Types/brain/patient/child-cns-embryonal-treatment-pdq

درمان سیستم تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی کودکی - نسخه بیمار

اطلاعات عمومی درباره تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی کودکی

امتیاز کلیدی

• تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) ممکن است در سلول های جنینی (جنینی) شروع شود که پس از تولد در مغز باقی می مانند.

• انواع مختلفی از تومورهای جنینی CNS وجود دارد.

• Pineoblastomas در سلولهای غده صنوبری تشکیل می شود.

• برخی شرایط ژنتیکی خطر ابتلا به تومورهای جنینی CNS در کودکان را افزایش می دهد.

• علائم و نشانه های تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوما به سن کودک و محل تومور بستگی دارد.

• آزمایشاتی که مغز و نخاع را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوم استفاده می شود.

• برای اطمینان از تشخیص تومور جنینی CNS یا پینوبلاستوما ممکن است نمونه برداری انجام شود.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) ممکن است در سلول های جنینی (جنینی) شروع شود که پس از تولد در مغز باقی می مانند.

تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) در سلولهای جنینی ایجاد می شود که پس از تولد در مغز باقی می مانند. تومورهای جنینی CNS تمایل دارند از طریق مایع مغزی نخاعی (CSF) به سایر قسمت های مغز و نخاع گسترش یابند.

تومورها ممکن است بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم (نه سرطانی) باشند. بیشتر تومورهای جنینی CNS در کودکان بدخیم هستند. تومورهای بدخیم مغزی احتمالاً به سرعت رشد کرده و به سایر قسمتهای مغز گسترش می یابند. هنگامی که یک تومور به ناحیه ای از مغز رشد می کند یا به آن فشار می آورد ، ممکن است آن قسمت از مغز را به همان شکل که باید کار کند متوقف کند. تومورهای خوش خیم مغز رشد کرده و مناطق مجاور مغز را تحت فشار قرار می دهند. آنها بندرت به قسمتهای دیگر مغز گسترش می یابند. تومورهای خوش خیم و بدخیم مغز می توانند علائم یا نشانه هایی ایجاد کنند و نیاز به درمان دارند.

اگرچه سرطان در کودکان نادر است ، تومورهای مغزی بعد از سرطان خون ، دومین نوع شایع سرطان در کودکان است. این خلاصه درباره درمان تومورهای اولیه مغز (تومورهایی که از مغز شروع می شوند) است. درمان تومورهای متاستاتیک مغز ، که از سایر قسمت های بدن شروع می شود و به مغز گسترش می یابد ، در این خلاصه بحث نشده است. برای اطلاعات در مورد انواع مختلف تومورهای مغز و نخاع ، به خلاصه در مورد بررسی تومورهای مغز و نخاع دوران کودکی مراجعه کنید.

تومورهای مغزی هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می دهد. درمان بزرگسالان ممکن است با درمان کودکان متفاوت باشد. برای اطلاعات بیشتر در مورد درمان بزرگسالان ، به خلاصه در مورد درمان تومورهای سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان مراجعه کنید.

انواع مختلفی از تومورهای جنینی CNS وجود دارد.

آناتومی قسمت داخلی مغز ، نشان دادن غدد صنوبری و هیپوفیز ، عصب بینایی ، بطن ها (با مایع مغزی نخاعی نشان داده شده به رنگ آبی) و سایر قسمت های مغز.

انواع مختلف تومورهای جنینی CNS عبارتند از:

مدولوبلاستوما

بیشتر تومورهای جنینی CNS ، مدولوبلاستوما هستند. مدولوبلاستوما تومورهایی هستند که رشد سریعی دارند و در سلول های مغزی در مخچه ایجاد می شوند. مخچه در قسمت پایین پشت مغز بین مخچه و ساقه مغز است. مخچه حرکت ، تعادل و وضعیت بدن را کنترل می کند. مدولوبلاستوما گاهی به استخوان ، مغز استخوان ، ریه یا سایر قسمت های بدن گسترش می یابد ، اما این نادر است.

تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما

تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما تومورهایی هستند که رشد سریعی دارند و معمولاً در سلول های مغزی در مخچه تشکیل می شوند. مخچه در بالای سر قرار دارد و بزرگترین قسمت مغز است. مخ بزرگ تفکر ، یادگیری ، حل مسئله ، احساسات ، گفتار ، خواندن ، نوشتن و حرکت ارادی را کنترل می کند. تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما نیز ممکن است در ساقه مغز یا نخاع ایجاد شوند.

چهار نوع تومور جنینی غیر مدولوبلاستوما وجود دارد:

• تومورهای جنینی با رزت های چند لایه

تومورهای جنینی با رزت های چند لایه (ETMR) تومورهای نادری هستند که در مغز و نخاع تشکیل می شوند. ETMR معمولاً در کودکان کم سن رخ می دهد و تومورهایی هستند که رشد سریع دارند.

• مدلوپیتلیوم

مدلوپیتلیوماها تومورهایی هستند که به سرعت رشد می کنند و معمولاً در مغز ، نخاع یا اعصاب درست در خارج از ستون فقرات تشکیل می شوند. این بیماری اغلب در نوزادان و کودکان کم سن رخ می دهد.

• نوروبلاستومای CNS

نوروبلاستومای CNS نوعی نوروبلاستومای بسیار نادر است که در بافت عصبی مخ یا لایه های بافتی که مغز و نخاع را پوشانده اند تشکیل می شود. نوروبلاستومای CNS ممکن است بزرگ باشد و به سایر قسمتهای مغز یا نخاع گسترش یابد.

• گانگلیونوروبلاستومای CNS

گانگلیونوروبلاستومای CNS تومورهای نادری است که در بافت عصبی مغز و نخاع تشکیل می شود. ممکن است در یک ناحیه تشکیل شده و رشد سریع داشته باشند یا در بیش از یک ناحیه ایجاد شده و رشد کند داشته باشند.

تومور غیرمعمول تراتوئید / رابدوئید CNS دوران کودکی نیز نوعی تومور جنینی است ، اما درمان آن متفاوت از سایر تومورهای جنینی CNS کودکی است. برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی درمان غیرمعمول Teratoid / Rhabdoid مراجعه کنید.

Pineoblastomas در سلولهای غده صنوبری تشکیل می شود.

غده صنوبری اندامی کوچک در مرکز مغز است. این غده ملاتونین را ایجاد می کند ، ماده ای که به کنترل چرخه خواب ما کمک می کند.

Pineoblastomas در سلولهای غده صنوبری شکل می گیرد و معمولاً بدخیم است. Pineoblastomas تومورهایی هستند که رشد سریع دارند و دارای سلولهایی هستند که از سلولهای طبیعی غده صنوبری بسیار متفاوت به نظر می رسند. پینوبلاستوما نوعی تومور جنینی CNS نیست اما درمان آن بسیار شبیه درمان تومورهای جنینی CNS است.

پینوبلاستوما با تغییرات ارثی در ژن رتینوبلاستوما (RB1) مرتبط است. کودکی که به شکل ارثی رتینوبلاستوما (سرطان نسبت به بافت های شبکیه) ایجاد می شود ، خطر پینوبلاستوما افزایش می یابد. هنگامی که رتینوبلاستوما همزمان با تومور در غده صنوبری یا نزدیک آن تشکیل می شود ، به آن رتینوبلاستومای سه جانبه گفته می شود. آزمایش MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) در کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما ممکن است در مراحل اولیه پینوبلاستوما را تشخیص دهد که می تواند با موفقیت درمان شود.

برخی شرایط ژنتیکی خطر ابتلا به تومورهای جنینی CNS در کودکان را افزایش می دهد.

هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید کودک شما در معرض خطر است با پزشک کودک خود صحبت کنید.

عوامل خطر تومورهای جنینی CNS شامل بیماری های ارثی زیر است:

• سندرم تورکوت.

• سندرم روبنشتاین-طیبی.

• سندرم کارسینوم سلول بازال (Gorlin).

• سندرم Li-Fraumeni.

• کم خونی فانکونی.

كودكاني كه با تغييرات ژني خاص و يا سابقه خانوادگي سرطان مرتبط با تغييرات ژن BRCA ممكن است براي آزمايش ژنتيك در نظر گرفته شوند. اگرچه نادر است ، این برای بررسی این است که آیا کودک دارای سندرم استعداد سرطان است که کودک را در معرض خطر بیماری های دیگر یا انواع سرطان قرار می دهد.

در بیشتر موارد ، علت تومورهای جنینی CNS مشخص نیست.

علائم و نشانه های تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوما به سن کودک و محل تومور بستگی دارد.

این علائم و نشانه ها ممکن است در اثر تومورهای جنینی CNS دوران کودکی ، پینوبلاستوما یا سایر شرایط ایجاد شود. اگر فرزند شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• از دست دادن تعادل ، مشکل در راه رفتن ، بدتر شدن خط ، یا کندی گفتار.

• عدم هماهنگی

• سردرد ، به ویژه صبح یا سردردی که پس از استفراغ از بین می رود.

• دو دید یا سایر مشکلات چشمی.

• تهوع و استفراغ.

• ضعف یا ضعف عمومی در یک طرف صورت.

• خواب آلودگی غیرمعمول یا تغییر در سطح انرژی.

• تشنج

نوزادان و کودکان خردسال مبتلا به این تومورها ممکن است تحریک پذیر باشند و یا به آرامی رشد کنند. همچنین ممکن است آنها خوب غذا نخورند و یا نقاط عطف رشد مانند نشستن ، راه رفتن و صحبت با جملات را نداشته باشند.

آزمایشاتی که مغز و نخاع را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوم استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه جسمی و تاریخچه: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• معاینه مغز و اعصاب: مجموعه ای از سالات و آزمایشات برای بررسی عملکرد مغز ، نخاع و عملکرد عصب. این معاینه وضعیت روانی ، هماهنگی و توانایی راه رفتن طبیعی بیمار و میزان عملکرد عضلات ، حواس و رفلکس ها را بررسی می کند. این را ممکن است یک آزمایش عصبی یا یک آزمایش عصبی نیز نامیده شود.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) از مغز و نخاع با گادولینیوم: روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل مغز و نخاع را تهیه کرد. ماده ای به نام گادولینیوم به داخل ورید تزریق می شود. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود. گاهی اوقات طی اسکن MRI طیف سنجی تشدید مغناطیسی (MRS) برای بررسی مواد شیمیایی موجود در بافت مغز انجام می شود.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و داخل CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF در زیر میکروسکوپ از نظر علائم سلولهای تومور بررسی می شود. همچنین ممکن است نمونه از نظر مقدار پروتئین و گلوکز بررسی شود. مقدار پروتئین بیشتر از حد طبیعی یا گلوکز کمتر از حد طبیعی ممکن است نشانه تومور باشد. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

پنچری کمر. یک بیمار در حالت خمیده روی میز قرار می گیرد. بعد از بی حس شدن یک ناحیه کوچک در قسمت پایین کمر ، یک سوزن نخاعی (یک سوزن بلند و باریک) در قسمت پایین ستون نخاع قرار داده می شود تا مایع مغزی نخاعی خارج شود (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). ممکن است مایعات برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال شود.

برای اطمینان از تشخیص تومور جنینی CNS یا پینوبلاستوما ممکن است نمونه برداری انجام شود.

اگر پزشکان فکر می کنند فرزند شما ممکن است تومور جنینی CNS یا پینوبلاستوما داشته باشد ، ممکن است نمونه برداری انجام شود. برای تومورهای مغزی ، نمونه برداری با برداشتن بخشی از جمجمه و استفاده از سوزن برای برداشتن نمونه ای از بافت انجام می شود. گاهی اوقات ، برای حذف نمونه بافت از سوزن هدایت شده توسط رایانه استفاده می شود. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. در صورت یافتن سلول های سرطانی ، پزشک ممکن است در همان عمل جراحی تا حد امکان تومور را از بین ببرد. تکه جمجمه معمولاً پس از عمل دوباره در جای خود قرار می گیرد.

کرانیوتومی: یک سوراخ در جمجمه ایجاد می شود و یک قطعه از جمجمه برداشته می شود تا بخشی از مغز نشان داده شود.

آزمایش زیر ممکن است روی نمونه بافتی که برداشته شده انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع تومور و جایی که در مغز است.

• آیا سرطان در هنگام یافتن تومور در مغز و نخاع گسترش یافته است.

• سن کودک در هنگام یافتن تومور.

• چه مقدار از تومور پس از جراحی باقی مانده است.

• خواه تغییرات خاصی در کروموزوم ها ، ژن ها یا سلول های مغزی وجود داشته باشد.

• این که آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده یا عود کرده است (برگردید).

مرحله بندی تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی کودکی

امتیاز کلیدی

• درمان تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) در دوران کودکی به نوع تومور و سن کودک بستگی دارد.

• درمان مدولوبلاستوما در کودکان بالای 3 سال نیز به این مسئله بستگی دارد که تومور به طور متوسط ​​خطرناک است یا پرخطر.

• خطر متوسط ​​(کودک بالاتر از 3 سال است)

• پرخطر (کودک بالای 3 سال است)

• اطلاعات حاصل از آزمایشات و روشهای انجام شده برای کشف (یافتن) تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوما برای برنامه ریزی درمان سرطان استفاده می شود.

درمان تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) در دوران کودکی به نوع تومور و سن کودک بستگی دارد.

مرحله بندی مرحله ای است که برای کشف میزان سرطان و شیوع سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. برای برنامه ریزی درمان ، دانستن مرحله مهم است.

هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای تومورهای جنینی و پینوبلاستومای سیستم عصبی مرکزی کودکی (CNS) وجود ندارد. در عوض ، درمان به نوع تومور و سن کودک (3 سال و کمتر یا بالاتر از 3 سال) بستگی دارد.

درمان مدولوبلاستوما در کودکان بالای 3 سال نیز به این مسئله بستگی دارد که تومور به طور متوسط ​​خطرناک است یا پرخطر.

خطر متوسط ​​(کودک بالاتر از 3 سال است)

هنگامی که تمام موارد زیر صحت داشته باشد ، به مدولوبلاستوما متوسط ​​خطر گفته می شود:

• تومور با جراحی کاملاً برداشته شد یا فقط مقدار بسیار کمی از آن باقی مانده بود.

• سرطان به سایر قسمت های بدن سرایت نکرده است.

پرخطر (کودک بالای 3 سال است)

در صورت صحت هر یک از موارد زیر ، مدولوبلاستوما خطرناک نامیده می شود:

• برخی از تومورها با جراحی برداشته نشد.

• سرطان به قسمت های دیگر مغز یا نخاع یا سایر قسمت های بدن گسترش یافته است.

به طور کلی ، در بیماران مبتلا به تومور پر خطر ، احتمال عود مجدد سرطان (بازگشت) بیشتر است.

اطلاعات حاصل از آزمایشات و روشهای انجام شده برای کشف (یافتن) تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوما برای برنامه ریزی درمان سرطان استفاده می شود.

برخی از آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی یا پینوبلاستوما پس از جراحی برای برداشتن تومور تکرار می شوند. (به بخش اطلاعات عمومی مراجعه کنید.) این برای کشف میزان تومور پس از جراحی است.

آزمایشات و روشهای دیگری نیز ممکن است انجام شود تا مشخص شود آیا سرطان گسترش یافته است:

• آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان ، خون و تکه کوچکی از استخوان با قرار دادن یک سوزن توخالی در استخوان ران یا استخوان سینه. یک آسیب شناس مغز استخوان ، خون و استخوان را در زیر میکروسکوپ مشاهده می کند تا علائم سرطان را جستجو کند. آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان فقط در صورت وجود علائم سرطان به مغز استخوان انجام می شود.

آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان. بعد از بی حس شدن ناحیه کوچکی از پوست ، یک سوزن مغز استخوان به استخوان ران کودک وارد می شود. نمونه های خون ، استخوان و مغز استخوان برای معاینه زیر میکروسکوپ برداشته می شود.

• اسکن استخوان: روشی برای بررسی وجود سلولهای تقسیم کننده سریع مانند سلولهای سرطانی در استخوان. مقدار بسیار کمی ماده رادیواکتیو به داخل ورید تزریق می شود و از طریق جریان خون عبور می کند. مواد رادیواکتیو در استخوانهای مبتلا به سرطان جمع می شوند و توسط اسکنر شناسایی می شوند. اسکن استخوان تنها در صورت وجود علائم یا نشانه هایی وجود دارد که سرطان به استخوان گسترش یافته است.

• پنچری کمر: روشی است که برای جمع آوری مایع مغزی نخاعی (CSF) از ستون فقرات استفاده می شود. این کار با قرار دادن یک سوزن بین دو استخوان در ستون فقرات و داخل CSF در اطراف نخاع و برداشتن نمونه ای از مایع انجام می شود. نمونه CSF در زیر میکروسکوپ از نظر علائم سلولهای تومور بررسی می شود. همچنین ممکن است نمونه از نظر مقدار پروتئین و گلوکز بررسی شود. مقدار پروتئین بیشتر از حد طبیعی یا گلوکز کمتر از حد طبیعی ممکن است نشانه تومور باشد. این روش LP یا نخاعی نیز نامیده می شود.

تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی کودکی راجعه

تومور جنینی سیستم عصبی مرکزی کودکی (CNS) عودکننده توموری است که پس از درمان عود می کند (برمی گردد). تومورهای جنینی CNS دوران کودکی اغلب در طی 3 سال پس از درمان عود می کنند اما ممکن است سالها بعد دوباره برگردند. تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی ممکن است در همان محل تومور اصلی و یا در مکان دیگری در مغز یا نخاع برگردند. تومورهای جنینی CNS بندرت به سایر نقاط بدن گسترش می یابند.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای کودکانی که تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) دارند وجود دارد.

• کودکانی که تومورهای جنینی CNS دارند ، باید درمان آنها توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی در کودکان برنامه ریزی شود.

• تومورهای مغزی در دوران کودکی ممکن است علائم یا نشانه هایی ایجاد کند که قبل از تشخیص سرطان شروع می شود و برای ماهها یا سالها ادامه دارد.

• درمان تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• پنج نوع درمان استفاده می شود:

• عمل جراحی

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی

• درمان هدفمند

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکانی که تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) دارند وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است ، شرکت در یک آزمایش بالینی باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

کودکانی که تومورهای جنینی CNS دارند ، باید درمان آنها توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی در کودکان برنامه ریزی شود.

نظارت بر درمان توسط یک متخصص انکولوژیک کودکان ، پزشکی متخصص در درمان کودکان مبتلا به سرطان انجام خواهد شد. متخصص انکولوژی کودکان با سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کودکان که در زمینه درمان کودکان مبتلا به تومور مغزی متخصص هستند و در زمینه های خاصی از پزشکی متخصص هستند ، کار می کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• متخصص اطفال

• جراح مغز و اعصاب.

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص توانبخشی.

• انکولوژیست پرتوی.

• روانشناس.

تومورهای مغزی در دوران کودکی ممکن است علائم یا نشانه هایی ایجاد کند که قبل از تشخیص سرطان شروع می شود و برای ماهها یا سالها ادامه دارد.

علائم یا نشانه های ناشی از تومور ممکن است قبل از تشخیص سرطان شروع شده و برای ماهها یا سالها ادامه داشته باشد. صحبت با پزشكان كودك در مورد علائم یا نشانه های ناشی از تومور كه ​​ممكن است بعد از درمان ادامه یابد بسیار مهم است.

درمان تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات جسمی

• تغییر در روحیه ، احساسات ، تفکر ، یادگیری یا حافظه.

• سرطان های دوم (انواع جدید سرطان).

كودكانی كه با مدولوبلاستوما تشخیص داده می شوند ، ممكن است پس از جراحی یا پرتودرمانی دچار مشكلات خاصی مانند تغییر در توانایی تفكر ، یادگیری و توجه شوند. همچنین ، سندرم جهش مخچه ممکن است پس از جراحی رخ دهد. علائم این سندرم شامل موارد زیر است:

• تأخیر در صحبت کردن.

• مشکل در بلع و غذا خوردن.

• از دست دادن تعادل ، مشکل در راه رفتن ، و بدتر شدن دست خط.

• از دست دادن صدای عضله.

• تغییرات خلقی و تغییر در شخصیت.

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. صحبت با پزشکان کودک در مورد تأثیرات درمان سرطان بر کودک مهم است. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد اثرات متاخر درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه کنید).

پنج نوع درمان استفاده می شود:

عمل جراحی

همانطور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه شرح داده شده است ، از جراحی برای تشخیص و درمان تومور جنینی CNS در دوران کودکی استفاده می شود.

بعد از اینکه پزشک تمام سرطانی را که در زمان جراحی قابل مشاهده است برداشته ، ممکن است بعد از جراحی شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا هر دو برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده به آنها شیمی درمانی شود. درمانی که بعد از جراحی انجام می شود ، برای کاهش خطر بازگشت سرطان ، درمان کمکی نامیده می شود.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند. روش های خاصی برای دادن پرتودرمانی می تواند مانع آسیب رسیدن به اشعه به بافت سالم اطراف شود. این نوع پرتودرمانی شامل موارد زیر است:

• پرتودرمانی کونفورمال: پرتودرمانی کونفورمال نوعی پرتودرمانی خارجی است که با استفاده از رایانه یک تصویر 3 بعدی (3-D) از تومور ایجاد می کند و پرتوهای تابشی را متناسب با تومور شکل می دهد. این اجازه می دهد تا دوز بالایی از اشعه به تومور برسد و به بافت سالم اطراف آسیب کمتری برساند.

• پرتودرمانی استریوتاکتیک: پرتودرمانی استریوتاکتیک نوعی پرتودرمانی خارجی است. یک قاب سر سفت و سخت به جمجمه متصل می شود تا سر در طول پرتودرمانی ثابت بماند. یک ماشین تابش مستقیم تومور را هدف قرار می دهد و باعث آسیب کمتری به بافت سالم اطراف می شود. دوز كلی تابش به چند دوز كوچكتر كه در طی چند روز داده می شود تقسیم می شود. به این روش پرتودرمانی پرتوی استریوتاکتیک و پرتودرمانی استریوتاکسی نیز گفته می شود.

• در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند.

پرتودرمانی به مغز می تواند روی رشد و نمو در کودکان خردسال تأثیر بگذارد. به همین دلیل ، آزمایشات بالینی در حال مطالعه روشهای جدیدی برای پرتودرمانی است که ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به روشهای استاندارد داشته باشد.

نحوه انجام پرتودرمانی به نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد. پرتودرمانی خارجی برای درمان تومورهای جنینی CNS کودکان استفاده می شود.

از آنجا که پرتودرمانی می تواند بر رشد و تکامل مغز در کودکان خردسال ، به ویژه کودکانی که سه سال یا کمتر دارند تأثیر بگذارد ، ممکن است شیمی درمانی انجام شود تا نیاز به پرتودرمانی را به تأخیر انداخته یا کاهش دهد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً درون مایع مغزی نخاعی ، اندامی یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلول های سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). شیمی درمانی ترکیبی ، درمانی است که بیش از یک داروی ضد سرطان استفاده می کند. نحوه انجام شیمی درمانی به نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد.

داروهای ضدسرطان با دوز منظم که از طریق دهان یا ورید برای درمان تومورهای سیستم عصبی مرکزی داده می شود نمی توانند از سد مغز خون عبور کرده و وارد مایعی شوند که مغز و نخاع را احاطه کرده است. در عوض ، داروی ضد سرطان به فضای پر از مایعات تزریق می شود تا سلول های سرطانی را که ممکن است در آنجا گسترش یافته اند از بین ببرد. به این روش شیمی درمانی داخل روده یا داخل بطنی گفته می شود.

شیمی درمانی داخل رحمی. داروهای ضد سرطان به فضای داخل نخاعی تزریق می شود ، یعنی فضایی که مایع مغزی نخاعی را در خود نگه می دارد (CSF ، با رنگ آبی نشان داده شده است). برای انجام این کار دو روش مختلف وجود دارد. یک روش ، که در قسمت بالای شکل نشان داده شده است ، تزریق داروها به مخزن اومایا است (ظرفی گنبدی شکل که در حین جراحی زیر پوست سر قرار می گیرد ؛ این داروها را از طریق یک لوله کوچک به مغز نگه می دارد) ) روش دیگر ، در قسمت پایین شکل نشان داده شده است ، تزریق داروها به طور مستقیم به CSF در قسمت تحتانی ستون فقرات ، پس از بی حس شدن ناحیه کمر در قسمت پایین.

شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی

دوزهای زیادی از شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی انجام می شود. سلولهای سالم ، از جمله سلولهای خون ساز ، نیز توسط درمان سرطان از بین می روند. پیوند سلول های بنیادی درمانی برای جایگزینی سلول های خون ساز است. سلولهای بنیادی (سلولهای خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا اهدا کننده خارج شده و منجمد و ذخیره می شوند. پس از انجام شیمی درمانی توسط بیمار ، سلولهای بنیادی ذخیره شده ذوب شده و از طریق تزریق به بیمار تحویل داده می شوند. این سلولهای بنیادی دوباره جوش خورده به سلولهای خونی بدن تبدیل شده و آنها را بازیابی می کنند.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای حمله به سلولهای سرطانی استفاده می کند. درمان های هدفمند معمولاً کمتر از شیمی درمانی یا پرتودرمانی به سلول های طبیعی آسیب می رسانند.

مهار کننده های انتقال سیگنال نوعی درمان هدفمند است که برای درمان مدولوبلاستومای راجعه استفاده می شود. مهارکننده های انتقال سیگنال سیگنال هایی را که از یک مولکول به مولکول دیگر در داخل سلول منتقل می شوند مسدود می کنند. مسدود کردن این سیگنال ها ممکن است سلول های سرطانی را از بین ببرد. ویسمودگیب نوعی بازدارنده انتقال سیگنال است.

درمان هدفمند در حال مطالعه برای درمان تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی است که عود کرده اند (دوباره برمی گردند).

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. (برای مشاهده لیستی از آزمایشات به بخش اطلاعات عمومی مراجعه کنید.) برخی آزمایشات برای اینکه ببینیم درمان چقدر خوب است تکرار می شوند. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد. این را بعضی اوقات مرحله بندی مجدد می نامند.

برخی از آزمایشات تصویربرداری هر از چندگاهی پس از پایان درمان انجام می شود. نتایج این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا وضعیت فرزند شما تغییر کرده یا تومور مغزی عود کرده است (دوباره برگردید). اگر آزمایشات تصویربرداری نشان دهنده وجود بافت غیر طبیعی در مغز باشد ، همچنین می توان نمونه برداری انجام داد تا مشخص شود این بافت از سلولهای تومور مرده تشکیل شده است یا سلولهای جدید سرطانی در حال رشد هستند. این آزمایشات را بعضی اوقات آزمایش پیگیری یا معاینه می نامند.

گزینه های درمان تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی کودکی و پینوبلاستومای کودکی

در این قسمت

• مدولوبلاستوما در دوران کودکی تازه تشخیص داده شده

• تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

• تومور جنینی دوران کودکی تازه تشخیص داده شده با رزت های چند لایه یا مدولوپیتلیوم

• Pineoblastoma در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

• تومورهای جنینی و Pineoblastomas سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

مدولوبلاستوما در دوران کودکی تازه تشخیص داده شده

در مدولوبلاستومای کودکی که به تازگی تشخیص داده شده ، خود تومور درمان نشده است. کودک ممکن است برای تسکین علائم یا نشانه های ناشی از تومور دارو یا درمانی دریافت کرده باشد.

کودکان بالای 3 سال مبتلا به مدولوبلاستوما با خطر متوسط

درمان استاندارد مدولوبلاستومای با خطر متوسط ​​در کودکان بالای 3 سال شامل موارد زیر است:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور. به دنبال آن پرتودرمانی به مغز و نخاع انجام می شود. شیمی درمانی نیز در طی پرتودرمانی و بعد از آن انجام می شود.

• جراحی برای برداشتن تومور ، پرتودرمانی و شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

کودکان بالای 3 سال مبتلا به مدولوبلاستومای خطرناک

درمان استاندارد مدولوبلاستومای پر خطر در کودکان بالای 3 سال شامل موارد زیر است:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور. به دنبال آن دوز بیشتری از پرتودرمانی به مغز و نخاع نسبت به دوز داده شده برای مدولوبلاستومای با خطر متوسط ​​دنبال می شود. شیمی درمانی نیز در طی پرتودرمانی و بعد از آن انجام می شود.

• جراحی برای برداشتن تومور ، پرتودرمانی و شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

• یک آزمایش بالینی از ترکیبات جدید پرتودرمانی و شیمی درمانی.

کودکان 3 ساله و کمتر

درمان استاندارد مدولوبلاستوما در کودکان 3 ساله و کمتر:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور و به دنبال آن شیمی درمانی.

سایر درمانهایی که ممکن است بعد از جراحی انجام شود شامل موارد زیر است:

• شیمی درمانی با یا بدون پرتودرمانی در ناحیه حذف تومور.

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

در تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده ، خود تومور درمان نشده است. کودک ممکن است برای تسکین علائم ناشی از تومور دارو یا درمانی دریافت کرده باشد.

کودکان بالای 3 سال

درمان استاندارد تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما در کودکان بالای 3 سال:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور. به دنبال آن پرتودرمانی به مغز و نخاع انجام می شود. شیمی درمانی نیز در طی پرتودرمانی و بعد از آن انجام می شود.

کودکان 3 ساله و کمتر

درمان استاندارد تومورهای جنینی غیر مدولوبلاستوما در کودکان 3 ساله و کمتر:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور و به دنبال آن شیمی درمانی.

سایر درمانهایی که ممکن است بعد از جراحی انجام شود شامل موارد زیر است:

• شیمی درمانی و پرتودرمانی در منطقه ای که تومور برداشته شده است.

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

تومور جنینی دوران کودکی تازه تشخیص داده شده با رزت های چند لایه یا مدولوپیتلیوم

در تومور جنینی دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده و دارای رزت های چند لایه (ETMR) یا مدولوپیتلیوم است ، خود تومور درمان نشده است. کودک ممکن است برای تسکین علائم ناشی از تومور دارو یا درمانی دریافت کرده باشد.

کودکان بالای 3 سال

درمان استاندارد ETMR یا مدولوپیتلیوم در کودکان بالای 3 سال شامل موارد زیر است:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور. به دنبال آن پرتودرمانی به مغز و نخاع انجام می شود. شیمی درمانی نیز در طی پرتودرمانی و بعد از آن انجام می شود.

• جراحی برای برداشتن تومور ، پرتودرمانی و شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

• یک آزمایش بالینی از ترکیبات جدید پرتودرمانی و شیمی درمانی.

کودکان 3 ساله و کمتر

درمان استاندارد ETMR یا مدولوپیتلیوم در کودکان 3 ساله و کمتر شامل موارد زیر است:

• جراحی برای برداشتن هرچه بیشتر تومور و به دنبال آن شیمی درمانی.

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

• پرتودرمانی ، هنگامی که کودک بزرگتر است.

• یک آزمایش بالینی از ترکیبات جدید و برنامه های شیمی درمانی یا ترکیبات جدید شیمی درمانی با نجات سلول های بنیادی.

درمان ETMR یا مدلوپیتلیوم در کودکان 3 ساله و کمتر اغلب در یک آزمایش بالینی است.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

Pineoblastoma در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

در پینوبلاستومای کودکی که اخیراً تشخیص داده شده است ، خود تومور درمان نشده است. کودک ممکن است برای تسکین علائم ناشی از تومور دارو یا درمانی دریافت کرده باشد.

کودکان بالای 3 سال

درمان استاندارد پینوبلاستوما در کودکان بالای 3 سال شامل موارد زیر است:

• جراحی برای برداشتن تومور. تومور معمولاً به دلیل مکانی که در مغز قرار دارد قابل برداشت نیست. جراحی اغلب با پرتودرمانی به مغز و نخاع و شیمی درمانی دنبال می شود.

• یک آزمایش بالینی شیمی درمانی با دوز بالا پس از پرتودرمانی و نجات سلول های بنیادی.

• یک آزمایش بالینی شیمی درمانی در طول پرتودرمانی.

کودکان 3 ساله و کمتر

درمان استاندارد پینوبلاستوما در کودکان 3 ساله و کمتر شامل موارد زیر است:

• بیوپسی برای تشخیص پینوبلاستوما و به دنبال آن شیمی درمانی.

• اگر تومور به شیمی درمانی پاسخ دهد ، پرتودرمانی هنگام بزرگتر شدن کودک انجام می شود.

• شیمی درمانی با دوز بالا با نجات سلول های بنیادی.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

تومورهای جنینی و Pineoblastomas سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی

درمان تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی (CNS) و پینوبلاستوما که عود می کند (بازگشت) به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع تومور

• این که آیا تومور در همان جایی که برای اولین بار تشکیل شده عود کرده یا به سایر قسمت های مغز ، نخاع یا بدن گسترش یافته است.

• نوع درمانی که در گذشته انجام شده است.

• چه مدت از پایان درمان اولیه گذشته است.

• خواه بیمار علائمی داشته باشد یا علائمی.

درمان تومورهای جنینی CNS در دوران کودکی و پینوبلاستوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برای کودکانی که قبلاً پرتودرمانی و شیمی درمانی دریافت کرده اند ، درمان ممکن است شامل پرتودرمانی مکرر در محلی باشد که سرطان شروع کرده و تومور در آن گسترش یافته است. پرتودرمانی استریوتاکتیک و / یا شیمی درمانی نیز ممکن است استفاده شود.

• برای نوزادان و کودکان خردسالی که قبلا فقط شیمی درمانی می کردند و عود موضعی دارند ، درمان ممکن است شیمی درمانی با پرتودرمانی تومور و ناحیه نزدیک به آن باشد. جراحی برای برداشتن تومور نیز ممکن است انجام شود.

• برای بیمارانی که قبلاً پرتودرمانی دریافت کرده اند ، ممکن است از شیمی درمانی با دوز بالا و نجات سلول های بنیادی استفاده شود. مشخص نیست که آیا این روش درمانی بقا را بهبود می بخشد یا خیر.

• درمان هدفمند با مهار کننده انتقال سیگنال برای بیمارانی که سرطان آنها تغییرات خاصی در ژن ها دارد.

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی

برای اطلاعات بیشتر در مورد تومور جنینی سیستم عصبی مرکزی دوران کودکی ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• کنسرسیوم تومور مغزی کودکان (PBTC) انکار مسئولیت

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان در دوران کودکی و سایر منابع عمومی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• سرطان های دوران کودکی

• CureSearch برای کودکان سرطان رد مسئولیت

• اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی

• نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان

• کودکان مبتلا به سرطان: راهنمای والدین

• سرطان در کودکان و نوجوانان

• صحنه سازی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان