انواع / مغز / بیمار / کودک-اپندیموما-درمان-pdq

درمان Ependymoma دوران کودکی (®) - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی در مورد اپندیمومای کودکی

امتیاز کلیدی

• اپاندیمومای کودکی بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در بافتهای مغز و نخاع تشکیل می شوند.

• ependymomas انواع مختلفی دارد.

• بخشی از مغز که تحت تأثیر آن است به محل تشکیل اپاندیموم بستگی دارد.

• علت بیشتر تومورهای مغزی در دوران کودکی ناشناخته است.

• علائم و نشانه های اپاندیمومای کودکی در هر کودکی یکسان نیست.

• آزمایشاتی که مغز و نخاع را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) اپندیمومای کودکی استفاده می شود.

• اپاندیمومای دوران کودکی در جراحی تشخیص داده می شود.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

اپاندیمومای کودکی بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در بافتهای مغز و نخاع تشکیل می شوند.

مغز عملکردهای حیاتی مانند حافظه و یادگیری ، احساسات و حواس (شنوایی ، بینایی ، بویایی ، چشایی و لمس) را کنترل می کند. نخاع از دسته رشته های عصبی تشکیل شده است که مغز را با اعصاب بیشتر قسمت های بدن متصل می کند.

اپاندیوموما از سلولهای اپاندیمال تشکیل شده که بطنها و مجاری عبور در مغز و نخاع را پوشانده است. سلولهای اپندیمال مایعات مغزی نخاعی را ایجاد می کنند.

این خلاصه درباره درمان تومورهای اولیه مغز (تومورهایی که از مغز شروع می شوند) است. درمان تومورهای متاستاتیک مغز ، تومورهایی هستند که از قسمت های دیگر بدن شروع می شوند و به مغز گسترش می یابند ، در این خلاصه بحث نشده است.

تومورهای مغزی انواع مختلفی دارند. تومورهای مغزی هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می دهد. با این حال ، درمان برای کودکان متفاوت از درمان برای بزرگسالان است. برای اطلاعات بیشتر به خلاصه های زیر مراجعه کنید:

• بررسی اجمالی درمان تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی

• درمان تومورهای سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان

ependymomas انواع مختلفی دارد.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) تومورهای اپاندیمال را به پنج زیر گروه اصلی تقسیم می کند:

• Subependymoma (درجه I WHO ؛ در کودکان نادر است).

• اپاندیموم مایکسوپاپیلاری (درجه I WHO).

• Ependymoma (WHO درجه II).

• اپاندیمومای همجوشی مثبت RELA (WHO درجه II یا درجه III با تغییر در ژن RELA).

• اپاندیموم آناپلاستیک (WHO درجه III).

درجه تومور چگونگی غیرطبیعی بودن سلولهای سرطانی را در زیر میکروسکوپ و سرعت رشد و گسترش تومور را توصیف می کند. سلول های سرطانی درجه پایین (درجه I) بیشتر شبیه سلول های طبیعی هستند تا سلول های سرطانی درجه بالا (درجه II و III). سلولهای سرطانی درجه 1 نیز تمایل به رشد و گسترش آهسته تری نسبت به سلولهای سرطانی درجه II و III دارند.

بخشی از مغز که تحت تأثیر آن است به محل تشکیل اپاندیموم بستگی دارد.

اپاندیموما می تواند در هر نقطه از بطن های پر از مایع و مجاری عبور در مغز و نخاع تشکیل شود. بیشتر اپاندیموماها در بطن چهارم ایجاد می شوند و بر مخچه و ساقه مغز تأثیر می گذارند. اپاندیموما کمتر در مخچه و بندرت در نخاع تشکیل می شود.

آناتومی داخل مغز که بطن جانبی ، بطن سوم ، بطن چهارم و مجاری عبور بین بطن ها را نشان می دهد (با مایع مغزی نخاعی به رنگ آبی نشان داده شده است). سایر قسمت های مغز نشان داده شده شامل مخچه ، مخچه ، نخاع و ساقه مغز (پونز و مدولا) است.

در مواردی که فرم ependymoma روی عملکرد مغز و نخاع تأثیر می گذارد:

• مخچه: قسمت تحتانی و پشتی مغز (نزدیک وسط پشت سر). مخچه حرکت ، تعادل و وضعیت بدن را کنترل می کند.

• ساقه مغز: بخشی که مغز را به نخاع متصل می کند ، در پایین ترین قسمت مغز (درست بالای پشت گردن). ساقه مغز تنفس ، ضربان قلب و اعصاب و عضلات مورد استفاده در دیدن ، شنیدن ، راه رفتن ، صحبت و غذا را کنترل می کند.

• مخچه: بزرگترین قسمت مغز ، در بالای سر است. مخ بزرگ تفکر ، یادگیری ، حل مسئله ، گفتار ، احساسات ، خواندن ، نوشتن و حرکت ارادی را کنترل می کند.

• نخاع: ستونی از بافت عصبی که از ساقه مغز به پایین مرکز عقب می رود. توسط سه لایه نازک از بافت به نام غشاها پوشانده شده است. نخاع و غشاها توسط مهره ها (استخوان های پشتی) احاطه شده اند. اعصاب نخاعی پیام هایی را بین مغز و بقیه اعضای بدن حمل می کنند ، مانند پیامی از مغز که باعث حرکت عضلات می شود یا پیامی از پوست به مغز برای لمس.

علت بیشتر تومورهای مغزی در دوران کودکی ناشناخته است.

علائم و نشانه های اپاندیمومای کودکی در هر کودکی یکسان نیست.

علائم و نشانه ها به موارد زیر بستگی دارد:

• سن کودک.

• جایی که تومور تشکیل شده است.

علائم و نشانه ها ممکن است به علت اپندیمومای کودکی یا سایر شرایط ایجاد شود. اگر فرزند شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• سردردهای مکرر.

• تشنج

• تهوع و استفراغ.

• درد در گردن یا پشت.

• از دست دادن تعادل یا مشکل در راه رفتن.

• ضعف در پاها.

• تاری دید.

• تغییر در عملکرد روده.

• مشکل ادرار کردن

• گیجی یا تحریک پذیری

آزمایشاتی که مغز و نخاع را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) اپندیمومای کودکی استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و سابقه سلامتی: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• معاینه مغز و اعصاب: مجموعه ای از سالات و آزمایشات برای بررسی عملکرد مغز ، نخاع و عملکرد عصب. این آزمون وضعیت روانی ، هماهنگی و توانایی راه رفتن طبیعی فرد و میزان عملکرد عضلات ، حواس و رفلکس ها را بررسی می کند. این را ممکن است یک آزمایش عصبی یا یک آزمایش عصبی نیز نامیده شود.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) با گادولینیوم: روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل مغز و نخاع را تهیه کرد. ماده ای به نام گادولینیوم به داخل ورید تزریق می شود و از طریق جریان خون عبور می کند. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و داخل CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF در زیر میکروسکوپ از نظر علائم سلولهای تومور بررسی می شود. همچنین ممکن است نمونه از نظر مقدار پروتئین و گلوکز بررسی شود. مقدار پروتئین بیشتر از حد طبیعی یا گلوکز کمتر از حد طبیعی ممکن است نشانه تومور باشد. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

پنچری کمر. یک بیمار در حالت خمیده روی میز قرار می گیرد. بعد از بی حس شدن یک ناحیه کوچک در قسمت پایین کمر ، یک سوزن نخاعی (یک سوزن بلند و باریک) در قسمت پایین ستون نخاع قرار داده می شود تا مایع مغزی نخاعی خارج شود (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). ممکن است مایعات برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال شود.

اپاندیمومای دوران کودکی در جراحی تشخیص داده می شود.

اگر آزمایش های تشخیصی نشان دهد تومور مغزی وجود دارد ، نمونه برداری با برداشتن بخشی از جمجمه و استفاده از سوزن برای برداشتن نمونه ای از بافت مغز انجام می شود. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی و تعیین درجه تومور ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. در صورت یافتن سلول های سرطانی ، پزشک در همان عمل جراحی تا حد امکان تومور را از بین می برد.

کرانیوتومی: یک سوراخ در جمجمه ایجاد می شود و یک قطعه از جمجمه برداشته می شود تا بخشی از مغز نشان داده شود.

آزمایش زیر ممکن است بر روی بافتی که برداشته شده است انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که تومور در سیستم عصبی مرکزی (CNS) تشکیل شده است.

• خواه تغییرات خاصی در ژن ها یا کروموزوم ها وجود داشته باشد.

• اینکه آیا سلولهای سرطانی بعد از جراحی برای از بین بردن تومور باقی مانده اند یا خیر.

• نوع و درجه اپاندیموما.

• سن کودک هنگام تشخیص تومور.

• خواه سرطان به قسمتهای دیگر مغز یا نخاع گسترش یافته باشد.

• این که آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده یا عود کرده است (برگردید).

پیش آگهی همچنین به تزریق پرتودرمانی ، نوع و دوز درمانی و تجویز شیمی درمانی بستگی دارد.

مراحل اپندیمومای کودکی

امتیاز کلیدی

• هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای اپاندیمومای کودکی وجود ندارد.

• اپاندیمومای عودکننده در دوران کودکی توموری است که پس از درمان مجدداً عود کرده است (دوباره برگشته است)

هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای اپاندیمومای کودکی وجود ندارد.

مرحله بندی فرآیندی است که برای فهمیدن اینکه آیا سرطان بعد از جراحی نیز باقی مانده و سرطان گسترش یافته است ، استفاده می شود.

درمان اپاندیموم به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که سرطان در مغز یا نخاع است.

• سن کودک.

• نوع و درجه اپاندیموما.

اپاندیمومای عودکننده در دوران کودکی توموری است که پس از درمان مجدداً عود کرده است (دوباره برگشته است)

اپاندیمومای کودکی معمولاً در محل اصلی سرطان عود می کند. تومور ممکن است تا 15 سال یا بیشتر پس از درمان اولیه برگردد.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به اپاندیموما وجود دارد.

• کودکان مبتلا به اپاندیموما باید درمان آنها توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی کودکان برنامه ریزی شود.
• از سه نوع درمان استفاده می شود:

• عمل جراحی

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• درمان هدفمند

• درمان اپاندیمومای دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به اپاندیموما وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به اپاندیموما در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است ، شرکت در یک آزمایش بالینی باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

کودکان مبتلا به اپاندیموما باید درمان آنها توسط تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی کودکان برنامه ریزی شود. نظارت بر درمان توسط یک متخصص انکولوژیک کودکان ، پزشکی متخصص در درمان کودکان مبتلا به سرطان انجام خواهد شد. متخصص انکولوژی کودکان با سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کودکان که در زمینه درمان کودکان مبتلا به تومور مغزی متخصص هستند و در زمینه های خاصی از پزشکی متخصص هستند کار می کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• جراح مغز و اعصاب کودکان.

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص اطفال

• انکولوژیست پرتوی.

• آنکولوژیست پزشکی.

• متخصص غدد.

• متخصص توانبخشی.

• روانشناس.

• متخصص زندگی کودک.

از سه نوع درمان استفاده می شود:

عمل جراحی

اگر نتایج آزمایشات تشخیصی وجود تومور مغزی را نشان دهد ، نمونه برداری با برداشتن بخشی از جمجمه و استفاده از سوزن برای برداشتن نمونه ای از بافت مغز انجام می شود. یک آسیب شناس برای بررسی سلول های سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. در صورت یافتن سلول های سرطانی ، پزشک در همان عمل جراحی تا حد امکان تومور را از بین می برد.

کرانیوتومی: یک سوراخ در جمجمه ایجاد می شود و یک قطعه از جمجمه برداشته می شود تا بخشی از مغز نشان داده شود.

MRI اغلب پس از برداشتن تومور انجام می شود تا مشخص شود که آیا تومور باقی مانده است. در صورت باقی ماندن تومور ، ممکن است جراحی دوم برای از بین بردن بیشتر تومورهای ممکن انجام شود.

بعد از اینکه پزشک تمام سرطانی را که در زمان جراحی قابل مشاهده است برطرف می کند ، ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده شیمی درمانی یا پرتودرمانی انجام شود. درمانی که بعد از جراحی انجام می شود ، برای کاهش خطر بازگشت سرطان ، درمان کمکی نامیده می شود.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. پرتودرمانی خارجی از ماشینی در خارج از بدن برای ارسال تابش به سمت ناحیه بدن مبتلا به سرطان استفاده می کند.

روش های خاصی برای دادن پرتودرمانی می تواند مانع آسیب رسیدن به اشعه به بافت سالم اطراف شود. این نوع پرتودرمانی شامل موارد زیر است:

• پرتودرمانی کونفورمال: پرتودرمانی کونفورمال نوعی پرتودرمانی خارجی است که با استفاده از رایانه یک تصویر 3 بعدی (3-D) از تومور ایجاد می کند و پرتوهای تابشی را متناسب با تومور شکل می دهد.

• پرتودرمانی با شدت تعدیل شده (IMRT): IMRT نوعی پرتودرمانی 3 بعدی (3-D) است که با استفاده از رایانه تصاویری از اندازه و شکل تومور ایجاد می کند. پرتوهای نازک تابش با شدت (قدرت) مختلف از جهات مختلف تومور را هدف قرار می دهند.

• پرتودرمانی با پرتوی پروتون: پرتو درمانی با پروتون نوعی پرتودرمانی خارجی با انرژی زیاد است. یک دستگاه پرتودرمانی جریانهای پروتون (ذرات ریز ، نامرئی ، دارای بار مثبت) را در سلولهای سرطانی هدف قرار می دهد تا آنها را از بین ببرد.

• رادیو جراحی استریوتاکتیک: جراحی رادیو اکتیو نوعی پرتودرمانی خارجی است. یک قاب سر سفت و سخت به جمجمه متصل می شود تا سر در طول پرتودرمانی ثابت بماند. یک ماشین تنها یک دوز بزرگ تابش را مستقیماً به تومور می رساند. این روش جراحی را شامل نمی شود. جراحی رادیو استریکس ، جراحی رادیوس و پرتودرمانی نیز نامیده می شود.

كودكان كوچكتر كه تحت پرتودرمانی مغز قرار می گیرند ، بیشتر از كودكان بزرگتر در معرض خطر رشد و نمو هستند. پرتودرمانی مطابق 3-D و پرتو درمانی پروتون در کودکان خردسال در حال بررسی است تا ببیند آیا اثرات تابش بر رشد و نمو کاهش می یابد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک).

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

این بخش خلاصه درمانهایی را توصیف می کند که در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند. ممکن است در مورد هر روش درمانی جدیدی که مطالعه می شود ذکر نشود. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای حمله به سلولهای سرطانی استفاده می کند. درمان های هدفمند معمولاً کمتر از شیمی درمانی یا پرتودرمانی به سلول های طبیعی آسیب می رسانند.

درمان هدفمند در حال مطالعه برای درمان اپاندیمومای دوران کودکی است که عود کرده است (دوباره برگردید).

درمان اپاندیمومای دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات جسمی ، از جمله مشکلات با:

• رشد دندان.

• عملکرد شنوایی

• رشد و نمو استخوان و عضله.

• عملکرد تیروئید.

• سکته.

• تغییر در روحیه ، احساسات ، تفکر ، یادگیری یا حافظه.

• سرطان های دوم (انواع جدید سرطان) ، مانند سرطان تیروئید یا سرطان مغز.

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. صحبت با پزشکان کودک در مورد تأثیرات درمان سرطان بر کودک مهم است. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد اثرات متاخر درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه کنید.)

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت فرزند شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

آزمایش های پیگیری برای اپاندیمومای کودکی شامل MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) از مغز و نخاع در فواصل زیر است:

• 2 تا 3 سال اول پس از درمان: هر 3 تا 4 ماه یکبار.

• چهار تا 5 سال پس از درمان: هر 6 ماه.

• بیش از 5 سال پس از درمان: سالی یک بار.

درمان آنزیم پاپیلاری Myxopapillary در دوران کودکی

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان ependymoma myxopapillary در دوران کودکی (درجه I) به تازگی تشخیص داده شده است:

• عمل جراحی. گاهی پرتودرمانی پس از جراحی انجام می شود.

درمان اپاندیمومای دوران کودکی ، آناپلاستیک آنپندیموما ، و اپندیمومای RELA فیوژن مثبت

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان اپاندیمومای دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است (درجه II) ، اپاندیموم آناپلاستیک (درجه III) و اپاندیمومای همجوشی مثبت RELA (درجه II یا درجه III) به شرح زیر است:

• عمل جراحی.

پس از جراحی ، برنامه درمان بیشتر به موارد زیر بستگی دارد:

• آیا بعد از جراحی سلولهای سرطانی باقی مانده اند یا خیر.

• خواه سرطان به قسمتهای دیگر مغز یا نخاع گسترش یافته باشد.

• سن کودک.

وقتی تومور کاملاً برداشته شود و سلولهای سرطانی گسترش نیابند ، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتو درمانی.

وقتی بخشی از تومور پس از جراحی باقی بماند ، اما سلول های سرطانی گسترش نیافته اند ، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی دوم برای برداشتن هرچه بیشتر تومور باقیمانده.

• پرتو درمانی.

• شیمی درمانی

هنگامی که سلول های سرطانی در مغز و نخاع گسترش یافته اند ، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتودرمانی به مغز و نخاع.

• شیمی درمانی

درمان برای کودکان زیر 1 سال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی

• پرتو درمانی. پرتودرمانی به کودکان بیش از 1 سال داده نمی شود.

• یک آزمایش بالینی از پرتودرمانی مطابق 3 بعدی (3-D) یا پرتودرمانی با اشعه پروتون.

درمان اپاندیمومای دوره کودکی

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

درمان اپاندیمومای مکرر دوران کودکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عمل جراحی.

• پرتودرمانی که ممکن است شامل جراحی رادیو استاتیک ، پرتودرمانی با شدت تعدیل شده یا پرتودرمانی با پرتوی پرتون باشد.

• شیمی درمانی

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تومور مغزی دوران کودکی

برای اطلاعات بیشتر در مورد تومورهای مغزی دوران کودکی ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• کنسرسیوم تومور مغزی کودکان (PBTC) انکار مسئولیت

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان در دوران کودکی و سایر منابع عمومی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• سرطان های دوران کودکی

• CureSearch برای کودکان سرطان رد مسئولیت

• اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی

• نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان

• کودکان مبتلا به سرطان: راهنمای والدین

• سرطان در کودکان و نوجوانان

• صحنه سازی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان