انواع / لنفوم / بیمار / درمان-مربوط به-pdq

نسخه بیمار - درمان لنفوم مرتبط با ایدز (®)

اطلاعات عمومی در مورد لنفوم مرتبط با ایدز

امتیاز کلیدی

• لنفوم مرتبط با ایدز بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در سیستم لنفاوی بیمارانی که سندرم نقص ایمنی (AIDS) کسب کرده اند تشکیل می شود.

• انواع مختلفی از لنفوم وجود دارد.

• علائم لنفوم مرتبط با ایدز شامل کاهش وزن ، تب و تعریق شبانه است.

• آزمایشاتی که سیستم لنفاوی و سایر قسمت های بدن را بررسی می کنند برای کمک به کشف (پیدا کردن) و تشخیص لنفوم مرتبط با ایدز استفاده می شود.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

لنفوم مرتبط با ایدز بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در سیستم لنفاوی بیمارانی که سندرم نقص ایمنی (AIDS) کسب کرده اند تشکیل می شود.

ایدز توسط ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ایجاد می شود که به سیستم ایمنی بدن حمله کرده و ضعیف می شود. سیستم ایمنی ضعیف قادر به مبارزه با عفونت و بیماری نیست. افراد مبتلا به بیماری HIV خطر عفونت و لنفوم یا انواع دیگر سرطان را افزایش می دهند. فرد مبتلا به اچ آی وی و انواع خاصی از عفونت یا سرطان مانند لنفوم مبتلا به ایدز تشخیص داده می شود. گاهی اوقات ، به طور همزمان افراد مبتلا به ایدز و لنفوم مرتبط با ایدز تشخیص داده می شوند. برای کسب اطلاعات در مورد ایدز و درمان آن ، لطفا به وب سایت AIDSinfo مراجعه کنید.

لنفوم مرتبط با ایدز نوعی سرطان است که بر سیستم لنفاوی تأثیر می گذارد. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن است. به محافظت از بدن در برابر عفونت و بیماری کمک می کند.

سیستم لنفاوی از موارد زیر تشکیل شده است:

• لنف: مایعی آبکی و بی رنگ است که از طریق رگهای لنفاوی عبور کرده و لنفوسیتهای T و B را حمل می کند. لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید هستند.

• رگهای لنفاوی: شبکه ای از لوله های نازک است که لنفاوی را از قسمت های مختلف بدن جمع می کند و به جریان خون برمی گرداند.

• گره های لنفاوی: ساختارهای کوچک و لوبیایی شکل که لنفاوی را فیلتر کرده و سلول های سفید خون را ذخیره می کند که به مبارزه با عفونت و بیماری کمک می کند. گره های لنفاوی در امتداد شبکه ای از عروق لنفاوی در سراسر بدن یافت می شوند. گروه هایی از غدد لنفاوی در گردن ، زیر بغل ، مدیاستینوم ، شکم ، لگن و کشاله ران دیده می شود.

• طحال: عضوی که لنفوسیت می سازد ، گلبول های قرمز و لنفوسیت ها را ذخیره می کند ، خون را فیلتر می کند و سلول های قدیمی خون را از بین می برد. طحال در سمت چپ شکم نزدیک معده است.

• تیموس: عضوی است که در آن لنفوسیت های T بالغ و تکثیر می شوند. تیموس در قفسه سینه پشت استخوان سینه قرار دارد.

• لوزه ها: دو توده کوچک از بافت لنفاوی پشت گلو. در هر طرف گلو یک لوزه وجود دارد.

• مغز استخوان: بافت نرم و اسفنجی در مرکز برخی از استخوان ها مانند استخوان ران و استخوان سینه. سلول های سفید خون ، گلبول های قرمز و پلاکت ها در مغز استخوان ساخته می شوند.

بافت لنفاوی در قسمت های دیگر بدن مانند مغز ، معده ، غده تیروئید و پوست نیز یافت می شود.

گاهی لنفوم مرتبط با ایدز در خارج از غدد لنفاوی مغز استخوان ، کبد ، مننژ (غشای نازکی که مغز را می پوشاند) و دستگاه گوارش رخ می دهد. کمتر ممکن است در مقعد ، قلب ، مجرای صفراوی ، لثه و عضلات ایجاد شود.

آناتومی سیستم لنفاوی ، عروق لنفاوی و اندام های لنفاوی شامل غدد لنفاوی ، لوزه ها ، تیموس ، طحال و مغز استخوان را نشان می دهد. لنف (مایع شفاف) و لنفوسیت ها از طریق عروق لنفاوی و به غدد لنفاوی منتقل می شوند ، جایی که لنفوسیت ها مواد مضر را از بین می برند. لنف از طریق یک ورید بزرگ نزدیک قلب وارد خون می شود.

انواع مختلفی از لنفوم وجود دارد.

لنفوم ها به دو نوع کلی تقسیم می شوند:

• لنفوم هوچکین.

• لنفوم غیر هوچکین.

هم لنفوم غیر هوچکین و هم لنفوم هوچکین ممکن است در بیماران مبتلا به ایدز مشاهده شود ، اما لنفوم غیر هوچکین شیوع بیشتری دارد. هنگامی که فرد مبتلا به ایدز به لنفوم غیر هوچکین مبتلا باشد ، به آن لنفوم مرتبط با ایدز می گویند. وقتی لنفوم مرتبط با ایدز در سیستم عصبی مرکزی (CNS) رخ می دهد ، آن را لنفوم اولیه CNS مربوط به AIDS می نامند.

لنفوم های غیر هوچکین با توجه به نوع سلول های آنها در زیر میکروسکوپ گروه بندی می شوند. ممکن است بی تحرک (کند رشد) یا پرخاشگر (سریع رشد) باشند. لنفوم های مرتبط با ایدز تهاجمی هستند. دو نوع اصلی از لنفوم غیر هوچکین مربوط به ایدز وجود دارد:

• انتشار لنفوم سلول B بزرگ (از جمله لنفوم ایمونوبلاستیک سلول B).

• لنفوم بورکیت یا بورکیت مانند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد سرطان های لنفوم یا ایدز ، به خلاصه زیر مراجعه کنید:

• درمان لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان

• درمان لنفوم غیر هوچکین در دوران کودکی

• درمان اولیه لنفوم CNS

• درمان سارکوم کاپوسی

علائم لنفوم مرتبط با ایدز شامل کاهش وزن ، تب و تعریق شبانه است.

این علائم و نشانه ها ممکن است در اثر لنفوم مرتبط با ایدز یا سایر بیماری ها ایجاد شود. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

• کاهش وزن یا تب بدون دلیل مشخص.

• عرق شبانه

• غدد لنفاوی بدون درد و تورم در گردن ، قفسه سینه ، زیر بغل یا کشاله ران.

• احساس پری زیر دنده ها.

آزمایشاتی که سیستم لنفاوی و سایر قسمت های بدن را بررسی می کنند برای کمک به کشف (پیدا کردن) و تشخیص لنفوم مرتبط با ایدز استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و تاریخچه: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. سابقه سلامتی بیمار ، از جمله تب ، تعریق شبانه و کاهش وزن ، عادات سلامتی و بیماری ها و درمان های گذشته نیز انجام خواهد شد.

• شمارش کامل خون (CBC): روشی است که در آن نمونه خون گرفته می شود و از نظر موارد زیر بررسی می شود:

• تعداد گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها.

• مقدار هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن) در گلبول های قرمز خون.

• بخشی از نمونه از گلبول های قرمز تشکیل شده است.

شمارش کامل خون (CBC). خون با قرار دادن یک سوزن در ورید و اجازه جریان خون در یک لوله جمع می شود. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال می شود و گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها شمارش می شوند. CBC برای آزمایش ، تشخیص و نظارت بر بسیاری از شرایط مختلف استفاده می شود.

• مطالعات شیمی خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقادیر برخی مواد آزاد شده توسط اندام ها و بافت های بدن در خون اندازه گیری شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی) یک ماده می تواند نشانه ای از بیماری باشد.

• آزمایش LDH: روشی است که در آن نمونه خون برای اندازه گیری میزان دهیدروژناز لاکتیک بررسی می شود. افزایش مقدار LDH در خون ممکن است نشانه ای از آسیب بافتی ، لنفوم یا سایر بیماری ها باشد.

