Types/lymphoma/patient/adult-nhl-treatment-pdq

نسخه لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان (®) - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی در مورد لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان

امتیاز کلیدی

• لنفوم غیر هوچکین بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در سیستم لنفاوی تشکیل می شوند.

• لنفوم غیر هوچکین می تواند بی حوصلگی یا تهاجمی باشد.

• سن بالاتر ، مرد بودن و ضعف سیستم ایمنی بدن می تواند خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین در بزرگسالان را افزایش دهد.

• علائم و نشانه های لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان شامل تورم غدد لنفاوی ، تب ، تعریق عرق شبانه ، کاهش وزن و خستگی است.

• آزمایشاتی که سیستم لنفاوی و سایر قسمت های بدن را بررسی می کنند برای کمک به تشخیص و مرحله بندی لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان استفاده می شود.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

لنفوم غیر هوچکین بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در سیستم لنفاوی تشکیل می شوند.

لنفوم غیر هوچکین نوعی سرطان است که در سیستم لنفاوی ایجاد می شود. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن است. به محافظت از بدن در برابر عفونت و بیماری کمک می کند.

سیستم لنفاوی از موارد زیر تشکیل شده است:

• لنف: مایعی آبکی و بی رنگ است که از طریق رگ های لنفاوی عبور کرده و لنفوسیت ها (گلبول های سفید خون) را حمل می کند. سه نوع لنفوسیت وجود دارد:

• لنفوسیت های B که برای کمک به مبارزه با عفونت آنتی بادی ایجاد می کنند. سلول های B نیز نامیده می شود. بیشتر انواع لنفوم غیر هوچکین از لنفوسیت های B شروع می شود.

• لنفوسیت های T که به لنفوسیت های B کمک می کنند آنتی بادی هایی را برای مبارزه با عفونت ایجاد کنند. سلول های T نیز نامیده می شود.

• سلولهای کشنده طبیعی که به سلولهای سرطانی و ویروس ها حمله می کنند. سلولهای NK نیز نامیده می شوند.

• رگهای لنفاوی: شبکه ای از لوله های نازک است که لنفاوی را از قسمت های مختلف بدن جمع می کند و به جریان خون برمی گرداند.

• گره های لنفاوی: ساختارهای کوچک و لوبیایی شکل که لنفاوی را فیلتر کرده و سلول های سفید خون را ذخیره می کند که به مبارزه با عفونت و بیماری کمک می کند. گره های لنفاوی در امتداد شبکه ای از عروق لنفاوی در سراسر بدن یافت می شوند. گروه هایی از غدد لنفاوی در گردن ، زیر بغل ، مدیاستینوم ، شکم ، لگن و کشاله ران دیده می شود.

• طحال: عضوی که لنفوسیت می سازد ، گلبول های قرمز و لنفوسیت ها را ذخیره می کند ، خون را فیلتر می کند و سلول های قدیمی خون را از بین می برد. طحال در سمت چپ شکم نزدیک معده است.

• تیموس: عضوی است که در آن لنفوسیت های T بالغ و تکثیر می شوند. تیموس در قفسه سینه پشت استخوان سینه قرار دارد.

• لوزه ها: دو توده کوچک از بافت لنفاوی پشت گلو. در هر طرف گلو یک لوزه وجود دارد.

• مغز استخوان: بافت نرم و اسفنجی در مرکز برخی از استخوان ها مانند استخوان ران و استخوان سینه. سلول های سفید خون ، گلبول های قرمز و پلاکت ها در مغز استخوان ساخته می شوند.

آناتومی سیستم لنفاوی ، عروق لنفاوی و اندام های لنفاوی شامل غدد لنفاوی ، لوزه ها ، تیموس ، طحال و مغز استخوان را نشان می دهد. لنف (مایع شفاف) و لنفوسیت ها از طریق عروق لنفاوی و به غدد لنفاوی منتقل می شوند ، جایی که لنفوسیت ها مواد مضر را از بین می برند. لنف از طریق یک ورید بزرگ نزدیک قلب وارد خون می شود.

بافت لنفاوی در قسمت های دیگر بدن مانند پوشش دستگاه گوارش ، برونش و پوست نیز وجود دارد. سرطان می تواند به کبد و ریه ها گسترش یابد.

دو نوع لنفوم به طور کلی وجود دارد: لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین. این خلاصه درباره درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان ، از جمله در دوران بارداری است.

برای اطلاعات در مورد انواع دیگر لنفوم ، به خلاصه های زیر مراجعه کنید:

• درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد بزرگسالان (لنفوم لنفوبلاستیک)

• درمان لنفوم هاجکین بزرگسالان

• درمان لنفوم مرتبط با ایدز

• درمان لنفوم غیر هوچکین در دوران کودکی

• درمان لوسمی لنفوسیتی مزمن (لنفوم لنفوسیتی کوچک)

• درمان Mycosis Fungoides (شامل سندرم سزاری) (لنفوم سلول T جلدی)

• درمان اولیه لنفوم CNS

لنفوم غیر هوچکین می تواند بی حوصلگی یا تهاجمی باشد.

لنفوم غیرهوچکین با سرعت های مختلف رشد و گسترش می یابد و می تواند بی حوصلگی یا تهاجمی باشد. لنفوم بی حسی تمایل به رشد و گسترش آهسته دارد و علائم و نشانه های کمی دارد. لنفوم تهاجمی به سرعت رشد و گسترش می یابد و علائم و نشانه هایی دارد که می تواند شدید باشد. روش های درمانی لنفوم بی حسی و تهاجمی متفاوت است.

این خلاصه درباره انواع زیر لنفوم غیر هوچکین است:

لنفوم های غیر هوچکین بی تحمل

لنفوم فولیکولار. لنفوم فولیکولار متداول ترین نوع لنفوم غیرهوچکین تحمل ناپذیر است. این نوعی لنفوم غیر هوچکین است که رشد آن بسیار کند است و از لنفوسیت های B شروع می شود. روی غدد لنفاوی تأثیر می گذارد و ممکن است به مغز استخوان یا طحال گسترش یابد. اکثر بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار هنگام تشخیص 50 سال به بالا دارند. لنفوم فولیکولار ممکن است بدون درمان از بین برود. بیمار از نزدیک علائم یا نشانه های بازگشت بیماری را تحت نظر دارد. در صورت بروز علائم یا علائم پس از ناپدید شدن سرطان یا پس از درمان اولیه سرطان ، درمان نیاز است. گاهی اوقات لنفوم فولیکولار می تواند به یک نوع لنفوم تهاجمی تر تبدیل شود ، مانند لنفوم سلول B بزرگ منتشر.

لنفوم لنفوپلاسماسیتیک. در بیشتر موارد لنفوم لنفوپلاسماتیک ، لنفوسیت های B که در حال تبدیل شدن به سلول های پلاسما هستند مقادیر زیادی پروتئینی به نام آنتی بادی مونوکلونال ایمونوگلوبولین M (IgM) ایجاد می کنند. مقادیر بالای آنتی بادی IgM در خون باعث ضخیم شدن پلاسمای خون می شود. این ممکن است علائم یا نشانه هایی مانند اختلال در بینایی یا شنوایی ، مشکلات قلبی ، تنگی نفس ، سردرد ، سرگیجه و بی حسی یا گزگز دست و پا ایجاد کند. بعضی اوقات هیچ علائم و نشانه ای از لنفوم لنفوپلاسماسیتیک مشاهده نمی شود. این ممکن است هنگامی که آزمایش خون به یک دلیل دیگر انجام می شود ، پیدا شود. لنفوم لنفوپلاسماسیتیک اغلب به مغز استخوان ، غدد لنفاوی و طحال گسترش می یابد. بیماران مبتلا به لنفوم لنفوپلاسماسیتیک باید از نظر عفونت ویروس هپاتیت C بررسی شوند. به آن ماکروگلوبولینمی Waldenström نیز گفته می شود.

لنفوم منطقه حاشیه ای. این نوع لنفوم غیر هوچکین در لنفوسیت های B در بخشی از بافت لنفاوی به نام ناحیه حاشیه ای شروع می شود. پیش آگهی ممکن است برای بیماران 70 ساله یا بالاتر ، آنهایی که دارای مرحله III یا مرحله IV بیماری هستند و کسانی که سطح لاکتات دهیدروژناز بالا (LDH) دارند ، بدتر باشد. پنج نوع مختلف از لنفوم منطقه حاشیه ای وجود دارد. آنها بر اساس نوع بافتی که لنفوم تشکیل شده است دسته بندی می شوند:

• لنفوم منطقه حاشیه ای گره ای. لنفوم منطقه حاشیه ای گره ای در غدد لنفاوی تشکیل می شود. این نوع لنفوم غیر هوچکین نادر است. به آن لنفوم سلول B مونوسیتوئید نیز گفته می شود.

• لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط معده. لنفوم MALT معده معمولاً از معده شروع می شود. این نوع لنفوم منطقه حاشیه ای در سلولهای مخاط ایجاد می شود که به تولید آنتی بادی کمک می کند. بیماران مبتلا به لنفوم MALT معده ممکن است مبتلا به گاستریت هلیکوباکتر یا بیماری خود ایمنی مانند تیروئیدیت هاشیموتو یا سندرم شوگرن باشند.

• لنفوم MALT خارج معده. لنفوم خارج معده MALT تقریباً در هر قسمت از بدن از جمله معده دیگر دستگاه گوارش ، غدد بزاقی ، تیروئید ، ریه ، پوست و اطراف چشم در خارج از معده شروع می شود. این نوع لنفوم منطقه حاشیه ای در سلولهای مخاط ایجاد می شود که به تولید آنتی بادی کمک می کند. لنفوم خارج معده MALT ممکن است سالها پس از درمان برگردد.

• لنفوم شکمی مدیترانه ای. این نوعی لنفوم MALT است که در بزرگسالان جوان در کشورهای مدیترانه شرقی رخ می دهد. این غالباً در شکم تشکیل می شود و بیماران ممکن است به باکتری هایی بنام Campylobacter jejuni نیز آلوده شوند. به این نوع لنفوم بیماری روده باریک ایمنی-بزرگ کننده نیز گفته می شود.

• لنفوم ناحیه حاشیه ای طحال. این نوع لنفوم منطقه حاشیه ای از طحال شروع می شود و ممکن است به خون محیطی و مغز استخوان گسترش یابد. شایعترین نشانه این نوع لنفوم ناحیه حاشیه طحال ، طحال بزرگتر از حد طبیعی است.

لنفوم سلول بزرگ بزرگ آناپلاستیک پوستی. این نوع لنفوم غیر هوچکین فقط در پوست است. این می تواند یک گره خوش خیم (نه سرطانی) باشد که ممکن است به خودی خود از بین برود یا در بسیاری از نقاط پوست گسترش یابد و نیاز به درمان داشته باشد.

لنفوم های غیر هوچکین تهاجمی

انتشار لنفوم سلول B بزرگ. لنفوم سلول B بزرگ منتشر رایج ترین نوع لنفوم غیر هوچکین است. در غدد لنفاوی به سرعت رشد می کند و اغلب طحال ، کبد ، مغز استخوان یا سایر اندام ها نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. علائم و نشانه های انتشار لنفوم سلول B بزرگ ممکن است شامل تب ، تعریق عرق شبانه و کاهش وزن باشد. به این علائم علائم B نیز گفته می شود.

• لنفوم سلول B بزرگ مدیاستین اولیه. این نوع لنفوم غیر هوچکین نوعی لنفوم منتشر سلول بزرگ B است. این با رشد بیش از حد بافت لنفاوی رشته ای (مانند زخم) مشخص می شود. تومور اغلب در پشت استخوان سینه ایجاد می شود. ممکن است به مجاری تنفسی فشار وارد کند و باعث سرفه و تنفس شود. اکثر بیماران مبتلا به لنفوم سلول B بزرگ مدیاستینال زنانی هستند که سن آنها بین 30 تا 40 سال است.

لنفوم سلول بزرگ فولیکولار ، مرحله III. لنفوم سلول بزرگ فولیکولی ، مرحله III ، یک نوع بسیار نادر از لنفوم غیر هوچکین است. درمان این نوع از لنفوم فولیکولار بیشتر مانند درمان NHL تهاجمی است تا NHL بی حسی.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک. لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک نوعی لنفوم غیر هوچکین است که معمولاً از لنفوسیت های T شروع می شود. سلولهای سرطانی همچنین در سطح سلول نشانگری به نام CD30 دارند.

دو نوع لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک وجود دارد:

• لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک پوستی. این نوع لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک بیشتر روی پوست تأثیر می گذارد ، اما سایر قسمت های بدن نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک پوستی شامل یک یا چند برجستگی یا زخم روی پوست است. این نوع لنفوم نادر و بی حوصله است.

• لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک. این نوع لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک از غدد لنفاوی شروع می شود و ممکن است سایر قسمت های بدن را تحت تأثیر قرار دهد. این نوع لنفوم تهاجمی تر است. بیماران ممکن است مقدار زیادی پروتئین لنفوم کیناز آناپلاستیک (ALK) درون سلولهای لنفوم داشته باشند. پیش بینی این بیماران بهتر از بیمارانی است که پروتئین ALK اضافی ندارند. لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد درمان لنفوم غیر هوچکین در دوران کودکی مراجعه کنید.)

• لنفوم خارج سلولي NK- / سلول T. لنفوم سلولهای NK- / T خارج خارجی معمولاً از ناحیه اطراف بینی شروع می شود. همچنین ممکن است روی سینوس پارانازال (فضاهای توخالی در استخوان های اطراف بینی) ، سقف دهان ، نای ، پوست ، معده و روده ها تأثیر بگذارد. اکثر موارد لنفوم سلولهای NK- / T خارج خارجی دارای ویروس Epstein-Barr در سلولهای تومور هستند. گاهی سندرم هموفاگوسیتیک اتفاق می افتد (یک بیماری جدی که در آن بیش از حد هیستوسیت فعال و سلول T وجود داشته باشد که باعث التهاب شدید در بدن شود). درمان برای سرکوب سیستم ایمنی بدن مورد نیاز است. این نوع لنفوم غیر هوچکین در ایالات متحده معمول نیست.

• گرانولوماتوز لنفوماتوئید. گرانولوماتوز لنفوماتوئید بیشتر ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین ممکن است روی سینوس های پارانازال (فضاهای توخالی در استخوان های اطراف بینی) ، پوست ، کلیه ها و سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد. در گرانولوماتوز لنفوماتوئید ، سرطان به رگهای خونی حمله کرده و بافت را از بین می برد. از آنجا که سرطان ممکن است به مغز گسترش یابد ، شیمی درمانی داخل رحمی یا پرتودرمانی به مغز انجام می شود.

• لنفوم سلول T آنژیو ایمونوبلاستیک. این نوع لنفوم غیر هوچکین از سلولهای T شروع می شود. تورم غدد لنفاوی علامت شایع است. سایر علائم ممکن است شامل بثورات پوستی ، تب ، کاهش وزن ، یا عرق کردن عرق شبانه باشد. همچنین ممکن است سطح بالایی از گاما گلوبولین (آنتی بادی) در خون وجود داشته باشد. بیماران همچنین ممکن است دچار عفونت های فرصت طلب باشند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف شده است.

• لنفوم سلول T محیطی. لنفوم سلول T محیطی در لنفوسیت های T بالغ شروع می شود. این نوع لنفوسیت T در غده تیموس بالغ می شود و به سایر نقاط لنفاوی بدن مانند غدد لنفاوی ، مغز استخوان و طحال می رود. سه زیرگروه لنفوم سلول T محیطی وجود دارد:

• لنفوم سلول T هپاتوسپلنیک. این یک نوع غیر معمول از لنفوم سلول T محیطی است که بیشتر در مردان جوان رخ می دهد. از کبد و طحال شروع می شود و سلولهای سرطانی نیز دارای یک گیرنده سلول T به نام گاما / دلتا در سطح سلول هستند.

• لنفوم سلول T مانند پانیکولیت ، زیر جلدی. لنفوم سلول T مانند پانیکولیت تحت پوست از پوست یا مخاط شروع می شود. ممکن است با سندرم هموفاگوسیتیک (یک بیماری جدی که در آن بیش از حد هیستیوسیت فعال و سلول T وجود دارد که باعث التهاب شدید در بدن می شود) رخ دهد. درمان برای سرکوب سیستم ایمنی بدن مورد نیاز است.

• لنفوم سلول T روده ای از نوع انتروپاتی. این نوع لنفوم سلول T محیطی در روده کوچک بیماران مبتلا به بیماری سلیاک درمان نشده (پاسخ ایمنی به گلوتن که باعث سو mal تغذیه می شود) رخ می دهد. بیمارانی که در سنین کودکی به بیماری سلیاک مبتلا شده اند و رژیم غذایی فاقد گلوتن دارند ، به ندرت دچار لنفوم سلول T روده ای از نوع انتروپاتی می شوند.

• لنفوم سلول B بزرگ داخل عروقی. این نوع لنفوم غیر هوچکین بر رگهای خونی ، به ویژه عروق خونی کوچک در مغز ، کلیه ، ریه و پوست تأثیر می گذارد. علائم و نشانه های لنفوم سلول B بزرگ داخل عروقی توسط انسداد رگ های خونی ایجاد می شود. به آن لنفوماتوز داخل عروقی نیز گفته می شود.

• لنفوم بورکیت.لنفوم بورکیت نوعی لنفوم غیر هوچکین سلول B است که خیلی سریع رشد و گسترش می یابد. ممکن است روی فک ، استخوان های صورت ، روده ، کلیه ها ، تخمدان ها یا سایر اندام ها تأثیر بگذارد. سه نوع اصلی از لنفوم بورکیت وجود دارد (مربوط به اندمیک ، پراکنده و نقص ایمنی). لنفوم بومی بورکیت معمولاً در آفریقا رخ می دهد و با ویروس اپشتین بار ارتباط دارد و لنفوم پراکنده بورکیت در سراسر جهان رخ می دهد. لنفوم بورکیت مربوط به نقص ایمنی اغلب در بیمارانی که ایدز دارند دیده می شود. لنفوم بورکیت ممکن است به مغز و نخاع گسترش یابد و درمان برای جلوگیری از شیوع آن انجام شود. لنفوم بورکیت اغلب در کودکان و بزرگسالان اتفاق می افتد (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد درمان لنفوم غیر هوچکین در دوران کودکی مراجعه کنید.) به لنفوم بورکیت لنفوم سلول غیرپوشیده و کوچک منتشر نیز گفته می شود.

• لنفوم لنفوبلاستیک. لنفوم لنفوبلاستیک ممکن است در سلولهای T یا سلولهای B شروع شود ، اما معمولاً در سلولهای T شروع می شود. در این نوع لنفوم غیر هوچکین ، تعداد زیادی لنفوبلاست (گلبولهای سفید نابالغ) در غدد لنفاوی و غده تیموس وجود دارد. این لنفوبلاست ها ممکن است به سایر نقاط بدن مانند مغز استخوان ، مغز و نخاع گسترش یابند. لنفوم لنفوبلاستیک بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان جوان دیده می شود. این بسیار شبیه لوسمی لنفوبلاستیک حاد است (لنفوبلاست ها بیشتر در مغز استخوان و خون یافت می شوند). (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد بزرگسالان مراجعه کنید.)

• سرطان خون / لنفوم سلول T بزرگسالان. سرطان خون / لنفوم سلول T بزرگسالان توسط ویروس لوسمی سلول T نوع 1 انسان (HTLV-1) ایجاد می شود. علائم شامل ضایعات استخوانی و پوستی ، سطح بالای کلسیم خون و غدد لنفاوی ، طحال و کبد است که بزرگتر از حد طبیعی هستند.

• لنفوم سلول گوشته. لنفوم سلول گوشته نوعی لنفوم غیر هوچکین سلول B است که معمولاً در بزرگسالان میانسال یا مسن رخ می دهد. از غدد لنفاوی شروع می شود و به طحال ، مغز استخوان ، خون و گاهی مری ، معده و روده گسترش می یابد. بیماران مبتلا به لنفوم سلول گوشته پروتئین زیادی به نام سیکلین-D1 یا تغییر ژن خاصی در سلولهای لنفوم دارند. در بعضی از بیمارانی که علائم و نشانه های لنفوم ندارند و تأخیر در شروع درمان ، پیش آگهی را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

• اختلال لنفاوی پیش از پیوند. این بیماری در بیمارانی اتفاق می افتد که پیوند قلب ، ریه ، کبد ، کلیه یا لوزالمعده انجام داده اند و نیاز به درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی مادام العمر دارند. بیشتر اختلالات لنفاوی بعد از پیوند سلولهای B را تحت تأثیر قرار داده و ویروس Epstein-Barr را در سلولها دارند. اختلالات لنفاوی و غشایی اغلب مانند سرطان درمان می شوند.

• لنفوم هیستوسایتیک واقعی. این یک نوع لنفوم نادر ، بسیار تهاجمی است. مشخص نیست که در سلولهای B شروع می شود یا سلولهای T. این به درمان با شیمی درمانی استاندارد پاسخ خوبی نمی دهد.

• لنفوم افیوژن اولیه. لنفوم اولیه افیوژن در سلولهای B شروع می شود که در ناحیه ای وجود دارد که تجمع مایعات زیادی در آن وجود دارد ، مانند نواحی بین پوشش داخلی ریه و دیواره قفسه سینه (پلورال افیوژن) ، کیسه اطراف قلب و قلب (ریزش پریکارد) ، یا در حفره شکم. معمولاً توموری وجود ندارد که دیده شود. این نوع لنفوم اغلب در بیمارانی اتفاق می افتد که به ویروس HIV آلوده باشند.

• لنفوم پلاسمابلاستیک. لنفوم پلاسمابلاستیک نوعی لنفوم بزرگ سلول غیر هوچکین سلول B است که بسیار تهاجمی است. این اغلب در بیماران مبتلا به عفونت HIV دیده می شود.

سن بالاتر ، مرد بودن و ضعف سیستم ایمنی بدن می تواند خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین در بزرگسالان را افزایش دهد.

هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری شما را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید در معرض خطر هستید با پزشک خود صحبت کنید.

این عوامل و سایر عوامل خطر ممکن است خطر ابتلا به انواع خاصی از لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان را افزایش دهد:

• پیرتر ، مرد یا سفیدپوست بودن.

• داشتن یکی از شرایط پزشکی زیر که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند:

• یک اختلال ایمنی ارثی (مانند هیپوگاماگلوبولینمیا یا سندرم ویسکوت-آلدریچ).

• یک بیماری خود ایمنی (مانند آرتریت روماتوئید ، پسوریازیس یا سندرم شوگرن).

• اچ آی وی / ایدز.

• ویروس T- لنفوتروفیک انسانی نوع I یا ویروس Epstein-Barr.

• عفونت هلیکوباکتر پیلوری.

• مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از پیوند عضو.

علائم و نشانه های لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان شامل تورم غدد لنفاوی ، تب ، تعریق عرق شبانه ، کاهش وزن و خستگی است.

این علائم و نشانه ها ممکن است در اثر لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان یا در اثر سایر بیماری ها ایجاد شود. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

• تورم در غدد لنفاوی گردن ، زیر بغل ، کشاله ران یا معده.

• تب بدون دلیل مشخص.

• عرق شبانه را خیس کنید.

• احساس خستگی زیاد

• کاهش وزن بدون دلیل مشخص.

• بثورات پوستی یا خارش پوست.

• درد در قفسه سینه ، شکم یا استخوان بدون دلیل مشخص.

• وقتی تب ، عرق شبانه و کاهش وزن با هم اتفاق می افتد ، به این گروه از علائم علائم B می گویند.

علائم و نشانه های دیگر لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان ممکن است رخ دهد و به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که سرطان در بدن شکل می گیرد.

• اندازه تومور.

• سرعت رشد تومور چقدر است.

آزمایشاتی که سیستم لنفاوی و سایر قسمت های بدن را بررسی می کنند برای کمک به تشخیص و مرحله بندی لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و سابقه سلامتی: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. سابقه سلامتی بیمار ، از جمله تب ، تعریق شبانه و کاهش وزن ، عادات سلامتی و بیماری ها و درمان های گذشته نیز انجام خواهد شد.

• شمارش کامل خون (CBC): روشی است که در آن نمونه خون گرفته می شود و از نظر موارد زیر بررسی می شود:

• تعداد گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها.

• مقدار هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن) در گلبول های قرمز خون.

• بخشی از نمونه از گلبول های قرمز تشکیل شده است.

شمارش کامل خون (CBC). خون با قرار دادن یک سوزن در ورید و اجازه جریان خون در یک لوله جمع می شود. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال می شود و گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها شمارش می شوند. CBC برای آزمایش ، تشخیص و نظارت بر بسیاری از شرایط مختلف استفاده می شود.

• مطالعات شیمی خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقادیر برخی مواد آزاد شده توسط اندام ها و بافت های بدن در خون اندازه گیری شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی) یک ماده می تواند نشانه ای از بیماری باشد.

• آزمایش LDH: روشی است که در آن نمونه خون برای اندازه گیری میزان دهیدروژناز لاکتیک بررسی می شود. افزایش مقدار LDH در خون ممکن است نشانه ای از آسیب بافتی ، لنفوم یا سایر بیماری ها باشد.

• آزمایش هپاتیت B و هپاتیت C: روشی است که در آن نمونه خون برای اندازه گیری مقدار آنتی ژن های خاص ویروس هپاتیت B و / یا آنتی بادی ها و مقدار آنتی بادی های خاص ویروس هپاتیت C بررسی می شود. این آنتی ژن ها یا آنتی بادی ها مارکر نامیده می شوند. از مارکرها یا ترکیبات مختلف نشانگرها برای تعیین اینکه آیا بیمار عفونت هپاتیت B یا C دارد ، قبلاً عفونت یا واکسیناسیون داشته است یا مستعد ابتلا به عفونت است استفاده می شود. بیمارانی که در گذشته برای ویروس هپاتیت B تحت درمان قرار گرفته اند ، برای بررسی مجدد فعال شدن مجدد ویروس ، باید به نظارت آنها ادامه دهند. دانستن اینکه آیا فردی به هپاتیت B یا C مبتلا است می تواند به برنامه ریزی درمانی کمک کند.

• آزمایش اچ آی وی: آزمایشی برای اندازه گیری سطح آنتی بادی های اچ آی وی در نمونه خون. آنتی بادی ها توسط بدن ساخته می شوند وقتی که توسط یک ماده خارجی حمله شود. سطح بالای آنتی بادی HIV ممکن است به معنای آلوده شدن بدن به HIV باشد.

• سی تی اسکن (اسکن CAT): روشی است که مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند گردن ، قفسه سینه ، شکم ، لگن و غدد لنفاوی را از زوایای مختلف تهیه می کند. تصاویر توسط رایانه ای متصل است که به دستگاه اشعه ایکس متصل است. یک ماده رنگی ممکن است به داخل ورید تزریق شود یا بلعیده شود تا به اندام ها یا بافت ها با وضوح بیشتری نشان داده شود. به این روش توموگرافی کامپیوتری ، توموگرافی کامپیوتری یا توموگرافی محوری رایانه ای نیز گفته می شود.

• اسکن PET (اسکن توموگرافی با انتشار پوزیترون): روشی برای یافتن سلولهای تومور بدخیم در بدن. مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (قند) به داخل ورید تزریق می شود. اسکنر PET به دور بدن می چرخد ​​و تصویری از محل مصرف گلوکز در بدن ایجاد می کند. سلولهای بدخیم تومور در تصویر روشن تر نشان داده می شوند ، زیرا آنها بیشتر فعال هستند و بیش از سلولهای طبیعی گلوکز را اشغال می کنند.

• آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان و تکه کوچکی از استخوان با قرار دادن سوزن در استخوان ران یا استخوان سینه. یک آسیب شناس مغز استخوان و استخوان را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند تا علائم سرطان را جستجو کند.

آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان. بعد از بی حس شدن ناحیه کوچکی از پوست ، سوزن مغز استخوان به استخوان ران بیمار وارد می شود. نمونه های خون ، استخوان و مغز استخوان برای معاینه زیر میکروسکوپ برداشته می شود.

• نمونه برداری از غدد لنفاوی: برداشتن تمام یا بخشی از غدد لنفاوی. یک آسیب شناس برای بررسی سلول های سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. یکی از انواع زیر نمونه برداری ممکن است انجام شود:

• بیوپسی برشی: برداشتن کل غدد لنفاوی.

• بیوپسی برشی: برداشتن بخشی از گره لنفاوی.

• بیوپسی هسته: برداشتن بخشی از گره لنفاوی با استفاده از سوزن پهن.

در صورت یافتن سرطان ، آزمایشات زیر ممکن است برای مطالعه سلولهای سرطانی انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود.

• آنالیز سیتوژنتیک: یک آزمایش آزمایشگاهی که در آن کروموزومهای سلولهای نمونه خون یا مغز استخوان شمارش شده و از نظر وجود هرگونه تغییر از جمله کروموزومهای شکسته ، از دست رفته ، تنظیم مجدد یا اضافی بررسی می شود. تغییر در کروموزوم های خاص ممکن است نشانه ای از سرطان باشد. تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک برای کمک به تشخیص سرطان ، برنامه ریزی برای درمان یا فهمیدن اینکه درمان چگونه کار می کند ، استفاده می شود.

• ایمونوفنوتیپ: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها سلول های سرطانی را بر اساس انواع آنتی ژن ها یا مارکرهای سطح سلول ها شناسایی می کند. این آزمایش برای کمک به تشخیص انواع خاصی از لنفوم استفاده می شود.

• FISH (فلورسانس درجا ترکیبی): یک آزمایش آزمایشگاهی است که برای بررسی و شمارش ژن ها یا کروموزوم ها در سلول ها و بافت ها استفاده می شود. قطعات DNA که حاوی رنگهای فلورسنت هستند در آزمایشگاه ساخته می شوند و به نمونه ای از سلولها یا بافتهای بیمار اضافه می شوند. وقتی این قطعات رنگ شده DNA به ژن ها یا نواحی خاصی از کروموزوم های موجود در نمونه متصل می شوند ، هنگام مشاهده در زیر میکروسکوپ فلورسنت ، روشن می شوند. آزمایش FISH برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به برنامه ریزی درمانی استفاده می شود.

آزمایشات و روشهای دیگر ممکن است بسته به علائم و نشانه های دیده شده و محل تشکیل سرطان در بدن انجام شود.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• علائم و نشانه های بیمار ، از جمله داشتن یا نبودن علائم B (تب بدون دلیل مشخص ، کاهش وزن بدون دلیل مشخص ، یا عرق کردن عرق شب).

• مرحله سرطان (اندازه تومورهای سرطانی و اینکه آیا سرطان به سایر قسمت های بدن یا غدد لنفاوی گسترش یافته است).

• نوع لنفوم غیر هوچکین.

• مقدار لاکتات دهیدروژناز (LDH) در خون.

• اینکه آیا تغییرات خاصی در ژن ها وجود دارد یا خیر.

• سن ، جنس و سلامت عمومی بیمار.

• این که آیا لنفوم به تازگی تشخیص داده شده است ، در طول درمان به رشد خود ادامه می دهد ، یا دوباره عود کرده است (دوباره برگردید).

برای لنفوم غیر هوچکین در دوران بارداری ، گزینه های درمان نیز به موارد زیر بستگی دارد:

• آرزوهای بیمار.

• بیمار در کدام سه ماهه بارداری است.

• اینکه آیا کودک می تواند زودهنگام زایمان شود یا خیر.

برخی از انواع لنفوم غیر هوچکین با سرعت بیشتری نسبت به بقیه گسترش می یابد. بیشتر لنفوم های غیر هوچکین که در دوران بارداری رخ می دهند تهاجمی هستند. تأخیر در درمان لنفوم تهاجمی تا بعد از تولد کودک ممکن است شانس زنده ماندن مادر را کاهش دهد. درمان فوری اغلب حتی در دوران بارداری نیز توصیه می شود.

مراحل لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان

امتیاز کلیدی

• پس از تشخیص لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان ، آزمایشاتی انجام می شود تا مشخص شود سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند.

• سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد.

• مراحل زیر برای لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان استفاده می شود:

• مرحله I

• مرحله دوم

• مرحله سوم

• مرحله چهارم

• لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مکرر

• لنفومهای غیرهوچکین بزرگسالان ممکن است بر اساس اینکه آیا سرطان از بین می رود یا تهاجمی است ، اینکه آیا غدد لنفاوی مبتلا در بدن در کنار یکدیگر هستند و یا اینکه سرطان به تازگی تشخیص داده شده یا عود می کند ، برای درمان دسته بندی می شوند.

پس از تشخیص لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان ، آزمایشاتی انجام می شود تا مشخص شود سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند.

فرآیند مورد استفاده برای کشف نوع سرطان و اینکه سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی یا سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند مرحله بندی نامیده می شود. اطلاعات جمع آوری شده از مراحل مرحله بندی ، مرحله بیماری را تعیین می کند. برای برنامه ریزی درمان ، دانستن مرحله بیماری مهم است. نتایج آزمایشات و اقدامات انجام شده برای تشخیص لنفوم غیر هوچکین برای کمک به تصمیم گیری در مورد درمان استفاده می شود.

در مراحل مرحله بندی نیز ممکن است از آزمون ها و روش های زیر استفاده شود:

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) با گادولینیوم: روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن مانند مغز و نخاع را تهیه کرد. ماده ای به نام گادولینیوم از طریق ورید به بیمار تزریق می شود. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و درون CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF از نظر میکروسکوپ از نظر سرطان به مغز و نخاع منتقل می شود. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

پنچری کمر. یک بیمار در حالت خمیده روی میز قرار می گیرد. بعد از بی حس شدن یک ناحیه کوچک در قسمت پایین کمر ، یک سوزن نخاعی (یک سوزن بلند و باریک) در قسمت پایین ستون نخاع قرار داده می شود تا مایع مغزی نخاعی خارج شود (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). ممکن است مایعات برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال شود.

برای زنان باردار مبتلا به لنفوم غیر هوچکین ، آزمایشات مرحله ای و روش هایی که نوزاد متولد شده را از آسیب های تابش محافظت می کند ، استفاده می شود. این آزمایشات و روش ها شامل ام آر آی (بدون کنتراست) ، پنچری کمر و سونوگرافی است.

سه روش وجود دارد که سرطان در بدن گسترش می یابد. سرطان می تواند از طریق بافت ، سیستم لنفاوی و خون گسترش یابد:

• بافت. سرطان از همان جایی که با رشد در مناطق مجاور آغاز شده ، گسترش می یابد.

• سیستم لنفاوی. سرطان از همان جایی که با ورود به سیستم لنفاوی آغاز شده گسترش می یابد. سرطان از طریق عروق لنفاوی به سایر قسمتهای بدن منتقل می شود.

• خون سرطان از همان جایی که با ورود به خون شروع می شود گسترش می یابد. سرطان از طریق رگ های خونی به سایر قسمت های بدن منتقل می شود.

مراحل زیر برای لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان استفاده می شود:

مرحله I

مرحله اول لنفوم بزرگسالان. سرطان در یک یا چند غدد لنفاوی در گروهی از غدد لنفاوی یافت می شود یا در موارد نادر ، سرطان در حلقه ، تیموس یا طحال والدایر مشاهده می شود. در مرحله IE (نشان داده نشده است) ، سرطان به یک ناحیه خارج از سیستم لنفاوی گسترش یافته است.

مرحله اول لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان به مراحل I و IE تقسیم می شود.

در مرحله I ، سرطان در یکی از مکانهای زیر در سیستم لنفاوی یافت می شود:

• یک یا چند غدد لنفاوی در گروهی از غدد لنفاوی.

• انگشتر والدایر.

• تیموس

• طحال.

در مرحله IE ، سرطان در یک منطقه خارج از سیستم لنفاوی یافت می شود.

مرحله دوم

لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مرحله II به مراحل II و IIE تقسیم می شود.

• در مرحله II ، سرطان در دو یا چند گروه از غدد لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا در زیر دیافراگم قرار دارند.

مرحله دوم لنفوم بزرگسالان. سرطان در دو یا چند گروه از غدد لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا در زیر دیافراگم قرار دارند.

• در مرحله IIE ، سرطان از گروهی از گره های لنفاوی به یک منطقه نزدیک که خارج از سیستم لنفاوی است ، گسترش یافته است. سرطان ممکن است به سایر گروههای غدد لنفاوی همان طرف دیافراگم گسترش یافته باشد.

مرحله IIE لنفوم بزرگسالان. سرطان از گروهی از غدد لنفاوی به ناحیه مجاور که خارج از سیستم لنفاوی است ، گسترش یافته است. سرطان ممکن است به سایر گروههای غدد لنفاوی همان طرف دیافراگم گسترش یافته باشد.

در مرحله II ، اصطلاح بیماری حجیم به توده بزرگتر تومور اشاره دارد. اندازه توده توموری که از آن به عنوان بیماری حجیم یاد می شود بر اساس نوع لنفوم متفاوت است.

مرحله سوم

مرحله III لنفوم بزرگسالان. سرطان در گروه های غدد لنفاوی هم در بالا و هم در زیر دیافراگم دیده می شود. یا در گروهی از غدد لنفاوی بالای دیافراگم و طحال.

در مرحله III لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان ، سرطان یافت می شود:

• در گروه های غدد لنفاوی هم در بالا و هم در زیر دیافراگم ؛ یا

• در غدد لنفاوی بالای دیافراگم و طحال

مرحله چهارم

مرحله IV لنفوم بزرگسالان. سرطان (الف) به یک یا چند اندام خارج از سیستم لنفاوی گسترش یافته است. یا (ب) در دو یا چند گروه از گره های لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا زیر دیافراگم و در یک اندام خارج از سیستم لنفاوی و در نزدیکی غدد لنفاوی آسیب دیده قرار دارند. یا (ج) در گروه های غدد لنفاوی بالای دیافراگم و زیر دیافراگم و در هر اندام دیگری که خارج از سیستم لنفاوی است وجود دارد. یا (د) در کبد ، مغز استخوان ، بیش از یک مکان در ریه یا مایع مغزی نخاعی (CSF) یافت می شود. سرطان از گره های لنفاوی مجاور به طور مستقیم به کبد ، مغز استخوان ، ریه یا CSF گسترش نیافته است.

در مرحله IV لنفوم غیر هاچکین بزرگسالان ، سرطان:

• در یک یا چند اندام خارج از سیستم لنفاوی گسترش یافته است. یا

• در دو یا چند گروه از گره های لنفاوی یافت می شود که یا در بالای دیافراگم یا زیر دیافراگم و در یک عضو هستند که خارج از سیستم لنفاوی است و در نزدیکی غدد لنفاوی آسیب دیده نیست. یا

• در گروههای غدد لنفاوی چه در بالا و چه در زیر دیافراگم و در هر عضوی که خارج از سیستم لنفاوی باشد وجود دارد. یا

• در کبد ، مغز استخوان ، بیش از یک مکان در ریه یا مایع مغزی نخاعی (CSF) یافت می شود. سرطان از گره های لنفاوی مجاور به طور مستقیم به کبد ، مغز استخوان ، ریه یا CSF گسترش نیافته است.

لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مکرر

لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مکرر ، سرطانی است که پس از درمان مجدداً عود کرده است (دوباره برگشته است). لنفوم ممکن است در سیستم لنفاوی یا سایر قسمت های بدن برگردد. لنفوم بی حسی ممکن است به عنوان لنفوم تهاجمی برگردد. لنفوم تهاجمی ممکن است به صورت لنفوم بی حسی برگردد.

لنفومهای غیرهوچکین بزرگسالان ممکن است بر اساس اینکه آیا سرطان از بین می رود یا تهاجمی است ، اینکه آیا غدد لنفاوی مبتلا در بدن در کنار یکدیگر هستند و یا اینکه سرطان به تازگی تشخیص داده شده یا عود می کند ، برای درمان دسته بندی می شوند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد انواع لنفوم غیرهوچکین تحریک کننده (کند رشد) و پرخاشگر (سریع رشد) به بخش اطلاعات عمومی مراجعه کنید.

لنفوم غیر هوچکین را می توان به صورت مجاور یا غیرهمجا توصیف کرد:

• لنفوم پیوسته: لنفوم هایی که در آن غدد لنفاوی مبتلا به سرطان در کنار یکدیگر هستند.

• لنفوم غیر پیوسته: لنفوم هایی که در آن غدد لنفاوی مبتلا به سرطان در کنار یکدیگر نیستند ، اما در یک طرف دیافراگم قرار دارند.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین وجود دارد.

• بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی که در زمینه درمان متخصص هستند برنامه ریزی کند.

• لنفوم

• درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• ایمونوتراپی

• درمان هدفمند

• پلاسمافرز

• انتظار مراقب

• آنتی بیوتیک درمانی

• عمل جراحی

• پیوند سلول های بنیادی

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• واکسن درمانی

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود. بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

برای زنان باردار مبتلا به لنفوم غیر هوچکین ، روش درمانی برای محافظت از نوزاد متولد شده با دقت انتخاب می شود. تصمیمات درمانی براساس خواسته های مادر ، مرحله لنفوم غیر هوچکین و سن نوزاد متولد نشده است. با تغییر علائم و نشانه ها ، سرطان و بارداری ، برنامه درمان ممکن است تغییر کند. انتخاب مناسب ترین درمان سرطان تصمیمی است که به طور ایده آل بیمار ، خانواده و تیم مراقبت های بهداشتی را درگیر می کند.

بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی متخصص در زمینه درمان لنفوم برنامه ریزی کنند.

نظارت بر درمان توسط یک انکولوژیست پزشکی ، پزشکی متخصص در درمان سرطان یا یک متخصص خون ، پزشکی متخصص در درمان سرطان های خون انجام خواهد شد. سرطان شناس ممکن است شما را به سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که دارای تجربه و متخصص در درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان و متخصص در زمینه های خاص پزشکی هستند ، معرفی کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• جراح مغز و اعصاب.

• متخصص مغز و اعصاب

• انکولوژیست پرتوی.

• متخصص غدد.

• متخصص توانبخشی.

• سایر متخصصان آنکولوژی.

درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. درمان با شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا پیوند سلول های بنیادی برای لنفوم غیر هوچکین ممکن است خطر اثرات دیررس را افزایش دهد.

اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات قلبی

• ناباروری (ناتوانی در بچه دار شدن).

• از دست دادن تراکم استخوان.

• نوروپاتی (آسیب عصبی که باعث بی حسی یا مشکل در راه رفتن می شود).

• سرطان دوم ، مانند:

• سرطان ریه.

• سرطان مغز.

• سرطان کلیه.

• سرطان مثانه.

• ملانوم

• لنفوم هوچکین.

• سندرم میلودیسپلاستیک.

• سرطان خون حاد میلوئیدی.

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. مهم است که با پزشک خود در مورد تأثیرات درمان سرطان بر روی شما صحبت کنید. پیگیری منظم برای بررسی اثرات دیررس مهم است.

نه نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند.

پرتودرمانی خارجی از ماشینی در خارج از بدن برای ارسال تابش به سمت ناحیه بدن مبتلا به سرطان استفاده می کند. بعضی اوقات قبل از پیوند سلول های بنیادی تابش کامل بدن انجام می شود.

پرتودرمانی پرتوی پروتون از جریان پروتون ها (ذرات ریزی با بار مثبت) برای از بین بردن سلول های تومور استفاده می کند. این نوع درمان می تواند میزان آسیب ناشی از اشعه به بافت سالم نزدیک تومور ، مانند قلب یا پستان را کاهش دهد.

پرتودرمانی خارجی برای درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان استفاده می شود ، و همچنین ممکن است به عنوان درمان تسکینی برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی استفاده شود.

برای یک خانم باردار مبتلا به لنفوم غیر هوچکین ، پرتودرمانی باید پس از زایمان انجام شود ، در صورت امکان ، برای جلوگیری از هر گونه خطر برای نوزاد متولد شده. اگر بلافاصله به درمان نیاز باشد ، زن ممکن است تصمیم به ادامه بارداری و دریافت پرتودرمانی بگیرد. از سپر سربی برای پوشاندن شکم زن باردار استفاده می شود تا در محافظت هرچه بیشتر از نوزاد متولد نشده از اشعه کمک کند.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی قرار می گیرد (شیمی درمانی داخل رحمی) ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم ، داروها به طور عمده سلول های سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). شیمی درمانی ترکیبی ، درمان با استفاده از دو یا چند داروی ضد سرطان است. برای کاهش التهاب و کاهش پاسخ ایمنی بدن ، ممکن است داروهای استروئیدی اضافه شود.

شیمی درمانی ترکیبی سیستمیک برای درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان استفاده می شود.

شیمی درمانی داخل روده ای همچنین ممکن است در درمان لنفوم که ابتدا در بیضه ها یا سینوس ها (نواحی توخالی) اطراف بینی ، لنفوم سلول B بزرگ منتشر ، لنفوم بورکیت ، لنفوم لنفوبلاستیک و برخی لنفوم های سلول T تهاجمی ایجاد می شود ، استفاده شود. این دارو برای کاهش احتمال گسترش سلولهای لنفوم به مغز و نخاع داده می شود. به این روش پیشگیری از CNS گفته می شود.

شیمی درمانی داخل رحمی. داروهای ضد سرطان به فضای داخل نخاعی تزریق می شود ، یعنی فضایی که مایع مغزی نخاعی را در خود نگه می دارد (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). برای انجام این کار دو روش مختلف وجود دارد. یک روش ، که در قسمت بالای شکل نشان داده شده است ، تزریق داروها به مخزن اومایا است (ظرفی گنبدی شکل که در حین جراحی زیر پوست سر قرار می گیرد ؛ این داروها را از طریق یک لوله کوچک به مغز نگه می دارد) ) روش دیگر ، در قسمت پایین شکل نشان داده شده است ، تزریق داروها به طور مستقیم به CSF در قسمت تحتانی ستون فقرات ، پس از بی حس شدن ناحیه کمر در قسمت پایین.

هنگامی که یک زن باردار تحت شیمی درمانی برای لنفوم غیرهوچکین تحت درمان قرار می گیرد ، نوزاد متولد نشده نمی تواند در معرض شیمی درمانی قرار گیرد. برخی از رژیم های شیمی درمانی اگر در سه ماهه اول تجویز شود ممکن است نقایص مادرزادی ایجاد کند.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای لنفوم غیر هوچکین مراجعه کنید.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی درمانی است که از سیستم ایمنی بدن بیمار برای مقابله با سرطان استفاده می کند. مواد ساخته شده توسط بدن یا ساخته شده در آزمایشگاه برای تقویت ، هدایت یا بازیابی دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان استفاده می شود. تعدیل کننده سیستم ایمنی و سلولهای T درمانی CAR انواع درمان ایمنی است.

• تعدیل کننده سیستم ایمنی: لنالیدومید یک تعدیل کننده سیستم ایمنی است که برای درمان لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان استفاده می شود.

• سلول درمانی T با CAR: سلول های T بیمار (نوعی سلول سیستم ایمنی بدن) تغییر می کنند بنابراین به پروتئین های خاصی در سطح سلول های سرطانی حمله می کنند. سلول های T از بیمار گرفته می شود و در آزمایشگاه گیرنده های خاصی به سطح آنها اضافه می شود. سلولهای تغییر یافته سلولهای T گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) نامیده می شوند. سلول های T T در آزمایشگاه رشد داده می شوند و با تزریق به بیمار داده می شوند. سلولهای CAR T در خون بیمار تکثیر شده و به سلولهای سرطانی حمله می کنند. از سلول های T درمانی CAR (مانند axicabtagene ciloleucel یا tisagenlecleucel) برای درمان لنفوم سلول B بزرگ استفاده می شود که به درمان پاسخ نداده است.

سلول درمانی T با CAR. نوعی درمان که در آن سلولهای T بیمار (نوعی سلول ایمنی) در آزمایشگاه تغییر می یابد بنابراین به سلولهای سرطانی متصل شده و آنها را از بین می برد. خون از ورید موجود در بازوی بیمار از طریق لوله ای به دستگاه آفرز جریان می یابد (نشان داده نشده است) ، که سلول های سفید خون از جمله سلول های T را از بین می برد و بقیه خون را دوباره به بیمار می فرستد. سپس ، ژن یک گیرنده خاص به نام گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) به سلولهای T در آزمایشگاه وارد می شود. میلیون ها سلول T CAR در آزمایشگاه رشد کرده و سپس با تزریق به بیمار داده می شود. سلولهای CAR T قادرند به آنتی ژنی در سلولهای سرطانی متصل شده و آنها را از بین ببرند.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای لنفوم غیر هوچکین مراجعه کنید.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله به سلولهای خاص سرطانی بدون آسیب رساندن به سلولهای طبیعی استفاده می کند. درمان با آنتی بادی مونوکلونال ، درمان با مهارکننده پروتئازوم و درمان با مهار کننده کیناز انواع درمان هدفمندی است که برای درمان لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان استفاده می شود.

آنتی بادی مونوکلونال درمانی یک درمان سرطانی است که از آنتی بادی های ساخته شده در آزمایشگاه از یک نوع سلول سلول ایمنی استفاده می کند. این آنتی بادی ها می توانند موادی را روی سلولهای سرطانی یا مواد عادی که ممکن است به رشد سلول های سرطانی کمک کنند ، شناسایی کنند. آنتی بادی ها به مواد متصل می شوند و سلول های سرطانی را از بین می برند ، مانع رشد آنها می شوند یا از گسترش آنها جلوگیری می کنند. آنها ممکن است به تنهایی یا برای انتقال داروها ، سموم یا مواد رادیواکتیو به طور مستقیم به سلولهای سرطانی استفاده شوند. آنتی بادی های مونوکلونال با تزریق تزریق می شود.

انواع آنتی بادی های مونوکلونال عبارتند از:

• ریتوکسیماب ، برای درمان بسیاری از انواع لنفوم غیر هوچکین استفاده می شود.

• Obinutuzumab ، برای درمان لنفوم فولیکولار استفاده می شود.

• برنتوکسیماب ودوتین ، که حاوی یک آنتی بادی مونوکلونال است و به پروتئینی به نام CD30 متصل می شود که در برخی سلولهای لنفوم یافت می شود. همچنین حاوی یک داروی ضد سرطان است که ممکن است به از بین بردن سلول های سرطانی کمک کند.

• Yttrium Y 90-ibritumomab tiuxetan ، نمونه ای از آنتی بادی مونوکلونال دارای نشاندار رادیویی.

مهارکننده پروتئازوم مانع از فعالیت پروتئازومها در سلولهای سرطانی می شود. پروتئازوم ها پروتئین های دیگر مورد نیاز سلول را از بین می برند. وقتی پروتئازوم ها مسدود شوند ، پروتئین ها در سلول جمع می شوند و ممکن است باعث مرگ سلول سرطانی شوند. از بورتزومیب برای کاهش میزان ایمونوگلوبولین M در خون بعد از درمان سرطان برای لنفوم لنفوپلاسماسیتیک استفاده می شود. همچنین برای درمان لنفوم سلول گوشته عود شده در حال مطالعه است.

درمان با مهار کننده کیناز پروتئین های خاصی را مسدود می کند ، که ممکن است باعث رشد سلول های لنفوم نشود و باعث از بین رفتن آنها شود. درمان های مهار کننده کیناز شامل موارد زیر است:

• Copanlisib ، idelalisib و duvelisib که پروتئینهای P13K را مسدود می کنند و ممکن است به رشد سلولهای لنفوم کمک کنند. از آنها برای درمان لنفوم های غیر هوچکینی فولیکولی استفاده می شود که عود کرده اند (دوباره برگشته اند) یا بعد از درمان با حداقل دو روش درمانی دیگر بهتر نشده اند.

• Ibrutinib و acalabrutinib ، انواع درمان های مهارکننده بروتون تیروزین کیناز. از آنها برای درمان لنفوم لنفوپلاسماتیک و لنفوم سلول گوشته استفاده می شود.

از ونتوكلاكس ممكن است برای درمان لنفوم سلول گوشته نیز استفاده شود. عملکرد پروتئینی به نام لنفوم سلول B (BCL-2) را مسدود می کند و ممکن است به از بین بردن سلول های سرطانی کمک کند.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای لنفوم غیر هوچکین مراجعه کنید.

پلاسمافرز

اگر خون با پروتئین های اضافی آنتی بادی ضخیم شود و گردش خون را تحت تأثیر قرار دهد ، پلاسمفرز برای از بین بردن پروتئین های اضافی پلاسما و آنتی بادی از خون انجام می شود. در این روش خون از بیمار خارج می شود و از طریق دستگاهی که پلاسما (قسمت مایع خون) را از سلولهای خون جدا می کند ، ارسال می شود. پلاسمای بیمار حاوی آنتی بادی های غیرضروری است و به بیمار بر نمی گردد. سلولهای طبیعی خون همراه با پلاسمای اهدایی یا جایگزین پلاسما به جریان خون برمی گردند. پلاسمافرز باعث جلوگیری از تشکیل آنتی بادی های جدید نمی شود.

انتظار مراقب

انتظار هوشیارانه نظارت دقیق بر وضعیت بیمار بدون انجام هیچ درمانی تا زمان بروز علائم یا علائم یا تغییر آن است.

آنتی بیوتیک درمانی

آنتی بیوتیک تراپی درمانی است که از داروها برای درمان عفونت و سرطان ناشی از باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها استفاده می کند.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای تایید شده برای لنفوم غیر هوچکین مراجعه کنید.

عمل جراحی

در برخی بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین تحریک کننده یا تهاجمی ممکن است از عمل جراحی برای برداشتن لنفوم استفاده شود.

نوع جراحی مورد استفاده بستگی به محل تشکیل لنفوم در بدن دارد:

• برداشتن موضع برای بیماران خاص با لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (MALT) ، PTLD و لنفوم سلول T روده کوچک.

• جراحی اسپلنکتومی برای بیماران مبتلا به لنفوم منطقه حاشیه ای طحال.

بیمارانی که پیوند قلب ، ریه ، کبد ، کلیه یا لوزالمعده دارند ، معمولاً برای سرکوب سیستم ایمنی بدن خود باید تا پایان عمر داروهایی مصرف کنند. سرکوب سیستم ایمنی طولانی مدت پس از پیوند عضو می تواند باعث ایجاد نوع خاصی از لنفوم غیر هوچکین به نام اختلال لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند (PLTD) شود.

برای تشخیص بیماری سلیاک در بزرگسالانی که به نوعی لنفوم سلول T مبتلا می شوند ، معمولاً به جراحی روده کوچک نیاز است.

پیوند سلول های بنیادی

پیوند سلول های بنیادی روشی برای دادن مقادیر زیاد شیمی درمانی و / یا تابش کامل بدن و سپس جایگزینی سلول های خون ساز تخریب شده توسط درمان سرطان است. سلولهای بنیادی (سلولهای خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار (پیوند اتولوگ) یا اهدا کننده (پیوند آلوژنیک) خارج شده و منجمد و ذخیره می شوند. پس از انجام شیمی درمانی و / یا پرتودرمانی ، سلولهای بنیادی ذخیره شده ذوب شده و از طریق تزریق به بیمار تحویل داده می شوند. این سلولهای بنیادی دوباره جوش خورده به سلولهای خونی بدن تبدیل شده و آنها را بازیابی می کنند.

پیوند سلول های بنیادی. (مرحله 1): خون از ورید بازوی اهدا کننده گرفته می شود. بیمار یا شخص دیگری ممکن است اهدا کننده باشد. خون از طریق دستگاهی که سلولهای بنیادی را از بین می برد ، جریان می یابد. سپس خون از طریق رگ بازوی دیگر به اهدا کننده بازمی گردد. (مرحله 2): بیمار شیمی درمانی می کند تا سلول های خون ساز را از بین ببرد. بیمار ممکن است پرتودرمانی دریافت کند (نشان داده نشده است). (مرحله 3): بیمار سلولهای بنیادی را از طریق کاتتری که در رگ خونی در قفسه سینه قرار گرفته دریافت می کند.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

این بخش خلاصه درمانهایی را توصیف می کند که در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند. ممکن است در مورد هر روش درمانی جدیدی که مطالعه می شود ذکر نشود. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

واکسن درمانی

واکسن درمانی نوعی درمان سرطان است که از ماده یا گروهی از مواد برای تحریک سیستم ایمنی بدن برای یافتن تومور و از بین بردن آن استفاده می کند.

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

درمان لنفوم غیرهوچکین مسکن

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مرحله I و شکننده و مرحله مجاور مرحله II ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتو درمانی.
• آنتی بادی مونوکلونال درمانی (ریتوکسیماب) و / یا شیمی درمانی.
• انتظار مراقب

اگر تومور برای درمان با پرتودرمانی خیلی بزرگ باشد ، از گزینه های درمانی برای لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مرحله II ، III یا IV بزرگسالان استفاده می شود.

درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان مرحله II ، III یا IV بزرگسالان غیرموفق ، غیرهمجا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• انتظار هوشیارانه برای بیمارانی که علائم و نشانه ای ندارند.

• آنتی بادی مونوکلونال درمانی (ریتوکسیماب) با شیمی درمانی یا بدون آن.

• درمان نگهدارنده با ریتوکسیماب.

• آنتی بادی درمانی مونوکلونال (اوبینوتوزوماب).

• درمان مهارکننده PI3K (کوپانلیسیب ، ایدئالالیزیب یا دولولیسیب).

• لنالیدومید و ریتوکسیماب.

• درمان آنتی بادی مونوکلونال دارای برچسب رادیویی.

• یک آزمایش بالینی شیمی درمانی با دوز بالا با یا بدون تابش کل بدن یا درمان آنتی بادی مونوکلونال بدون نشاندار ، و به دنبال آن

• پیوند سلولهای بنیادی اتولوگ یا آلوژنیک.

• یک آزمایش بالینی شیمی درمانی با واکسن درمانی یا بدون آن.

• یک آزمایش بالینی از انواع جدید آنتی بادی های مونوکلونال.

• یک آزمایش بالینی پرتودرمانی که شامل غدد لنفاوی اطراف است ، برای بیمارانی که مرحله III بیماری دارند.

• آزمایش بالینی پرتودرمانی با دوز کم ، برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی.

سایر درمان های لنفوم غیرهوچکین غیر مسکن به نوع لنفوم غیر هوچکین بستگی دارد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برای لنفوم فولیکولار ، درمان ممکن است در یک آزمایش بالینی برای درمان آنتی بادی مونوکلونال جدید ، رژیم شیمی درمانی جدید یا ساقه باشد

پیوند سلول

• برای لنفوم فولیکولی که عود کرده است (دوباره برگشته است) یا بعد از درمان بهتر نشده است ، درمان ممکن است شامل یک مهار کننده PI3K باشد

(copanlisib ، idelalisib یا duvelisib).

• برای لنفوم لنفوپلاسماتیک ، درمان مهارکننده بروتون تیروزین کیناز و / یا درمان با مهار کننده های پلاسمافیرز یا پروتئازوم (در صورت نیاز

برای رقیق کردن خون) استفاده می شود. سایر روشهای درمانی مانند لنفوم فولیکولار نیز ممکن است انجام شود.

• برای لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط معده (MALT) ، ابتدا آنتی بیوتیک درمانی برای درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری تجویز می شود.

برای تومورهایی که به آنتی بیوتیک درمانی پاسخ نمی دهند ، درمان پرتودرمانی ، جراحی یا ریتوکسیماب با یا بدون شیمی درمانی است.

• برای لنفوم خارج معده MALT چشم و لنفوم شکمی مدیترانه ای ، از آنتی بیوتیک درمانی برای درمان عفونت استفاده می شود.

• برای لنفوم ناحیه حاشیه طحال ، ریتوکسیماب با یا بدون شیمی درمانی و گیرنده سلول B به عنوان درمان اولیه استفاده می شود. اگر تومور به درمان پاسخ ندهد ، ممکن است جراحی اسپلنکتومی انجام شود.

درمان لنفوم تهاجمی غیر هوچکین

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان مرحله تهاجمی I و لنفوم غیرهوچکین بزرگسال مرحله II تهاجمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آنتی بادی درمانی مونوکلونال (ریتوکسیماب) و شیمی درمانی ترکیبی. گاهی پرتودرمانی دیرتر انجام می شود.

• یک آزمایش بالینی از یک رژیم جدید از آنتی بادی مونوکلونال درمانی و شیمی درمانی ترکیبی.

درمان لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان مرحله II ، III یا IV تهاجمی ، غیرهمجا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آنتی بادی مونوکلونال درمانی (ریتوکسیماب) همراه با شیمی درمانی ترکیبی.

• شیمی درمانی ترکیبی.

• یک آزمایش بالینی درمان آنتی بادی مونوکلونال با شیمی درمانی ترکیبی و به دنبال آن پرتودرمانی.

سایر درمان ها به نوع لنفوم تهاجمی غیر هوچکین بستگی دارد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برای لنفوم سلولهای NK- / T خارج خارجی ، پرتودرمانی که ممکن است قبل ، در حین یا بعد از شیمی درمانی و پروفیلاکسی CNS انجام شود.

• برای لنفوم سلول گوشته ، درمان آنتی بادی مونوکلونال با شیمی درمانی ترکیبی و به دنبال آن پیوند سلول های بنیادی. درمان با آنتی بادی مونوکلونال ممکن است بعداً به عنوان درمان نگهدارنده انجام شود (درمانی که پس از درمان اولیه برای جلوگیری از بازگشت سرطان انجام می شود).

• برای اختلال لنفاوی بعد از پیوند ، درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است متوقف شود. در صورت عدم موفقیت یا عدم امکان انجام آن ، ممکن است آنتی بادی مونوکلونال به تنهایی یا با شیمی درمانی انجام شود. برای سرطانی که گسترش نیافته است ، ممکن است از جراحی برای حذف سرطان یا پرتودرمانی استفاده شود.

• برای لنفوم پلاسمابلاستیک ، درمان ها مانند مواردی است که برای لنفوم لنفوبلاستیک یا لنفوم بورکیت استفاده می شود.

برای اطلاعات در مورد درمان لنفوم لنفوبلاستیک ، به گزینه های درمان لنفوم لنفوبلاستیک و برای کسب اطلاعات در مورد لنفوم بورکیت ، به گزینه های درمان لنفومای بورکیت مراجعه کنید.

درمان لنفوم لنفوبلاستیک

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان لنفوم لنفوبلاستیک بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی ترکیبی و پیشگیری از CNS. گاهی اوقات پرتودرمانی نیز برای کوچک شدن یک تومور بزرگ انجام می شود.

• درمان هدفمند با آنتی بادی مونوکلونال به تنهایی (ریتوکسیماب) یا همراه با درمان مهارکننده کیناز (ایبروتینیب).

• آزمایش بالینی پیوند سلول های بنیادی پس از درمان اولیه.

درمان لنفوم بورکیت

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان لنفوم بورکیت بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی ترکیبی با آنتی بادی مونوکلونال یا بدون آن.

• پیشگیری از CNS.

درمان لنفوم مکرر غیر هوچکین

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان لنفوم غیرهوچکین بزرگسالان بی عطف ، عودکننده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی با یک یا چند دارو.

• آنتی بادی مونوکلونال درمانی (ریتوکسیماب یا اوبینوتوزوماب).

• لنالیدومید

• درمان آنتی بادی مونوکلونال دارای برچسب رادیویی.

• پرتودرمانی به عنوان درمان تسکینی برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی.

• یک آزمایش بالینی از پیوند سلولهای بنیادی اتولوگ یا آلوژنیک.

درمان لنفوم غیر هوچکین تهاجمی ، عودکننده بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی با یا بدون پیوند سلول های بنیادی.

• آنتی بادی مونوکلونال درمانی با یا بدون شیمی درمانی ترکیبی و به دنبال آن پیوند سلول های بنیادی اتولوگ.

• پرتودرمانی به عنوان درمان تسکینی برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی.

• درمان آنتی بادی مونوکلونال دارای برچسب رادیویی.

• سلول درمانی T با CAR.

• برای لنفوم سلول گوشته ، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان مهار کننده بروتون تیروزین کیناز.

• لنالیدومید

• یک آزمایش بالینی لنالیدومید با درمان با آنتی بادی مونوکلونال.

• یک کارآزمایی بالینی که لنالیدومید را با سایر درمانها مقایسه می کند.

• یک آزمایش بالینی درمان مهارکننده پروتئازوم (بورتزومیب).

• آزمایش بالینی پیوند سلولهای بنیادی اتولوگ یا آلوژنیک.

درمان لنفوم بی عطف که به عنوان لنفوم تهاجمی برمی گردد به نوع لنفوم غیر هوچکین بستگی دارد و ممکن است شامل پرتودرمانی به عنوان درمان تسکینی برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی باشد. درمان لنفوم تهاجمی که به عنوان لنفوم بی تحرک برمی گردد ممکن است شامل شیمی درمانی باشد.

درمان لنفوم غیر هوچکین در دوران بارداری

در این قسمت

• لنفوم غیرهوچکین غیرطبیعی در دوران بارداری

• لنفوم تهاجمی غیر هوچکین در دوران بارداری

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

لنفوم غیرهوچکین غیرطبیعی در دوران بارداری

زنانی که در دوران بارداری به لنفوم غیرهوچکین بدون رشد (کند رشد) مبتلا هستند ممکن است با انتظار مراقب تا بعد از زایمان درمان شوند. (برای کسب اطلاعات بیشتر به بخشهای درمان لنفوم غیرهوچکین تحریک کننده مراجعه کنید.)

لنفوم تهاجمی غیر هوچکین در دوران بارداری

درمان لنفوم غیر هوچکین تهاجمی در دوران بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمانی که بلافاصله بر اساس نوع لنفوم غیر هوچکین انجام می شود تا شانس زنده ماندن مادر را افزایش دهد. درمان ممکن است شامل شیمی درمانی ترکیبی و ریتوکسیماب باشد.

• زایمان زودرس نوزاد و به دنبال آن درمان بر اساس نوع لنفوم غیر هوچکین.

• اگر در سه ماهه اول بارداری ، ممکن است متخصصان آنکولوژی پزشکی توصیه کنند که بارداری پایان یابد تا درمان آغاز شود. درمان به نوع لنفوم غیر هوچکین بستگی دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان

برای کسب اطلاعات بیشتر از موسسه ملی سرطان در مورد لنفوم غیر هوچکین بزرگسالان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• صفحه اصلی لنفوم غیر هوچکین

• داروهای تایید شده برای لنفوم غیر هوچکین

• درمان های هدفمند سرطان

• ایمونوتراپی برای درمان سرطان

برای اطلاعات عمومی سرطان و سایر منابع از موسسه ملی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• صحنه سازی

• شیمی درمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی

• پرتودرمانی و شما: پشتیبانی از افراد سرطانی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان