انواع / فئوکروموسیتوما / بیمار / فئوکروموسیتوم-درمان-pdq
فهرست
- 1 نسخه Pheochromocytoma و Paraganglioma (®) - نسخه بیمار
- 1.1 اطلاعات عمومی درباره Pheochromocytoma و Paraganglioma
- 1.2 مراحل Pheochromocytoma و Paraganglioma
- 1.3 Pheochromocytoma و Paraganglioma راجعه
- 1.4 بررسی اجمالی گزینه درمان
- 1.5 گزینه های درمان Pheochromocytoma و Paraganglioma
- 1.6 Pheochromocytoma در دوران بارداری
- 1.7 برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد Pheochromocytoma و Paraganglioma
نسخه Pheochromocytoma و Paraganglioma (®) - نسخه بیمار
اطلاعات عمومی درباره Pheochromocytoma و Paraganglioma
امتیاز کلیدی
- Pheochromocytoma و paraganglioma تومورهای نادری هستند که از یک نوع بافت به وجود می آیند.
- فئوکروموسیتوما یک تومور نادر است که در مدولای فوق کلیوی (مرکز غده فوق کلیه) تشکیل می شود.
- پاراگانگلیوم در خارج از غده فوق کلیه تشکیل می شود.
- برخی اختلالات ارثی و تغییر در برخی ژن ها خطر فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم را افزایش می دهد.
- علائم و نشانه های pheochromocytoma و paraganglioma شامل فشار خون بالا و سردرد است.
- علائم و نشانه های pheochromocytoma و paraganglioma ممکن است در هر زمان رخ دهد یا در اثر برخی حوادث ایجاد شود.
- آزمایشاتی که خون و ادرار را بررسی می کنند ، برای کشف (یافتن) و تشخیص فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم استفاده می شوند.
- مشاوره ژنتیک بخشی از برنامه درمانی بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم است.
- عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.
Pheochromocytoma و paraganglioma تومورهای نادری هستند که از یک نوع بافت به وجود می آیند.
پاراگانگلیوم در بافت عصبی غدد فوق کلیه و نزدیک عروق خونی و اعصاب ایجاد می شود. پاراگانگلیومایی که در غدد فوق کلیوی تشکیل می شود ، فئوکروموسیتوم نامیده می شود. پاراژانگلیومایی که در خارج غدد فوق کلیوی تشکیل می شود پاراگانگلیوم خارج آدرنال نامیده می شود. در این خلاصه پاراگانگلیومای خارج آدرنال پاراگانگلیوم نامیده می شود.
Pheochromocytomas و paragangliomas ممکن است خوش خیم (نه سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند.
فئوکروموسیتوما یک تومور نادر است که در مدولای فوق کلیوی (مرکز غده فوق کلیه) تشکیل می شود.
فئوکروموسیتوما در غدد فوق کلیوی تشکیل می شود. دو غده فوق کلیه وجود دارد ، یکی در بالای هر کلیه در پشت شکم فوقانی. هر غده فوق کلیه دو قسمت دارد. لایه خارجی غده فوق کلیه ، قشر آدرنال است. مرکز غده فوق کلیه ، مدولای فوق کلیه است.
Pheochromocytoma یک تومور نادر در مدولای آدرنال است. معمولاً ، فئوکروموسیتومای یک غده فوق کلیوی را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما ممکن است هر دو غده فوق کلیوی را تحت تأثیر قرار دهد. گاهی اوقات بیش از یک تومور در یک غده فوق کلیوی وجود دارد.
غدد فوق کلیوی هورمون های مهمی به نام کاتکول آمین ایجاد می کنند. آدرنالین (اپی نفرین) و نورآدرنالین (نوراپی نفرین) دو نوع کاتکول آمین هستند که به کنترل ضربان قلب ، فشار خون ، قند خون و نحوه واکنش بدن در برابر استرس کمک می کنند. گاهی اوقات یک فکروکروسیتوما آدرنالین و نورآدرنالین اضافی را در خون آزاد می کند و علائم یا نشانه های بیماری را ایجاد می کند.
پاراگانگلیوم در خارج از غده فوق کلیه تشکیل می شود.
پاراگانگلیوماها تومورهای نادری هستند که در مجاورت شریان کاروتید ، در امتداد مسیرهای عصبی در سر و گردن و سایر قسمت های بدن ایجاد می شوند. برخی از پاراگانگلیومها کاتکول آمینهای اضافی به نام آدرنالین و نورآدرنالین تولید می کنند. ترشح این کاتکول آمین های اضافی در خون ممکن است علائم یا نشانه های بیماری را ایجاد کند.
برخی اختلالات ارثی و تغییر در برخی ژن ها خطر فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم را افزایش می دهد.
هر چیزی که احتمال ابتلا به بیماری شما را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید در معرض خطر هستید با پزشک خود صحبت کنید.
سندرم های ارثی یا تغییرات ژنی زیر خطر فئوکروموسیتوما یا پاراژانگلیوم را افزایش می دهد:
- سندرم نئوپلازی غدد درون ریز چندگانه ، نوع A و B (MEN2A و MEN2B).
- سندرم von Hippel-Lindau (VHL).
- نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1).
- سندرم پاراگانگلیومای ارثی.
- کارنی-استراتاکیس دیاد (پاراگانگلیوم و تومور استروما دستگاه گوارش [GIST]).
- تریادی کارنی (پاراگانگلیوم ، GIST و کندرومای ریوی).
علائم و نشانه های pheochromocytoma و paraganglioma شامل فشار خون بالا و سردرد است.
برخی از تومورها آدرنالین یا نورآدرنالین اضافی ایجاد نمی کنند و علائم و نشانه هایی ایجاد نمی کنند. این تومورها گاهی اوقات هنگام تشکیل توده در گردن یا انجام آزمایش یا روشی به دلیل دیگری پیدا می شوند. علائم و نشانه های فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوما هنگامی رخ می دهد که بیش از حد آدرنالین یا نورآدرنالین در خون ترشح شود. این علائم و نشانه ها ممکن است در اثر فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم یا در اثر سایر بیماری ها ایجاد شود. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:
- فشار خون بالا.
- سردرد
- تعریق شدید بدون دلیل مشخص
- یک ضربان قلب قوی ، سریع یا نامنظم.
- متزلزل بودن
- فوق العاده رنگ پریده.
شایع ترین علامت فشار خون است. کنترل آن ممکن است دشوار باشد. فشار خون بسیار بالا می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی مانند ضربان قلب نامنظم ، حمله قلبی ، سکته مغزی یا مرگ شود.
علائم و نشانه های pheochromocytoma و paraganglioma ممکن است در هر زمان رخ دهد یا در اثر برخی حوادث ایجاد شود.
علائم و نشانه های pheochromocytoma و paraganglioma ممکن است در صورت وقوع یکی از موارد زیر رخ دهد:
- فعالیت بدنی سخت
- آسیب جسمی یا داشتن استرس عاطفی زیاد.
- زایمان.
- تحت بیهوشی رفتن
- جراحی ، از جمله اقدامات حذف تومور.
- خوردن غذاهای سرشار از تیرامین (مانند شراب قرمز ، شکلات و پنیر).
آزمایشاتی که خون و ادرار را بررسی می کنند ، برای کشف (یافتن) و تشخیص فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم استفاده می شوند.
ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:
- معاینه جسمی و تاریخچه: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند فشار خون بالا یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.
- آزمایش ادرار بیست و چهار ساعته: آزمایشی است که در آن ادرار به مدت 24 ساعت برای اندازه گیری مقادیر کاتکول آمین در ادرار جمع می شود. مواد ناشی از تجزیه این کاتکول آمین ها نیز اندازه گیری می شوند. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی) یک ماده می تواند نشانه بیماری در اندام یا بافت سازنده آن باشد. مقادیر بالاتر از حد طبیعی برخی کاتکول آمین ها ممکن است نشانه ای از فئوکروموسیتوما باشد.
- مطالعات کاتکول آمین خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقدار برخی کاتکول آمین های آزاد شده در خون اندازه گیری شود. مواد ناشی از تجزیه این کاتکول آمین ها نیز اندازه گیری می شوند. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا کمتر از حد طبیعی) یک ماده می تواند نشانه ای از بیماری در اندام یا بافت سازنده آن باشد. مقادیر بالاتر از حد طبیعی برخی کاتکول آمین ها ممکن است نشانه ای از فئوکروموسیتوما باشد.
- سی تی اسکن (اسکن CAT): روشی است که مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند گردن ، قفسه سینه ، شکم و لگن را از زوایای مختلف گرفته است. تصاویر توسط رایانه ای متصل است که به دستگاه اشعه ایکس متصل است. یک ماده رنگی ممکن است به داخل ورید تزریق شود یا بلعیده شود تا به اندام ها یا بافت ها با وضوح بیشتری نشان داده شود. به این روش توموگرافی کامپیوتری ، توموگرافی کامپیوتری یا توموگرافی محوری رایانه ای نیز گفته می شود.
- MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و رایانه می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند گردن ، سینه ، شکم و لگن را تهیه کرد. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.
مشاوره ژنتیک بخشی از برنامه درمانی بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم است.
همه بیمارانی که مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوما تشخیص داده شده اند باید مشاوره ژنتیک داشته باشند تا از خطر ابتلا به سندرم ارثی و سایر سرطان های مرتبط مطلع شوند.
آزمایش ژنتیک ممکن است توسط مشاور ژنتیک برای بیمارانی که:
- دارای سابقه شخصی یا خانوادگی صفات مرتبط با فئوکروموسیتومای ارثی یا سندرم پاراگانگلیوما باشید.
- در هر دو غده فوق کلیه تومور داشته باشید.
- بیش از یک تومور در یک غده فوق کلیوی داشته باشید.
- علائم یا نشانه هایی از آزاد شدن کاتکول آمین ها در خون یا پاراگانگلیومای بدخیم (سرطانی) داشته باشید.
- قبل از 40 سالگی تشخیص داده می شوند.
آزمایش ژنتیک گاهی اوقات برای بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما توصیه می شود که:
- 40 تا 50 سال سن دارند.
- در یک غده فوق کلیوی تومور داشته باشید.
- سابقه شخصی یا خانوادگی سندرم ارثی نداشته باشید.
هنگامی که در حین آزمایش ژنتیکی تغییرات ژنی خاصی مشاهده می شود ، آزمایش معمولاً به اعضای خانواده ای که در معرض خطر هستند اما علائم و نشانه ای ندارند ، ارائه می شود.
آزمایش ژنتیک برای بیماران بالای 50 سال توصیه نمی شود.
عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.
پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:
- خواه تومور خوش خیم باشد یا بدخیم.
- خواه تومور فقط در یک ناحیه باشد یا به جاهای دیگر بدن گسترش یافته باشد.
- این که آیا علائم و نشانه هایی وجود دارد که به دلیل مقدار بالاتر از حد طبیعی کاتکول آمین ایجاد شده باشد.
- این که آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده یا عود کرده است (برگردید).
مراحل Pheochromocytoma و Paraganglioma
امتیاز کلیدی
- پس از تشخیص فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم ، آزمایشاتی برای مشخص شدن گسترش تومور به سایر قسمت های بدن انجام می شود.
- سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.
- سرطان ممکن است از جایی که شروع شده به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.
- هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم وجود ندارد.
- Pheochromocytoma و paraganglioma به صورت موضعی ، منطقه ای یا متاستاتیک توصیف می شوند.
- فئوکروموسیتومای موضعی و پاراگانگلیوم
- فئوکروموسیتومای منطقه ای و پاراگانگلیوم
- فئوکروموسیتومای متاستاتیک و پاراگانگلیوم
پس از تشخیص فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم ، آزمایشاتی برای مشخص شدن گسترش تومور به سایر قسمت های بدن انجام می شود.
میزان یا گسترش سرطان معمولاً به عنوان مرحله توصیف می شود. دانستن اینکه آیا سرطان برای برنامه ریزی برای درمان گسترش یافته است ، مهم است. برای تعیین اینکه تومور به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است ، ممکن است از آزمایشات و روش های زیر استفاده شود:
- سی تی اسکن (اسکن CAT): روشی است که مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند گردن ، قفسه سینه ، شکم و لگن را از زوایای مختلف گرفته است. تصاویر توسط رایانه ای متصل است که به دستگاه اشعه ایکس متصل است. یک ماده رنگی ممکن است به داخل ورید تزریق شود یا بلعیده شود تا به اندام ها یا بافت ها با وضوح بیشتری نشان داده شود. از شکم و لگن برای تشخیص تومورهایی که کاتکول آمین آزاد می کنند ، تصویربرداری شده است. به این روش توموگرافی کامپیوتری ، توموگرافی کامپیوتری یا توموگرافی محوری رایانه ای نیز گفته می شود.
- MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و رایانه می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند گردن ، سینه ، شکم و لگن را تهیه کرد. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.
- MIBG scan: روشی است که برای یافتن تومورهای عصبی - غدد درون ریز مانند فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوما استفاده می شود. مقدار بسیار کمی از ماده ای به نام MIBG رادیواکتیو به داخل ورید تزریق می شود و از طریق جریان خون عبور می کند. سلولهای تومور عصبی و غدد درون ریز MIBG رادیواکتیو را اشغال می کنند و توسط اسکنر شناسایی می شوند. اسکن ممکن است طی 1-3 روز انجام شود. برای جلوگیری از جذب بیش از حد MIBG از غده تیروئید ، ممکن است یک محلول ید قبل یا هنگام آزمایش داده شود.
- scan: نوعی اسکن رادیونوکلئیدی است که برای یافتن برخی تومورها از جمله تومورهایی که کاتکول آمین آزاد می کنند ، استفاده می شود. مقدار بسیار کمی رادیواکتیو (هورمونی که به تومورهای خاصی متصل می شود) به داخل ورید تزریق می شود و از طریق جریان خون عبور می کند. رادیواکتیو به تومور متصل می شود و از یک دوربین خاص که رادیواکتیویته را تشخیص می دهد برای نشان دادن محل تومورها در بدن استفاده می شود.
- اسکن FDG-PET (اسکن توموگرافی انتشار فلورودوکسی گلوکوز - پوزیترون): روشی برای یافتن سلولهای تومور بدخیم در بدن. مقدار کمی FDG ، نوعی گلوکز رادیواکتیو (قند) به داخل ورید تزریق می شود. اسکنر PET به دور بدن می چرخد و تصویری از محل مصرف گلوکز در بدن ایجاد می کند. سلولهای بدخیم تومور در تصویر روشن تر نشان داده می شوند ، زیرا آنها بیشتر فعال هستند و بیش از سلولهای طبیعی گلوکز را اشغال می کنند.
سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.
سرطان می تواند از طریق بافت ، سیستم لنفاوی و خون گسترش یابد:
- بافت. سرطان از همان جایی که با رشد در مناطق مجاور آغاز شده ، گسترش می یابد.
- سیستم لنفاوی. سرطان از همان جایی که با ورود به سیستم لنفاوی آغاز شده گسترش می یابد. سرطان از طریق عروق لنفاوی به سایر قسمتهای بدن منتقل می شود.
- خون سرطان از همان جایی که با ورود به خون شروع می شود گسترش می یابد. سرطان از طریق رگ های خونی به سایر قسمت های بدن منتقل می شود.
سرطان ممکن است از جایی که شروع شده به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.
وقتی سرطان به قسمت دیگری از بدن سرایت می کند ، متاستاز نامیده می شود. سلولهای سرطانی از محل شروع (تومور اولیه) جدا شده و از طریق سیستم لنفاوی یا خون حرکت می کنند.
- سیستم لنفاوی. سرطان وارد سیستم لنفاوی می شود ، از طریق رگ های لنفاوی عبور می کند و در قسمت دیگری از بدن تومور (تومور متاستاتیک) ایجاد می کند.
- خون سرطان وارد خون می شود ، از طریق رگ های خونی عبور می کند و در قسمت دیگری از بدن تومور (تومور متاستاتیک) ایجاد می کند.
تومور متاستاتیک همان نوع سرطان تومور اولیه است. به عنوان مثال ، اگر فئوکروموسیتوما به استخوان گسترش یابد ، سلولهای سرطانی موجود در استخوان در واقع سلولهای فئوکروموسیتوما هستند. این بیماری فئوکروموسیتومای متاستاتیک است و نه سرطان استخوان.
هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم وجود ندارد.
Pheochromocytoma و paraganglioma به صورت موضعی ، منطقه ای یا متاستاتیک توصیف می شوند.
فئوکروموسیتومای موضعی و پاراگانگلیوم
تومور در یک یا هر دو غده فوق کلیوی (فئوکروموسیتوما) یا فقط در یک ناحیه (پاراژانگلیوم) مشاهده می شود.
فئوکروموسیتومای منطقه ای و پاراگانگلیوم
سرطان به غدد لنفاوی یا سایر بافت های نزدیک محل شروع تومور گسترش یافته است.
فئوکروموسیتومای متاستاتیک و پاراگانگلیوم
سرطان به سایر قسمت های بدن مانند کبد ، ریه ها ، استخوان یا غدد لنفاوی دور گسترش یافته است.
Pheochromocytoma و Paraganglioma راجعه
فئوکروموسیتومای راجعه یا پاراگانگلیوما سرطانی است که پس از درمان مجدداً عود کرده است (دوباره برگشته است) سرطان ممکن است در همان مکان یا در قسمت دیگری از بدن برگردد.
بررسی اجمالی گزینه درمان
امتیاز کلیدی
- انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم وجود دارد.
- بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم که باعث ایجاد علائم یا نشانه هایی می شوند با درمان دارویی درمان می شوند.
- شش نوع درمان استاندارد استفاده می شود:
- عمل جراحی
- پرتو درمانی
- شیمی درمانی
- فرسایش درمانی
- درمان آمبولیزاسیون
- درمان هدفمند
- انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.
- درمان فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.
- بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.
- بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.
- آزمایشات پیگیری لازم خواهد بود.
انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم وجود دارد.
انواع مختلفی از درمان ها برای بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود. بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است
بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم که باعث ایجاد علائم یا نشانه هایی می شوند با درمان دارویی درمان می شوند.
درمان دارویی با تشخیص فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم آغاز می شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهایی که فشار خون را طبیعی نگه می دارند. به عنوان مثال ، یک نوع دارو به نام آلفا بلاکرها باعث تنگ شدن عروق خونی کوچک در نورآدرنالین می شود. باز و آرام رگ های خونی باعث بهبود جریان خون و کاهش فشار خون می شود.
- داروهایی که ضربان قلب را طبیعی نگه می دارند. به عنوان مثال ، یک نوع دارو به نام بتا بلاکرها اثر نورآدرنالین بیش از حد را متوقف کرده و ضربان قلب را کند می کند.
- داروهایی که جلوی تأثیر هورمون های اضافی ساخته شده توسط غده فوق کلیه را می گیرند.
دارو درمانی اغلب یک تا سه هفته قبل از جراحی انجام می شود.
شش نوع درمان استاندارد استفاده می شود:
عمل جراحی
جراحی برای برداشتن فئوکروموسیتوما معمولاً یک آدرنالکتومی (برداشتن یک یا هر دو غده فوق کلیوی) است. در طی این جراحی ، بافت ها و گره های لنفاوی داخل شکم بررسی می شوند و در صورت گسترش تومور ، ممکن است این بافت ها نیز برداشته شوند. برای نرمال نگه داشتن فشار خون و ضربان قلب ممکن است داروهایی قبل ، حین و بعد از جراحی تجویز شود.
پس از جراحی برای برداشتن تومور ، سطح کاتکول آمین در خون یا ادرار بررسی می شود. سطح طبیعی کاتکول آمین علامت حذف کلیه سلولهای فئوکروموسیتوما است.
در صورت برداشتن هر دو غده فوق کلیه ، هورمون درمانی مادام العمر برای جایگزینی هورمون های ساخته شده توسط غدد فوق کلیوی مورد نیاز است.
پرتو درمانی
پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:
- پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند.
- در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند.
نحوه انجام پرتودرمانی به نوع سرطان تحت درمان و محلی یا منطقه ای ، متاستاتیک یا عود بستگی دارد. پرتودرمانی خارجی و 131I-MIBG درمانی برای درمان فئوکروموسیتوما استفاده می شود.
فئوکروموسیتوما گاهی با 131I-MIBG درمان می شود ، که اشعه را مستقیماً به سلولهای تومور می رساند. 131I-MIBG یک ماده رادیواکتیو است که در انواع خاصی از سلولهای تومور جمع می شود و با تابش منتشره باعث از بین رفتن آنها می شود. 131I-MIBG از طریق تزریق تزریق می شود. همه فئوکروموسیتوماها 131I-MIBG را اشغال نمی کنند ، بنابراین قبل از شروع درمان ابتدا آزمایش برای بررسی این مسئله انجام می شود.
شیمی درمانی
شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلولهای سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). شیمی درمانی ترکیبی ، درمانی است که بیش از یک داروی ضد سرطان استفاده می کند. نحوه انجام شیمی درمانی به نوع سرطان تحت درمان و محلی بودن ، منطقه ای ، متاستاتیک یا عود بستگی دارد.
فرسایش درمانی
Ablation نوعی روش درمانی برای از بین بردن یا از بین بردن بخشی از بدن یا بافت یا عملکرد آن است. درمان های فرسایش که برای کمک به از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود عبارتند از:
- فرسایش فرکانس رادیویی: روشی است که با استفاده از امواج رادیویی سلول های غیرطبیعی را گرم و از بین می برد. امواج رادیویی از طریق الکترودها (دستگاه های کوچکی که برق را حمل می کنند) حرکت می کنند. از فرسایش فرکانس رادیویی ممکن است برای درمان سرطان و سایر شرایط استفاده شود.
- Cryoablation: روشی است که در آن بافت منجمد می شود تا سلول های غیر طبیعی را از بین ببرد. برای یخ زدن بافت از نیتروژن مایع یا دی اکسید کربن مایع استفاده می شود.
درمان آمبولیزاسیون
درمان آمبولیزاسیون نوعی درمان برای انسداد شریان منتهی به غده فوق کلیه است. مسدود کردن جریان خون به غدد فوق کلیه به از بین بردن سلولهای سرطانی رشد کرده در آنجا کمک می کند.
درمان هدفمند
هدفمند درمانی درمانی است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله سلولهای خاص سرطانی بدون آسیب رساندن به سلولهای طبیعی استفاده می کند. از روشهای درمانی هدفمند برای درمان فئوکروموسیتومای متاستاتیک و عودکننده استفاده می شود.
سونیتینیب (نوعی مهارکننده تیروزین کیناز) یک روش درمانی جدید است که برای فئوکروموسیتومای متاستاتیک در حال مطالعه است. درمان مهار کننده تیروزین کیناز نوعی درمان هدفمند است که سیگنال های مورد نیاز برای رشد تومورها را مسدود می کند.
انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.
اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.
درمان فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.
برای کسب اطلاعات در مورد عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.
بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.
برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.
بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.
بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.
بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.
برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.
آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.
آزمایشات پیگیری لازم خواهد بود.
برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا کشف میزان سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان براساس نتایج این آزمایشات خواهد بود.
بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این تست ها را بعضی اوقات آزمایش های پیگیری می نامند.
برای بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم که باعث ایجاد علائم می شود ، سطح کاتکول آمین در خون و ادرار به طور منظم بررسی می شود. سطح کاتکول آمین که از حد طبیعی بالاتر است می تواند علامت بازگشت سرطان باشد.
برای بیماران مبتلا به پاراگانگلیوم که علائمی ایجاد نمی کند ، آزمایش های پیگیری مانند CT ، MRI یا MIBG اسکن باید هر ساله انجام شود.
برای بیماران مبتلا به فئوکروموسیتومای ارثی ، سطح کاتکول آمین در خون و ادرار به طور منظم بررسی می شود. سایر آزمایشات غربالگری برای بررسی سایر تومورهایی که با سندرم ارثی مرتبط هستند انجام می شود.
با پزشک خود درمورد اینکه کدام آزمایشات باید انجام شود و هر چند وقت یکبار صحبت کنید بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما یا پاراگانگلیوم نیاز به پیگیری مادام العمر دارند.
گزینه های درمان Pheochromocytoma و Paraganglioma
در این قسمت
- Pheochromocytoma و Paraganglioma موضعی
- فئوکروموسیتومای ارثی
- Pheochromocytoma منطقه ای و Paraganglioma
- Metastatic Pheochromocytoma و Paraganglioma
- Pheochromocytoma و Paraganglioma راجعه
برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.
Pheochromocytoma و Paraganglioma موضعی
درمان فئوکروموسیتومای خوش خیم موضعی یا پاراگانگلیوم معمولاً جراحی برای برداشتن کامل تومور است. اگر تومور در غده فوق کلیه باشد ، کل غده فوق کلیوی برداشته می شود.
از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.
فئوکروموسیتومای ارثی
در بیماران مبتلا به فئوکروموسیتومای ارثی که به نئوپلازی غدد درون ریز متعدد (MEN2) یا سندرم فون هیپل-لیندو (VHL) مرتبط است ، تومورها اغلب در هر دو غده فوق کلیوی ایجاد می شوند. تومورها معمولاً خوش خیم هستند.
- درمان فئوکروموسیتومای ارثی که در یک غده فوق کلیه ایجاد می شود ، جراحی برای برداشتن کامل غده است. این جراحی ممکن است به بیماران کمک کند تا از درمان جایگزینی هورمون استروئید مادام العمر و نارسایی حاد آدرنال جلوگیری کنند.
- درمان فئوکروموسیتومای ارثی که در هر دو غده فوق کلیوی ایجاد می شود یا بعداً در غده فوق کلیوی به وجود می آید ، ممکن است جراحی برای برداشتن تومور و تا حد ممکن بافت طبیعی در قشر آدرنال باشد. این جراحی ممکن است به بیماران کمک کند تا به دلیل از دست دادن هورمون های ساخته شده توسط غده فوق کلیه ، از درمان جایگزینی هورمون در طول زندگی و مشکلات سلامتی جلوگیری کنند.
Pheochromocytoma منطقه ای و Paraganglioma
درمان pheochromocytoma یا paraganglioma که به اندام های اطراف یا غدد لنفاوی گسترش یافته است ، جراحی برای برداشتن کامل تومور است. اندام های مجاور که سرطان به آن گسترش یافته است ، مانند کلیه ، کبد ، بخشی از رگ اصلی و غدد لنفاوی نیز ممکن است برداشته شوند.
از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.
Metastatic Pheochromocytoma و Paraganglioma
درمان فئوکروموسیتومای متاستاتیک یا پاراگانگلیوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جراحی برای از بین بردن کامل سرطان ، از جمله تومورهایی که به نقاط دوردست بدن گسترش یافته اند.
- تسکین درمانی ، برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی ، از جمله:
- جراحی برای حذف هر چه بیشتر سرطان.
- شیمی درمانی ترکیبی.
- پرتودرمانی با 131I-MIBG.
- پرتودرمانی خارجی به مناطقی (مانند استخوان) که سرطان گسترش یافته است و با جراحی نمی توان آن را برطرف کرد.
- آمبولیزاسیون (درمانی برای انسداد شریان تأمین کننده خون تومور).
- فرسایش درمانی با استفاده از فرسایش رادیو فرکانس یا کرایوابلاژ برای تومورهای کبد یا استخوان.
- یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با مهار کننده تیروزین کیناز.
- آزمایش بالینی پرتودرمانی داخلی با استفاده از یک ماده رادیواکتیو جدید.
از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.
Pheochromocytoma و Paraganglioma راجعه
درمان فئوکروموسیتومای راجعه یا پاراگانگلیوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جراحی برای از بین بردن کامل سرطان.
- هنگامی که جراحی برای حذف سرطان امکان پذیر نیست ، درمان تسکینی برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی ، از جمله:
- شیمی درمانی ترکیبی.
- درمان هدفمند.
- پرتودرمانی با استفاده از 131I-MIBG.
- پرتودرمانی خارجی به مناطقی (مانند استخوان) که سرطان گسترش یافته است و با جراحی نمی توان آن را برطرف کرد.
- فرسایش درمانی با استفاده از فرسایش رادیو فرکانس یا کرایوابلاژ.
از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.
Pheochromocytoma در دوران بارداری
امتیاز کلیدی
- زنان باردار مبتلا به فئوکروموسیتوما نیاز به مراقبت ویژه دارند.
- درمان زنان باردار مبتلا به فئوکروموسیتوما ممکن است شامل جراحی باشد.
برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.
زنان باردار مبتلا به فئوکروموسیتوما نیاز به مراقبت ویژه دارند.
اگرچه در دوران بارداری به ندرت تشخیص داده می شود ، اما فئوکروموسیتوما می تواند برای مادر و نوزاد بسیار جدی باشد. زنانی که احتمال فئوکروموسیتوما افزایش یافته است باید آزمایشات قبل از تولد را انجام دهند. زنان باردار مبتلا به فئوکروموسیتوما باید توسط تیمی از پزشکان متخصص در این نوع مراقبت ها درمان شوند.
علائم فئوکروموسیتوم در بارداری ممکن است شامل هر یک از موارد زیر باشد:
- فشار خون بالا در 3 ماه اول بارداری.
- دوره های فشار خون ناگهانی.
- فشار خون بالا که درمان آن بسیار سخت است.
تشخیص فئوکروموسیتوما در زنان باردار شامل آزمایش سطح کاتکول آمین در خون و ادرار است. برای توصیف این آزمایشات و روش ها به بخش اطلاعات عمومی مراجعه کنید. برای یافتن تومور در زنان باردار می توان MRI انجام داد زیرا جنین را در معرض اشعه قرار نمی دهد.
درمان زنان باردار مبتلا به فئوکروموسیتوما ممکن است شامل جراحی باشد.
درمان فئوکروموسیتوما در دوران بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جراحی برای از بین بردن کامل سرطان در سه ماهه دوم بارداری (ماه چهارم تا ششم بارداری).
- جراحی برای از بین بردن کامل سرطان همراه با زایمان جنین توسط سزارین.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد Pheochromocytoma و Paraganglioma
برای اطلاعات بیشتر از موسسه ملی سرطان در مورد فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوم ، به موارد زیر مراجعه کنید:
- صفحه اصلی Pheochromocytoma و Paraganglioma
- درمان فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیومای کودکی
- جراحی بینی در درمان سرطان: پرسش و پاسخ
- درمان های هدفمند سرطان
- آزمایش ژنتیکی برای سندرمهای حساسیت به سرطان
برای اطلاعات عمومی سرطان و سایر منابع از موسسه ملی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:
- درباره سرطان
- صحنه سازی
- شیمی درمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی
- پرتودرمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی
- کنار آمدن با سرطان
- س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید
- برای بازماندگان و مراقبان
بازخوانی خودکار نظر را فعال کنید