انواع / مغز / بیمار / کودک-گلیوم-درمان-pdq

درمان گلیومای بنیادی مغز دوران کودکی (®) - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی در مورد گلیومای بنیادی مغز دوران کودکی

امتیاز کلیدی

• گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی بیماری است که در آن سلولهای خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) در بافتهای ساقه مغز ایجاد می شوند.

• در کودکان دو نوع گلیومای ساقه مغز وجود دارد.

• علت بیشتر تومورهای مغزی در دوران کودکی ناشناخته است.

• علائم و نشانه های گلیومای ساقه مغز در هر کودکی یکسان نیست.

• آزمایشاتی که مغز را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی استفاده می شود.

• ممکن است برای تشخیص انواع خاصی از گلیومای ساقه مغز نمونه برداری انجام شود.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) را تحت تأثیر قرار می دهند.

گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی بیماری است که در آن سلولهای خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) در بافتهای ساقه مغز ایجاد می شوند.

گلیوماس تومورهایی است که از سلولهای گلیال تشکیل می شود. سلولهای گلیال در مغز سلولهای عصبی را در جای خود نگه می دارند ، غذا و اکسیژن را به سلولهای عصبی می رسانند و به محافظت از سلولهای عصبی در برابر بیماری مانند عفونت کمک می کنند. در گلیومای ساقه مغز ، سلولهای گلیال در ساقه مغز تحت تأثیر قرار می گیرند.

ساقه مغز از مغز میانی ، پونز و مدولا تشکیل شده است. پایین ترین قسمت مغز است و دقیقاً بالای پشت گردن به نخاع متصل می شود. ساقه مغز عملکردهای حیاتی مانند تنفس ، ضربان قلب و فشار خون و اعصاب و عضلات را که در دیدن ، شنیدن ، راه رفتن ، صحبت و غذا خوردن استفاده می شود ، کنترل می کند.

بیشتر گلیوماهای ساقه مغز در دوران کودکی ، گلیوم های پانتین ذاتی منتشر (DIPG) هستند که در پونز ایجاد می شوند. گلیوم کانونی در سایر قسمت های ساقه مغز ایجاد می شود.

آناتومی مغز. ناحیه سوپرانتوریال (قسمت فوقانی مغز) شامل مخچه ، بطن جانبی و بطن سوم (با مایع مغزی نخاعی نشان داده شده به رنگ آبی) ، شبکه کوروئید ، غده صنوبری ، هیپوتالاموس ، غده هیپوفیز و عصب بینایی است. حفره خلفی / ناحیه زیر دهانی (قسمت تحتانی پشت مغز) شامل مخچه ، تکتوم ، بطن چهارم و ساقه مغز (مغز میانی ، پونس و مدولا) است. تورتوریم سوپراتورنوریوم را از ایندفرانتریوم (صفحه راست) جدا می کند. جمجمه و مننژ از مغز و نخاع محافظت می کنند (صفحه سمت چپ).

تومورهای مغزی دومین نوع شایع سرطان در کودکان است.

این خلاصه درباره درمان تومورهای اولیه مغز (تومورهایی که از مغز شروع می شوند) است. درمان تومورهای متاستاتیک مغز ، تومورهایی هستند که توسط سلولهای سرطانی تشکیل می شوند و از قسمت های دیگر بدن شروع می شوند و به مغز گسترش می یابند ، در این خلاصه بحث نشده است.

تومورهای مغزی هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می دهد. با این حال ، درمان برای کودکان ممکن است متفاوت از درمان برای بزرگسالان باشد. برای اطلاعات در مورد درمان تومورهای مغزی در بزرگسالان ، به خلاصه درمان بزرگ تومورهای سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان مراجعه کنید.

در کودکان دو نوع گلیومای ساقه مغز وجود دارد.

حتی اگر DIPG و گلیومای بنیادی مغزی کانونی در همان نوع سلول ایجاد شوند ، آنها متفاوت عمل می کنند:

• DIPG . DIPG یک تومور سریع رشد است که در pons تشکیل می شود. DIPG به سختی قابل درمان است و به دلیل موارد زیر پیش آگهی ضعیف (احتمال بهبودی) دارد:

• این تومور کاملاً مشخص نیست و در میان سلولهای سالم در ساقه مغز گسترش می یابد.

• عملکردهای حیاتی ، مانند تنفس و ضربان قلب ، ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

• گلیومای ساقه مغز کانونی. گلیوم کانونی توموری است که رشد کند دارد و در خارج از پونز و فقط در یک ناحیه از ساقه مغز ایجاد می شود. درمان آن آسان تر است و نسبت به DIPG پیش آگهی بهتری دارد.

علت بیشتر تومورهای مغزی در دوران کودکی ناشناخته است.

هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری شما را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید کودک شما در معرض خطر است با پزشک کودک خود صحبت کنید. عوامل خطر احتمالی برای گلیومای ساقه مغز عبارتند از:

• داشتن برخی اختلالات ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1).

علائم و نشانه های گلیومای ساقه مغز در هر کودکی یکسان نیست.

علائم و نشانه ها به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که تومور در مغز تشکیل می شود.

• اندازه تومور و اینکه آیا در کل ساقه مغز گسترش یافته است.

• سرعت رشد تومور چقدر است.

• سن و مرحله رشد کودک.

علائم و نشانه ها ممکن است در اثر گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی یا سایر شرایط ایجاد شود. اگر فرزند شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• در حرکت چشم مشکل دارید (چشم به سمت داخل چرخانده شده است).

• مشکلات بینایی

• سردرد یا سردرد صبحگاهی که پس از استفراغ برطرف می شود.

• تهوع و استفراغ.

• خواب آلودگی غیرمعمول

• از دست دادن توانایی حرکت یک طرف صورت یا بدن.

• از دست دادن تعادل و مشکل در راه رفتن.

• انرژی بیشتر یا کمتر از حد معمول.

• تغییر در رفتار.

• مشکل یادگیری در مدرسه.

آزمایشاتی که مغز را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و سابقه سلامتی: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• معاینه مغز و اعصاب: مجموعه ای از سالات و آزمایشات برای بررسی عملکرد مغز ، نخاع و عملکرد عصب. این آزمون وضعیت روانی ، هماهنگی و توانایی راه رفتن طبیعی فرد و میزان عملکرد عضلات ، حواس و رفلکس ها را بررسی می کند. این را ممکن است یک آزمایش عصبی یا یک آزمایش عصبی نیز نامیده شود.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) با گادولینیوم: روشی است که از آهنربا ، امواج رادیویی و رایانه برای ساختن یک سری تصاویر دقیق از مناطق داخل مغز استفاده می کند. ماده ای به نام گادولینیوم به داخل ورید تزریق می شود. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.

ممکن است برای تشخیص انواع خاصی از گلیومای ساقه مغز نمونه برداری انجام شود.

اگر به نظر می رسد اسکن MRI تومور DIPG باشد ، نمونه برداری معمولاً انجام نمی شود و تومور برداشته نمی شود. وقتی نتایج اسکن MRI نامشخص باشد ، ممکن است نمونه برداری انجام شود.

اگر اسکن MRI مانند گلیومای ساقه مغز کانونی باشد ، ممکن است نمونه برداری انجام شود. بخشی از جمجمه برداشته می شود و از سوزن برای برداشتن نمونه ای از بافت مغز استفاده می شود. گاهی اوقات ، سوزن توسط کامپیوتر هدایت می شود. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. در صورت یافتن سلول های سرطانی ، پزشک در همان عمل جراحی تا حد امکان تومور را از بین می برد.

کرانیوتومی: یک سوراخ در جمجمه ایجاد می شود و یک قطعه از جمجمه برداشته می شود تا بخشی از مغز نشان داده شود.

آزمایش زیر ممکن است روی نمونه بافتی که طی بیوپسی یا جراحی برداشته شده است انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی کودک به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع گلیومای ساقه مغز (DIPG یا گلیوم کانونی).

• جایی که تومور در مغز پیدا شده و اگر در ساقه مغز گسترش یافته باشد.

• سن کودک در هنگام تشخیص.

• چه مدت علائم کودک قبل از تشخیص است.

• اینکه کودک بیماری به نام نوروفیبروماتوز نوع 1 دارد یا نه.

• اینکه آیا تغییر خاصی در ژن H3 K27m وجود دارد یا خیر.

• این که آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده یا عود کرده است (برگردید).

بیشتر کودکان مبتلا به DIPG کمتر از 18 ماه پس از تشخیص زندگی می کنند. کودکان مبتلا به گلیوم کانونی معمولاً بیش از 5 سال عمر می کنند.

مراحل گلیومای بنیادی مغز در دوران کودکی

امتیاز کلیدی

• برنامه درمان سرطان بستگی به این دارد که تومور در یک ناحیه از مغز باشد یا در مغز گسترش یافته باشد.

برنامه درمان سرطان بستگی به این دارد که تومور در یک ناحیه از مغز باشد یا در مغز گسترش یافته باشد.

مرحله بندی مرحله ای است که برای کشف میزان سرطان و شیوع سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. برای برنامه ریزی درمان ، دانستن مرحله مهم است.

هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی وجود ندارد. درمان بر اساس موارد زیر است:

• خواه تومور به تازگی تشخیص داده شده باشد یا عود کننده باشد (بعد از درمان دوباره برگشته است).

• نوع تومور (یا گلیوم پانتین ذاتی منتشر یا گلیوم کانونی).

گلیومای ساقه مغز کانونی ممکن است سالها پس از اولین درمان دوباره عود کند. تومور ممکن است در مغز یا سایر قسمتهای سیستم عصبی مرکزی برگردد. قبل از انجام درمان سرطان ، آزمایش های تصویربرداری ، بیوپسی یا جراحی برای اطمینان از وجود سرطان و کشف میزان سرطان ممکن است انجام شود.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به گلیومای ساقه مغز وجود دارد.

• کودکان مبتلا به گلیومای ساقه مغز باید برنامه درمانی خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی که در زمینه درمان متخصص هستند ، برنامه ریزی کنند

تومورهای مغزی دوران کودکی

• از پنج نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

• عمل جراحی

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• انحراف مایع مغزی نخاعی

• مشاهده

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• درمان هدفمند

• درمان گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به گلیومای ساقه مغز وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به گلیومای ساقه مغز در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است ، شرکت در یک آزمایش بالینی باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

کودکان مبتلا به گلیومای ساقه مغز باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی کودکان برنامه ریزی کنند.

نظارت بر درمان توسط یک متخصص انکولوژیک کودکان ، پزشکی متخصص در درمان کودکان مبتلا به سرطان انجام خواهد شد. متخصص انکولوژی کودکان با سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کودکان که در زمینه درمان کودکان مبتلا به تومور مغزی متخصص هستند و در زمینه های خاصی از پزشکی متخصص هستند ، کار می کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• متخصص اطفال

• جراح مغز و اعصاب.

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص انکولوژیک پرتوی کودکان.

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص غدد.

• روانشناس.

• متخصص توانبخشی.

• کارگر اجتماعی.

• متخصص زندگی کودک.

از پنج نوع درمان استاندارد استفاده می شود:

عمل جراحی

نمونه برداری یا جراحی برای برداشتن DIPG معمولاً به دلیل موارد زیر انجام نمی شود:

• DIPG یک توده واحد نیست. این ماده بین سلولهای سالم مغز در ساقه مغز گسترش می یابد.

• عملکردهای حیاتی ، مانند تنفس و ضربان قلب ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

از بیوپسی برای تشخیص یا جراحی برای برداشتن تومور ممکن است برای گلیومای ساقه مغز کانونی کودکان استفاده شود.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند.

• در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند.

نحوه انجام پرتودرمانی به نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد. پرتودرمانی خارجی برای درمان DIPG استفاده می شود. برای درمان گلیومای کانونی ساقه مغز ممکن است از پرتودرمانی خارجی و / یا داخلی استفاده شود.

چندین ماه پس از پرتودرمانی به مغز ، آزمایشات تصویربرداری ممکن است تغییراتی را در بافت مغز نشان دهد. این تغییرات ممکن است در اثر پرتودرمانی ایجاد شده باشد یا ممکن است به معنی رشد تومور باشد. قبل از انجام هرگونه درمان بیشتر ، اطمینان از رشد تومور مهم است.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی ، اندامی یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار گیرد ، داروها عمدتاً سلولهای سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). نحوه انجام شیمی درمانی به نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد.

از آنجا که پرتودرمانی به مغز می تواند بر رشد و تکامل مغز در کودکان خردسال تأثیر بگذارد ، ممکن است شیمی درمانی انجام شود تا نیاز به پرتودرمانی را به تأخیر انداخته یا کاهش دهد.

انحراف مایع مغزی نخاعی

انحراف مایع مغزی نخاعی روشی است که برای تخلیه مایعات جمع شده در مغز استفاده می شود. شانت (لوله ای نازک و طولانی) در بطن مغز (فضای پر از مایع) مغز قرار می گیرد و در زیر پوست به قسمت دیگری از بدن ، معمولاً شکم ، نخ می شود. شنت مایعات اضافی را از مغز دور می کند بنابراین ممکن است در جای دیگری از بدن جذب شود.

انحراف مایع مغزی نخاعی (CSF). CSF اضافی از طریق یک شنت (لوله) از یک بطن در مغز خارج می شود و در شکم تخلیه می شود. دریچه ای جریان CSF را کنترل می کند.

مشاهده

مشاهده در حال کنترل دقیق وضعیت بیمار است بدون هیچ گونه درمانی تا زمان بروز علائم یا علائم یا تغییر آنها.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

این بخش خلاصه درمانهایی را توصیف می کند که در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند. ممکن است در مورد هر روش درمانی جدیدی که مطالعه می شود ذکر نشود. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله به سلولهای خاص سرطانی بدون آسیب رساندن به سلولهای طبیعی استفاده می کند.

در درمان گلیومای ساقه مغز انواع مختلفی از درمان هدفمند وجود دارد:

• درمان با مهار کننده کیناز پروتئین های خاصی مانند BRAF یا MEK را مسدود می کند ، که ممکن است به رشد و تقسیم سلول های سرطانی کمک کند. Dabrafenib (مهار کننده BRAF کیناز) و trametinib (مهارکننده MEK کیناز) در حال بررسی هستند برای درمان گلیوم کانونی تازه تشخیص داده شده و گلیومای ساقه مغز راجعه.

• درمان مهارکننده هیستون دی استیلاز (HDI) ممکن است با مسدود کردن برخی از آنزیم های مورد نیاز برای رشد سلول ، رشد سلول های توموری را متوقف کند. همچنین نوعی عامل رگ زایی است. پانوبینوستات در حال درمان در DIPG است که به درمان پاسخ نداده یا عود نکرده است.

• آنتی بادی مونوکلونال درمانی از آنتی بادی های ساخته شده در آزمایشگاه از یک نوع سلول سلول ایمنی استفاده می کند. این آنتی بادی ها می توانند موادی را روی سلولهای سرطانی یا مواد عادی که ممکن است به رشد سلول های سرطانی کمک کنند ، شناسایی کنند. آنتی بادی ها به مواد متصل می شوند و سلول های سرطانی را از بین می برند ، مانع رشد آنها می شوند یا از گسترش آنها جلوگیری می کنند.

یک آنتی بادی مونوکلونال ، APX005M ، به CD40 متصل می شود ، یک گیرنده سطح سلول در سلولهای ایمنی خاص و برخی سلولهای سرطانی. این ماده ممکن است با تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش رشد سلول های سرطانی با سرطان مبارزه کند. این دارو در درمان تومورهای مغزی کودکان است که در حال رشد ، گسترش یا بدتر شدن (پیشرونده) یا در DIPG تازه تشخیص داده شده هستند.

درمان گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. اثرات دیررس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات جسمی

• تغییر در روحیه ، احساسات ، تفکر ، یادگیری یا حافظه.

• سرطان های دوم (انواع جدید سرطان).

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. صحبت با پزشکان کودک در مورد تأثیرات درمان سرطان بر کودک مهم است. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد اثرات متاخر درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه کنید).

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت فرزند شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

اگر نتایج آزمایشات تصویربرداری پس از درمان DIPG نشانگر وجود توده ای در مغز باشد ، ممکن است نمونه برداری انجام شود تا مشخص شود از سلول های تومور مرده تشکیل شده است یا سلول های جدید سرطانی در حال رشد هستند. در کودکانی که انتظار می رود مدت طولانی زندگی کنند ، ممکن است MRI به طور منظم انجام شود تا ببیند آیا سرطان دوباره عود کرده است یا خیر.

درمان DIPG

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

گلیومای بنیادی مغزی منتشر ذاتی در دوران کودکی (DIPG) توموری است که هیچ درمانی برای آن انجام نشده است. کودک ممکن است برای تسکین علائم یا نشانه های ناشی از تومور دارو یا درمانی دریافت کرده باشد.

درمان استاندارد DIPG ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتودرمانی خارجی.

• شیمی درمانی (در نوزادان).

• یک آزمایش بالینی از یک درمان جدید.

درمان گلیومای بنیادی مغز کانونی

گلیوم کانونی در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده ، توموری است که هیچ درمانی برای آن انجام نشده است. کودک ممکن است برای تسکین علائم یا نشانه های ناشی از تومور دارو یا درمانی دریافت کرده باشد.

درمان گلیوم کانونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی برای برداشتن تومور ممکن است توسط شیمی درمانی و / یا پرتودرمانی خارجی انجام شود.

• مشاهده تومورهای کوچکی که به آرامی رشد می کنند. انحراف مایع مغزی نخاعی ممکن است در صورت وجود مایعات اضافی در مغز انجام شود.

• پرتودرمانی داخلی با دانه های رادیواکتیو ، با شیمی درمانی یا بدون آن ، وقتی تومور با جراحی برداشته نشود.

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با یک مهار کننده BRAF کیناز (dabrafenib) همراه با یک مهار کننده MEK (trametinib) ، برای تومورهای خاص که با جراحی نمی توان از بین برد.

درمان گلیومای ساقه مغز در کودکان مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع 1 ممکن است مشاهده باشد. تومورها در این کودکان رشد کندی دارند و ممکن است سالها به درمان خاصی نیاز نداشته باشند.

درمان گلیومای ساقه مغز پیشرونده یا مکرر در دوران کودکی

وقتی سرطان با درمان بهتر نشود یا دوباره عود کند ، مراقبت تسکینی بخش مهمی از برنامه درمانی کودک است. این شامل حمایت جسمی ، روانی ، اجتماعی و معنوی از کودک و خانواده است. هدف از مراقبت تسکینی کمک به کنترل علائم و دادن بهترین کیفیت زندگی به کودک است. والدین ممکن است در مورد ادامه درمان یا نوع درمان مناسب برای فرزندشان مطمئن نباشند. تیم مراقبت های بهداشتی می تواند به والدین اطلاعاتی بدهد تا به آنها در تصمیم گیری کمک کند.

ممکن است پرتودرمانی بیشتری به کودکان مبتلا به گلیومای پونتین ذاتی پیشرونده یا عودکننده ذاتی (DIPG) داده شود که در هنگام درمان با پرتودرمانی به آنها پاسخ دادند. درمان DIPG پیشرونده یا مکرر نیز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با مهار کننده هیستون دی استیلاز (پانوبینوستات) یا آنتی بادی مونوکلونال (APX005M).

درمان گلیومای ساقه مغز در دوران کودکی مکرر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی دوم برای برداشتن تومور.

• پرتودرمانی خارجی.

• شیمی درمانی

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تومور مغزی دوران کودکی

برای اطلاعات بیشتر در مورد تومورهای مغزی دوران کودکی ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• کنسرسیوم تومور مغزی کودکان (PBTC) انکار مسئولیت

• ارتباطات در مراقبت از سرطان

• برنامه ریزی انتقال به مراقبت از پایان زندگی در سرطان پیشرفته

• مراقبت های حمایتی کودکان (مراقبت از پایان زندگی)

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان در دوران کودکی و سایر منابع عمومی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• سرطان های دوران کودکی

• CureSearch برای کودکان سرطان رد مسئولیت

• اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی

• نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان

• کودکان مبتلا به سرطان: راهنمای والدین

• سرطان در کودکان و نوجوانان

• صحنه سازی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان