انواع / مغز / بیمار / کودک-آستروسیتوما-ترامپ-pdq

درمان آستروسیتوماهای کودکی (®) - نسخه بیمار

اطلاعات کلی در مورد آستروسیتوماهای دوران کودکی

امتیاز کلیدی

• آستروسیتومای کودکی بیماری است که در آن سلولهای خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) در بافتهای مغز تشکیل می شوند.

• آستروسیتوما ممکن است خوش خیم (سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) نباشد.

• سیستم عصبی مرکزی بسیاری از عملکردهای مهم بدن را کنترل می کند.

• علت بیشتر تومورهای مغزی در دوران کودکی مشخص نیست.

• علائم و نشانه های آستروسیتوما در هر کودکی یکسان نیست.

• آزمایشاتی که مغز و نخاع را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) آستروسیتوماهای دوران کودکی استفاده می شود.

• آستروسیتوماهای دوران کودکی معمولاً در جراحی تشخیص داده می شوند.

• عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

آستروسیتومای کودکی بیماری است که در آن سلولهای خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) در بافتهای مغز تشکیل می شوند.

آستروسیتوماها تومورهایی هستند که در سلول های مغزی ستاره ای شکل به نام آستروسیت شروع می شوند. آستروسیت نوعی سلول گلیالی است. سلولهای گلیال سلولهای عصبی را در جای خود نگه می دارند ، غذا و اکسیژن را به آنها می رسانند و به آنها در برابر بیماری ، مانند عفونت محافظت می کنند. گلیوماها تومورهایی هستند که از سلولهای گلیال تشکیل می شوند. آستروسیتوما نوعی گلیوم است.

آستروسیتوما متداول ترین نوع گلیوم است که در کودکان تشخیص داده می شود. می تواند در هر نقطه از سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) تشکیل شود.

این خلاصه درباره درمان تومورهایی است که در آستروسیت های مغز (تومورهای اولیه مغز) آغاز می شوند. تومورهای متاستاتیک مغز توسط سلولهای سرطانی تشکیل می شوند که از قسمت های دیگر بدن شروع می شوند و به مغز گسترش می یابند. درمان تومورهای متاستاتیک مغز در اینجا مورد بحث قرار نگرفته است.

تومورهای مغزی هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می دهد. با این حال ، ممکن است درمان برای کودکان متفاوت از بزرگسالان باشد. برای اطلاعات بیشتر در مورد انواع دیگر تومورهای مغزی در کودکان و بزرگسالان ، به خلاصه زیر مراجعه کنید:

• بررسی اجمالی درمان تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی

• درمان تومورهای سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان

آستروسیتوما ممکن است خوش خیم (سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) نباشد.

تومورهای خوش خیم مغز رشد کرده و مناطق مجاور مغز را تحت فشار قرار می دهند. آنها بندرت در بافتهای دیگر گسترش می یابند. تومورهای بدخیم مغزی احتمالاً به سرعت رشد کرده و به سایر بافتهای مغزی گسترش می یابند. هنگامی که یک تومور به ناحیه ای از مغز رشد می کند یا به آن فشار می آورد ، ممکن است آن قسمت از مغز را به همان شکل که باید کار کند متوقف کند. تومورهای مغزی خوش خیم و بدخیم می توانند علائم و نشانه هایی ایجاد کنند و تقریباً همه آنها نیاز به درمان دارند.

سیستم عصبی مرکزی بسیاری از عملکردهای مهم بدن را کنترل می کند.

آستروسیتوما در این قسمت های سیستم عصبی مرکزی (CNS) شایع است:

• مخچه: بزرگترین قسمت مغز ، در بالای سر است. مخ بزرگ تفکر ، یادگیری ، حل مسئله ، گفتار ، احساسات ، خواندن ، نوشتن و حرکت ارادی را کنترل می کند.

• مخچه: قسمت تحتانی و پشتی مغز (نزدیک وسط پشت سر). مخچه حرکت ، تعادل و وضعیت بدن را کنترل می کند.

• ساقه مغز: بخشی که مغز را به نخاع متصل می کند ، در پایین ترین قسمت مغز (درست بالای پشت گردن). ساقه مغز تنفس ، ضربان قلب و اعصاب و عضلات مورد استفاده در دیدن ، شنیدن ، راه رفتن ، صحبت و غذا را کنترل می کند.

• هیپوتالاموس: ناحیه ای در وسط پایه مغز است. دمای بدن ، گرسنگی و تشنگی را کنترل می کند.

• مسیر بینایی: گروهی از اعصاب که چشم را با مغز متصل می کنند.

• نخاع: ستونی از بافت عصبی که از ساقه مغز به پایین مرکز عقب می رود. توسط سه لایه نازک از بافت به نام غشاها پوشانده شده است. نخاع و غشاها توسط مهره ها (استخوان های پشتی) احاطه شده اند. اعصاب نخاعی پیام هایی را بین مغز و بقیه اعضای بدن حمل می کنند ، مانند پیامی از مغز که باعث حرکت عضلات می شود یا پیامی از پوست به مغز برای لمس.

آناتومی مغز. ناحیه سوپرانتوریال (قسمت فوقانی مغز) شامل مخچه ، بطن جانبی و بطن سوم (با مایع مغزی نخاعی نشان داده شده به رنگ آبی) ، شبکه کوروئید ، غده صنوبری ، هیپوتالاموس ، غده هیپوفیز و عصب بینایی است. حفره خلفی / ناحیه زیر دهانی (قسمت تحتانی پشت مغز) شامل مخچه ، تکتوم ، بطن چهارم و ساقه مغز (مغز میانی ، پونس و مدولا) است. تورتوریم سوپراتورنوریوم را از ایندفرانتریوم (صفحه راست) جدا می کند. جمجمه و مننژ از مغز و نخاع محافظت می کنند (صفحه سمت چپ).

علت بیشتر تومورهای مغزی در دوران کودکی مشخص نیست.

هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری شما را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید کودک شما در معرض خطر است با پزشک کودک خود صحبت کنید. عوامل خطر احتمالی آستروسیتوما عبارتند از:

• پرتودرمانی گذشته به مغز.

• داشتن برخی اختلالات ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1) یا اسکلروز سل.

علائم و نشانه های آستروسیتوما در هر کودکی یکسان نیست.

علائم و نشانه ها به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که تومور در مغز یا نخاع تشکیل می شود.

• اندازه تومور.

• سرعت رشد تومور چقدر است.

• سن و رشد کودک.

برخی از تومورها علائم و نشانه هایی ایجاد نمی کنند. علائم و نشانه ها ممکن است در اثر آستروسیتوماهای کودکی یا در اثر سایر شرایط ایجاد شود. اگر فرزند شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• سردرد یا سردرد صبحگاهی که پس از استفراغ برطرف می شود.

• تهوع و استفراغ.

• مشکلات بینایی ، شنوایی و گفتاری.

• از دست دادن تعادل و مشکل در راه رفتن.

• بدتر خط نوشتاری یا کند گفتاری.

• ضعف یا تغییر احساس در یک طرف بدن.

• خواب آلودگی غیرمعمول

• انرژی بیشتر یا کمتر از حد معمول.

• تغییر در شخصیت یا رفتار.

• تشنج

• کاهش وزن یا افزایش وزن بدون دلیل مشخص.

• افزایش اندازه سر (در نوزادان).

آزمایشاتی که مغز و نخاع را بررسی می کنند برای تشخیص (یافتن) آستروسیتوماهای دوران کودکی استفاده می شود.

ممکن است از آزمونها و روشهای زیر استفاده شود:

• معاینه و شرح حال جسمی: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی. این شامل بررسی علائم بیماری ، مانند توده ها یا هر چیز دیگری است که غیر معمول به نظر می رسد. همچنین سابقه ای از عادات بهداشتی بیمار و بیماری ها و معالجه های گذشته بیمار گرفته خواهد شد.

• معاینه مغز و اعصاب: مجموعه ای از سالات و آزمایشات برای بررسی عملکرد مغز ، نخاع و عملکرد عصب. این آزمون وضعیت روانی ، هماهنگی و توانایی راه رفتن طبیعی فرد و میزان عملکرد عضلات ، حواس و رفلکس ها را بررسی می کند. این را ممکن است یک آزمایش عصبی یا یک آزمایش عصبی نیز نامیده شود.

• امتحان میدانی دیداری: امتحانی برای بررسی میزان دید فرد (کل منطقه ای که اشیا which در آن دیده می شود). این آزمایش هم بینایی مرکزی (میزان دید فرد در حالت مستقیم رو به جلو) را اندازه گیری می کند و هم بینایی محیطی (چشمی که فرد می تواند در تمام جهات دیگر ببیند در حالی که مستقیم به جلو خیره است) را اندازه گیری می کند. چشم ها یکی یکی آزمایش می شوند. چشم مورد آزمایش پوشیده نشده است.

• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) با گادولینیوم: روشی است که با استفاده از آهنربا ، امواج رادیویی و کامپیوتر می توان مجموعه ای از تصاویر دقیق از مغز و نخاع را تهیه کرد. ماده ای به نام گادولینیوم به داخل ورید تزریق می شود. گادولینیوم در اطراف سلولهای سرطانی جمع می شود تا در تصویر روشن تر نشان داده شوند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای (NMRI) نیز گفته می شود. گاهی اوقات طیف سنجی تشدید مغناطیسی (MRS) در همان اسکن MRI برای بررسی ترکیب شیمیایی بافت مغز انجام می شود.

آستروسیتوماهای دوران کودکی معمولاً در جراحی تشخیص داده می شوند.

اگر پزشکان فکر کنند ممکن است آستروسیتوما وجود داشته باشد ، برای برداشتن نمونه ای از بافت نمونه برداری انجام می شود. برای تومورهای مغز ، بخشی از جمجمه برداشته می شود و از سوزن برای از بین بردن بافت استفاده می شود. گاهی اوقات ، سوزن توسط کامپیوتر هدایت می شود. یک آسیب شناس برای یافتن سلولهای سرطانی ، بافت را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند. در صورت یافتن سلول های سرطانی ، پزشک ممکن است در همان عمل جراحی تا حد امکان تومور را از بین ببرد. از آنجا که تشخیص تفاوت بین انواع تومورهای مغزی دشوار است ، ممکن است بخواهید نمونه بافت کودک خود را توسط پاتولوژیستی که تجربه تشخیص تومورهای مغزی را دارد ، بررسی کنید.

کرانیوتومی: یک سوراخ در جمجمه ایجاد می شود و یک قطعه از جمجمه برداشته می شود تا بخشی از مغز نشان داده شود.

آزمایش زیر ممکن است بر روی بافتی که برداشته شده است انجام شود:

• ایمونوهیستوشیمی: یک آزمایش آزمایشگاهی که با استفاده از آنتی بادی ها می توان آنتی ژن های خاص (مارکرها) را در نمونه بافت بیمار بررسی کرد. آنتی بادی ها معمولاً به یک آنزیم یا یک رنگ فلورسنت مرتبط هستند. پس از اتصال آنتی بادی ها به یک آنتی ژن خاص در نمونه بافت ، آنزیم یا رنگ فعال می شود و سپس می توان آنتی ژن را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این نوع آزمایش برای کمک به تشخیص سرطان و کمک به تشخیص نوعی از سرطان از نوع دیگر سرطان استفاده می شود. آزمایش MIB-1 نوعی شیمی درمانی ایمونوهیستوشیمی است که بافت تومور را از نظر وجود آنتی ژنی به نام MIB-1 بررسی می کند. این ممکن است نشان دهد سرعت رشد تومور چقدر است.

گاهی اوقات تومورها در مکانی تشکیل می شوند که برداشتن آنها را سخت می کند. اگر برداشتن تومور ممکن است باعث مشکلات شدید جسمی ، عاطفی یا یادگیری شود ، نمونه برداری انجام می شود و بعد از نمونه برداری ، درمان بیشتری انجام می شود.

کودکانی که NF1 دارند ممکن است یک آستروسیتومای درجه پایین در ناحیه مغز ایجاد کنند که بینایی را کنترل می کند و ممکن است نیازی به نمونه برداری نباشد. در صورت ادامه رشد تومور یا بروز علائم ، ممکن است نیازی به جراحی برای برداشتن تومور نباشد.

عوامل خاصی پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• خواه تومور آستروسیتومای درجه پایین باشد یا درجه بالا.

• جایی که تومور در CNS تشکیل شده است و اگر به بافت نزدیک یا سایر قسمت های بدن گسترش یافته باشد.

• سرعت رشد تومور چقدر است.

• سن کودک.

• اینکه سلولهای سرطانی بعد از جراحی باقی بمانند یا خیر.

• اینکه آیا تغییراتی در ژن های خاصی وجود دارد یا خیر.

• چه کودک مبتلا به NF1 باشد یا توبروز اسکلروزیس.

• اینکه کودک مبتلا به سندرم دیانسفالیک باشد (بیماری که رشد جسمی را کند می کند).

• آیا کودک در زمان تشخیص فشار خون داخل جمجمه دارد (فشار مایع مغزی نخاعی درون جمجمه زیاد است).

• این که آیا آستروسیتوما به تازگی تشخیص داده شده یا عود کرده است (دوباره برگردید).

برای آستروسیتومای مکرر ، پیش آگهی و درمان بستگی به مدت زمانی دارد که بین زمان پایان درمان و زمان عود آستروسیتوما می گذرد.

مراحل آستروسیتومای کودکی

امتیاز کلیدی

• درجه تومور برای برنامه ریزی درمان سرطان استفاده می شود.

• آستروسیتومای درجه پایین

• آستروسیتوماهای درجه بالا

• MRI پس از جراحی انجام می شود.

درجه تومور برای برنامه ریزی درمان سرطان استفاده می شود.

مرحله بندی مرحله ای است که برای کشف میزان سرطان و شیوع سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. برای برنامه ریزی درمان ، دانستن مرحله مهم است.

هیچ سیستم استاندارد مرحله بندی برای آستروسیتومای کودکی وجود ندارد. درمان بر اساس موارد زیر است:

• خواه تومور درجه پایین باشد یا درجه بالا.

• خواه تومور به تازگی تشخیص داده شده باشد یا عود کننده باشد (بعد از درمان دوباره برگشته است).

درجه تومور چگونگی غیرطبیعی بودن سلولهای سرطانی زیر میکروسکوپ و سرعت رشد و گسترش تومور را توصیف می کند.

از نمرات زیر استفاده می شود:

آستروسیتومای درجه پایین

آستروسیتوماهای درجه پایین رشد آهسته ای دارند و بندرت به سایر قسمت های مغز و نخاع یا سایر قسمت های بدن منتقل می شوند. انواع مختلفی از آستروسیتومای درجه پایین وجود دارد. آستروسیتومای درجه پایین می تواند به شرح زیر باشد:

• تومورهای درجه I- آستروسیتومای پیلوسیتیک ، تومور سلول غول پیکر زیر پوستی یا گلیوم آنژیوسنتریک.

• تومورهای درجه II - آستروسیتومای منتشر ، گزانتواستروسیتوم پلئومورفیک یا گلیوم کوروئید بطن سوم.

کودکانی که نوروفیبروماتوز نوع 1 دارند ممکن است بیش از یک تومور درجه پایین در مغز داشته باشند. کودکانی که مبتلا به اسکلروز سل هستند ، در معرض خطر افزایش آستروسیتومای سلول غول پیکر زیر پوستی قرار دارند.

آستروسیتوماهای درجه بالا

آستروسیتوماهای درجه بالا رشد سریع دارند و اغلب در مغز و نخاع گسترش می یابند. انواع مختلفی از آستروسیتوماهای درجه بالا وجود دارد. آستروسیتوما با درجه بالا می تواند:

• تومورهای درجه III - آستروسیتوم آناپلاستیک یا گزانتواستروسیتوم پلومورفیک آناپلاستیک.

• تومورهای درجه IV - گلیوبلاستوما یا گلیومای خط میانی منتشر.

آستروسیتوماهای دوران کودکی معمولاً به سایر قسمت های بدن سرایت نمی کنند.

MRI پس از جراحی انجام می شود.

در چند روز اول پس از جراحی MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) انجام می شود. این به منظور کشف میزان تومور بعد از جراحی در صورت وجود و برنامه ریزی برای درمان بیشتر است.

آستروسیتوماهای دوره ای کودکی

آستروسیتومای مکرر در دوران کودکی ، آستروسیتومایی است که پس از درمان مجدداً عود کرده است (دوباره برمی گردد). سرطان ممکن است در همان محل تومور اول یا در سایر قسمت های بدن برگردد. آستروسیتوماهای درجه بالا اغلب در طی 3 سال یا در مکانی که برای اولین بار سرطان تشکیل شده است یا در جای دیگری در CNS عود می کنند.

بررسی اجمالی گزینه درمان

امتیاز کلیدی

• انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به آستروسیتومای کودکی وجود دارد.

• کودکان مبتلا به آستروسیتوما باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی کودکان برنامه ریزی کنند.

• تومورهای مغزی در دوران کودکی ممکن است علائم یا نشانه هایی ایجاد کند که قبل از تشخیص سرطان شروع می شود و برای ماهها یا سالها ادامه دارد.

• درمان آستروسیتوماهای دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

• شش نوع درمان استفاده می شود:

• عمل جراحی

• مشاهده

• پرتو درمانی

• شیمی درمانی

• شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی

• درمان هدفمند

• انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

• سایر دارو درمانی

• ایمونوتراپی

• اگر مایعات در اطراف مغز و نخاع جمع شود ، ممکن است روش انحراف مایع مغزی نخاعی انجام شود.

• بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

• بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

• ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به آستروسیتومای کودکی وجود دارد.

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به آستروسیتوما در دسترس است. برخی از درمان ها استاندارد هستند (روش درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند. یک کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است ، شرکت در یک آزمایش بالینی باید مورد توجه قرار گیرد. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.

کودکان مبتلا به آستروسیتوما باید درمان خود را توسط تیمی از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی متخصص در زمینه درمان تومورهای مغزی کودکان برنامه ریزی کنند.

نظارت بر درمان توسط یک متخصص انکولوژیک کودکان ، پزشکی متخصص در درمان کودکان مبتلا به سرطان انجام خواهد شد. متخصص انکولوژی کودکان با سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی که در زمینه درمان کودکان مبتلا به تومور مغزی متخصص هستند و در زمینه های خاصی از پزشکی متخصص هستند ، کار می کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشد:

• متخصص اطفال

• جراح مغز و اعصاب کودکان.

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص مغز و اعصاب

• متخصص توانبخشی.

• انکولوژیست پرتوی.

• متخصص غدد.

• روانشناس.

تومورهای مغزی در دوران کودکی ممکن است علائم یا نشانه هایی ایجاد کند که قبل از تشخیص سرطان شروع می شود و برای ماهها یا سالها ادامه دارد.

علائم یا نشانه های ناشی از تومور ممکن است قبل از تشخیص شروع شود. این علائم یا نشانه ها ممکن است ماهها یا سالها ادامه داشته باشد. صحبت با پزشكان كودك در مورد علائم یا نشانه های ناشی از تومور كه ​​ممكن است بعد از درمان ادامه یابد بسیار مهم است.

درمان آستروسیتوماهای دوران کودکی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.

برای اطلاعات در مورد عوارض جانبی که در طول درمان سرطان آغاز می شود ، به صفحه عوارض جانبی ما مراجعه کنید.

عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان که پس از درمان آغاز می شود و ماهها یا سالها ادامه دارد ، اثرات دیررس است. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات جسمی

• تغییر در روحیه ، احساسات ، تفکر ، یادگیری یا حافظه.

• سرطان های دوم (انواع جدید سرطان).

برخی از اثرات دیررس ممکن است تحت درمان یا کنترل قرار گیرند. صحبت با پزشکان کودک در مورد تأثیرات درمان سرطان بر کودک مهم است. (برای اطلاعات بیشتر به خلاصه در مورد اثرات متاخر درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه کنید.)

شش نوع درمان استفاده می شود:

عمل جراحی

همانطور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه بحث شد ، از جراحی برای تشخیص و درمان آستروسیتومای کودکان استفاده می شود. اگر سلولهای سرطانی پس از جراحی باقی بمانند ، درمان بیشتر به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی که سلولهای سرطانی باقی مانده است.

• درجه تومور.

• سن کودک.

بعد از اینکه پزشک تمام سرطانی را که در زمان جراحی قابل مشاهده است برطرف می کند ، ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده شیمی درمانی یا پرتودرمانی انجام شود. درمانی که بعد از جراحی انجام می شود ، برای کاهش خطر بازگشت سرطان ، درمان کمکی نامیده می شود.

مشاهده

مشاهده در حال کنترل دقیق وضعیت بیمار است بدون هیچ گونه درمانی تا زمان بروز علائم یا علائم یا تغییر آنها. مشاهده ممکن است استفاده شود:

• اگر بیمار علائمی نداشته باشد ، مانند بیماران با نوروفیبروماتوز نوع 1.

• اگر تومور کوچک باشد و در هنگام تشخیص یا درمان یک مشکل سلامتی متفاوت پیدا شود.

• پس از برداشته شدن تومور با جراحی تا زمان بروز علائم یا علائم یا تغییر آنها.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطانی است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال اشعه به سمت سرطان استفاده می کند. روش های خاصی برای دادن پرتودرمانی می تواند مانع آسیب رسیدن به اشعه به بافت سالم اطراف شود. این نوع پرتودرمانی شامل موارد زیر است:

• پرتودرمانی کونفورمال: پرتودرمانی کونفورمال نوعی پرتودرمانی خارجی است که با استفاده از رایانه یک تصویر 3 بعدی (3-D) از تومور ایجاد می کند و پرتوهای تابشی را متناسب با تومور شکل می دهد.

• پرتودرمانی با شدت تعدیل شده (IMRT): IMRT نوعی پرتودرمانی 3 بعدی (3-D) خارجی است که با استفاده از رایانه تصاویری از اندازه و شکل تومور ایجاد می کند. پرتوهای نازک تابش با شدت (قدرت) مختلف از جهات مختلف تومور را هدف قرار می دهند.

• پرتودرمانی استریوتاکتیک: پرتودرمانی استریوتاکتیک نوعی پرتودرمانی خارجی است. یک قاب سر سفت و سخت به جمجمه متصل می شود تا سر در طول پرتودرمانی ثابت بماند. ماشینی تابش را مستقیماً به تومور می رساند. دوز كلی تابش به چند دوز كوچكتر كه در طی چند روز داده می شود تقسیم می شود. به این روش پرتودرمانی پرتوی استریوتاکتیک و پرتودرمانی استریوتاکسی نیز گفته می شود.

• پرتودرمانی با پرتوی پروتون: پرتودرمانی با پروتون نوعی پرتودرمانی خارجی با انرژی زیاد است. یک دستگاه پرتودرمانی جریانهای پروتون (ذرات ریز ، نامرئی ، دارای بار مثبت) را در سلولهای سرطانی هدف قرار می دهد تا آنها را از بین ببرد.

• در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیو مهر و موم شده در سوزن ها ، دانه ها ، سیم ها یا کاتترهایی استفاده می شود که مستقیماً در سرطان یا نزدیک آن قرار می گیرند.

نحوه انجام پرتودرمانی به نوع تومور و محل تشکیل تومور در مغز یا نخاع بستگی دارد. پرتودرمانی خارجی برای درمان آستروسیتوماهای دوران کودکی استفاده می شود.

پرتودرمانی به مغز می تواند رشد و نمو را به ویژه در کودکان خردسال تحت تأثیر قرار دهد. برای کودکان زیر 3 سال ، ممکن است شیمی درمانی انجام شود تا نیاز به پرتودرمانی را به تعویق بیندازد یا کاهش دهد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان سرطانی است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند ، یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً درون مایع مغزی نخاعی ، اندامی یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلول های سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). شیمی درمانی ترکیبی استفاده از بیش از یک داروی ضد سرطان است.

نحوه انجام شیمی درمانی به نوع تومور و محل تشکیل تومور در مغز یا نخاع بستگی دارد. شیمی درمانی ترکیبی سیستمیک در درمان کودکان مبتلا به آستروسیتوما استفاده می شود. شیمی درمانی با دوز بالا ممکن است در درمان کودکان مبتلا به آستروسیتومای درجه بالا که اخیراً تشخیص داده شده است استفاده شود.

شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی

دوزهای زیادی از شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی انجام می شود. سلولهای سالم ، از جمله سلولهای خون ساز ، نیز توسط درمان سرطان از بین می روند. پیوند سلول های بنیادی درمانی برای جایگزینی سلول های خون ساز است. سلولهای بنیادی (سلولهای خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا اهدا کننده خارج شده و منجمد و ذخیره می شوند. پس از انجام شیمی درمانی توسط بیمار ، سلولهای بنیادی ذخیره شده ذوب شده و از طریق تزریق به بیمار تحویل داده می شوند. این سلولهای بنیادی دوباره جوش خورده به سلولهای خونی بدن تبدیل شده و آنها را بازیابی می کنند.

برای آستروسیتومای درجه بالا که پس از درمان دوباره بازگشته است ، در صورت وجود مقدار کمی تومور ، از شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی استفاده می شود.

درمان هدفمند

هدفمند درمانی نوعی درمان است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله به سلولهای خاص سرطانی بدون آسیب رساندن به سلولهای طبیعی استفاده می کند.

انواع مختلفی از درمان هدفمند وجود دارد:

• آنتی بادی مونوکلونال درمانی از آنتی بادی های ساخته شده در آزمایشگاه ، از یک نوع سلول سلول ایمنی برای جلوگیری از سلول های سرطانی استفاده می کند. این آنتی بادی ها می توانند موادی را روی سلولهای سرطانی یا مواد عادی که ممکن است به رشد سلول های سرطانی کمک کنند ، شناسایی کنند. آنتی بادی ها به مواد متصل می شوند و سلول های سرطانی را از بین می برند ، مانع رشد آنها می شوند یا از گسترش آنها جلوگیری می کنند. آنتی بادی های مونوکلونال از طریق تزریق داخل ورید تجویز می شوند. آنها ممکن است به تنهایی یا برای انتقال داروها ، سموم یا مواد رادیواکتیو به طور مستقیم به سلولهای سرطانی استفاده شوند.

درمان مهار کننده فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) نوعی درمان با آنتی بادی مونوکلونال است:

• درمان مهار کننده VEGF: سلول های سرطانی ماده ای به نام VEGF می سازند که باعث تشکیل رگ های خونی جدید (رگ زایی) می شود و به رشد سرطان کمک می کند. مهارکننده های VEGF VEGF را مسدود کرده و از تشکیل عروق خونی جدید جلوگیری می کنند. این ممکن است سلولهای سرطانی را از بین ببرد زیرا آنها برای رشد به عروق خونی جدید نیاز دارند. Bevacizumab یک مهار کننده VEGF و مهار کننده آنژیوژنز است که برای درمان آستروسیتومای کودکان استفاده می شود.

• مهار کننده های پروتئین کیناز به روش های مختلف کار می کنند. انواع مختلفی از مهار کننده های پروتئین کیناز وجود دارد.

• مهار کننده های mTOR از تقسیم سلول ها جلوگیری می کنند و ممکن است از رشد رگ های خونی جدید که تومورها برای رشد نیاز دارند جلوگیری کنند. Everolimus و sirolimus مهارکننده های mTOR هستند که برای درمان آستروسیتوماهای سلول غول زیرفراندی کودکان استفاده می شوند. مهار کننده های mTOR همچنین برای درمان آستروسیتومای درجه پایین که عود کرده است ، در حال مطالعه هستند.

• مهار کننده های BRAF پروتئین های مورد نیاز برای رشد سلول را مسدود می کنند و ممکن است سلول های سرطانی را از بین ببرند. ژن BRAF در برخی از گلیوماها به شکل جهش یافته (تغییر یافته) یافت می شود و مسدود کردن آن ممکن است به رشد سلول های سرطانی کمک کند. مهار کننده BRAF ، داربافنیب در حال مطالعه برای درمان آستروسیتومای درجه پایین است که عود کرده است. سایر مهارکننده های BRAF ، از جمله ومورافنیب و ترامتینیب ، در کودکان در حال بررسی است.

• مهار کننده های MEK پروتئین های مورد نیاز برای رشد سلول را مسدود می کنند و ممکن است سلول های سرطانی را از بین ببرند. مهارکننده های MEK مانند سلومتینیب در حال مطالعه برای درمان آستروسیتومای درجه پایین است که عود کرده است.

• مهار کننده های PARP آنزیمی به نام PARP را مسدود می کنند که در بسیاری از عملکردهای سلول نقش دارد. مسدود کردن PARP ممکن است باعث شود سلولهای سرطانی نتوانند DNA آسیب دیده خود را ترمیم کرده و باعث مرگ آنها شود. Veliparib یک مهار کننده PARP است که در ترکیب با پرتودرمانی و شیمی درمانی برای درمان گلیومای بدخیم تازه تشخیص داده شده که جهش (تغییر) در ژن BRAF ندارد ، در حال مطالعه است.

برای اطلاعات بیشتر به داروهای مورد تایید تومور مغزی مراجعه کنید.

انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.

این بخش خلاصه درمانهایی را توصیف می کند که در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند. ممکن است در مورد هر روش درمانی جدیدی که مطالعه می شود ذکر نشود. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی از وب سایت NCI در دسترس است.

سایر دارو درمانی

لنالیدومید نوعی مهار کننده رگ زایی است. از رشد رگهای خونی جدید که برای رشد به تومور نیاز دارد جلوگیری می کند.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی درمانی است که از سیستم ایمنی بدن بیمار برای مقابله با سرطان استفاده می کند. مواد ساخته شده توسط بدن یا ساخته شده در آزمایشگاه برای تقویت ، هدایت یا بازیابی دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان استفاده می شود. به این نوع درمان سرطان ، بیوتراپی یا درمان بیولوژیک نیز گفته می شود.

• درمان بازدارنده ایست بازرسی ایمنی: PD-1 پروتئینی در سطح سلول های T است که به کنترل واکنش های ایمنی بدن کمک می کند. وقتی PD-1 بر روی سلول سرطانی به پروتئین دیگری به نام PDL-1 متصل می شود ، سلول T را از بین می برد سلول سرطانی را متوقف می کند. مهار کننده های PD-1 به PDL-1 متصل می شوند و به سلول های T اجازه می دهند سلول های سرطانی را از بین ببرند. مهارکننده های PD-1 برای درمان آستروسیتومای درجه بالا که عود کرده است در حال مطالعه هستند.

بازدارنده ایست بازرسی ایمنی. پروتئین های بازرسی ، مانند PD-L1 در سلول های توموری و PD-1 در سلول های T ، به کنترل پاسخ های ایمنی کمک می کنند. اتصال PD-L1 به PD-1 سلول های T را از بین نمی برد سلول های تومور در بدن (صفحه سمت چپ). مسدود کردن اتصال PD-L1 به PD-1 با یک بازدارنده ایست ایمنی ایمنی (anti-PD-L1 یا anti-PD-1) به سلول های T امکان می دهد سلول های تومور را از بین ببرند (صفحه راست).

اگر مایعات در اطراف مغز و نخاع جمع شود ، ممکن است روش انحراف مایع مغزی نخاعی انجام شود.

انحراف مایع مغزی نخاعی روشی است که برای تخلیه مایعات جمع شده در اطراف مغز و نخاع استفاده می شود. شانت (لوله ای نازک و طولانی) در بطن مغز (فضای پر از مایع) مغز قرار می گیرد و در زیر پوست به قسمت دیگری از بدن ، معمولاً شکم ، نخ می شود. شنت مایعات اضافی را از مغز دور می کند بنابراین ممکن است در جای دیگری از بدن جذب شود.

انحراف مایع مغزی نخاعی (CSF). CSF اضافی از طریق یک شنت (لوله) از یک بطن در مغز خارج می شود و در شکم تخلیه می شود. دریچه ای جریان CSF را کنترل می کند.

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.

برای برخی از بیماران ، شرکت در یک آزمایش بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمانی باشد. پژوهشهای بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان است. آزمایشات بالینی انجام می شود تا معلوم شود آیا درمان های جدید سرطان ایمن و مثر هستند یا بهتر از درمان استاندارد.

بسیاری از درمانهای استاندارد امروزی سرطان بر اساس آزمایشات بالینی قبلی است. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کنند یا در زمره اولین کسانی باشند که درمان جدید دریافت می کنند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می کنند نیز به بهبود روش درمان سرطان در آینده کمک می کنند. حتی وقتی آزمایش های بالینی منجر به درمان های جدید مثر نمی شود ، آنها اغلب به س questionsالات مهم پاسخ می دهند و به پیشرفت تحقیقات کمک می کنند.

بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.

برخی از آزمایشات بالینی فقط شامل بیمارانی است که هنوز درمانی دریافت نکرده اند. سایر آزمایشات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان بهتر نشده است. همچنین آزمایشات بالینی وجود دارد که روش های جدیدی را برای جلوگیری از عود سرطان (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می کند.

آزمایشات بالینی در بسیاری از مناطق کشور در حال انجام است. اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی پشتیبانی شده توسط NCI را می توان در صفحه جستجوی آزمایشات بالینی NCI یافت. آزمایشات بالینی که توسط سازمانهای دیگر پشتیبانی می شود ، می توانید در وب سایت ClinicalTrials.gov پیدا کنید.

ممکن است به آزمایش های پیگیری نیاز باشد.

برخی از آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان یا فهمیدن مرحله سرطان انجام شده است ، ممکن است تکرار شوند. (برای مشاهده لیستی از آزمایشات به بخش اطلاعات عمومی مراجعه کنید.) برخی آزمایشات برای اینکه ببینیم درمان چقدر خوب است تکرار می شوند. تصمیم گیری در مورد ادامه ، تغییر یا توقف درمان ممکن است براساس نتایج این آزمایشات باشد.

انجام MRI منظم پس از پایان درمان نیز ادامه خواهد یافت. نتایج MRI می تواند نشان دهد که آیا وضعیت کودک شما تغییر کرده است یا آستروسیتوما مجدداً عود کرده است (دوباره برگردید). اگر نتایج MRI توده ای را در مغز نشان دهد ، ممکن است نمونه برداری انجام شود تا مشخص شود از سلول های تومور مرده تشکیل شده است یا سلول های جدید سرطانی در حال رشد هستند.

گزینه های درمان آستروسیتوماهای کودکی

در این قسمت

• آستروسیتوماهای درجه پایین کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

• آستروسیتومای مکرر دوران کودکی

• آستروسیتوماهای درجه بالا در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

• آستروسیتومای درجه یک عود کودکی

برای کسب اطلاعات در مورد روش های درمانی ذکر شده در زیر ، به بخش بررسی گزینه درمان مراجعه کنید.

آستروسیتوماهای درجه پایین کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

هنگامی که تومور برای اولین بار تشخیص داده می شود ، درمان آستروسیتومای درجه پایین کودکی به محل تومور بستگی دارد و معمولاً جراحی است. بعد از جراحی MRI انجام می شود تا ببیند تومور باقی مانده است یا خیر.

اگر تومور با جراحی کاملاً برداشته شده باشد ، ممکن است نیازی به درمان بیشتر نباشد و کودک دقیقاً تحت نظر است تا ببیند آیا علائم یا نشانه ها ظاهر می شوند یا تغییر می کنند. به این مشاهده می گویند.

اگر بعد از جراحی تومور باقی مانده باشد ، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشاهده

• جراحی دوم برای برداشتن تومور.

• پرتودرمانی ، که ممکن است شامل پرتودرمانی هم شکل ، پرتودرمانی با شدت تعدیل شده ، پرتودرمانی با پروتون پروتون یا پرتودرمانی استریوتاکتیک باشد ، وقتی تومور دوباره رشد کند.

• شیمی درمانی ترکیبی با یا بدون پرتودرمانی.

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با ترکیبی از مهارکننده های BRAF (دابرافنیب و ترامتینیب) در بیماران مبتلا به جهش در ژن BRAF.

در بعضی موارد ، مشاهده برای کودکانی که گلیومای مسیر بینایی دارند استفاده می شود. در موارد دیگر ، درمان ممکن است شامل جراحی برای برداشتن تومور ، پرتودرمانی یا شیمی درمانی باشد. یک هدف از درمان صرفه جویی در بینایی تا حد ممکن است. اثر رشد تومور بر بینایی کودک در طول درمان از نزدیک پیگیری می شود.

کودکان مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع 1 (NF1) ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند مگر اینکه تومور رشد کند یا علائم یا نشانه هایی مانند مشکلات بینایی ظاهر نشود. هنگامی که تومور رشد می کند یا علائم یا نشانه هایی ظاهر می شود ، درمان ممکن است شامل جراحی برای برداشتن تومور ، پرتودرمانی و / یا شیمی درمانی باشد.

کودکان مبتلا به اسکلروز توبروس ممکن است در مغز به تومورهای خوش خیم (و نه سرطانی) موسوم به آستروسیتوماس سلول غول زیرپندیم (SEGA) تبدیل شوند. برای کوچک کردن تومورها می توان به جای جراحی از درمان هدفمند با everolimus یا sirolimus استفاده کرد.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

آستروسیتومای مکرر دوران کودکی

هنگامی که آستروسیتومای درجه پایین پس از درمان عود می کند ، معمولاً همان جایی است که تومور برای اولین بار تشکیل شده است. قبل از اینکه درمان سرطان بیشتری انجام شود ، آزمایشات تصویربرداری ، بیوپسی یا جراحی انجام می شود تا مشخص شود آیا سرطان وجود دارد و چه مقدار وجود دارد.

درمان آستروسیتومای مکرر دوران کودکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی دوم برای برداشتن تومور ، در صورتی که جراحی تنها درمانی بود که در هنگام تشخیص تومور انجام شد.

• پرتودرمانی فقط به تومور ، در صورتی که هنگام تشخیص تومور ، از پرتودرمانی استفاده نشده باشد. ممکن است پرتودرمانی متقارن انجام شود.

• شیمی درمانی ، اگر تومور عود کند جایی که با جراحی برداشته نشود یا هنگام تشخیص تومور ، بیمار تحت پرتودرمانی قرار گرفته باشد.

• درمان هدفمند با آنتی بادی مونوکلونال (bevacizumab) با شیمی درمانی یا بدون آن.

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با یک مهار کننده BRAF (dabrafenib) ، یک مهار کننده mTOR (everolimus) یا یک مهار کننده MEK (selumetinib).

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

آستروسیتوماهای درجه بالا در دوران کودکی که به تازگی تشخیص داده شده است

درمان آستروسیتومای درجه بالا در دوران کودکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی برای برداشتن تومور و به دنبال آن شیمی درمانی و / یا پرتودرمانی.

• یک آزمایش بالینی از یک درمان جدید.

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با مهار کننده PARP (ولیپاریب) همراه با پرتودرمانی و شیمی درمانی برای درمان گلیومای بدخیم تازه تشخیص داده شده که جهش (تغییر) در ژن BRAF ندارد.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

آستروسیتومای درجه یک عود کودکی

هنگامی که آستروسیتومای درجه بالا پس از درمان عود می کند ، معمولاً همان جایی است که تومور برای اولین بار تشکیل شده است. قبل از اینکه درمان سرطان بیشتری انجام شود ، آزمایشات تصویربرداری ، بیوپسی یا جراحی انجام می شود تا مشخص شود آیا سرطان وجود دارد و چه مقدار وجود دارد.

درمان آستروسیتومای مرتبه بالا در دوران کودکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی برای برداشتن تومور.

• شیمی درمانی با دوز بالا با پیوند سلول های بنیادی.

• درمان هدفمند با مهار کننده BRAF (ومورافنیب یا دابرافنیب).

• یک آزمایش بالینی ایمنی درمانی با مهارکننده ایست ایمنی ایمنی.

• یک آزمایش بالینی که نمونه ای از تومور بیمار را برای تغییرات خاص ژنی بررسی می کند. نوع درمان هدفمندی که به بیمار داده می شود به نوع تغییر ژن بستگی دارد.

• یک آزمایش بالینی درمان هدفمند با ترکیبی از مهارکننده های BRAF (دابرافنیب و ترامتینیب) در بیماران مبتلا به جهش در ژن BRAF.

از جستجوی کارآزمایی بالینی ما برای یافتن آزمایشات بالینی سرطان پشتیبانی شده از NCI که بیماران را می پذیرند استفاده کنید. می توانید آزمایشات را براساس نوع سرطان ، سن بیمار و محل آزمایشات جستجو کنید. اطلاعات عمومی در مورد آزمایشات بالینی نیز موجود است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آستروسیتوماهای دوران کودکی

برای اطلاعات بیشتر در مورد آستروسیتوماهای دوران کودکی ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درمان های هدفمند سرطان

• کنسرسیوم تومور مغزی کودکان (PBTC) انکار مسئولیت

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان در دوران کودکی و سایر منابع عمومی سرطان ، به موارد زیر مراجعه کنید:

• درباره سرطان

• سرطان های دوران کودکی

• CureSearch برای کودکان سرطان رد مسئولیت

• اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی

• نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان

• کودکان مبتلا به سرطان: راهنمای والدین

• سرطان در کودکان و نوجوانان

• صحنه سازی

• کنار آمدن با سرطان

• س Quesالاتی در مورد سرطان از پزشک خود بپرسید

• برای بازماندگان و مراقبان