Typen / borst / reconstructie-fact-sheet

Borstreconstructie na mastectomie

Wat is een borstreconstructie?

Veel vrouwen die een borstamputatie ondergaan - een operatie waarbij een hele borst wordt verwijderd om borstkanker te behandelen of te voorkomen - hebben de mogelijkheid om de vorm van de verwijderde borst te laten herbouwen.

Vrouwen die ervoor kiezen om hun borsten te laten herbouwen, hebben verschillende opties om dit te doen. Borsten kunnen worden herbouwd met implantaten (zoutoplossing of siliconen). Ze kunnen ook worden herbouwd met autoloog weefsel (dat wil zeggen weefsel van elders in het lichaam). Soms worden zowel implantaten als autoloog weefsel gebruikt om de borst weer op te bouwen.

Een operatie om de borsten te reconstrueren kan worden gedaan (of gestart) op het moment van de borstamputatie (dit wordt onmiddellijke reconstructie genoemd) of het kan worden uitgevoerd nadat de borstamputatie-incisies zijn genezen en de borstkankertherapie is voltooid (dit wordt vertraagde reconstructie genoemd) . Een vertraagde reconstructie kan maanden of zelfs jaren na de borstamputatie plaatsvinden.

In een laatste fase van de borstreconstructie kunnen op de gereconstrueerde borst een tepel en tepelhof worden gemaakt, als deze tijdens de borstamputatie niet zijn bewaard.

Soms omvat een borstreconstructie een operatie aan de andere of contralaterale borst, zodat de twee borsten qua grootte en vorm overeenkomen.

Hoe gebruiken chirurgen implantaten om de borst van een vrouw te reconstrueren?

Na de borstamputatie worden implantaten onder de huid of borstspier ingebracht. (De meeste borstamputaties worden uitgevoerd met behulp van een techniek die huidsparende borstamputatie wordt genoemd, waarbij een groot deel van de borsthuid wordt bewaard voor gebruik bij het reconstrueren van de borst.)

Implantaten worden meestal geplaatst als onderdeel van een procedure in twee fasen.

• In de eerste fase plaatst de chirurg een apparaat, een weefselexpander genaamd, onder de huid die overblijft na de borstamputatie of onder de borstspier (1,2). De expander wordt langzaam gevuld met zoutoplossing tijdens periodieke bezoeken aan de dokter na de operatie.

• In de tweede fase, nadat het borstweefsel voldoende is ontspannen en genezen, wordt de expander verwijderd en vervangen door een implantaat. Het borstweefsel is meestal 2 tot 6 maanden na de borstamputatie klaar voor implantatie.

In sommige gevallen kan het implantaat in de borst worden geplaatst tijdens dezelfde operatie als de borstamputatie, dat wil zeggen dat er geen weefselexpander wordt gebruikt ter voorbereiding op het implantaat (3).

Chirurgen gebruiken materiaal dat acellulaire dermale matrix wordt genoemd, steeds vaker als een soort steiger of "slinger" om weefselexpanders en implantaten te ondersteunen. Acellulaire dermale matrix is ​​een soort gaas dat is gemaakt van gedoneerde menselijke of varkenshuid die is gesteriliseerd en verwerkt om alle cellen te verwijderen om het risico van afstoting en infectie te elimineren.

Hoe gebruiken chirurgen weefsel uit het eigen lichaam van een vrouw om de borst te reconstrueren?

Bij autologe weefselreconstructie wordt een stukje weefsel dat huid, vet, bloedvaten en soms spieren bevat, van elders in het lichaam van een vrouw afgenomen en gebruikt om de borst weer op te bouwen. Dit stukje weefsel wordt een flap genoemd.

Verschillende plaatsen in het lichaam kunnen flappen bieden voor borstreconstructie. Flappen die worden gebruikt voor borstreconstructie komen meestal uit de buik of rug. Ze kunnen echter ook uit de dij of billen worden gehaald.

Afhankelijk van hun bron kunnen flappen worden gesteeld of gratis.

• Met een gesteelde flap worden het weefsel en de daaraan bevestigde bloedvaten samen door het lichaam naar het borstgebied bewogen. Omdat de bloedtoevoer naar het weefsel dat wordt gebruikt voor reconstructie intact blijft, hoeven bloedvaten niet opnieuw te worden aangesloten als het weefsel eenmaal is verplaatst.

• Met vrije flappen wordt het weefsel losgesneden van de bloedtoevoer. Het moet worden vastgemaakt aan nieuwe bloedvaten in de borst, met behulp van een techniek die microchirurgie wordt genoemd. Dit geeft de gereconstrueerde borst een bloedtoevoer.

Buik- en rugflappen zijn onder meer:

• DIEP-flap: Weefsel komt uit de buik en bevat alleen huid, bloedvaten en vet, zonder de onderliggende spier. Dit type flap is een gratis flap.

• Latissimus dorsi (LD) flap: Weefsel komt uit het midden en de zijkant van de rug. Dit type flap wordt gesteeld bij gebruik voor borstreconstructie. (LD-flappen kunnen ook voor andere soorten reconstructies worden gebruikt.)

• SIEA-flap (ook wel SIEP-flap genoemd): Weefsel komt uit de buik zoals bij een DIEP-flap, maar bevat een andere set bloedvaten. Het omvat ook geen doorsnijden van de buikspier en is een gratis flap. Dit type flap is voor veel vrouwen geen optie omdat de benodigde bloedvaten niet toereikend zijn of ontbreken.

• TRAM-flap: Weefsel komt uit de onderbuik zoals bij een DIEP-flap maar bevat spieren. Het kan worden gestraald of gratis.

Flappen uit de dij of billen worden gebruikt voor vrouwen die eerder een grote buikoperatie hebben ondergaan of die niet genoeg buikweefsel hebben om een ​​borst te reconstrueren. Dit soort flappen zijn vrije flappen. Bij deze flappen wordt vaak ook een implantaat gebruikt om voor voldoende borstvolume te zorgen.

• IGAP-flap: Weefsel komt uit de billen en bevat alleen huid, bloedvaten en vet.

• PAP-flap: Weefsel, zonder spierweefsel, dat afkomstig is van de binnenkant van het bovenbeen.

• SGAP-flap: Weefsel komt uit de billen zoals bij een IGAP-flap, maar bevat een andere set bloedvaten en bevat alleen huid, bloedvaten en vet.

• TUG-flap: Weefsel, inclusief spier, dat afkomstig is van de binnenkant van het bovenbeen.

In sommige gevallen worden een implantaat en autoloog weefsel samen gebruikt. Autoloog weefsel kan bijvoorbeeld worden gebruikt om een ​​implantaat te bedekken als er na borstamputatie niet genoeg huid en spieren over zijn om uitzetting en gebruik van een implantaat mogelijk te maken (1,2).

Hoe reconstrueren chirurgen de tepel en tepelhof?

Nadat de borstkas geneest van een reconstructieoperatie en de positie van de borstheuvel op de borstwand tijd heeft gehad om te stabiliseren, kan een chirurg de tepel en tepelhof reconstrueren. Gewoonlijk wordt de nieuwe tepel gemaakt door kleine stukjes huid van de gereconstrueerde borst naar de plaats van de tepel te snijden en te verplaatsen en deze in een nieuwe tepel te vormen. Een paar maanden na reconstructie van de tepel kan de chirurg de tepelhof opnieuw maken. Dit wordt meestal gedaan met tatoeage-inkt. In sommige gevallen kunnen huidtransplantaten echter uit de lies of buik worden genomen en aan de borst worden vastgemaakt om een ​​tepelhof te creëren op het moment van de tepelreconstructie (1).

Sommige vrouwen die geen chirurgische tepelreconstructie hebben, kunnen overwegen om een ​​realistisch beeld te krijgen van een tepel die op de gereconstrueerde borst is gemaakt van een tatoeëerder die gespecialiseerd is in 3D-tepeltatoeage.

Een borstamputatie waarbij de eigen tepel en tepelhof van een vrouw behouden blijft, een zogenaamde tepelsparende borstamputatie, kan voor sommige vrouwen een optie zijn, afhankelijk van de grootte en locatie van de borstkanker en de vorm en grootte van de borsten (4,5).

Welke factoren kunnen de timing van een borstreconstructie beïnvloeden?

Een factor die de timing van een borstreconstructie kan beïnvloeden, is of een vrouw bestralingstherapie nodig heeft. Stralingstherapie kan soms wondgenezingsproblemen of infecties in gereconstrueerde borsten veroorzaken, dus sommige vrouwen geven er de voorkeur aan de reconstructie uit te stellen tot de bestralingstherapie is voltooid. Vanwege verbeteringen in chirurgische en bestralingstechnieken is onmiddellijke reconstructie met een implantaat echter meestal nog een optie voor vrouwen die bestralingstherapie nodig hebben. Autoloog weefsel borstreconstructie wordt meestal gereserveerd voor na bestraling, zodat het door straling beschadigde borst- en borstwandweefsel kan worden vervangen door gezond weefsel van elders in het lichaam.

Een andere factor is het type borstkanker. Vrouwen met inflammatoire borstkanker hebben meestal een uitgebreidere huidverwijdering nodig. Dit kan een onmiddellijke reconstructie uitdagender maken, dus het kan worden aanbevolen om de reconstructie uit te stellen tot na voltooiing van de adjuvante therapie.

Zelfs als een vrouw in aanmerking komt voor onmiddellijke wederopbouw, kan ze kiezen voor een uitgestelde wederopbouw. Sommige vrouwen overwegen bijvoorbeeld liever niet wat voor soort reconstructie ze moeten hebben voordat ze hersteld zijn van hun borstamputatie en daaropvolgende adjuvante behandeling. Vrouwen die de reconstructie uitstellen (of ervoor kiezen de procedure helemaal niet te ondergaan) kunnen uitwendige borstprothesen of borstprothesen gebruiken om het uiterlijk van borsten te geven.

Welke factoren kunnen de keuze van een borstreconstructiemethode beïnvloeden?

Verschillende factoren kunnen het type reconstructieve chirurgie dat een vrouw kiest, beïnvloeden. Deze omvatten de grootte en vorm van de borst die wordt herbouwd, de leeftijd en gezondheid van de vrouw, haar geschiedenis van eerdere operaties, chirurgische risicofactoren (bijvoorbeeld rookgeschiedenis en obesitas), de beschikbaarheid van autoloog weefsel en de locatie van de tumor in de borst (2,6). Vrouwen die in het verleden een buikoperatie hebben ondergaan, komen mogelijk niet in aanmerking voor een buikflapreconstructie.

Elk type reconstructie heeft factoren waar een vrouw aan moet denken voordat ze een beslissing neemt. Enkele van de meest voorkomende overwegingen worden hieronder vermeld.

Reconstructie met implantaten

Chirurgie en herstel

• Na een borstamputatie moeten er voldoende huid en spieren overblijven om het implantaat te bedekken

• Kortere chirurgische ingreep dan bij reconstructie met autoloog weefsel; weinig bloedverlies

• De herstelperiode kan korter zijn dan bij autologe reconstructie

• Er zijn mogelijk veel vervolgbezoeken nodig om de expander op te blazen en het implantaat in te brengen

Mogelijke complicaties

• Infectie

• Accumulatie van heldere vloeistof die een massa of knobbel (seroma) veroorzaakt in de gereconstrueerde borst (7)

• Pooling van bloed (hematoom) in de gereconstrueerde borst

• Bloedproppen

• Extrusie van het implantaat (het implantaat breekt door de huid)

• Implantaatbreuk (het implantaat breekt open en zoutoplossing of siliconen lekken in het omliggende weefsel)

• Vorming van hard littekenweefsel rond het implantaat (bekend als contractuur)

• Obesitas, diabetes en roken kunnen het aantal complicaties verhogen

• Mogelijk verhoogd risico op het ontwikkelen van een zeer zeldzame vorm van kanker van het immuunsysteem, genaamd anaplastisch grootcellig lymfoom (8,9)

Andere Overwegingen

• Mogelijk geen optie voor patiënten die eerder bestralingstherapie op de borst hebben ondergaan

• Is mogelijk niet geschikt voor vrouwen met zeer grote borsten

• Gaat geen leven lang mee; hoe langer een vrouw implantaten heeft, hoe groter de kans dat ze complicaties krijgt en haar implantaten nodig heeft

verwijderd of vervangen

• Siliconenimplantaten kunnen natuurlijker aanvoelen dan implantaten met zoutoplossing

• De Food and Drug Administration (FDA) beveelt aan dat vrouwen met siliconenimplantaten periodieke MRI-screenings ondergaan om mogelijke 'stille' breuk van de implantaten te detecteren

Meer informatie over implantaten is te vinden op de FDA-pagina over borstimplantaten.

Reconstructie met autoloog weefsel

Chirurgie en herstel

• Langere chirurgische ingreep dan bij implantaten

• De aanvankelijke herstelperiode kan langer zijn dan bij implantaten

• Reconstructie van een pedicled flap is meestal een kortere operatie dan een reconstructie van een vrije flap en vereist meestal een kortere ziekenhuisopname

• Gratis flapreconstructie is een langere, zeer technische operatie in vergelijking met pedicled flapreconstructie waarvoor een chirurg nodig is die ervaring heeft met microchirurgie om bloedvaten opnieuw te bevestigen

Mogelijke complicaties

• Necrose (dood) van het overgedragen weefsel

• Bloedstolsels kunnen vaker voorkomen bij sommige flapbronnen

• Pijn en zwakte op de plaats waar het donorweefsel is afgenomen

• Obesitas, diabetes en roken kunnen het aantal complicaties verhogen

Andere Overwegingen

• Kan zorgen voor een natuurlijkere borstvorm dan implantaten

• Voelt mogelijk zachter en natuurlijker aan dan implantaten

• Laat een litteken achter op de plaats waar het donorweefsel is afgenomen

• Kan worden gebruikt om weefsel te vervangen dat is beschadigd door bestralingstherapie

Alle vrouwen die borstamputatie ondergaan voor borstkanker ervaren een verschillende mate van gevoelloosheid van de borsten en verlies van gevoel (gevoel) omdat zenuwen die sensatie aan de borst geven, worden doorgesneden wanneer borstweefsel wordt verwijderd tijdens de operatie. Een vrouw kan echter wat gevoel terugkrijgen naarmate de doorgesneden zenuwen groeien en regenereren, en borstchirurgen blijven technische vorderingen maken die zenuwen kunnen sparen of herstellen.

Elke vorm van borstreconstructie kan mislukken als de genezing niet goed verloopt. In deze gevallen moet het implantaat of de flap worden verwijderd. Als een implantaatreconstructie mislukt, kan een vrouw meestal een tweede reconstructie ondergaan met behulp van een alternatieve benadering.

Betaalt de ziektekostenverzekering de borstreconstructie?

De Women's Health and Cancer Rights Act van 1998 (WHCRA) is een federale wet die vereist dat collectieve gezondheidsplannen en ziektekostenverzekeraars die borstamputatiedekking bieden, ook moeten betalen voor reconstructieve chirurgie na borstamputatie. Deze dekking moet alle stadia van reconstructie en chirurgie omvatten om symmetrie te bereiken tussen de borsten, borstprothesen en de behandeling van complicaties die het gevolg zijn van de borstamputatie, inclusief lymfoedeem. Meer informatie over WHCRA is verkrijgbaar bij het Department of Labor en de Centers for Medicare & Medicaid Services.

Sommige gezondheidsplannen die worden gesponsord door religieuze organisaties en sommige gezondheidsplannen van de overheid zijn mogelijk vrijgesteld van WHCRA. WHCRA is ook niet van toepassing op Medicare en Medicaid. Medicare kan echter zowel borstreconstructiechirurgie als externe borstprothesen (inclusief een postoperatieve beha) dekken na een medisch noodzakelijke borstamputatie.

De voordelen van Medicaid verschillen per staat; een vrouw dient contact op te nemen met haar staat Medicaid-kantoor voor informatie over of en in welke mate borstreconstructie onder de dekking valt.

Een vrouw die een borstreconstructie overweegt, kan de kosten en de dekking van de ziektekostenverzekering met haar arts en verzekeringsmaatschappij bespreken voordat ze voor de operatie kiest. Sommige verzekeringsmaatschappijen hebben een second opinion nodig voordat ze akkoord gaan met het betalen van een operatie.

Wat voor soort nazorg en revalidatie is nodig na een borstreconstructie?

Elke vorm van reconstructie verhoogt het aantal bijwerkingen dat een vrouw kan ervaren in vergelijking met die na een borstamputatie alleen. Het medische team van een vrouw zal haar nauwlettend in de gaten houden op complicaties, waarvan sommige maanden of zelfs jaren na de operatie kunnen optreden (1,2,10).

Vrouwen met autoloog weefsel of reconstructie op basis van implantaten kunnen baat hebben bij fysiotherapie om het bewegingsbereik van de schouder te verbeteren of te behouden of om hen te helpen herstellen van zwakte die wordt ervaren op de plaats waar het donorweefsel werd afgenomen, zoals buikzwakte (11,12 ). Een fysiotherapeut kan een vrouw helpen oefeningen te doen om weer op krachten te komen, zich aan te passen aan nieuwe fysieke beperkingen en de veiligste manieren te vinden om alledaagse activiteiten uit te voeren.

Heeft een borstreconstructie invloed op het vermogen om te controleren op herhaling van borstkanker?

Studies hebben aangetoond dat borstreconstructie de kans op terugkeer van borstkanker niet vergroot of het moeilijker maakt om met mammografie op herhaling te controleren (13).

Vrouwen bij wie één borst is verwijderd door borstamputatie, zullen nog steeds mammogrammen van de andere borst hebben. Vrouwen die een huidsparende borstamputatie hebben ondergaan of die een hoog risico lopen op herhaling van borstkanker, kunnen mammogrammen hebben van de gereconstrueerde borst als deze is gereconstrueerd met autoloog weefsel. Mammogrammen worden echter over het algemeen niet uitgevoerd op borsten die na een borstamputatie met een implantaat worden gereconstrueerd.

Een vrouw met een borstimplantaat moet de radiologietechnicus over haar implantaat vertellen voordat ze een mammogram krijgt. Er kunnen speciale procedures nodig zijn om de nauwkeurigheid van het mammogram te verbeteren en om beschadiging van het implantaat te voorkomen.

Meer informatie over mammogrammen is te vinden in de NCI-factsheet Mammogrammen.

Wat zijn enkele nieuwe ontwikkelingen in borstreconstructie na borstamputatie?

• Oncoplastische chirurgie. Over het algemeen hebben vrouwen die een lumpectomie of gedeeltelijke borstamputatie ondergaan voor borstkanker in een vroeg stadium geen reconstructie. Bij sommige van deze vrouwen kan de chirurg echter plastische chirurgietechnieken gebruiken om de borst opnieuw te vormen tijdens een kankeroperatie. Dit type borstsparende operatie, oncoplastische chirurgie genaamd, kan lokale weefselherschikking, reconstructie door middel van borstverkleining of overdracht van weefselflappen gebruiken. De resultaten op lange termijn van dit type chirurgie zijn vergelijkbaar met die van standaard borstsparende chirurgie (14).

• Autologe vettransplantatie. Een nieuwer type borstreconstructietechniek omvat de overdracht van vetweefsel van een deel van het lichaam (meestal de dijen, buik of billen) naar de gereconstrueerde borst. Het vetweefsel wordt door liposuctie verzameld, gewassen en vloeibaar gemaakt zodat het in het interessegebied kan worden geïnjecteerd. Vettransplantatie wordt voornamelijk gebruikt om misvormingen en asymmetrieën te corrigeren die kunnen optreden na een borstreconstructie. Het wordt soms ook gebruikt om een ​​hele borst te reconstrueren. Hoewel er bezorgdheid is geuit over het gebrek aan uitkomstonderzoeken op de lange termijn, wordt deze techniek als veilig beschouwd (1,6).

Geselecteerde referenties

1. Mehrara BJ, Ho AY. Borstreconstructie. In: Harris JR, Lippman ME, Morrow M, Osborne CK, eds. Ziekten van de borst. 5e druk. Philadelphia: Wolters Kluwer Health; 2014.
2. Cordeiro PG. Borstreconstructie na operatie voor borstkanker. New England Journal of Medicine 2008; 359 (15): 1590-1601. DOI: 10.1056 / NEJMct0802899 Disclaimer afsluiten
3. Roostaeian J, Pavone L, Da Lio A, et al. Onmiddellijke plaatsing van implantaten bij borstreconstructie: patiëntselectie en resultaten. Plastische en reconstructieve chirurgie 2011; 127 (4): 1407-1416. [PubMed Abstract]
4. Petit JY, Veronesi U, Lohsiriwat V, et al. Een tepelsparende borstamputatie - is het het risico waard? Nature Reviews Clinical Oncology 2011; 8 (12): 742-747. [PubMed Abstract]
5. Gupta A, Borgen PI. Totale huidsparende (tepelsparende) borstamputatie: wat is het bewijs? Chirurgische oncologieklinieken van Noord-Amerika 2010; 19 (3): 555-566. [PubMed Abstract]
6. Schmauss D, Machens HG, Harder Y. Borstreconstructie na borstamputatie. Frontiers in Surgery 2016; 2: 71-80. [PubMed Abstract]
7. Jordan SW, Khavanin N, Kim JY. Seroma bij prothetische borstreconstructie. Plastische en reconstructieve chirurgie 2016; 137 (4): 1104-1116. [PubMed Abstract]
8. Gidengil CA, Predmore Z, Mattke S, van Busum K, Kim B.Borstimplantaat-geassocieerd anaplastisch grootcellig lymfoom: een systematische review. Plastische en reconstructieve chirurgie 2015; 135 (3): 713-720. [PubMed Abstract]
9. Amerikaanse Food and Drug Administration. Anaplastisch grootcellig lymfoom (ALCL). Toegang tot 31 augustus 2016.
10. D'Souza N, Darmanin G, Fedorowicz Z. Onmiddellijke versus vertraagde reconstructie na een operatie voor borstkanker. Cochrane-database met systematische overzichten 2011; (7): CD008674. [PubMed Abstract]
11. Monteiro M. Implicaties voor fysiotherapie na de TRAM-procedure. Fysiotherapie 1997; 77 (7): 765-770. [PubMed Abstract]
12. McAnaw MB, Harris KW. De rol van fysiotherapie bij de revalidatie van patiënten met borstamputatie en borstreconstructie. Breast Disease 2002; 16: 163-174. [PubMed Abstract]
13. Agarwal T, Hultman CS. Impact van radiotherapie en chemotherapie op planning en resultaat van borstreconstructie. Ziekte van de borst. 2002; 16: 37-42. DOI: 10.3233 / BD-2002-16107 Disclaimer afsluiten
14. De La Cruz L, Blankenship SA, Chatterjee A, et al. Resultaten na oncoplastische borstsparende chirurgie bij borstkankerpatiënten: een systematisch literatuuronderzoek. Annals of Surgical Oncology 2016; 23 (10): 3247-3258. [PubMed Abstract]

Gerelateerde bronnen

Borstkanker - Patiëntversie

Vooruit kijken: leven na de behandeling van kanker

Mammogrammen

Chirurgie om het risico op borstkanker te verminderen

Chirurgische keuzes voor vrouwen met DCIS of borstkanker