• آزمایش هپاتیت B و هپاتیت C: روشی است که در آن نمونه خون برای اندازه گیری مقدار آنتی ژن های خاص ویروس هپاتیت B و / یا آنتی بادی ها و مقدار آنتی بادی های خاص ویروس هپاتیت C بررسی می شود. این آنتی ژن ها یا آنتی بادی ها مارکر نامیده می شوند. از مارکرها یا ترکیبی از مارکرهای مختلف برای تعیین اینکه آیا بیمار عفونت هپاتیت B یا C دارد ، قبلاً عفونت یا واکسیناسیون داشته یا حساس به عفونت است استفاده می شود.

• آزمایش اچ آی وی: آزمایشی برای اندازه گیری سطح آنتی بادی های اچ آی وی در نمونه خون. آنتی بادی ها توسط بدن ساخته می شوند وقتی که توسط یک ماده خارجی حمله شود. سطح بالای آنتی بادی HIV ممکن است به معنای آلوده شدن بدن به HIV باشد.

• سی تی اسکن (اسکن CAT): روشی است که مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند گردن ، قفسه سینه ، شکم ، لگن و غدد لنفاوی را از زوایای مختلف تهیه می کند. تصاویر توسط رایانه ای متصل است که به دستگاه اشعه ایکس متصل است. یک ماده رنگی ممکن است به داخل ورید تزریق شود یا بلعیده شود تا به اندام ها یا بافت ها با وضوح بیشتری نشان داده شود. به این روش توموگرافی کامپیوتری ، توموگرافی کامپیوتری یا توموگرافی محوری رایانه ای نیز گفته می شود.

• اسکن PET (اسکن توموگرافی با انتشار پوزیترون): روشی برای یافتن سلولهای تومور بدخیم در بدن. مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (قند) به داخل ورید تزریق می شود. اسکنر PET به دور بدن می چرخد ​​و تصویری از محل مصرف گلوکز در بدن ایجاد می کند. سلولهای بدخیم تومور در تصویر روشن تر نشان داده می شوند ، زیرا آنها بیشتر فعال هستند و بیش از سلولهای طبیعی گلوکز را اشغال می کنند.

• آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان و تکه کوچکی از استخوان با قرار دادن یک سوزن توخالی در استخوان ران یا استخوان سینه. یک آسیب شناس مغز استخوان و استخوان را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند تا علائم سرطان را جستجو کند.

آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان. بعد از بی حس شدن ناحیه کوچکی از پوست ، سوزن مغز استخوان به استخوان ران بیمار وارد می شود. نمونه های خون ، استخوان و مغز استخوان برای معاینه زیر میکروسکوپ برداشته می شود.

• نمونه برداری از غدد لنفاوی: برداشتن تمام یا بخشی از غدد لنفاوی. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. یکی از انواع زیر نمونه برداری ممکن است انجام شود:

• بیوپسی برشی: برداشتن کل غدد لنفاوی.

• بیوپسی برشی: برداشتن بخشی از گره لنفاوی.

• بیوپسی هسته: برداشتن بافت از گره لنفاوی با استفاده از یک سوزن پهن.

مناطق دیگر بدن مانند کبد ، ریه ، استخوان ، مغز استخوان و مغز نیز ممکن است نمونه ای از بافت را برداشته و توسط آسیب شناس از نظر علائم سرطان بررسی کنند.

در صورت یافتن سرطان ، آزمایشات زیر ممکن است برای مطالعه سلولهای سرطانی انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود.

• آنالیز سیتوژنتیک: یک آزمایش آزمایشگاهی که در آن کروموزوم سلولهای نمونه خون یا مغز استخوان شمارش شده و از نظر وجود هرگونه تغییر از جمله کروموزوم های شکسته ، از دست رفته ، تنظیم مجدد یا اضافی بررسی می شود. تغییر در کروموزوم های خاص ممکن است نشانه ای از سرطان باشد. تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک برای کمک به تشخیص سرطان ، برنامه ریزی برای درمان یا فهمیدن اینکه درمان چگونه کار می کند ، استفاده می شود.

• FISH (فلورسانس درجا ترکیبی): یک آزمایش آزمایشگاهی است که برای بررسی و شمارش ژن ها یا کروموزوم ها در سلول ها و بافت ها استفاده می شود. قطعات DNA که حاوی رنگهای فلورسنت هستند در آزمایشگاه ساخته می شوند و به نمونه ای از سلولها یا بافتهای بیمار اضافه می شوند. وقتی این قطعات رنگ شده DNA به ژن ها یا نواحی خاصی از کروموزوم های موجود در نمونه متصل می شوند ، هنگام مشاهده در زیر میکروسکوپ فلورسنت ، روشن می شوند. آزمایش FISH برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به برنامه ریزی درمانی استفاده می شود.

• ایمونوفنوتیپ: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها سلول های سرطانی را بر اساس انواع آنتی ژن ها یا مارکرهای سطح سلول ها شناسایی می کند. این آزمایش برای کمک به تشخیص انواع خاصی از لنفوم استفاده می شود.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• مرحله سرطان

• سن بیمار.

• تعداد لنفوسیت های CD4 (نوعی گلبول سفید) در خون.

• تعداد نقاط لنفوم بدن در خارج از سیستم لنفاوی یافت می شود.

• این که آیا بیمار سابقه مصرف دارویی وریدی (IV) دارد یا خیر.

• توانایی بیمار در انجام فعالیتهای روزمره منظم.

مراحل لنفوم مرتبط با ایدز

امتیاز کلیدی

• پس از تشخیص لنفوم مرتبط با ایدز ، آزمایشاتی انجام می شود تا مشخص شود سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند.

• سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.

• از مراحل زیر برای لنفوم مرتبط با ایدز استفاده می شود:

• مرحله I

• مرحله دوم

• مرحله سوم

• مرحله چهارم

• برای درمان ، لنفوم های مرتبط با ایدز بر اساس محل شروع بدن ، به شرح زیر دسته بندی می شوند:

• لنفوم محیطی / سیستمیک

• لنفوم اولیه CNS

پس از تشخیص لنفوم مرتبط با ایدز ، آزمایشاتی انجام می شود تا مشخص شود سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند.

به فرآیندی که برای فهمیدن اینکه سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی یا به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند ، مرحله بندی گفته می شود. اطلاعات جمع آوری شده از مراحل مرحله بندی ، مرحله بیماری را تعیین می کند. برای برنامه ریزی درمان دانستن مرحله مهم است ، اما لنفوم مرتبط با ایدز معمولاً وقتی تشخیص داده می شود پیشرفته است.

در مراحل مرحله بندی ممکن است از آزمون ها و روش های زیر استفاده شود:

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) با گادولینیوم: روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند مغز و نخاع را تهیه کرد. ماده ای به نام گادولینیوم از طریق ورید به بیمار تزریق می شود. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و درون CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF از نظر میکروسکوپ از نظر سرطان به مغز و نخاع منتقل می شود. همچنین ممکن است نمونه از نظر ویروس Epstein-Barr بررسی شود. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

پنچری کمر. یک بیمار در حالت خمیده روی میز قرار می گیرد. بعد از بی حس شدن یک ناحیه کوچک در قسمت پایین کمر ، یک سوزن نخاعی (یک سوزن بلند و باریک) در قسمت پایین ستون نخاع قرار داده می شود تا مایع مغزی نخاعی خارج شود (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). ممکن است مایعات برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال شود.

سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.

سرطان می تواند از طریق بافت ، سیستم لنفاوی و خون گسترش یابد:

• بافت. سرطان از همان جایی که با رشد در مناطق مجاور آغاز شده ، گسترش می یابد.

• سیستم لنفاوی. سرطان از همان جایی که با ورود به سیستم لنفاوی آغاز شده گسترش می یابد. سرطان از طریق عروق لنفاوی به سایر قسمتهای بدن منتقل می شود.

• خون سرطان از همان جایی که با ورود به خون شروع می شود گسترش می یابد. سرطان از طریق رگ های خونی به سایر قسمت های بدن منتقل می شود.

از مراحل زیر برای لنفوم مرتبط با ایدز استفاده می شود:

مرحله I

مرحله اول لنفوم بزرگسالان. سرطان در یک یا چند غدد لنفاوی در گروهی از غدد لنفاوی یافت می شود یا در موارد نادر ، سرطان در حلقه ، تیموس یا طحال والدایر مشاهده می شود. در مرحله IE (نشان داده نشده است) ، سرطان به یک ناحیه خارج از سیستم لنفاوی گسترش یافته است.

مرحله I لنفوم مرتبط با ایدز به مراحل I و IE تقسیم می شود.

• در مرحله I ، سرطان در یکی از مکانهای زیر در سیستم لنفاوی یافت می شود:

• یک یا چند غدد لنفاوی در گروهی از غدد لنفاوی.

• انگشتر والدایر.

• تیموس

• طحال.

• در مرحله IE ، سرطان در یک منطقه خارج از سیستم لنفاوی یافت می شود.

• مرحله دوم

• مرحله دوم لنفوم مرتبط با ایدز به مراحل II و IIE تقسیم می شود.

• در مرحله II ، سرطان در دو یا چند گروه از غدد لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا در زیر دیافراگم قرار دارند.

مرحله دوم لنفوم بزرگسالان. سرطان در دو یا چند گروه از غدد لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا در زیر دیافراگم قرار دارند.

• در مرحله IIE ، سرطان از گروهی از گره های لنفاوی به یک منطقه نزدیک که خارج از سیستم لنفاوی است ، گسترش یافته است. سرطان ممکن است به سایر گروههای غدد لنفاوی همان طرف دیافراگم گسترش یافته باشد.

مرحله IIE لنفوم بزرگسالان. سرطان از گروهی از غدد لنفاوی به ناحیه مجاور که خارج از سیستم لنفاوی است ، گسترش یافته است. سرطان ممکن است به سایر گروههای غدد لنفاوی همان طرف دیافراگم گسترش یافته باشد.

در مرحله II ، اصطلاح بیماری حجیم به توده بزرگتر تومور اشاره دارد. اندازه توده توموری که از آن به عنوان بیماری حجیم یاد می شود بر اساس نوع لنفوم متفاوت است.

مرحله سوم

مرحله III لنفوم بزرگسالان. سرطان در گروه های غدد لنفاوی هم در بالا و هم در زیر دیافراگم دیده می شود. یا در گروهی از غدد لنفاوی بالای دیافراگم و طحال.

در مرحله III لنفوم مرتبط با ایدز ، سرطان یافت می شود:

• در گروه های غدد لنفاوی هم در بالا و هم در زیر دیافراگم ؛ یا

• در غدد لنفاوی بالای دیافراگم و طحال

مرحله چهارم

مرحله IV لنفوم بزرگسالان. سرطان (الف) به یک یا چند اندام خارج از سیستم لنفاوی گسترش یافته است. یا (ب) در دو یا چند گروه از گره های لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا زیر دیافراگم و در یک اندام خارج از سیستم لنفاوی و در نزدیکی غدد لنفاوی آسیب دیده قرار دارند. یا (ج) در گروه های غدد لنفاوی بالای دیافراگم و زیر دیافراگم و در هر اندام دیگری که خارج از سیستم لنفاوی است وجود دارد. یا (د) در کبد ، مغز استخوان ، بیش از یک مکان در ریه یا مایع مغزی نخاعی (CSF) یافت می شود. سرطان از گره های لنفاوی مجاور به طور مستقیم به کبد ، مغز استخوان ، ریه یا CSF گسترش نیافته است.

در مرحله IV لنفوم مرتبط با ایدز ، سرطان:

• در یک یا چند اندام خارج از سیستم لنفاوی گسترش یافته است. یا

• در دو یا چند گروه از گره های لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا زیر دیافراگم و در یک عضو هستند که خارج از سیستم لنفاوی است و در نزدیکی غدد لنفاوی آسیب دیده نیست. یا

• در گروههای غدد لنفاوی چه در بالا و چه در زیر دیافراگم و در هر عضوی که خارج از سیستم لنفاوی باشد وجود دارد. یا

• در کبد ، مغز استخوان ، بیش از یک مکان در ریه یا مایع مغزی نخاعی (CSF) یافت می شود. سرطان از گره های لنفاوی مجاور به طور مستقیم به کبد ، مغز استخوان ، ریه یا CSF گسترش نیافته است.

در بیمارانی که به ویروس Epstein-Barr آلوده شده اند یا لنفوم مرتبط با ایدز بر مغز استخوان تأثیر می گذارد ، خطر گسترش سرطان به سیستم عصبی مرکزی (CNS) افزایش می یابد.

برای درمان ، لنفوم های مرتبط با ایدز بر اساس محل شروع بدن ، به شرح زیر دسته بندی می شوند:

لنفوم محیطی / سیستمیک

لنفوم که از سیستم لنفاوی یا جاهای دیگر بدن ، غیر از مغز شروع می شود ، لنفوم محیطی / سیستمیک نامیده می شود. ممکن است به بدن منتقل شود ، از جمله به مغز یا مغز استخوان. این بیماری اغلب در مرحله پیشرفته تشخیص داده می شود.

لنفوم اولیه CNS

لنفوم اولیه CNS از سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) شروع می شود. این ویروس با ویروس Epstein-Barr مرتبط است. لنفوم که از جایی دیگر در بدن شروع شده و به سیستم عصبی مرکزی منتقل می شود ، لنفوم اولیه CNS نیست.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به لنفوم مرتبط با ایدز وجود دارد.

• درمان لنفوم مرتبط با ایدز ترکیبی از درمان لنفوم با درمان ایدز است.

• چهار نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

• شیمی درمانی

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی

• درمان هدفمند

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• درمان لنفوم مرتبط با ایدز ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به لنفوم مرتبط با ایدز وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به لنفوم مرتبط با ایدز در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود. بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

درمان لنفوم مرتبط با ایدز ترکیبی از درمان لنفوم با درمان ایدز است.

بیماران مبتلا به ایدز سیستم ایمنی ضعیفی دارند و درمان می تواند باعث ضعف سیستم ایمنی شود. به همین دلیل ، درمان بیمارانی که لنفوم مرتبط با ایدز دارند دشوار است و ممکن است برخی از بیماران با دوزهای کمتری از داروها نسبت به بیماران لنفاوی که ایدز ندارند ، درمان شوند.

از درمان ضد ویروسی بسیار فعال (HAART) برای کاهش آسیب به سیستم ایمنی بدن ناشی از HIV استفاده می شود. درمان با HAART ممکن است به بعضی از بیماران مبتلا به لنفوم مرتبط با ایدز اجازه دهد با خیال راحت داروهای ضد سرطان را در دوزهای استاندارد یا بالاتر دریافت کنند. در این بیماران ، درمان ممکن است در بیماران لنفاوی که مبتلا به ایدز نیستند ، درست عمل کند. داروی پیشگیری و درمان عفونت ها که می تواند جدی باشد نیز استفاده می شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ایدز و درمان آن ، لطفا به وب سایت AIDSinfo مراجعه کنید.

چهار نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی قرار می گیرد (شیمی درمانی داخل رحمی) ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم ، داروها به طور عمده سلول های سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). شیمی درمانی ترکیبی ، درمانی است که بیش از یک داروی ضد سرطان استفاده می کند.

نحوه انجام شیمی درمانی به محل ایجاد سرطان بستگی دارد. شیمی درمانی داخل ناحیه ای ممکن است در بیمارانی که به احتمال زیاد به لنفوم در سیستم عصبی مرکزی (CNS) مبتلا هستند ، استفاده شود.

شیمی درمانی داخل رحمی. داروهای ضد سرطان به فضای داخل نخاعی تزریق می شود ، یعنی فضایی که مایع مغزی نخاعی را در خود نگه می دارد (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). برای انجام این کار دو روش مختلف وجود دارد. یک روش ، که در قسمت بالای شکل نشان داده شده است ، تزریق داروها به مخزن اومایا است (ظرفی گنبدی شکل که در حین جراحی زیر پوست سر قرار می گیرد ؛ این داروها را از طریق یک لوله کوچک به مغز نگه می دارد) ) روش دیگر ، در قسمت پایین شکل نشان داده شده است ، تزریق داروها به طور مستقیم به CSF در قسمت تحتانی ستون فقرات ، پس از بی حس شدن ناحیه کمر در قسمت پایین.

شیمی درمانی در درمان لنفوم محیطی / سیستمیک مرتبط با ایدز استفاده می شود. هنوز مشخص نیست که بهتر است HAART همزمان با شیمی درمانی انجام شود یا بعد از پایان شیمی درمانی.

عوامل تحریک کننده کلنی گاهی همراه با شیمی درمانی تجویز می شوند. این امر به کاهش عوارض جانبی شیمی درمانی در مغز استخوان کمک می کند.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند.

• در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند.

نحوه انجام پرتودرمانی به محل تشکیل سرطان بستگی دارد. پرتودرمانی خارجی برای درمان لنفوم CNS اولیه مرتبط با ایدز استفاده می شود.

شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی

دوزهای زیادی از شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی انجام می شود. سلولهای سالم ، از جمله سلولهای خون ساز ، نیز توسط درمان سرطان از بین می روند. پیوند سلول های بنیادی درمانی برای جایگزینی سلول های خون ساز است. سلولهای بنیادی (سلولهای خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار خارج شده و منجمد و ذخیره می شوند. پس از انجام شیمی درمانی توسط بیمار ، سلولهای بنیادی ذخیره شده ذوب شده و از طریق تزریق به بیمار تحویل داده می شوند. این سلولهای بنیادی دوباره جوش خورده به سلولهای خونی بدن تبدیل شده و آنها را بازیابی می کنند.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله به سلولهای خاص سرطانی بدون آسیب رساندن به سلولهای طبیعی استفاده می کند. آنتی بادی درمانی مونوکلونال نوعی درمان هدفمند است.

آنتی بادی مونوکلونال درمانی یک درمان سرطانی است که از آنتی بادی های ساخته شده در آزمایشگاه از یک نوع سلول سلول ایمنی استفاده می کند. این آنتی بادی ها می توانند موادی را روی سلولهای سرطانی یا مواد عادی که ممکن است به رشد سلول های سرطانی کمک کنند ، شناسایی کنند. آنتی بادی ها به مواد متصل می شوند و سلول های سرطانی را از بین می برند ، مانع رشد آنها می شوند یا از گسترش آنها جلوگیری می کنند. آنتی بادی های مونوکلونال با تزریق تزریق می شود. اینها ممکن است به تنهایی یا برای انتقال داروها ، سموم یا مواد رادیواکتیو به طور مستقیم به سلولهای سرطانی استفاده شوند. ریتوکسیماب در درمان لنفوم محیطی / سیستمیک مرتبط با ایدز استفاده می شود.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

درمان لنفوم مرتبط با ایدز ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای کسب اطلاعات در مورد عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

گزینه های درمان لنفوم مرتبط با ایدز

در این قسمت

• لنفوم محیطی / سیستمیک مرتبط با ایدز

• لنفوم سیستم عصبی مرکزی اولیه مرتبط با ایدز

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

لنفوم محیطی / سیستمیک مرتبط با ایدز

درمان لنفوم محیطی / سیستمیک مرتبط با ایدز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی ترکیبی با یا بدون درمان هدفمند.

• شیمی درمانی با دوز بالا و پیوند سلول های بنیادی ، برای لنفوم که به درمان پاسخ نداده یا دوباره برگشته است.

• شیمی درمانی داخل روده برای لنفوم که احتمالاً به سیستم عصبی مرکزی (CNS) گسترش می یابد.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

لنفوم سیستم عصبی مرکزی اولیه مرتبط با ایدز

درمان لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی مرتبط با ایدز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتودرمانی خارجی.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لنفوم مرتبط با ایدز

برای اطلاعات بیشتر از موسسه ملی سرطان در مورد لنفوم مرتبط با ایدز ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• پیوند سلول های بنیادی خون ساز

• درمان های هدفمند سرطان

برای اطلاعات عمومی سرطان و سایر منابع از موسسه ملی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• صحنه سازی

• شیمی درمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی

• پرتودرمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان