انواع / سارکوم بافت نرم / بیمار / رابدومیوسارکوم-درمان-pdq

نسخه Rhabdomyosarcoma دوران کودکی (®) - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی در مورد رابدومیوسارکومای کودکی

رابدومیوسارکوما در دوران کودکی بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در بافت عضلانی تشکیل می شود.

رابدومیوسارکوم نوعی سارکوم است. سارکوم سرطان بافت نرم (مانند عضله) ، بافت همبند (مانند تاندون یا غضروف) یا استخوان است. رابدوميوساركوم معمولاً در عضلاتي كه به استخوان چسبيده اند و به حركت بدن كمك مي كنند شروع مي شود. رابدومیوسارکوم متداول ترین نوع سارکوم بافت نرم در کودکان است. این می تواند در بسیاری از نقاط بدن شروع شود.

سه نوع اصلی رابدومیوسارکوم وجود دارد:

• جنینی: این نوع بیشتر اوقات در ناحیه سر و گردن یا در اندام های تناسلی یا ادراری دیده می شود اما در هر نقطه از بدن ممکن است رخ دهد. شایعترین نوع رابدومیوسارکوم است.

• آلوئولار: این نوع اغلب در بازوها یا پاها ، قفسه سینه ، شکم ، اندام های تناسلی یا ناحیه مقعد دیده می شود.

• آناپلاستیک: این کمترین نوع رابدومیوسارکوم در کودکان است.

برای اطلاعات در مورد انواع دیگر سارکوم بافت نرم ، به خلاصه های درمان زیر مراجعه کنید:

• سارکومای بافت نرم دوران کودکی

• سارکومای بافت نرم بزرگسالان

برخی شرایط ژنتیکی خطر ابتلا به رابدمیوسارکوم در دوران کودکی را افزایش می دهد.

هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید کودک شما در معرض خطر است با پزشک کودک خود صحبت کنید.

عوامل خطرزا برای رابدمیوسارکوم شامل بیماری های ارثی زیر است:

• سندرم Li-Fraumeni.

• بلاستوم پلور ریوی.

• نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1).

• سندرم کاستلو.

• سندرم بکویت ویدمان.

• سندرم نونان.

کودکانی که وزنشان هنگام تولد زیاد بود یا هنگام تولد بزرگتر از حد انتظار بودند ، ممکن است در معرض خطر ابتلا به رابدمیوسارکوم جنینی قرار گیرند.

در بیشتر موارد ، علت رابدمیوسارکوما مشخص نیست.

نشانه رابدمیوسارکوم در دوران کودکی یک توده یا تورم است که مدام بزرگتر می شود.

علائم و نشانه ها ممکن است در اثر رابدمیوسارکوما در دوران کودکی یا سایر شرایط ایجاد شود. علائم و نشانه هایی که ایجاد می شود به محل تشکیل سرطان بستگی دارد. اگر فرزند شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• توده یا تورمی که مدام بزرگتر می شود یا از بین نمی رود. ممکن است دردناک باشد.

• برجستگی چشم.

• سردرد

• مشکل در دفع ادرار یا حرکات روده.

• خون در ادرار.

• خونریزی در بینی ، گلو ، واژن یا راست روده.

برای تشخیص (یافتن) و تشخیص رابدومیوسارکومای کودکان از آزمایش های تشخیصی و نمونه برداری استفاده می شود.

آزمایش های تشخیصی که انجام می شود تا حدی به محل تشکیل سرطان بستگی دارد. ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و تاریخچه: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• اشعه ایکس: اشعه ایکس از اندام ها و استخوان های داخل بدن ، مانند سینه. اشعه ایکس نوعی پرتوی انرژی است که می تواند از بدن عبور کرده و روی فیلم قرار گیرد و از مناطق داخل بدن تصویری ایجاد کند.

• سی تی اسکن (اسکن CAT): روشی است که مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند قفسه سینه ، شکم ، لگن یا غدد لنفاوی را از زوایای مختلف تهیه می کند. تصاویر توسط رایانه ای متصل است که به دستگاه اشعه ایکس متصل است. یک ماده رنگی ممکن است به داخل ورید تزریق شود یا بلعیده شود تا به اندام ها یا بافت ها با وضوح بیشتری نشان داده شود. به این روش توموگرافی کامپیوتری ، توموگرافی کامپیوتری یا توموگرافی محوری رایانه ای نیز گفته می شود.

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن شکم. کودک روی میز دراز کشیده و از طریق سی تی اسکنر اسلاید می کند که از داخل شکم عکس اشعه ایکس می گیرد.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق بدن مانند جمجمه ، مغز و غدد لنفاوی را تهیه کرد. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از شکم. کودک روی میز دراز کشیده و به داخل اسکنر MRI کشیده می شود و از داخل بدن عکس می گیرد. بالشتک روی شکم کودک به وضوح بیشتر تصاویر کمک می کند.

• اسکن PET (اسکن توموگرافی با انتشار پوزیترون): روشی برای یافتن سلولهای تومور بدخیم در بدن. مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (قند) به داخل ورید تزریق می شود. اسکنر PET به دور بدن می چرخد ​​و تصویری از محل مصرف گلوکز در بدن ایجاد می کند. سلولهای بدخیم تومور در تصویر روشن تر نشان داده می شوند ، زیرا آنها بیشتر فعال هستند و بیش از سلولهای طبیعی گلوکز را اشغال می کنند.

اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET). کودک روی میز دراز کشیده و از طریق اسکنر PET سر می خورد. استراحت سر و بند سفید به کودک کمک می کند تا آرام بنشیند. مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (قند) به داخل رگ کودک تزریق می شود و یک اسکنر تصویری از محل استفاده گلوکز در بدن ایجاد می کند. سلولهای سرطانی در تصویر روشن تر نشان داده می شوند زیرا بیشتر از سلولهای طبیعی گلوکز مصرف می کنند.

• اسکن استخوان: روشی برای بررسی وجود سلولهای تقسیم کننده سریع مانند سلولهای سرطانی در استخوان. مقدار بسیار کمی ماده رادیواکتیو به داخل ورید تزریق می شود و از طریق جریان خون عبور می کند. مواد رادیواکتیو در استخوانهای مبتلا به سرطان جمع می شوند و توسط اسکنر شناسایی می شوند.

اسکن استخوان. مقدار کمی ماده رادیواکتیو به داخل رگ کودک تزریق می شود و از طریق خون عبور می کند. مواد رادیواکتیو در استخوان ها جمع می شوند. در حالی که کودک روی میزی که به زیر اسکنر کشیده می شود ، مواد رادیواکتیو شناسایی شده و تصاویر روی صفحه کامپیوتر ساخته می شوند.

• آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان ، خون و تکه کوچکی از استخوان با قرار دادن یک سوزن توخالی در استخوان ران. نمونه ها از هر دو استخوان استخوان ران برداشته می شوند. یک آسیب شناس مغز استخوان ، خون و استخوان را در زیر میکروسکوپ مشاهده می کند تا علائم سرطان را جستجو کند.

آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان. بعد از بی حس شدن ناحیه کوچکی از پوست ، یک سوزن مغز استخوان به استخوان ران کودک وارد می شود. نمونه های خون ، استخوان و مغز استخوان برای معاینه زیر میکروسکوپ برداشته می شود.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و درون CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF در زیر میکروسکوپ از نظر علائم سلولهای سرطانی بررسی می شود. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

اگر این آزمایشات نشان دهد که ممکن است رابدمیوسارکوما وجود داشته باشد ، نمونه برداری انجام می شود. نمونه برداری از بین بردن سلول ها یا بافت ها است ، بنابراین می توان آنها را توسط میکروسکوپ توسط یک آسیب شناس برای بررسی علائم سرطان مشاهده کرد. از آنجا که درمان به نوع رابدومیوسارکوم بستگی دارد ، نمونه های بیوپسی باید توسط پاتولوژیستی که تجربه تشخیص رابدومیوسارکوما را دارد ، بررسی شود.

یکی از انواع زیر نمونه برداری ممکن است مورد استفاده قرار گیرد:

• بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA): برداشتن بافت یا مایعات با استفاده از یک سوزن نازک.

• بیوپسی سوزن هسته: برداشتن بافت با استفاده از سوزن پهن. این روش ممکن است با استفاده از سونوگرافی ، سی تی اسکن یا MRI هدایت شود.

• بیوپسی باز: برداشتن بافت از طریق برش (برش) ایجاد شده در پوست.

• نمونه برداری از غدد لنفاوی سنتینل: برداشتن گره لنفاوی نگهبان در حین جراحی. گره لنفاوی نگهبان اولین گره لنفاوی در گروهی از غدد لنفاوی است که تخلیه لنفاوی از تومور اولیه را دریافت می کند. این اولین گره لنفاوی است که سرطان احتمالاً از تومور اولیه گسترش می یابد. یک ماده رادیواکتیو و / یا رنگ آبی در نزدیکی تومور تزریق می شود. این ماده یا رنگ از طریق مجاری لنفاوی به غدد لنفاوی جریان می یابد. اولین گره لنفاوی دریافت کننده ماده یا رنگ برداشته می شود. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. اگر سلول های سرطانی پیدا نشوند ، ممکن است لازم نباشد غدد لنفاوی بیشتری برداشته شود. گاهی اوقات ، گره لنفاوی نگهبان در بیش از یک گروه از گره ها دیده می شود.

آزمایشات زیر ممکن است روی نمونه بافتی که برداشته می شود انجام شود:

• میکروسکوپ نوری: یک آزمایش آزمایشگاهی است که در آن سلولهای نمونه ای از بافت تحت میکروسکوپ های منظم و پرقدرت مشاهده می شوند تا تغییرات خاصی را در سلول ها جستجو کنند.

• ایمونوهیستوشیمی: آزمایشی که با استفاده از آنتی بادی ها ، آنتی ژن های خاصی را در نمونه بافت بررسی می کند. آنتی بادی معمولاً به ماده رادیواکتیو یا رنگی متصل می شود که باعث می شود بافت زیر میکروسکوپ روشن شود. این نوع آزمایش ممکن است برای تشخیص تفاوت بین انواع مختلف سرطان استفاده شود.

• FISH (فلورسانس درجا ترکیبی): یک آزمایش آزمایشگاهی است که برای بررسی ژن ها یا کروموزوم ها در سلول ها و بافت ها استفاده می شود. قطعات DNA که حاوی رنگ فلورسنت هستند ، در آزمایشگاه ساخته می شوند و به سلولها یا بافتهای موجود در لام شیشه ای اضافه می شوند. وقتی این قطعات DNA به ژن ها یا نواحی خاصی از کروموزوم های موجود در لام متصل می شوند ، هنگام مشاهده در زیر میکروسکوپ با نور مخصوص ، روشن می شوند. از این نوع آزمایش برای یافتن برخی تغییرات ژنی استفاده می شود.

• تست واکنش زنجیره ای رونویسی - پلیمراز معکوس: یک آزمایش آزمایشگاهی که در آن سلول های نمونه ای از بافت با استفاده از مواد شیمیایی مورد بررسی قرار می گیرند تا تغییرات خاصی در ساختار یا عملکرد ژن ها بررسی شود.

• تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک: یک آزمایش آزمایشگاهی که در آن سلولهای نمونه بافتی زیر میکروسکوپ مشاهده می شوند تا تغییرات خاصی را در کروموزوم ها جستجو کنند.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• سن بیمار

• از کجا در بدن تومور شروع شده است.

• اندازه تومور در زمان تشخیص.

• اینکه آیا تومور با جراحی کاملاً برداشته شده است یا خیر.

• نوع رابدومیوسارکوم (جنینی ، آلوئولی یا آناپلاستیک).

• اینکه آیا تغییرات خاصی در ژن ها وجود دارد یا خیر.

• آیا تومور در زمان تشخیص به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است یا خیر.

• اینکه آیا تومور در زمان تشخیص در غدد لنفاوی بوده است یا خیر.

• این که آیا تومور به شیمی درمانی و / یا پرتودرمانی پاسخ می دهد.

برای بیماران مبتلا به سرطان مکرر ، پیش آگهی و درمان نیز به موارد زیر بستگی دارد:

• در کجای بدن تومور عود کرد (دوباره برگشت).

• چه مدت از پایان درمان سرطان و زمان عود سرطان گذشته است.

• آیا تومور با پرتودرمانی درمان شده است.

مراحل رابدومیوسارکومای کودکی

امتیاز کلیدی

• پس از تشخیص رابدومیوسارکوم در دوران کودکی ، درمان تا حدی بر اساس مرحله سرطان است و گاهی اوقات براساس این است که آیا همه سرطان با جراحی برداشته شده است.

• سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.

• سرطان ممکن است از جایی که شروع شده به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.

• مرحله بندی از رابدمیوسارکوم دوران کودکی در سه قسمت انجام می شود.

• سیستم مرحله بندی بر اساس اندازه تومور ، جایی که در بدن است ، و اینکه آیا به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است:

• مرحله ی 1

• مرحله 2

• مرحله 3

• مرحله 4

• سیستم گروه بندی براساس این است که آیا سرطان گسترش یافته است و آیا همه سرطان با جراحی برداشته شده است:

• گروه I

• گروه دوم

• گروه سوم

• گروه چهارم

• گروه خطر بر اساس سیستم مرحله بندی و سیستم گروه بندی است.

• رابدومیوسارکومای کم خطر در دوران کودکی

• رابدومیوسارکومای کودک با خطر متوسط

• رابدومیوسارکومای کودک در معرض خطر

پس از تشخیص رابدومیوسارکوم در دوران کودکی ، درمان تا حدی بر اساس مرحله سرطان است و گاهی اوقات براساس این است که آیا همه سرطان با جراحی برداشته شده است.

فرایندی که برای فهمیدن سرطان در بافت یا سایر قسمتهای بدن گسترش یافته است مرحله بندی است. برای برنامه ریزی درمان ، دانستن مرحله مهم است. پزشک برای کمک به فهمیدن مرحله بیماری از نتایج آزمایشات تشخیصی استفاده می کند.

درمان رابدمیوسارکوما در دوران کودکی بخشی از مرحله و گاهی اوقات با توجه به میزان سرطانی است که پس از جراحی برای برداشتن تومور باقی مانده است. آسیب شناس از میکروسکوپ برای بررسی بافت های برداشته شده در حین جراحی ، از جمله نمونه های بافتی از لبه های مناطقی که سرطان برداشته شده و غدد لنفاوی استفاده می کند. این کار برای دیدن اینکه آیا سلولهای سرطانی در حین جراحی خارج شده اند انجام می شود.

سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.

سرطان می تواند از طریق بافت ، سیستم لنفاوی و خون گسترش یابد:

• بافت. سرطان از همان جایی که با رشد در مناطق مجاور آغاز شده ، گسترش می یابد.

• سیستم لنفاوی. سرطان از همان جایی که با ورود به سیستم لنفاوی آغاز شده گسترش می یابد. سرطان از طریق عروق لنفاوی به سایر قسمتهای بدن منتقل می شود.

• خون سرطان از همان جایی که با ورود به خون شروع می شود گسترش می یابد. سرطان از طریق رگ های خونی به سایر قسمت های بدن منتقل می شود.

سرطان ممکن است از جایی که شروع شده به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.

وقتی سرطان به قسمت دیگری از بدن سرایت می کند ، متاستاز نامیده می شود. سلولهای سرطانی از محل شروع (تومور اولیه) جدا شده و از طریق سیستم لنفاوی یا خون حرکت می کنند.

سیستم لنفاوی. سرطان وارد سیستم لنفاوی می شود ، از طریق رگ های لنفاوی عبور می کند و در قسمت دیگری از بدن تومور (تومور متاستاتیک) ایجاد می کند. خون سرطان وارد خون می شود ، از طریق رگ های خونی عبور می کند و در قسمت دیگری از بدن تومور (تومور متاستاتیک) ایجاد می کند. تومور متاستاتیک همان نوع سرطان تومور اولیه است. به عنوان مثال ، اگر رابدمیوسارکوم به ریه سرایت کند ، سلولهای سرطانی در ریه در واقع سلولهای رابدومیوسارکوم هستند. این بیماری رابدمیوسارکوما متاستاتیک است و نه سرطان ریه.

مرحله بندی از رابدمیوسارکوم دوران کودکی در سه قسمت انجام می شود.

رابدومیوسارکوما در دوران کودکی با استفاده از سه روش مختلف برای توصیف سرطان مرحله بندی می شود:

• یک سیستم صحنه پردازی.
• یک سیستم گروه بندی.
• یک گروه خطر

سیستم مرحله بندی بر اساس اندازه تومور ، جایی که در بدن است ، و اینکه آیا به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است:

مرحله ی 1

در مرحله 1 ، تومور به هر اندازه است ، ممکن است به غدد لنفاوی گسترش یافته باشد و فقط در یکی از مکانهای "مطلوب" زیر مشاهده می شود:

• چشم یا اطراف چشم.

• سر و گردن (اما نه در بافت کنار مغز و نخاع).

• کیسه صفرا و مجاری صفراوی.

• مجاری ادرار یا مجرای ادرار.

• بیضه ، تخمدان ، واژن یا رحم.

رابدومیوسارکوم که در یک سایت "مطلوب" تشکیل می شود ، پیش آگهی بهتری دارد. اگر محلی که سرطان در آن اتفاق می افتد یکی از مکانهای مطلوب ذکر شده در بالا نیست ، گفته می شود که یک سایت "نامطلوب" است.

اندازه تومورها اغلب در سانتی متر (سانتی متر) یا اینچ اندازه گیری می شوند. مواد غذایی رایج که می توان اندازه تومور را در سانتی متر نشان داد شامل موارد زیر است: یک نخود (1 سانتی متر) ، یک بادام زمینی (2 سانتی متر) ، یک انگور (3 سانتی متر) ، یک گردو (4 سانتی متر) ، یک آهک (5 سانتی متر یا 2) اینچ) ، تخم مرغ (6 سانتی متر) ، هلو (7 سانتی متر) و گریپ فروت (10 سانتی متر یا 4 اینچ)

مرحله 2

در مرحله 2 ، سرطان در یک مکان "نامطلوب" یافت می شود (هر منطقه ای که در مرحله 1 "مطلوب" توصیف نشده باشد). تومور از 5 سانتی متر بزرگتر نیست و به غدد لنفاوی گسترش پیدا نکرده است.

مرحله 3

در مرحله 3 ، سرطان در یک مکان "نامطلوب" یافت می شود (هر منطقه ای که در مرحله 1 "مطلوب" توصیف نشده باشد) و یکی از موارد زیر درست است:

• تومور بیش از 5 سانتی متر نیست و سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته است.

• تومور بزرگتر از 5 سانتی متر است و سرطان ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد.

مرحله 4

در مرحله 4 ، تومور ممکن است هر اندازه باشد و سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد. سرطان به قسمت های دوردست بدن مانند ریه ، مغز استخوان یا استخوان گسترش یافته است.

سیستم گروه بندی براساس این است که آیا سرطان گسترش یافته است و آیا همه سرطان با جراحی برداشته شده است:

گروه I

سرطان فقط در محلی که از آن شروع شده بود یافت شد و با جراحی کاملاً برطرف شد. بافت از لبه های محل برداشته شدن تومور گرفته شد. بافت توسط میکروسکوپ توسط آسیب شناس بررسی شد و هیچ سلول سرطانی یافت نشد.

گروه دوم

گروه II به گروه IIA ، IIB و IIC تقسیم می شود.

• IIA: سرطان با جراحی برداشته شد اما سلولهای سرطانی هنگام مشاهده بافت ، از لبه های محل برداشتن تومور ، توسط میکروسکوپ توسط آسیب شناس مشاهده شدند.

• IIB: سرطان به غدد لنفاوی اطراف گسترش یافته و سرطان و غدد لنفاوی با جراحی برداشته شده است.

• IIC: سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته بود ، سرطان و غدد لنفاوی با جراحی برداشته شد و حداقل یکی از موارد زیر صحیح است:

• بافتی که از لبه های محل برداشتن تومور گرفته شده بود توسط میکروسکوپ توسط یک آسیب شناس بررسی شد و سلول های سرطانی دیده شدند.

• دورترین گره لنفاوی از تومور که برداشته شده بود توسط میکروسکوپ توسط یک آسیب شناس بررسی شد و سلول های سرطانی دیده شدند.

گروه سوم

سرطان تا حدی با بیوپسی یا جراحی برداشته شد اما تومور باقی مانده است که با چشم قابل مشاهده است.

گروه چهارم

• هنگام تشخیص سرطان ، سرطان به نقاط دوردست بدن گسترش یافته بود.

• سلولهای سرطانی با آزمایش تصویربرداری یافت می شوند. یا

سلول های سرطانی در مایع اطراف مغز ، نخاع یا ریه ها یا مایع در شکم وجود دارد. یا تومورهایی در آن مناطق یافت می شود.

گروه خطر بر اساس سیستم مرحله بندی و سیستم گروه بندی است.

گروه خطر احتمال عود رابدمیوسارکوما (بازگشت) را توصیف می کند. برای كاهش احتمال عود سرطان ، هر كودكی كه تحت درمان با رابدومیوساركوم قرار دارد ، باید شیمی درمانی شود. نوع داروی ضد سرطان ، دوز مصرفی و تعداد درمان های انجام شده به این بستگی دارد که کودک رابدمیوسارکوم کم خطر ، متوسط ​​یا پرخطر داشته باشد.

از گروه های خطر زیر استفاده می شود:

رابدومیوسارکومای کم خطر در دوران کودکی

• رابدومیوسارکوم کم خطر یکی از موارد زیر است:

یک تومور جنینی در هر اندازه که در یک مکان "مطلوب" یافت شود. ممکن است تومور پس از جراحی باقی مانده باشد که با میکروسکوپ یا بدون آن مشاهده شود. سرطان ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد. مناطق زیر سایت های "مطلوبی" هستند:

• چشم یا اطراف چشم.

• سر یا گردن (اما نه در بافت نزدیک گوش ، بینی ، سینوس ها یا قاعده جمجمه).

• کیسه صفرا و مجاری صفراوی.

• حالب یا مجرای ادرار.

• بیضه ، تخمدان ، واژن یا رحم.

یک تومور جنینی در هر اندازه که در یک مکان "مطلوب" یافت نشود. ممکن است تومور پس از جراحی باقی مانده باشد که فقط با میکروسکوپ قابل مشاهده است. سرطان ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد.

رابدومیوسارکومای کودک با خطر متوسط

رابدومیوسارکومای کودک با خطر متوسط ​​یکی از موارد زیر است:

• یک تومور جنینی در هر اندازه که در یکی از مکانهای "مطلوب" ذکر شده در بالا یافت نشود. تومور پس از جراحی باقی مانده است که با یا بدون میکروسکوپ قابل مشاهده است. سرطان ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد.

• یک تومور آلوئولار از هر اندازه در یک مکان "مطلوب" یا "نامطلوب". ممکن است تومور پس از جراحی باقی مانده باشد که با میکروسکوپ یا بدون آن مشاهده شود. سرطان ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد.

رابدومیوسارکومای کودک در معرض خطر

رابدومیوسارکومای پرخطر در دوران کودکی ممکن است از نوع جنینی یا آلوئولی باشد. ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته و به یک یا چند مورد زیر گسترش یافته باشد:

• قسمتهای دیگر بدن که نزدیک محل تشکیل تومور نیستند.

• مایعات اطراف مغز یا نخاع.

• مایعات در ریه یا شکم.

رابدومیوسارکومای مکرر دوران کودکی

رابدومیوسارکومای مکرر در دوران کودکی سرطانی است که پس از درمان دوباره عود کرده (دوباره برگشته) سرطان ممکن است در همان مکان یا سایر قسمت های بدن مانند ریه ، استخوان یا مغز استخوان برگردد. کمتر اوقات ، رابدومیوسارکوم ممکن است در سینه در زنان نوجوان یا در کبد ظاهر شود.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به رابدمیوسارکوما در دوران کودکی وجود دارد.

• کودکان مبتلا به رابدمیوسارکوم باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان سرطان در کودکان برنامه ریزی کنند.

• درمان رابدمیوسارکوما در دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• از سه نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

• عمل جراحی

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• ایمونوتراپی

• درمان هدفمند

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به رابدمیوسارکوما در دوران کودکی وجود دارد.

برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است ، شرکت در یک آزمایش بالینی باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

کودکان مبتلا به رابدمیوسارکوم باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان سرطان در کودکان برنامه ریزی کنند.

از آنجا که رابدمیوسارکوما می تواند در بسیاری از قسمت های مختلف بدن ایجاد شود ، انواع مختلفی از درمان ها استفاده می شود. نظارت بر درمان توسط یک متخصص انکولوژیک کودکان ، پزشکی متخصص در درمان کودکان مبتلا به سرطان انجام خواهد شد. آنکولوژیست اطفال با سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی متخصص در زمینه درمان کودکان مبتلا به رابدوموسارکوم و متخصص در زمینه های خاص پزشکی کار می کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• متخصص اطفال

• جراح اطفال.

• انکولوژیست پرتوی.

• متخصص خون در کودکان.

• رادیولوژیست کودکان.

• متخصص پرستار کودکان.

• متخصص ژنتیک یا مشاور خطر ژنتیک سرطان.

• کارگر اجتماعی.

• متخصص توانبخشی.

درمان رابدمیوسارکوما در دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. اثرات دیررس درمان سرطان برای رابدومیوسارکوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات جسمی

• تغییر در روحیه ، احساسات ، تفکر ، یادگیری یا حافظه.

• سرطان های دوم (انواع جدید سرطان).

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. صحبت با پزشکان کودک در مورد تأثیرات درمان سرطان بر کودک مهم است. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد اثرات متاخر درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه کنید.)

از سه نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

عمل جراحی

از جراحی (برداشتن سرطان در یک عمل) برای درمان رابدومیوسارکوما در دوران کودکی استفاده می شود. نوعی جراحی به نام برداشتن موضع وسیع اغلب انجام می شود. برداشتن موضعی گسترده ، برداشتن تومور و برخی از بافت های اطراف آن از جمله غدد لنفاوی است. برای از بین بردن همه سرطان ها ممکن است نیاز به جراحی دوم باشد. اینکه آیا جراحی انجام شده و نوع جراحی انجام شده به موارد زیر بستگی دارد:

• از کجا در بدن تومور شروع شده است.

• تاثیری که جراحی بر روی شکل ظاهری کودک خواهد گذاشت.

• تاثیری که جراحی بر عملکردهای مهم بدن کودک خواهد گذاشت.

• نحوه پاسخ تومور به شیمی درمانی یا پرتودرمانی که ممکن است در ابتدا انجام شده باشد.

در بیشتر کودکان مبتلا به رابدومیوسارکوم ، برداشتن همه تومور با جراحی امکان پذیر نیست.

Rhabdomyosarcoma می تواند در مکان های مختلف بدن ایجاد شود و جراحی برای هر محل متفاوت باشد. جراحی برای درمان رابدومیوسارکوم چشم یا نواحی دستگاه تناسلی معمولاً نمونه برداری است. شیمی درمانی و گاهی پرتودرمانی ممکن است قبل از جراحی برای کوچک شدن تومورهای بزرگ انجام شود.

بعد از اینکه پزشک تمام سرطانی را که در زمان جراحی قابل مشاهده است برداشته ، بعد از جراحی به بیماران شیمی درمانی داده می شود تا سلولهای سرطانی باقی مانده را از بین ببرد. پرتودرمانی نیز ممکن است انجام شود. درمانی که بعد از جراحی انجام می شود ، برای کاهش خطر بازگشت سرطان ، درمان کمکی نامیده می شود.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی روش درمانی سرطانی است که با استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی سلولهای سرطانی را از بین می برد یا رشد آنها را متوقف می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند. روش های خاصی برای دادن پرتودرمانی می تواند مانع آسیب رسیدن به اشعه به بافت سالم اطراف شود. این نوع پرتودرمانی خارجی شامل موارد زیر است:

• پرتودرمانی کونفورمال: پرتودرمانی کونفورمال نوعی پرتودرمانی خارجی است که با استفاده از رایانه یک تصویر 3 بعدی (3-D) از تومور ایجاد می کند و پرتوهای تابشی را متناسب با تومور شکل می دهد. این اجازه می دهد تا دوز بالایی از اشعه به تومور برسد و به بافت سالم اطراف آسیب کمتری برساند.

• پرتودرمانی با شدت تعدیل شده (IMRT): IMRT نوعی پرتودرمانی 3 بعدی (3-D) است که با استفاده از رایانه تصاویری از اندازه و شکل تومور ایجاد می کند. پرتوهای نازک تابش با شدت (قدرت) مختلف از جهات مختلف تومور را هدف قرار می دهند.

• قوس درمانی تعدیل شده حجمی (VMAT): VMAT نوعی پرتودرمانی 3-D است که با استفاده از کامپیوتر می توان از اندازه و شکل تومور عکس تهیه کرد. دستگاه پرتوی در طی درمان یک بار به صورت دایره به دور بیمار حرکت می کند و پرتوهای نازکی از اشعه را با شدت (قدرت) مختلف به تومور می فرستد. درمان با VMAT سریعتر از درمان با IMRT انجام می شود.

• پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن: پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن نوعی پرتودرمانی خارجی است. برای قرار دادن بیمار در همان موقعیت برای هر روش پرتودرمانی از تجهیزات ویژه ای استفاده می شود. برای چند روز یک بار در روز ، یک دستگاه پرتوی هدف قرار گرفتن دوز بیشتر از حد معمول تابش مستقیم به تومور است. با قرار گرفتن بیمار در همان وضعیت برای هر درمان ، آسیب کمتری به بافت سالم اطراف وارد می شود. به این روش پرتودرمانی پرتوی استریوتاکتیک و پرتودرمانی استریوتاکسی نیز گفته می شود.

• پرتودرمانی با پرتوی پروتون: پرتودرمانی با پروتون نوعی پرتودرمانی خارجی با انرژی زیاد است. یک دستگاه پرتودرمانی جریانهای پروتون (ذرات ریز ، نامرئی ، دارای بار مثبت) را در سلولهای سرطانی هدف قرار می دهد تا آنها را از بین ببرد. این نوع درمان باعث آسیب کمتری به بافت سالم اطراف می شود.

• در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند. برای درمان سرطان در مناطقی مانند واژن ، ولو ، رحم ، مثانه ، پروستات ، سر یا گردن استفاده می شود. پرتودرمانی داخلی به روش براکی تراپی ، پرتوی داخلی ، پرتوی ایمپلنت یا پرتودرمانی بینابینی نیز گفته می شود.

نوع و میزان پرتودرمانی و زمان انجام آن بستگی به سن کودک ، نوع رابدومیوسارکوما دارد ، جایی که در آن تومور در بدن شروع شده است ، چه مقدار تومور پس از جراحی باقی مانده است و اینکه آیا تومور در غدد لنفاوی اطراف وجود دارد .

پرتودرمانی خارجی معمولاً برای درمان رابدومیوسارکوما در دوران کودکی استفاده می شود اما در موارد خاص از پرتودرمانی داخلی استفاده می شود.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلولهای سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای).

شیمی درمانی همچنین ممکن است برای کوچک شدن تومور قبل از جراحی انجام شود تا بتوان بافت سالم را تا حد ممکن حفظ کرد. به این روش شیمی درمانی نئوادجوانت گفته می شود.

برای كاهش احتمال عود سرطان ، هر كودكی كه تحت درمان با رابدومیوساركوم قرار دارد ، باید شیمی درمانی سیستمیك دریافت كند. نوع داروی ضد سرطان ، دوز مصرفی و تعداد درمان های انجام شده به این بستگی دارد که کودک رابدمیوسارکوم کم خطر ، متوسط ​​یا پرخطر داشته باشد.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای مورد تأیید Rhabdomyosarcoma مراجعه کنید.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

این بخش خلاصه درمانهایی را توصیف می کند که در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند. ممکن است در مورد هر روش درمانی جدیدی که مطالعه می شود ذکر نشود. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی درمانی است که از سیستم ایمنی بدن بیمار برای مقابله با سرطان استفاده می کند. مواد ساخته شده توسط بدن یا ساخته شده در آزمایشگاه برای تقویت ، هدایت یا بازیابی دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان استفاده می شود. به این نوع درمان سرطان ، درمان بیولوژیک یا بیوتراپی نیز گفته می شود.

ایمنی درمانی انواع مختلفی دارد:

• واکسن درمانی نوعی درمان سرطان است که از ماده یا گروهی از مواد برای تحریک سیستم ایمنی بدن برای یافتن تومور و از بین بردن آن استفاده می کند. واکسن درمانی برای درمان رابدمیوسارکوم متاستاتیک در حال مطالعه است.

• درمان بازدارنده ایست بازرسی ایمنی از سیستم ایمنی بدن برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در درمان رابدمیوسارکومای کودکی که پس از درمان دوباره بازگشته است ، دو نوع مهارکننده ایست ایمنی در حال بررسی است:

• CTLA-4 پروتئینی در سطح سلولهای T است که به کنترل واکنشهای ایمنی بدن کمک می کند. هنگامی که CTLA-4 به پروتئین دیگری به نام B7 روی سلول سرطانی متصل می شود ، سلول T را از بین بردن سلول سرطانی متوقف می کند. مهار کننده های CTLA-4 به CTLA-4 متصل می شوند و به سلول های T اجازه می دهند سلول های سرطانی را از بین ببرند. ایپیلیموماب نوعی مهار کننده CTLA-4 است.

بازدارنده ایست بازرسی ایمنی. پروتئین های ایست بازرسی ، مانند B7-1 / B7-2 بر روی سلول های ارائه دهنده آنتی ژن (APC) و CTLA-4 بر روی سلول های T ، به کنترل پاسخ های ایمنی بدن کمک می کنند. هنگامی که گیرنده سلول T (TCR) به پروتئین های آنتی ژن و کمپلکس سازگاری اصلی (MHC) روی APC متصل می شود و CD28 به B7-1 / B7-2 در APC متصل می شود ، سلول T می تواند فعال شود. با این حال ، اتصال B7-1 / B7-2 به CTLA-4 سلولهای T را در حالت غیر فعال نگه می دارد ، بنابراین آنها قادر به از بین بردن سلولهای تومور در بدن نیستند (صفحه سمت چپ). جلوگیری از اتصال B7-1 / B7-2 به CTLA-4 با یک مهارکننده ایست ایمنی ایمنی (آنتی بادی ضد CTLA-4) باعث می شود سلول های T فعال شده و سلول های تومور را از بین ببرند (صفحه راست).

• PD-1 پروتئینی در سطح سلولهای T است که به کنترل واکنشهای ایمنی بدن کمک می کند. وقتی PD-1 بر روی سلول سرطانی به پروتئین دیگری به نام PDL-1 متصل می شود ، سلول T را از بین می برد سلول سرطانی را متوقف می کند. مهار کننده های PD-1 به PDL-1 متصل می شوند و به سلول های T اجازه می دهند سلول های سرطانی را از بین ببرند. نیولوماب و پمبرولیزوماب مهارکننده های PD-1 هستند.

بازدارنده ایست بازرسی ایمنی. پروتئین های بازرسی ، مانند PD-L1 در سلول های توموری و PD-1 در سلول های T ، به کنترل پاسخ های ایمنی کمک می کنند. اتصال PD-L1 به PD-1 سلول های T را از بین نمی برد سلول های تومور در بدن (صفحه سمت چپ). مسدود کردن اتصال PD-L1 به PD-1 با یک بازدارنده ایست ایمنی ایمنی (anti-PD-L1 یا anti-PD-1) به سلول های T امکان می دهد سلول های تومور را از بین ببرند (صفحه راست).

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای حمله به سلولهای سرطانی استفاده می کند. درمانهای هدفمند معمولاً کمتر از شیمی درمانی یا پرتودرمانی به سلولهای طبیعی آسیب می رسانند. انواع مختلفی از درمان هدفمند وجود دارد:

• مهار کننده های mTOR پروتئینی را که به تقسیم و زنده ماندن سلول ها کمک می کند ، متوقف می کنند. سیرولیموس نوعی درمان با مهارکننده mTOR است که در درمان رابدمیوسارکوم راجعه مورد مطالعه قرار می گیرد.

• مهار کننده های تیروزین کیناز داروهایی با مولکول کوچک هستند که از غشای سلول عبور می کنند و در داخل سلول های سرطانی کار می کنند تا سیگنال هایی را که سلولهای سرطانی به رشد و تقسیم نیاز دارند را مسدود کنند. MK-1775 و cabozantinib-s-malate مهارکننده های تیروزین کیناز هستند که در درمان رابدومیوسارکوم راجعه مورد مطالعه قرار می گیرند.

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت فرزند شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

گزینه های درمان رابدمیوسارکومای کودکی

در این قسمت

• رابدومیوسارکومای کودکی که قبلاً درمان نشده بود

• رابدومیوسارکومای مقاوم یا دوره ای در دوران کودکی

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

رابدومیوسارکومای کودکی که قبلاً درمان نشده بود

درمان رابدومیوسارکومای کودکان اغلب شامل جراحی ، پرتودرمانی و شیمی درمانی است. ترتیب انجام این روش های درمانی به محل شروع تومور در بدن ، اندازه تومور ، نوع تومور و گسترش تومور به غدد لنفاوی یا سایر قسمت های بدن بستگی دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد جراحی ، پرتودرمانی و شیمی درمانی که برای درمان کودکان مبتلا به رابدمیوسارکوم استفاده می شود ، به بخش بررسی اجمالی گزینه درمانی این خلاصه مراجعه کنید.

رابدومیوسارکوم مغز و سر و گردن

• برای تومورهای مغز: درمان ممکن است شامل جراحی برای برداشتن تومور ، پرتودرمانی و شیمی درمانی باشد.

• برای تومورهای سر و گردن که در داخل یا نزدیک چشم هستند: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی باشد. اگر تومور بعد از درمان با شیمی درمانی و پرتودرمانی باقی بماند یا دوباره برگردد ، ممکن است به جراحی برای برداشتن چشم و برخی از بافت های اطراف چشم نیاز باشد.

• برای تومورهای سر و گردن که نزدیک گوش ، بینی ، سینوس ها یا قاعده جمجمه هستند اما در چشم یا چشم نیستند: درمان ممکن است شامل پرتودرمانی و شیمی درمانی باشد.

• برای تومورهای سر و گردن که در چشم یا نزدیک آن نیستند و نزدیک گوش ، بینی ، سینوس ها یا قاعده جمجمه نیستند: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی ، پرتودرمانی و جراحی برای برداشتن تومور باشد.

• برای تومورهای سر و گردن که با جراحی برطرف نمی شوند: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی از جمله پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن باشد.

• برای تومورهای حنجره (جعبه صوتی): درمان ممکن است شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی باشد. جراحی برای برداشتن حنجره معمولاً انجام نمی شود ، تا صوتی آسیب نبیند.

رابدومیوسارکوم بازوها یا پاها

• شیمی درمانی و به دنبال آن جراحی برای برداشتن تومور. اگر تومور به طور کامل برداشته نشده باشد ، ممکن است جراحی دوم برای برداشتن تومور انجام شود. پرتودرمانی نیز ممکن است انجام شود.

• برای تومورهای دست یا پا ، ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی انجام شود. ممکن است تومور برداشته نشود زیرا بر عملکرد دست یا پا تأثیر می گذارد.

• کالبد شکافی غدد لنفاوی (یک یا چند غدد لنفاوی برداشته می شود و نمونه ای از بافت در زیر میکروسکوپ از نظر علائم سرطان بررسی می شود).

• برای تومورهای بازو ، گره های لنفاوی نزدیک تومور و ناحیه زیر بغل برداشته می شوند.

• برای تومور در پاها ، گره های لنفاوی نزدیک تومور و در ناحیه کشاله ران برداشته می شود.

رابدومیوسارکوم قفسه سینه ، شکم یا لگن

• برای تومورهای قفسه سینه یا شکم (از جمله دیواره قفسه سینه یا دیواره شکم): ممکن است جراحی (برداشتن موضع گسترده) انجام شود. اگر تومور بزرگ باشد ، شیمی درمانی و پرتودرمانی برای کوچک شدن تومور قبل از جراحی انجام می شود.

• برای تومورهای لگن: ممکن است جراحی (برداشتن موضع گسترده) انجام شود. اگر تومور بزرگ باشد ، برای کوچک شدن تومور قبل از جراحی شیمی درمانی انجام می شود. پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی انجام شود.

• برای تومورهای دیافراگم: بیوپسی تومور به دنبال شیمی درمانی و پرتودرمانی انجام می شود تا تومور کوچک شود. بعداً ممکن است جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده انجام شود.

• برای تومورهای کیسه صفرا یا مجاری صفراوی: بیوپسی تومور توسط شیمی درمانی و پرتودرمانی دنبال می شود.

• برای تومورهای عضلات یا بافتهای اطراف مقعد یا بین ولو و مقعد یا کیسه بیضه و مقعد: برای برداشتن هرچه بیشتر تومور و برخی از غدد لنفاوی مجاور عمل جراحی انجام می شود و به دنبال آن شیمی درمانی و پرتودرمانی انجام می شود.

رابدومیوسارکوم کلیه

• برای تومورهای کلیه: جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور. شیمی درمانی و پرتودرمانی نیز ممکن است انجام شود.

رابدومیوسارکوم مثانه یا پروستات

• برای تومورهایی که فقط در بالای مثانه هستند: جراحی (برداشتن موضع گسترده) انجام می شود.

• برای تومورهای پروستات یا مثانه (غیر از قسمت بالای مثانه):

• برای کوچک شدن تومور ابتدا شیمی درمانی و پرتودرمانی انجام می شود. اگر سلول های سرطانی پس از شیمی درمانی و پرتودرمانی باقی بمانند ، تومور با جراحی برداشته می شود. جراحی ممکن است شامل برداشتن پروستات ، بخشی از مثانه یا بزرگ شدن لگن بدون برداشتن راست روده باشد. (این ممکن است شامل برداشتن روده بزرگ و مثانه باشد. در دختران ممکن است گردن رحم ، واژن ، تخمدان ها و غدد لنفاوی مجاور برداشته شود).

• ابتدا شیمی درمانی برای کوچک شدن تومور انجام می شود. جراحی برای برداشتن تومور ، اما نه مثانه یا پروستات ، انجام می شود. پرتودرمانی داخلی یا خارجی ممکن است بعد از جراحی انجام شود.

• جراحی برای برداشتن تومور ، اما مثانه یا پروستات نه. پرتودرمانی داخلی پس از جراحی انجام می شود.

رابدومیوسارکوم ناحیه نزدیک بیضه

• جراحی برای برداشتن بیضه و بند ناف. ممکن است غدد لنفاوی پشت شکم از نظر سرطان بررسی شود ، به خصوص اگر غدد لنفاوی بزرگ باشند یا کودک 10 سال یا بیشتر باشد.

• اگر تومور با جراحی کاملاً برداشته نشود ، ممکن است پرتودرمانی انجام شود.

رابدومیوسارکوم ولو ، واژن ، رحم ، دهانه رحم یا تخمدان

• برای تومورهای ولو و واژن: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی و به دنبال آن جراحی برای برداشتن تومور باشد. پرتودرمانی داخلی یا خارجی ممکن است بعد از جراحی انجام شود.

• برای تومورهای رحم: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی با یا بدون پرتودرمانی باشد. گاهی اوقات ممکن است برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده به جراحی نیاز باشد.

• برای تومورهای دهانه رحم: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی و به دنبال آن جراحی برای از بین بردن تومور باقی مانده باشد.

• برای تومورهای تخمدان: درمان ممکن است شامل شیمی درمانی و به دنبال آن جراحی برای از بین بردن تومور باقی مانده باشد.

رابدومیوسارکوما متاستاتیک

درمان هایی مانند شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا جراحی برای برداشتن تومور ، به محلی که تومور برای اولین بار تشکیل شده است داده می شود. اگر سرطان به مغز ، نخاع یا ریه ها گسترش یافته باشد ، ممکن است پرتودرمانی به مکان هایی که سرطان گسترش یافته است نیز انجام شود.

درمان زیر در مورد رابدومیوسارکوما متاستاتیک در حال مطالعه است:

• یک آزمایش بالینی ایمنی درمانی (واکسن درمانی).

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

رابدومیوسارکومای مقاوم یا دوره ای در دوران کودکی

گزینه های درمانی برای رابدمیوسارکوم مقاوم به درمان یا عود مکرر در کودکان بر اساس بسیاری از فاکتورها است ، از جمله در سرطان که در بدن دوباره بازگشت کرده است ، کودک چه نوع درمانی قبلا داشته است و نیازهای کودک.

درمان رابدمیوسارکوم مقاوم به درمان یا عود ممکن است شامل یک یا چند مورد زیر باشد:

• عمل جراحی.

• پرتو درمانی.

• شیمی درمانی

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند یا ایمونوتراپی (سیرولیموس ، ipilimumab ، nivolumab یا pembrolizumab).

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با مهارکننده تیروزین کیناز (MK-1775 یا کابوزانتینیب-مالات) و شیمی درمانی.

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رابدومیوسارکومای کودکی

برای کسب اطلاعات بیشتر از موسسه ملی سرطان در مورد رابدومیوسارکوم دوران کودکی ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• صفحه اصلی سارکوم بافت نرم

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن و سرطان

• داروهای تایید شده برای رابدومیوسارکوم

• درمان های هدفمند سرطان

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان در دوران کودکی و سایر منابع عمومی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• سرطان های دوران کودکی

• CureSearch برای کودکان سرطان رد مسئولیت

• اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی

• نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان

• کودکان مبتلا به سرطان: راهنمای والدین

• سرطان در کودکان و نوجوانان

• صحنه سازی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان