegen gebieden.
- Lymfesysteem. De kanker verspreidt zich van waar het begon door in het lymfesysteem te komen. De kanker reist via de lymfevaten naar andere delen van het lichaam.
- Bloed. De kanker verspreidt zich van waar het begon door in het bloed te komen. De kanker reist door de bloedvaten naar andere delen van het lichaam.
Kanker kan zich verspreiden van waar het begon naar andere delen van het lichaam.
Wanneer kanker zich naar een ander deel van het lichaam verspreidt, wordt dit metastase genoemd. Kankercellen breken af van waar ze zijn begonnen (de primaire tumor) en reizen door het lymfesysteem of bloed.
- Lymfesysteem. De kanker komt in het lymfesysteem terecht, reist door de lymfevaten en vormt een tumor (uitgezaaide tumor) in een ander deel van het lichaam.
- Bloed. De kanker komt in het bloed, reist door de bloedvaten en vormt een tumor (uitgezaaide tumor) in een ander deel van het lichaam.
De uitgezaaide tumor is hetzelfde type kanker als de primaire tumor. Als bijschildklierkanker zich bijvoorbeeld uitbreidt naar de longen, zijn de kankercellen in de longen eigenlijk bijschildklierkankercellen. De ziekte is uitgezaaide bijschildklierkanker, geen longkanker.
Er is geen standaard stadiëringsproces voor bijschildklierkanker.
Bijschildklierkanker wordt beschreven als gelokaliseerd of gemetastaseerd:
- Gelokaliseerde bijschildklierkanker wordt aangetroffen in een bijschildklier en kan zich hebben verspreid naar nabijgelegen weefsels.
- Gemetastaseerde bijschildklierkanker is uitgezaaid naar andere delen van het lichaam, zoals de longen, lever, botten, hartzakjes, pancreas of lymfeklieren.
Terugkerende bijschildklierkanker
Terugkerende bijschildklierkanker is kanker die is teruggekeerd (terugkomt) nadat deze is behandeld. Meer dan de helft van de patiënten heeft een recidief. De bijschildklierkanker komt meestal tussen 2 en 5 jaar na de eerste operatie terug, maar kan tot 20 jaar later terugkeren. Het komt meestal terug in de weefsels of lymfeklieren van de nek. Hoge calciumspiegels in het bloed die na de behandeling verschijnen, kunnen het eerste teken zijn van een recidief.
Overzicht behandelingsopties
BELANGRIJKSTE PUNTEN
- Er zijn verschillende soorten behandeling voor patiënten met bijschildklierkanker.
- De behandeling omvat het onder controle houden van hypercalciëmie (te veel calcium in het bloed) bij patiënten met een overactieve bijschildklier.
- Er worden vier soorten standaardbehandeling gebruikt:
- Chirurgie
- Bestralingstherapie
- Chemotherapie
- Ondersteunende zorg
- In klinische onderzoeken worden nieuwe soorten behandelingen getest.
- Behandeling voor bijschildklierkanker kan bijwerkingen veroorzaken.
- Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef.
- Patiënten kunnen voor, tijdens of na het starten van hun kankerbehandeling deelnemen aan klinische onderzoeken.
- Vervolgonderzoek kan nodig zijn.
Er zijn verschillende soorten behandeling voor patiënten met bijschildklierkanker.
Er zijn verschillende soorten behandelingen beschikbaar voor patiënten met bijschildklierkanker. Sommige behandelingen zijn standaard (de momenteel gebruikte behandeling) en sommige worden in klinische onderzoeken getest. Een klinische studie naar de behandeling is een onderzoeksstudie die bedoeld is om de huidige behandelingen te helpen verbeteren of om informatie te verkrijgen over nieuwe behandelingen voor patiënten met kanker. Als uit klinische onderzoeken blijkt dat een nieuwe behandeling beter is dan de standaardbehandeling, kan de nieuwe behandeling de standaardbehandeling worden. Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef. Sommige klinische onderzoeken staan alleen open voor patiënten die nog niet met de behandeling zijn begonnen.
De behandeling omvat het onder controle houden van hypercalciëmie (te veel calcium in het bloed) bij patiënten met een overactieve bijschildklier. Om de hoeveelheid bijschildklierhormoon die wordt aangemaakt te verminderen en het calciumgehalte in het bloed onder controle te houden, wordt bij een operatie zoveel mogelijk van de tumor verwijderd. Voor patiënten die geen operatie kunnen ondergaan, kan medicatie worden gebruikt.
Er worden vier soorten standaardbehandeling gebruikt:
Chirurgie
Een operatie (het verwijderen van de kanker tijdens een operatie) is de meest voorkomende behandeling voor bijschildklierkanker die zich in de bijschildklieren bevindt of zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam. Omdat bijschildklierkanker zeer langzaam groeit, kan kanker die zich naar andere delen van het lichaam heeft uitgezaaid, operatief worden verwijderd om de patiënt te genezen of de effecten van de ziekte gedurende lange tijd onder controle te houden. Voor de operatie wordt een behandeling gegeven om hypercalciëmie onder controle te houden.
De volgende chirurgische ingrepen kunnen worden gebruikt:
- En bloc-resectie: operatie om de hele bijschildklier en de capsule eromheen te verwijderen. Soms worden ook lymfeklieren, de helft van de schildklier aan dezelfde kant van het lichaam als de kanker, en spieren, weefsels en een zenuw in de nek verwijderd.
- Tumor debulking: een chirurgische ingreep waarbij zoveel mogelijk van de tumor wordt verwijderd. Sommige tumoren kunnen niet volledig worden verwijderd.
- Metastasectomie: een operatie om kanker te verwijderen die zich heeft verspreid naar verre organen, zoals de longen.
Een operatie voor bijschildklierkanker beschadigt soms de zenuwen van de stembanden. Er zijn behandelingen om te helpen bij spraakproblemen die worden veroorzaakt door deze zenuwbeschadiging.
Bestralingstherapie
Stralingstherapie is een kankerbehandeling waarbij gebruik wordt gemaakt van hoogenergetische röntgenstraling of andere soorten straling om kankercellen te doden of te voorkomen dat ze groeien. Er zijn twee soorten bestralingstherapie:
- Externe bestralingstherapie gebruikt een machine buiten het lichaam om straling naar de kanker te sturen.
- Interne bestralingstherapie maakt gebruik van een radioactieve stof die is verzegeld in naalden, zaden, draden of katheters die direct in of nabij de kanker worden geplaatst.
De manier waarop de bestralingstherapie wordt gegeven, is afhankelijk van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld. Externe bestralingstherapie wordt gebruikt om bijschildklierkanker te behandelen.
Chemotherapie
Chemotherapie is een kankerbehandeling waarbij medicijnen worden gebruikt om de groei van kankercellen te stoppen, hetzij door de cellen te doden, hetzij door te voorkomen dat ze zich delen. Wanneer chemotherapie via de mond wordt ingenomen of in een ader of spier wordt geïnjecteerd, komen de medicijnen in de bloedbaan terecht en kunnen ze kankercellen door het hele lichaam bereiken (systemische chemotherapie). Wanneer chemotherapie rechtstreeks in de hersenvocht, een orgaan of een lichaamsholte zoals de buik wordt geplaatst, tasten de medicijnen voornamelijk kankercellen in die gebieden aan (regionale chemotherapie). De manier waarop de chemotherapie wordt gegeven, is afhankelijk van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld.
Ondersteunende zorg
Ondersteunende zorg wordt gegeven om de problemen die door de ziekte of de behandeling ervan worden veroorzaakt, te verminderen. Ondersteunende zorg voor hypercalciëmie veroorzaakt door bijschildklierkanker kan het volgende omvatten:
- Intraveneuze (IV) vloeistoffen.
- Geneesmiddelen die de hoeveelheid urine die het lichaam aanmaakt, verhogen.
- Geneesmiddelen die het lichaam ervan weerhouden calcium op te nemen uit het voedsel dat we eten.
- Geneesmiddelen die de bijschildklier stoppen met het maken van bijschildklierhormoon.
In klinische onderzoeken worden nieuwe soorten behandelingen getest.
Informatie over klinische onderzoeken is beschikbaar op de NCI-website.
Behandeling voor bijschildklierkanker kan bijwerkingen veroorzaken.
Zie onze pagina Bijwerkingen voor informatie over bijwerkingen die worden veroorzaakt door de behandeling van kanker.
Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef.
Voor sommige patiënten kan deelname aan een klinische studie de beste behandelingskeuze zijn. Klinische onderzoeken maken deel uit van het kankeronderzoeksproces. Klinische proeven worden gedaan om erachter te komen of nieuwe kankerbehandelingen veilig en effectief of beter zijn dan de standaardbehandeling.
Veel van de huidige standaardbehandelingen voor kanker zijn gebaseerd op eerdere klinische onderzoeken. Patiënten die deelnemen aan een klinische proef kunnen de standaardbehandeling krijgen of behoren tot de eersten die een nieuwe behandeling krijgen.
Patiënten die deelnemen aan klinische onderzoeken, helpen ook bij het verbeteren van de manier waarop kanker in de toekomst zal worden behandeld. Zelfs als klinische onderzoeken niet tot effectieve nieuwe behandelingen leiden, beantwoorden ze vaak belangrijke vragen en helpen ze het onderzoek vooruit.
Patiënten kunnen voor, tijdens of na het starten van hun kankerbehandeling deelnemen aan klinische onderzoeken.
Sommige klinische onderzoeken omvatten alleen patiënten die nog niet zijn behandeld. Andere onderzoeken testen behandelingen voor patiënten bij wie de kanker niet beter is geworden. Er zijn ook klinische onderzoeken die nieuwe manieren testen om te voorkomen dat kanker terugkeert (terugkomt) of om de bijwerkingen van kankerbehandeling te verminderen.
Klinische proeven vinden plaats in veel delen van het land. Informatie over klinische onderzoeken ondersteund door NCI is te vinden op de NCI-webpagina voor klinische onderzoeken. Klinische onderzoeken die door andere organisaties worden ondersteund, zijn te vinden op de website ClinicalTrials.gov.
Vervolgonderzoek kan nodig zijn.
Sommige tests die zijn uitgevoerd om de kanker te diagnosticeren of om het stadium van de kanker te achterhalen, kunnen worden herhaald. Sommige tests worden herhaald om te zien hoe goed de behandeling werkt. Beslissingen over het al dan niet voortzetten, veranderen of stoppen van de behandeling kunnen gebaseerd zijn op de resultaten van deze tests.
Sommige tests zullen van tijd tot tijd worden uitgevoerd nadat de behandeling is beëindigd. De resultaten van deze tests kunnen aantonen of uw toestand is veranderd of dat de kanker is teruggekeerd (terugkomen). Deze tests worden soms vervolgtests of check-ups genoemd.
Bijschildklierkanker komt vaak terug. Patiënten moeten de rest van hun leven regelmatig worden gecontroleerd om recidieven vroegtijdig op te sporen en te behandelen.
Behandelingsopties voor bijschildklierkanker
In deze sectie
- Gelokaliseerde bijschildklierkanker
- Gemetastaseerde bijschildklierkanker
- Terugkerende bijschildklierkanker
Voor informatie over de onderstaande behandelingen, zie de sectie Overzicht behandelopties.
Gelokaliseerde bijschildklierkanker
Behandeling van gelokaliseerde bijschildklierkanker kan het volgende omvatten:
- Chirurgie (en bloc resectie).
- Chirurgie gevolgd door bestralingstherapie.
- Bestralingstherapie.
- Ondersteunende zorg om hypercalciëmie (te veel calcium in het bloed) te behandelen.
Gebruik onze zoekopdracht voor klinische onderzoeken om door NCI ondersteunde klinische onderzoeken naar kanker te vinden die patiënten accepteren. U kunt zoeken naar onderzoeken op basis van het type kanker, de leeftijd van de patiënt en waar de onderzoeken worden uitgevoerd. Algemene informatie over klinische onderzoeken is ook beschikbaar.
Gemetastaseerde bijschildklierkanker
Behandeling van gemetastaseerde bijschildklierkanker kan het volgende omvatten:
- Chirurgie (metastasectomie) om kanker te verwijderen van de plaatsen waar het zich heeft verspreid.
- Chirurgie gevolgd door bestralingstherapie.
- Bestralingstherapie.
- Chemotherapie.
- Ondersteunende zorg om hypercalciëmie (te veel calcium in het bloed) te behandelen.
Gebruik onze zoekopdracht voor klinische onderzoeken om door NCI ondersteunde klinische onderzoeken naar kanker te vinden die patiënten accepteren. U kunt zoeken naar onderzoeken op basis van het type kanker, de leeftijd van de patiënt en waar de onderzoeken worden uitgevoerd. Algemene informatie over klinische onderzoeken is ook beschikbaar.
Terugkerende bijschildklierkanker
Behandeling van terugkerende bijschildklierkanker kan het volgende omvatten:
- Chirurgie (metastasectomie) om kanker te verwijderen van de plaatsen waar het is teruggekeerd.
- Chirurgie (ontbulking van tumoren).
- Chirurgie gevolgd door bestralingstherapie.
- Bestralingstherapie.
- Chemotherapie.
- Ondersteunende zorg om hypercalciëmie (te veel calcium in het bloed) te behandelen.
Gebruik onze zoekopdracht voor klinische onderzoeken om door NCI ondersteunde klinische onderzoeken naar kanker te vinden die patiënten accepteren. U kunt zoeken naar onderzoeken op basis van het type kanker, de leeftijd van de patiënt en waar de onderzoeken worden uitgevoerd. Algemene informatie over klinische onderzoeken is ook beschikbaar.
Voor meer informatie over bijschildklierkanker
Voor meer informatie van het National Cancer Institute over bijschildklierkanker, zie de Parathyroid Cancer Home Page.
Zie het volgende voor algemene kankerinformatie en andere bronnen van het National Cancer Institute:
- Over kanker
- Enscenering
- Chemotherapie en u: ondersteuning voor mensen met kanker
- Stralingstherapie en u: ondersteuning voor mensen met kanker
- Omgaan met kanker
- Vragen om uw arts te vragen over kanker
- Voor overlevenden en verzorgers
Automatische opfriscursus inschakelen