انواع / مغز / بیمار / کودک-cns-germ-سلول-درمان-pdq

سیستم عصبی مرکزی کودکی درمان تومورهای سلولهای زایا (®) - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی درباره تومورهای سلولهای عصبی سیستم عصبی مرکزی کودکی (CNS)

امتیاز کلیدی

• تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی کودکی (CNS) از سلولهای زایا تشکیل می شوند.

• انواع مختلفی از تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی وجود دارد.

• ژرمینوما

• غیر ژرمینوما

• تراتوماس

• علت بیشتر تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی مشخص نیست.

• علائم و نشانه های تومورهای سلولهای زایای CNS در کودکان شامل تشنگی غیرمعمول ، تکرر ادرار یا تغییرات بینایی است.

• مطالعات تصویربرداری و آزمایشات دیگر برای شناسایی (یافتن) و تشخیص تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی استفاده می شود.

• برای اطمینان از تشخیص تومور سلول زایای CNS ممکن است نمونه برداری انجام شود.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) را تحت تأثیر قرار می دهند.

تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی کودکی (CNS) از سلولهای زایا تشکیل می شوند.

سلولهای زایا نوع خاصی از سلولها هستند که با رشد جنین (نوزاد متولد نشده) وجود دارند. این سلول ها معمولاً با بالغ شدن کودک در بیضه ها یا تخمک های بارور نشده در تخمدان به اسپرم تبدیل می شوند. بیشتر تومورهای سلول های زایا در بیضه ها یا تخمدان ها تشکیل می شوند. بعضی اوقات سلولهای زایا با رشد به قسمتهای دیگر جنین سفر می کنند و بعداً به تومورهای سلولهای زایایی تبدیل می شوند. تومورهای سلول های جوانه ای را که در مغز یا نخاع تشکیل می شوند ، تومورهای سلول های زایایی CNS (سیستم عصبی مرکزی) می نامند.

تومورهای سلولهای زایای CNS اغلب در بیماران 10 تا 19 ساله و بیشتر در مردان نسبت به زنان اتفاق می افتد. شایعترین مکانها برای تشکیل یک یا چند تومور سلول زایای CNS در مغز نزدیک غده صنوبری و در ناحیه ای از مغز است که شامل غده هیپوفیز و بافت دقیقاً بالای آن است. گاهی اوقات تومورهای سلول های جوانه ای در مناطق دیگر مغز ایجاد می شوند.

آناتومی قسمت داخلی مغز ، نشان دادن غدد صنوبری و هیپوفیز ، عصب بینایی ، بطن ها (با مایع مغزی نخاعی نشان داده شده به رنگ آبی) و سایر قسمت های مغز.

این خلاصه در مورد تومورهای سلول های جوانه زا است که از سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) شروع می شود. تومورهای سلولهای زایا نیز ممکن است در سایر قسمتهای بدن ایجاد شوند. برای اطلاعات در مورد تومورهای سلولهای جوانه ای که خارج جمجمه هستند (در خارج از مغز) به خلاصه در مورد درمان تومورهای سلولهای جوانه زای دوران کودکی مراجعه کنید.

تومورهای سلولهای زایای CNS معمولاً در کودکان اتفاق می افتد اما ممکن است در بزرگسالان ایجاد شود. درمان کودکان ممکن است متفاوت از درمان بزرگسالان باشد. برای اطلاعات در مورد درمان بزرگسالان به خلاصه های زیر مراجعه کنید:

• درمان تومورهای سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان

• درمان تومورهای سلول های جوانه خارج رحمی

برای کسب اطلاعات در مورد انواع دیگر تومورهای مغزی و نخاعی دوران کودکی ، به خلاصه در مورد بررسی تومورهای مغز و نخاع دوران کودکی مراجعه کنید.

انواع مختلفی از تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی وجود دارد.

انواع مختلفی از تومورهای سلولهای زایای CNS می توانند از سلولهای خاصی تشکیل شوند که بعداً به اسپرم یا تخمک های بارور نشده تبدیل می شوند. نوع تومور سلول زایای CNS که تشخیص داده می شود به شکل سلول ها در زیر میکروسکوپ و نتایج آزمایشات آزمایشگاهی که سطح مارکر تومور را بررسی می کند بستگی دارد.

این خلاصه در مورد درمان چندین نوع تومور سلول زایای CNS است:

ژرمینوما

ژرمینوما رایج ترین نوع تومور سلولهای زایای CNS است و پیش آگهی خوبی دارد. از سطح تومور مارکر برای تشخیص ژرمینوم استفاده نمی شود.

غیر ژرمینوما

برخی از ژرمینوماها هورمونهایی مانند آلفا فتوپروتئین (AFP) و گنادوتروپین جفتی بتا انسانی (بتا-hCG) ایجاد می کنند. انواع غیر ژرمینوما شامل موارد زیر است:

• سرطان های جنینی باعث ایجاد هورمون های AFP و beta-hCG می شوند.

• تومورهای کیسه زرده باعث ایجاد هورمون AFP می شوند.

• کوریوکارسینوماها هورمون بتا-hCG را ایجاد می کنند.

• تومورهای سلولهای زایای مخلوط از بیش از یک نوع سلولهای زایایی ساخته شده اند. آنها ممکن است AFP و beta-hCG بسازند.

تراتوماس

تراتومهای CNS بر اساس میزان طبیعی بودن سلولها در زیر میکروسکوپ ، بالغ یا نابالغ توصیف می شوند. تراتومهای بالغ تقریباً مانند سلولهای طبیعی در زیر میکروسکوپ به نظر می رسند و از انواع مختلفی از بافت مانند مو ، عضله و استخوان ساخته شده اند. تراتومهای نابالغ با سلولهای طبیعی در زیر میکروسکوپ بسیار متفاوت به نظر می رسند و از سلولهایی ساخته می شوند که شبیه سلول های جنین هستند. برخی از تراتومهای نابالغ ترکیبی از سلولهای بالغ و نابالغ هستند. از سطح تومور مارکر برای تشخیص تراتوم استفاده نمی شود.

علت بیشتر تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی مشخص نیست.

علائم و نشانه های تومورهای سلولهای زایای CNS در کودکان شامل تشنگی غیرمعمول ، تکرر ادرار یا تغییرات بینایی است.

علائم و نشانه ها به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که تومور تشکیل شده است.

• اندازه تومور.

• خواه تومور یا بدن مقدار زیادی هورمون خاص ایجاد کنند.

علائم و نشانه ها ممکن است در اثر تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی یا در اثر سایر شرایط ایجاد شود. اگر فرزند شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• بسیار تشنه بودن

• ساخت مقادیر زیادی ادرار که شفاف یا تقریباً واضح باشد.

• تکرر ادرار.

• خیس شدن تخت یا شب بلند شدن برای ادرار کردن.

• مشکل در حرکت دادن چشم ، مشکل دیدن واضح یا دیدن دو برابر.

• از دست دادن اشتها.

• کاهش وزن بدون دلیل مشخص.

• بلوغ زودرس یا دیررس.

• کوتاه قد (کوتاهتر از حد طبیعی).

• سردرد

• تهوع و استفراغ.

• احساس خستگی زیاد

• مشكل در كار مدرسه.

مطالعات تصویربرداری و آزمایشات دیگر برای شناسایی (یافتن) و تشخیص تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و تاریخچه: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• معاینه مغز و اعصاب: مجموعه ای از سالات و آزمایشات برای بررسی عملکرد مغز ، نخاع و عملکرد عصب. این آزمون وضعیت روانی ، هماهنگی و توانایی راه رفتن طبیعی فرد و میزان عملکرد عضلات ، رفلکس ها و حواس را بررسی می کند. این را ممکن است یک آزمایش عصبی یا یک آزمایش عصبی نیز نامیده شود.

• امتحان میدانی دیداری: امتحانی برای بررسی میزان دید فرد (کل منطقه ای که اشیا which در آن دیده می شود). این آزمایش هم بینایی مرکزی (میزان دید فرد در حالت مستقیم رو به جلو) را اندازه گیری می کند و هم بینایی محیطی (چشمی که فرد می تواند در تمام جهات دیگر ببیند در حالی که مستقیم به جلو خیره است) را اندازه گیری می کند. چشم ها یکی یکی آزمایش می شوند. چشم مورد آزمایش پوشیده نشده است.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) با گادولینیوم: روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل مغز و نخاع را تهیه کرد. ماده ای به نام گادولینیوم به داخل ورید تزریق می شود. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و داخل CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF در زیر میکروسکوپ از نظر نشانه های سلول های توموری بررسی می شود و از نظر مارکرهای تومور آزمایش می شود. مقدار پروتئین و گلوکز در نمونه نیز ممکن است آزمایش شود. مقدار پروتئین بیشتر از حد طبیعی یا گلوکز کمتر از حد طبیعی ممکن است نشانه تومور باشد. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

پنچری کمر. یک بیمار در حالت خمیده روی میز قرار می گیرد. بعد از بی حس شدن یک ناحیه کوچک در قسمت پایین کمر ، یک سوزن نخاعی (یک سوزن بلند و باریک) در قسمت پایین ستون نخاع قرار داده می شود تا مایع مغزی نخاعی خارج شود (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). ممکن است مایعات برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال شود.

• آزمایشات تومور مارکر: روشی است که در آن نمونه خون یا مایع مغزی نخاعی (CSF) بررسی می شود تا مقادیر برخی مواد آزاد شده در خون و CSF توسط اندام ها ، بافت ها یا سلولهای تومور در بدن اندازه گیری شود. برخی مواد خاص با افزایش میزان خون در خون با انواع خاصی از سرطان در ارتباط هستند. به این موارد تومور مارکر گفته می شود.

از مارکرهای زیر برای تشخیص برخی تومورهای سلولهای زایای CNS استفاده می شود:

• آلفا فتوپروتئین (AFP).

• گنادوتروپین جفتی بتا-انسان (beta-hCG).

• مطالعات شیمی خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقادیر برخی مواد آزاد شده توسط اندام ها و بافت های بدن در خون اندازه گیری شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا کمتر از حد معمول) یک ماده می تواند نشانه ای از بیماری باشد.

• مطالعات هورمون خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقادیر برخی هورمون ها توسط اندام ها و بافت های بدن در خون آزاد شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا کمتر از حد نرمال) ماده می تواند نشانه بیماری در اندام یا بافت سازنده آن باشد. خون از نظر میزان هورمون های ساخته شده توسط غده هیپوفیز و سایر غدد بررسی می شود.

برای اطمینان از تشخیص تومور سلول زایای CNS ممکن است نمونه برداری انجام شود.

اگر پزشکان فکر می کنند فرزند شما ممکن است به تومور سلول زایای CNS مبتلا باشد ، نمونه برداری انجام می شود. برای تومورهای مغزی ، نمونه برداری با برداشتن بخشی از جمجمه و استفاده از سوزن برای برداشتن نمونه ای از بافت انجام می شود. گاهی اوقات ، برای حذف نمونه بافت ، از یک سوزن با هدایت رایانه استفاده می شود. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. در صورت یافتن سلول های سرطانی ، پزشک ممکن است در همان عمل جراحی تا حد امکان تومور را از بین ببرد. تکه جمجمه معمولاً پس از عمل دوباره در جای خود قرار می گیرد.

کرانیوتومی: یک سوراخ در جمجمه ایجاد می شود و یک قطعه از جمجمه برداشته می شود تا بخشی از مغز نشان داده شود.

آزمایش زیر ممکن است روی نمونه بافتی که برداشته شده انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود.

گاهی اوقات می توان بر اساس نتایج حاصل از تصویربرداری و آزمایشات نشانگر تومور ، تشخیص را انجام داد و نیازی به نمونه برداری نیست.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی (احتمال بهبودی) به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع تومور سلول زایا.

• نوع و سطح هر مارکر تومور.

• جایی که تومور در مغز یا نخاع است.

• خواه سرطان در مغز و نخاع گسترش یافته باشد و یا به سایر قسمت های بدن.

• این که آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده یا بعد از درمان دوباره عود کرده است (دوباره برگردد).

مراحل تومورهای سلولهای جوانه ای CNS دوران کودکی

امتیاز کلیدی

• تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی کودکی به ندرت به خارج از مغز و نخاع گسترش می یابند.

تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی کودکی به ندرت به خارج از مغز و نخاع گسترش می یابند.

مرحله بندی مرحله ای است که برای کشف میزان سرطان و گسترش سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای تومورهای سلولهای زایایی سیستم عصبی مرکزی (CNS) کودکان وجود ندارد.

برنامه درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع تومور سلول زایا.

• خواه تومور در مغز و نخاع گسترش یافته باشد و یا به سایر قسمت های بدن مانند ریه یا استخوان.

• نتایج آزمایشات و اقدامات انجام شده برای تشخیص تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی.

• این که آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده یا بعد از درمان دوباره عود کرده است (دوباره برگردد).

تومورهای سلولهای جوانه ای CNS دوره کودکی

تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی ممکن است پس از درمان دوباره عود کنند (بازگردند). تومورها معمولاً از همان ابتداي تومور برمي گردند. تومور همچنین ممکن است در مکان های دیگر و / یا در مننژ برگردد (لایه های نازک بافتی که مغز و نخاع را پوشانده و از آن محافظت می کند).

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی (CNS) کودکان وجود دارد.

• کودکان مبتلا به تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی متخصص در زمینه درمان سرطان در کودکان برنامه ریزی کنند.

• درمان تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• چهار نوع درمان استفاده می شود:

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• عمل جراحی

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• درمان هدفمند

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی (CNS) کودکان وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به تومورهای سلولهای زایایی سیستم عصبی مرکزی (CNS) در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است ، شرکت در یک آزمایش بالینی باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

کودکان مبتلا به تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی متخصص در زمینه درمان سرطان در کودکان برنامه ریزی کنند.

درمان توسط یک متخصص انکولوژیک اطفال و / یا یک انکولوژیست پرتوی کنترل می شود. یک انکولوژیست اطفال پزشکی است که در زمینه درمان کودکان سرطانی تخصص دارد. یک انکولوژیست پرتوی متخصص در درمان سرطان با پرتودرمانی است. این پزشکان با سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از کودکان که در زمینه درمان کودکان مبتلا به تومور سلولهای زایای CNS در دوران کودکی متخصص هستند و در زمینه های خاصی از پزشکی متخصص هستند ، همکاری می کنند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• متخصص اطفال

• جراح مغز و اعصاب کودکان.

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص غدد.

• چشم پزشک.

• متخصص پرستار کودکان.

• متخصص توانبخشی.

• روانشناس.

• کارگر اجتماعی.

درمان تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات جسمی

• تغییر در روحیه ، احساسات ، تفکر ، یادگیری یا حافظه.

• سرطان های دوم (انواع جدید سرطان).

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. مهم است که با پزشکان کودک خود در مورد اثرات احتمالی دیررس ناشی از برخی از درمان ها صحبت کنید. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد اثرات متاخر درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه کنید).

چهار نوع درمان استفاده می شود:

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند. روش های خاصی برای دادن پرتودرمانی می تواند مانع آسیب رسیدن به اشعه به بافت سالم اطراف شود. این نوع پرتودرمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• رادیو جراحی استریوتاکتیک: جراحی رادیو اکتیو نوعی پرتودرمانی خارجی است. یک قاب سر سفت و سخت به جمجمه متصل می شود تا سر در طول پرتودرمانی ثابت بماند. یک ماشین تنها یک دوز بزرگ تابش را مستقیماً به تومور می رساند. این روش جراحی را شامل نمی شود. جراحی رادیو استریکس ، جراحی رادیوس و پرتودرمانی نیز نامیده می شود.

• در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند.

نحوه انجام پرتودرمانی به نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد.

پرتودرمانی خارجی برای درمان تومورهای سلولهای زایای CNS کودکان استفاده می شود. پرتودرمانی به مغز می تواند روی رشد و نمو در کودکان خردسال تأثیر بگذارد. روش های خاصی برای دادن پرتودرمانی می تواند آسیب به بافت سالم مغز را کاهش دهد. در مورد كودكان كمتر از 3 سال ممكن است شیمی درمانی انجام شود. این می تواند نیاز به پرتودرمانی را به تأخیر اندازد یا کاهش دهد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلولهای سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای).

نحوه انجام شیمی درمانی به نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد. شیمی درمانی سیستمیک برای درمان تومورهای سلولهای زایای CNS استفاده می شود.

عمل جراحی

اینکه آیا می توان جراحی برای برداشتن تومور انجام داد ، به محل تومور در مغز بستگی دارد. جراحی برای برداشتن تومور ممکن است عوارض جانبی شدید و طولانی مدت ایجاد کند.

ممکن است برای از بین بردن تراتومها جراحی انجام شود و برای تومورهای سلول های جوانه ای که دوباره برمی گردند استفاده شود. بعد از اینکه پزشک تمام سرطانی را که در زمان جراحی قابل مشاهده است برطرف می کند ، ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده شیمی درمانی یا پرتودرمانی انجام شود. درمانی که بعد از جراحی انجام می شود ، برای کاهش خطر بازگشت سرطان ، درمان کمکی نامیده می شود.

شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی

دوزهای زیادی از شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی انجام می شود. سلولهای سالم ، از جمله سلولهای خون ساز ، نیز توسط درمان سرطان از بین می روند. پیوند سلول های بنیادی درمانی برای جایگزینی سلول های خون ساز است. سلولهای بنیادی (سلولهای خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا اهدا کننده خارج شده و منجمد و ذخیره می شوند. پس از انجام شیمی درمانی توسط بیمار ، سلولهای بنیادی ذخیره شده ذوب شده و از طریق تزریق به بیمار تحویل داده می شوند. این سلولهای بنیادی دوباره جوش خورده به سلولهای خونی بدن تبدیل شده و آنها را بازیابی می کنند.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

این بخش خلاصه درمانهایی را توصیف می کند که در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند. ممکن است در مورد هر روش درمانی جدیدی که مطالعه می شود ذکر نشود. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای حمله به سلولهای سرطانی استفاده می کند.

درمان هدفمند در حال مطالعه برای درمان تومورهای سلولهای زایای CNS در دوران کودکی است که عود کرده اند (دوباره برمی گردند).

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایشات تکرار می شوند تا ببینند درمان چقدر خوب است. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

بعضی از آزمایشات هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت فرزند شما تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (دوباره برگردید). این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

کودکانی که هنگام تشخیص سرطان ، غده هیپوفیز را تحت تأثیر قرار داده اند ، معمولاً نیاز به بررسی سطح هورمون خون دارند. اگر سطح هورمون خون پایین باشد ، داروی جایگزین هورمون تجویز می شود.

کودکانی که در هنگام تشخیص سرطان سطح نشانگر تومور (آلفا فتوپروتئین یا بتا انسان گنادوتروپین جفتی) داشتند ، معمولاً نیاز به بررسی سطح نشانگر تومور خون دارند. اگر بعد از درمان اولیه سطح مارکر تومور افزایش یابد ، ممکن است تومور عود کرده باشد.

گزینه های درمانی برای تومورهای سلولهای جوانه ای CNS در دوران کودکی

در این قسمت

• ژرمینومای CNS تازه تشخیص داده شده

• غیر ژرمینومای CNS تازه تشخیص داده شده

• تازه تشخیص داده شده CNS Teratomas

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

ژرمینومای CNS تازه تشخیص داده شده

درمان ژرمینومای سیستم عصبی مرکزی (CNS) که به تازگی تشخیص داده شده است ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتودرمانی به کل مغز از جمله بطن ها (فضاهای مغز دار مغز) و نخاع. دوز بالاتری از اشعه نسبت به اطراف تومور به تومور داده می شود.

• شیمی درمانی و به دنبال آن پرتودرمانی.

• یک آزمایش بالینی شیمی درمانی و به دنبال آن پرتودرمانی با دوزهای پایین تر بسته به نحوه پاسخ تومور به درمان انجام می شود.

• یک آزمایش بالینی از یک رژیم درمانی جدید بر اساس احتمال عود تومور پس از درمان.

غیر ژرمینومای CNS تازه تشخیص داده شده

مشخص نیست که چه روش درمانی برای نارسایی های سیستم عصبی مرکزی (CNS) تازه تشخیص داده شده بهتر است.

درمان کوریوکارسینوما ، کارسینومای جنینی ، تومور کیسه زرده ، یا تومور سلولهای زایای مخلوط ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی و به دنبال آن پرتودرمانی.

• عمل جراحی. اگر بعد از شیمی درمانی توده ای باقی بماند که به رشد خود ادامه دهد و سطح مارکرهای تومور طبیعی باشد (سندرم تراتوم در حال رشد نامیده می شود) ، ممکن است نیاز به جراحی باشد تا بررسی شود که آیا این توده بخشی از تراتوم ، فیبروز یا تومور در حال رشد است.

• اگر توده یک تراتوم یا فیبروز بالغ باشد ، پرتودرمانی انجام می شود.

• اگر توده یک تومور در حال رشد باشد ، ممکن است درمان های دیگری انجام شود.

تازه تشخیص داده شده CNS Teratomas

درمان تراتومای سیستم عصبی مرکزی بالغ و نابالغ که اخیراً تشخیص داده شده است ، می تواند شامل موارد زیر باشد:

جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور. اگر بعد از جراحی هر توموری باقی بماند ، ممکن است درمان بیشتری انجام شود:

• پرتودرمانی به تومور یا جراحی رادیو استاتیک: و یا

• شیمی درمانی

گزینه های درمانی برای تومورهای سلولهای جوانه ای CNS در دوران کودکی

درمان تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی کودکی (CNS) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی و به دنبال آن پرتودرمانی ، برای ژرمینوما.

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی با استفاده از سلول های بنیادی بیمار ، با یا بدون پرتودرمانی بیشتر ، برای ژرمنوم ها و غیر ژرمینوما.

• یک آزمایش بالینی از یک درمان جدید.

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

آزمایشات بالینی فعلی

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تومورهای سلولهای جوانه ای CNS دوران کودکی

برای اطلاعات بیشتر در مورد تومورهای سلولهای زایای سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• کنسرسیوم تومور مغزی کودکان (PBTC) انکار مسئولیت

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان در دوران کودکی و سایر منابع عمومی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• سرطان های دوران کودکی

• CureSearch برای کودکان سرطان رد مسئولیت

• اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی

• نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان

• کودکان مبتلا به سرطان: راهنمای والدین

• سرطان در کودکان و نوجوانان

• صحنه سازی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان