Types/myeloproliferative/patient/chronic-treatment-pdq

نسخه مزمن درمان نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو (®) - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی در مورد نئوپلاسم مزمن میلوپرولیفراتیو

امتیاز کلیدی

• نئوپلاسم های میلو پرولیفراتیو گروهی از بیماری ها هستند که در آنها مغز استخوان بیش از حد گلبول قرمز ، گلبول های سفید یا پلاکت ایجاد می کند.

• 6 نوع نئوپلاسم مزمن میلوپرولیفراتیو وجود دارد.

• آزمایشاتی که خون و مغز استخوان را بررسی می کنند برای تشخیص نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو استفاده می شود.

نئوپلاسم های میلو پرولیفراتیو گروهی از بیماری ها هستند که در آنها مغز استخوان بیش از حد گلبول قرمز ، گلبول های سفید یا پلاکت ایجاد می کند.

به طور معمول ، مغز استخوان سلول های بنیادی خون (سلول های نابالغ) ایجاد می کند که با گذشت زمان به سلول های بالغ خون تبدیل می شوند.

آناتومی استخوان. استخوان از استخوان فشرده ، استخوان اسفنجی و مغز استخوان تشکیل شده است. استخوان فشرده ، لایه خارجی استخوان را تشکیل می دهد. استخوان اسفنجی بیشتر در انتهای استخوان یافت می شود و حاوی مغز قرمز است. مغز استخوان در مرکز بیشتر استخوان ها یافت می شود و رگ های خونی زیادی دارد. مغز استخوان دو نوع دارد: قرمز و زرد. مغز قرمز حاوی سلول های بنیادی خون است که می تواند به سلول های قرمز خون ، گلبول های سفید یا پلاکت تبدیل شود. مغز زرد بیشتر از چربی ساخته می شود.

سلول بنیادی خون ممکن است به سلول بنیادی میلوئیدی یا سلول بنیادی لنفوئید تبدیل شود. سلول بنیادی لنفوئیدی به گلبول سفید تبدیل می شود. سلول بنیادی میلوئید به یکی از سه نوع سلول خونی بالغ تبدیل می شود:

• گلبول های قرمز خون که اکسیژن و سایر مواد را به تمام بافت های بدن منتقل می کنند.

• گلبول های سفید خون که با عفونت و بیماری مقابله می کنند.

• پلاکت هایی که برای جلوگیری از خونریزی لخته خون ایجاد می کنند.

رشد سلول های خونی. یک سلول بنیادی خون چندین مرحله را طی می کند تا به یک گلبول قرمز ، پلاکت یا گلبول سفید تبدیل شود.

در نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو ، تعداد زیادی سلول بنیادی خون به یک یا چند نوع سلول خون تبدیل می شود. نئوپلاسم ها معمولاً با افزایش تعداد سلول های اضافی خون ، به آهستگی بدتر می شوند.

6 نوع نئوپلاسم مزمن میلوپرولیفراتیو وجود دارد.

نوع نئوپلاسم میلوپرولیفراتیو بر اساس ساخت بیش از حد گلبولهای قرمز ، گلبولهای سفید یا پلاکت است. گاهی اوقات بدن بیش از یک نوع سلول خون بیش از حد تولید می کند ، اما معمولاً یک نوع سلول خونی بیش از سایرین تحت تأثیر قرار می گیرد. نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو شامل 6 نوع زیر هستند:

• سرطان خون میلوژن مزمن.

• پلی سیتمی ورا

• میلوفیبروز اولیه (که میلوفیبروز مزمن ایدیوپاتیک نیز نامیده می شود).

• ترومبوسیتمی اساسی.

• لوسمی مزمن نوتروفیل.

• سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک.

این انواع در زیر شرح داده شده است. نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو گاهی به لوسمی حاد تبدیل می شوند ، که در آن تعداد زیادی گلبول سفید غیرطبیعی ایجاد می شود.

آزمایشاتی که خون و مغز استخوان را بررسی می کنند برای تشخیص نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و سابقه سلامتی: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• شمارش کامل خون (CBC) با دیفرانسیل: روشی است که در آن نمونه خون گرفته می شود و از نظر موارد زیر بررسی می شود:

• تعداد گلبول های قرمز و پلاکت ها.

• تعداد و نوع گلبولهای سفید خون.

• مقدار هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن) در گلبول های قرمز خون.

• بخشی از نمونه خون از گلبول های قرمز تشکیل شده است.

شمارش کامل خون (CBC). خون با قرار دادن یک سوزن در ورید و اجازه جریان خون در یک لوله جمع می شود. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال می شود و گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها شمارش می شوند. CBC برای آزمایش ، تشخیص و نظارت بر بسیاری از شرایط مختلف استفاده می شود.

• اسمیر خون محیطی: روشی که در آن نمونه خون از نظر موارد زیر بررسی می شود:

• اینکه آیا سلول های قرمز خون به شکل قطرات اشک وجود دارد.

• تعداد و انواع گلبول های سفید خون.

• تعداد پلاکت.

• اینکه سلولهای بلاست وجود داشته باشد.

• مطالعات شیمی خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقادیر برخی مواد آزاد شده توسط اندام ها و بافت های بدن در خون اندازه گیری شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی) یک ماده می تواند نشانه ای از بیماری باشد.

• آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان ، خون و تکه کوچکی از استخوان با قرار دادن یک سوزن توخالی در استخوان ران یا استخوان سینه. یک آسیب شناس مغز استخوان ، خون و استخوان را در زیر میکروسکوپ مشاهده می کند تا سلول های غیر طبیعی را جستجو کند.

آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان. بعد از بی حس شدن ناحیه کوچکی از پوست ، سوزن مغز استخوان به استخوان ران بیمار وارد می شود. نمونه های خون ، استخوان و مغز استخوان برای معاینه زیر میکروسکوپ برداشته می شود.

• آنالیز سیتوژنتیک: یک آزمایش آزمایشگاهی است که در آن کروموزوم سلولهای نمونه مغز استخوان یا خون شمارش شده و از نظر وجود هرگونه تغییر از جمله کروموزوم های شکسته ، از دست رفته ، تنظیم مجدد یا اضافی بررسی می شود. تغییر در کروموزوم های خاص ممکن است نشانه ای از سرطان باشد. تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک برای کمک به تشخیص سرطان ، برنامه ریزی برای درمان یا فهمیدن اینکه درمان چگونه کار می کند ، استفاده می شود.

• تست جهش ژنی: یک آزمایش آزمایشگاهی برای بررسی جهش در ژن های JAK2 ، MPL یا CALR روی نمونه مغز استخوان یا خون انجام می شود. جهش ژنی JAK2 اغلب در بیماران مبتلا به پلی سیتمی ورا ، ترومبوسیتمی ضروری یا میلوفیبروز اولیه مشاهده می شود. جهش های ژنی MPL یا CALR در بیماران مبتلا به ترومبوسیتمی اساسی یا میلوفیبروز اولیه دیده می شود.

سرطان خون میلوژن مزمن

سرطان خون میلوژن مزمن بیماری است که در آن تعداد زیادی گلبول سفید در مغز استخوان ساخته می شود. برای اطلاعات در مورد تشخیص ، مرحله بندی و درمان ، به خلاصه در مورد درمان سرطان خون مزمن میلوژن مراجعه کنید.

پلی سیتمیا ورا

امتیاز کلیدی

• پلی سیتمیا ورا بیماری است که در آن سلولهای قرمز زیادی در مغز استخوان ساخته می شوند.

• علائم پلی سیتمی ورا شامل سردرد و احساس سیری در زیر دنده های سمت چپ است.

• برای تشخیص پلی سیتمی ورا از آزمایش خون ویژه استفاده می شود.

پلی سیتمیا ورا بیماری است که در آن سلولهای قرمز زیادی در مغز استخوان ساخته می شوند.

در پلی سیتمی ورا ، خون با بیش از حد گلبول قرمز ضخیم می شود. تعداد گلبول های سفید خون و پلاکت ها نیز ممکن است افزایش یابد. این سلولهای خونی اضافی ممکن است در طحال جمع شده و باعث تورم آن شوند. افزایش تعداد گلبول های قرمز ، گلبول های سفید یا پلاکت در خون می تواند باعث مشکلات خونریزی شده و باعث ایجاد لخته در رگ های خونی شود. این می تواند خطر سکته یا حمله قلبی را افزایش دهد. در بیمارانی که بیش از 65 سال دارند یا سابقه لخته شدن خون دارند ، خطر سکته یا حمله قلبی بیشتر است. بیماران همچنین خطر لوسمی حاد میلوئیدی یا میلوفیبروز اولیه را افزایش می دهند.

علائم پلی سیتمی ورا شامل سردرد و احساس سیری در زیر دنده های سمت چپ است.

پلی سیتمی ورا اغلب علائم و نشانه های اولیه را ایجاد نمی کند. ممکن است در طی آزمایش خون معمول مشاهده شود. علائم و نشانه ها ممکن است با افزایش تعداد سلول های خونی بروز کنند. سایر شرایط ممکن است همین علائم و نشانه ها را ایجاد کند. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

• احساس فشار یا پر بودن در زیر دنده های سمت چپ.

• سردرد

• دید دوتایی یا دیدن لکه های تاریک یا کور که می آیند و می روند.

• خارش در سراسر بدن ، به خصوص پس از قرار گرفتن در آب گرم یا گرم.

• صورت قرمز شده ای که به نظر می رسد رژگونه یا آفتاب سوختگی است.

• ضعف.

• سرگیجه

• کاهش وزن بدون دلیل مشخص.

برای تشخیص پلی سیتمی ورا از آزمایش خون ویژه استفاده می شود.

علاوه بر شمارش کامل خون ، آسپیراسیون مغز استخوان و نمونه برداری و تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک ، از آزمایش اریتروپویتین سرم برای تشخیص پلی سیتمی ورا استفاده می شود. در این آزمایش ، یک نمونه خون از نظر سطح اریتروپویتین (هورمونی که باعث تحریک سلول های قرمز خون جدید می شود) بررسی می شود. در پلی سیتمی ورا ، سطح اریتروپویتین کمتر از حد نرمال است زیرا بدن نیازی به تولید گلبول های قرمز بیشتر ندارد.

میلوفیبروز اولیه

امتیاز کلیدی

• میلوفیبروز اولیه بیماری است که در آن سلولهای غیر طبیعی خون و فیبرها در داخل مغز استخوان جمع می شوند.

• علائم میلوفیبروز اولیه شامل درد زیر دنده های سمت چپ و احساس خستگی زیاد است.

• عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی برای میلوفیبروز اولیه تأثیر می گذارد.

میلوفیبروز اولیه بیماری است که در آن سلولهای غیر طبیعی خون و فیبرها در داخل مغز استخوان جمع می شوند.

مغز استخوان از بافت هایی ساخته شده است که سلول های خونی (گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها) و شبکه ای از فیبرها که از بافت های خون ساز حمایت می کنند ، ساخته شده است. در میلوفیبروز اولیه (که میلوفیبروز مزمن ایدیوپاتیک نیز نامیده می شود) ، تعداد زیادی از سلول های بنیادی خون به سلول های خونی تبدیل می شوند که به درستی بالغ نمی شوند (بلاست). تارهای فیبرهای داخل مغز استخوان نیز بسیار ضخیم می شوند (مانند بافت اسکار) و توانایی بافت خون ساز را در ساخت سلول های خونی کند می کنند. این امر باعث می شود که بافت های خون ساز سلول های خونی کمتری ایجاد کنند. به منظور جبران تعداد کم سلولهای خونی ساخته شده در مغز استخوان ، کبد و طحال شروع به ساخت سلولهای خونی می کنند.

علائم میلوفیبروز اولیه شامل درد زیر دنده های سمت چپ و احساس خستگی زیاد است.

میلوفیبروز اولیه اغلب علائم و نشانه های اولیه را ایجاد نمی کند. ممکن است در طی آزمایش خون معمول مشاهده شود. علائم و نشانه ها ممکن است به علت میلوفیبروز اولیه یا سایر شرایط باشد. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

• احساس درد یا سیری در زیر دنده های سمت چپ.

• هنگام غذا خوردن احساس سیری زودتر از حالت عادی دارید.

• احساس خستگی زیاد

• تنگی نفس.

• کبودی یا خونریزی آسان.

• پتشیا (لکه های صاف ، قرمز و مشخص در زیر پوست که در اثر خونریزی ایجاد می شود).

• تب.

• عرق شبانه را خیس کنید.

• کاهش وزن.

عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی برای میلوفیبروز اولیه تأثیر می گذارد.

پیش آگهی به موارد زیر بستگی دارد:

• سن بیمار.

• تعداد گلبول های قرمز غیر طبیعی و گلبول های سفید خون.

• تعداد بلاست در خون.

• اینکه آیا تغییرات خاصی در کروموزوم ها وجود دارد یا خیر.

• این که آیا بیمار علائمی مانند تب ، عرق شبانه یا کاهش وزن دارد.

ترومبوسیتمی اساسی

امتیاز کلیدی

• ترومبوسیتمیای اساسی بیماری است که در آن پلاکتهای زیادی در مغز استخوان ساخته می شود.

• بیماران مبتلا به ترومبوسیتمی اساسی ممکن است هیچ علائم و نشانه ای نداشته باشند.

• عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی برای ترومبوسیتمی اساسی تأثیر می گذارد.

ترومبوسیتمیای اساسی بیماری است که در آن پلاکتهای زیادی در مغز استخوان ساخته می شود.

ترومبوسیتمی اساسی باعث افزایش غیرطبیعی تعداد پلاکت های ساخته شده در خون و مغز استخوان می شود.

بیماران مبتلا به ترومبوسیتمی اساسی ممکن است هیچ علائم و نشانه ای نداشته باشند.

ترومبوسیتمی ضروری اغلب علائم و نشانه های اولیه را ایجاد نمی کند. ممکن است در طی آزمایش خون معمول مشاهده شود. علائم و نشانه ها ممکن است در اثر ترومبوسیتوپنی اساسی یا در اثر سایر شرایط ایجاد شود. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

• سردرد

• سوزش یا سوزن سوزن شدن در دست ها یا پاها.

• قرمزی و گرمی دست ها یا پاها.

• مشکلات بینایی یا شنوایی.

پلاکت ها چسبناک هستند. وقتی پلاکت بیش از حد باشد ، ممکن است با هم جمع شده و جریان خون را سخت کند. ممکن است لخته در رگهای خونی ایجاد شود و همچنین ممکن است خونریزی افزایش یابد. این می تواند مشکلات جدی سلامتی مانند سکته مغزی یا حمله قلبی ایجاد کند.

عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی برای ترومبوسیتمی اساسی تأثیر می گذارد.

پیش آگهی و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• سن بیمار.

• خواه بیمار علائم و نشانه هایی داشته باشد یا سایر مشکلات مربوط به ترومبوسیتمی اساسی.

سرطان خون نوتروفیل مزمن

سرطان خون مزمن نوتروفیل بیماری است که در آن سلولهای بنیادی خون بیش از حد به نوعی گلبول سفید به نام نوتروفیل تبدیل می شوند. نوتروفیل ها سلول های خونی مقابله با عفونت هستند که سلول های مرده و مواد خارجی (مانند باکتری ها) را احاطه کرده و از بین می برند. طحال و کبد ممکن است به دلیل نوتروفیلهای اضافی متورم شود. سرطان خون نوتروفیل مزمن ممکن است ثابت بماند و یا به سرعت به سرطان خون حاد تبدیل شود.

سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک

امتیاز کلیدی

• سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک بیماری است که در آن تعداد زیادی گلبول سفید (ائوزینوفیل) در مغز استخوان ساخته می شود.

• علائم و نشانه های سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک شامل تب و احساس خستگی شدید است.

سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک بیماری است که در آن تعداد زیادی گلبول سفید (ائوزینوفیل) در مغز استخوان ساخته می شود.

ائوزینوفیل ها گلبول های سفید خون هستند که به آلرژن ها (موادی که باعث واکنش آلرژیک می شوند) واکنش نشان می دهند و به مبارزه با عفونت های ناشی از برخی انگل ها کمک می کنند. در لوسمی ائوزینوفیلیک مزمن ، ائوزینوفیلهای زیادی در خون ، مغز استخوان و سایر بافتها وجود دارد. سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک ممکن است سالها در همان حالت باقی بماند و یا به سرعت به لوسمی حاد پیشرفت کند.

علائم و نشانه های سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک شامل تب و احساس خستگی شدید است.

سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک ممکن است علائم و نشانه های اولیه ایجاد نکند. ممکن است در طی آزمایش خون معمول مشاهده شود. علائم و نشانه ها ممکن است به دلیل لوسمی ائوزینوفیلیک مزمن یا سایر بیماری ها ایجاد شود. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

• تب.

• احساس خستگی زیاد

• سرفه.

• زیر پوست اطراف چشم و لب ، گلو یا دست و پا متورم شوید.

• درد عضلانی

• خارش.

• اسهال

مراحل نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو

امتیاز کلیدی

• هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو وجود ندارد.

هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو وجود ندارد.

مرحله بندی مرحله ای است که برای کشف میزان گسترش سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو وجود ندارد. درمان بر اساس نوع نئوپلاسم میلوپرولیفراتیو بیمار است. برای برنامه ریزی درمان شناختن نوع آن مهم است.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به نئوپلاسم مزمن میلوپرولیفراتیو وجود دارد.

• یازده نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

• انتظار مراقب

• فلبوتومی

• آفرز پلاکت

• انتقال خون

• شیمی درمانی

• پرتو درمانی

• سایر دارو درمانی

• عمل جراحی

• درمان بیولوژیک

• درمان هدفمند

• شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• درمان نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به نئوپلاسم مزمن میلوپرولیفراتیو وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان ها برای بیماران مبتلا به نئوپلاسم مزمن میلوپرولیفراتیو در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود. بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

یازده نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

انتظار مراقب

انتظار هوشیارانه نظارت دقیق بر وضعیت بیمار بدون انجام هیچ درمانی تا زمان بروز علائم یا علائم یا تغییر آن است.

فلبوتومی

فلبوتومی روشی است که در آن خون از ورید گرفته می شود. برای آزمایشاتی مانند CBC یا شیمی خون ممکن است نمونه خون گرفته شود. بعضی اوقات از فلبوتومی به عنوان درمان استفاده می شود و خون از بدن گرفته می شود تا گلبول های قرمز اضافی از بدن خارج شود. از فلبوتومی برای درمان برخی از نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو استفاده می شود.

آفرز پلاکت

آفرز پلاکت درمانی است که با استفاده از دستگاه خاصی پلاکت ها را از خون خارج می کند. خون از بیمار گرفته می شود و از طریق جدا کننده سلول های خونی در جایی که پلاکت ها برداشته می شود ، قرار می گیرد. سپس بقیه خون به جریان خون بیمار برمی گردد.

انتقال خون

انتقال خون (انتقال خون) روشی برای دادن گلبول های قرمز خون ، گلبول های سفید خون یا پلاکت برای جایگزینی سلول های خونی تخریب شده توسط بیماری یا درمان سرطان است.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلولهای سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). نحوه انجام شیمی درمانی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان بستگی دارد.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو مراجعه کنید.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. پرتودرمانی خارجی از ماشینی در خارج از بدن برای ارسال تابش به سمت ناحیه بدن مبتلا به سرطان استفاده می کند.

پرتودرمانی خارجی برای درمان نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو استفاده می شود و معمولاً به طحال معطوف می شود.

سایر دارو درمانی

پردنیزون و دانازول داروهایی هستند که ممکن است برای درمان کم خونی در بیماران مبتلا به میلوفیبروز اولیه استفاده شوند.

از آناگرلاید تراپی برای کاهش خطر لخته شدن خون در بیمارانی که پلاکت زیادی در خون دارند استفاده می شود. همچنین می توان از آسپرین با دوز پایین برای کاهش خطر لخته شدن خون استفاده کرد.

تالیدومید ، لنالیدومید و پومالیدومید داروهایی هستند که از رشد رگ های خونی در مناطقی از سلول های توموری جلوگیری می کنند.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو مراجعه کنید.

عمل جراحی

در صورت بزرگ شدن طحال ، عمل جراحی اسپلنکتومی (جراحی برداشتن طحال) ممکن است انجام شود.

درمان بیولوژیک

بیولوژیک تراپی درمانی است که از سیستم ایمنی بدن بیمار برای مقابله با سرطان یا بیماری های دیگر استفاده می کند. مواد ساخته شده توسط بدن یا ساخته شده در آزمایشگاه برای تقویت ، هدایت یا بازیابی دفاع طبیعی بدن در برابر بیماری استفاده می شود. به این نوع درمان بیوتراپی یا ایمنی درمانی نیز گفته می شود. اینترفرون آلفا و پگیله شده اینترفرون آلفا عوامل بیولوژیکی هستند که معمولاً برای درمان برخی از نئوپلاسمهای مزمن میلوپرولیفراتیو استفاده می شوند.

عوامل رشد گلبول قرمز نیز عوامل بیولوژیکی هستند. از آنها برای تحریک مغز استخوان در ساختن گلبول های قرمز خون استفاده می شود.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله به سلولهای خاص سرطانی بدون آسیب رساندن به سلولهای طبیعی استفاده می کند. مهارکننده های تیروزین کیناز داروهای درمانی هدفمندی هستند که سیگنال های مورد نیاز برای رشد تومورها را مسدود می کنند.

روکسولیتینیب یک مهار کننده تیروزین کیناز است که برای درمان پلی سیتمی ورا و انواع خاصی از میلوفیبروز استفاده می شود.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو مراجعه کنید.

انواع دیگر درمان های هدفمند در آزمایشات بالینی در حال مطالعه است.

شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی

دوزهای زیادی از شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی انجام می شود. سلولهای سالم ، از جمله سلولهای خون ساز ، نیز توسط درمان سرطان از بین می روند. پیوند سلول های بنیادی درمانی برای جایگزینی سلول های خون ساز است. سلولهای بنیادی (سلولهای خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا اهدا کننده خارج شده و منجمد و ذخیره می شوند. پس از انجام شیمی درمانی توسط بیمار ، سلولهای بنیادی ذخیره شده ذوب شده و از طریق تزریق به بیمار تحویل داده می شوند. این سلولهای بنیادی دوباره جوش خورده به سلولهای خونی بدن تبدیل شده و آنها را بازیابی می کنند.

پیوند سلول های بنیادی. (مرحله 1): خون از ورید بازوی اهدا کننده گرفته می شود. بیمار یا شخص دیگری ممکن است اهدا کننده باشد. خون از طریق دستگاهی که سلولهای بنیادی را از بین می برد ، جریان می یابد. سپس خون از طریق رگ بازوی دیگر به اهدا کننده بازمی گردد. (مرحله 2): بیمار شیمی درمانی می کند تا سلول های خون ساز را از بین ببرد. بیمار ممکن است پرتودرمانی دریافت کند (نشان داده نشده است). (مرحله 3): بیمار سلولهای بنیادی را از طریق کاتتری که در رگ خونی در قفسه سینه قرار گرفته دریافت می کند.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

درمان نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای کسب اطلاعات در مورد عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

درمان نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو

در این قسمت

• سرطان خون میلوژن مزمن

• پلی سیتمیا ورا

• میلوفیبروز اولیه

• ترومبوسیتمی اساسی

• سرطان خون نوتروفیل مزمن

• سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

سرطان خون میلوژن مزمن

برای اطلاعات به خلاصه در مورد درمان سرطان خون مزمن میلوژن مراجعه کنید.

پلی سیتمیا ورا

هدف از درمان پلی سیتمی ورا کاهش تعداد سلولهای خونی اضافی است. درمان پلی سیتمی ورا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فلبوتومی

• شیمی درمانی با یا بدون فلبوتومی. اگر شیمی درمانی م workثر نباشد ، ممکن است درمان هدفمندی (روکسولیتینیب) انجام شود.

• درمان بیولوژیک با استفاده از اینترفرون آلفا یا اینترفرون آلفای پگیله.

• آسپرین با دوز کم.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

میلوفیبروز اولیه

درمان میلوفیبروز اولیه در بیماران بدون علائم و نشانه ها معمولاً انتظار هوشیارانه است.

بیماران مبتلا به میلوفیبروز اولیه ممکن است علائم یا نشانه های کم خونی داشته باشند. کم خونی معمولاً برای انتقال علائم و بهبود کیفیت زندگی با انتقال سلولهای قرمز خون درمان می شود. علاوه بر این ، کم خونی ممکن است با موارد زیر درمان شود:

• عوامل رشد گلبول قرمز.

• پردنیزون

• دانازول

• تالیدومید ، لنالیدومید یا پومالیدومید ، با پردنیزون یا بدون آن.

درمان میلوفیبروز اولیه در بیماران با علائم یا نشانه های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان هدفمند با روکسولیتینیب.

• شیمی درمانی

• پیوند سلول های بنیادی اهدا کننده.

• تالیدومید ، لنالیدومید یا پومالیدومید.

• جراحی طحال

• پرتودرمانی به طحال ، غدد لنفاوی یا سایر مناطق خارج از مغز استخوان که سلولهای خونی در آن تشکیل می شوند.

• درمان بیولوژیک با استفاده از اینترفرون آلفا یا فاکتورهای رشد گلبول قرمز.

• آزمایش بالینی سایر داروهای درمانی هدفمند.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

ترومبوسیتمی اساسی

درمان ترومبوسیتمیای ضروری در بیماران کمتر از 60 سال که علائم و نشانه ای ندارند و تعداد پلاکت قابل قبولی دارند ، معمولاً منتظر مراقب است. درمان سایر بیماران ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی

• آناگرلید تراپی.

• درمان بیولوژیک با استفاده از اینترفرون آلفا یا اینترفرون آلفای پگیله.

• آفرز پلاکت.

• یک آزمایش بالینی از یک درمان جدید.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

سرطان خون نوتروفیل مزمن

درمان سرطان خون نوتروفیل مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پیوند مغز استخوان اهدا کننده.

• شیمی درمانی

• درمان بیولوژیک با استفاده از اینترفرون آلفا.

• یک آزمایش بالینی از یک درمان جدید.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک

درمان سرطان خون مزمن ائوزینوفیلیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پیوند مغز استخوان.

• درمان بیولوژیک با استفاده از اینترفرون آلفا.

• یک آزمایش بالینی از یک درمان جدید.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو

برای کسب اطلاعات بیشتر از موسسه ملی سرطان در مورد نئوپلاسم های مزمن میلوپرولیفراتیو ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• صفحه اصلی نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو

• داروهای تایید شده برای نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو

• ایمونوتراپی برای درمان سرطان

• پیوند سلول های بنیادی خون ساز

• درمان های هدفمند سرطان

برای اطلاعات عمومی سرطان و سایر منابع از موسسه ملی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• صحنه سازی

• شیمی درمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی

• پرتودرمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان