Types/bone/bone-fact-sheet
فهرست
سرطان استخوان اولیه
تومورهای استخوانی چیست؟
انواع مختلفی از تومورها می توانند در استخوان رشد کنند: تومورهای اولیه استخوان ، که از بافت استخوان تشکیل می شوند و می توانند بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم (غیر سرطانی) باشند ، و تومورهای متاستاتیک (تومورهایی که از سلول های سرطانی که در جاهای دیگر بدن تشکیل شده اند ایجاد می شوند و سپس به استخوان گسترش می یابد). تومورهای بدخیم اولیه استخوان (سرطان های اولیه استخوان) کمتر از تومورهای خوش خیم اولیه استخوان هستند. هر دو نوع تومور اولیه استخوانی ممکن است رشد کرده و بافت سالم استخوان را فشرده کنند ، اما تومورهای خوش خیم معمولاً گسترش نمی یابند و بافت استخوانی را از بین نمی برند و بندرت تهدیدی برای زندگی محسوب می شوند.
سرطان های اولیه استخوان در دسته گسترده تری از سرطان ها به نام سارکوم قرار می گیرند. (سارکوم های بافت نرم - سارکوم هایی که از عضلات ، چربی ، بافت های فیبری ، رگ های خونی یا سایر بافت های پشتیبانی کننده بدن ، از جمله سارکوم سینوویال شروع می شوند - در این مقاله ذکر نشده است).
سرطان اولیه استخوان نادر است. این کمتر از 1٪ کل سرطان های جدید تشخیص داده شده است. در سال 2018 ، برآورد می شود 3450 مورد جدید سرطان اولیه استخوان در ایالات متحده تشخیص داده شود (1).
سرطانی که از قسمتهای دیگر بدن به استخوانها متاستاز می دهد (سرطان) متاستاتیک (یا ثانویه) نامیده می شود و توسط اندام یا بافتی که در آن آغاز شده است ، شناخته می شود - به عنوان مثال ، سرطان پستان که به استخوان متاستاز داده است. . در بزرگسالان ، تومورهای سرطانی که به استخوان متاستاز داده اند بسیار بیشتر از سرطان اولیه استخوان است. به عنوان مثال ، در پایان سال 2008 ، تقریباً 280،000 بزرگسال با سن 18-64 سال در ایالات متحده با سرطان متاستاتیک در استخوان ها زندگی می کردند (2).
اگرچه بیشتر انواع سرطان می توانند به استخوان منتقل شوند ، متاستاز استخوان به ویژه در برخی سرطان ها از جمله سرطان های پستان و پروستات به احتمال زیاد وجود دارد. تومورهای متاستاتیک در استخوان می توانند باعث شکستگی ، درد و سطح غیرطبیعی کلسیم در خون شوند ، حالتی که هیپرکلسمی نامیده می شود.
انواع مختلف سرطان اولیه استخوان کدامند؟
انواع سرطان اولیه استخوان تعریف می شود که سلولهای موجود در استخوان باعث بوجود آمدن آنها می شوند.
استئو سارکوما
استئوساركوم از سلولهای استخوانی ساز به نام استئوبلاست در بافت استئوئید (بافت استخوان نابالغ) بوجود می آید. این تومور به طور معمول در بازو در نزدیکی شانه و در پا در نزدیکی زانو در کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان جوان رخ می دهد (3) اما می تواند در هر استخوانی ، به ویژه در بزرگسالان مسن ، رخ دهد. اغلب به سرعت رشد می کند و به سایر قسمت های بدن ، از جمله ریه ها گسترش می یابد. خطر استئوسارکوما در بین کودکان و نوجوانان 10 و 19 ساله بیشتر است. مردان بیشتر از زنان به استئوسارکوما مبتلا می شوند. در میان کودکان ، استئوسارکوم در سیاه پوستان و سایر گروه های نژادی / قومی بیشتر از سفیدپوستان است ، اما در بزرگسالان شیوع آن در سفیدپوستان بیشتر از سایر گروه های نژادی / قومی است.
کندروسارکوم
کندروسارکوما از بافت غضروفی شروع می شود. غضروف نوعی بافت پیوندی است که انتهای استخوان ها را پوشانده و مفاصل را خط می بندد. کندروسارکوما غالباً در لگن ، قسمت فوقانی پا و شانه تشکیل می شود و معمولاً به آرامی رشد می کند ، اگرچه گاهی اوقات می تواند به سرعت رشد کرده و به سایر قسمت های بدن گسترش یابد. کندروسارکوما عمدتا در بزرگسالان مسن (بالای 40 سال) اتفاق می افتد. با افزایش سن خطر افزایش می یابد. نوع نادری از کندروسارکوم به نام کندروسارکوم خارج اسکلتی در غضروف استخوان تشکیل نمی شود. در عوض ، در بافت های نرم قسمت فوقانی بازوها و پاها ایجاد می شود.
سارکوم یوینگ
سارکوم Ewing معمولاً در استخوان ایجاد می شود اما ممکن است به ندرت در بافت نرم (عضله ، چربی ، بافت فیبری ، رگهای خونی یا سایر بافت های پشتیبانی کننده) بوجود آید. سارکوم های یوینگ به طور معمول در لگن ، پاها یا دنده ها تشکیل می شوند ، اما می توانند در هر استخوانی ایجاد شوند (3). این تومور اغلب به سرعت رشد می کند و به سایر قسمت های بدن ، از جمله ریه ها گسترش می یابد. خطر سارکوم اوینگ در کودکان و نوجوانان زیر 19 سال بیشتر است. پسران بیشتر از دختران به سارکوم Ewing مبتلا می شوند. سارکوم Ewing در سفیدپوستان بسیار بیشتر از سیاه پوستان یا آسیایی ها است.
کردوما
کوردوما یک تومور بسیار نادر است که در استخوان های ستون فقرات تشکیل می شود. این تومورها معمولاً در بزرگسالان مسن رخ می دهند و به طور معمول در قاعده ستون فقرات (استخوان خاجی) و در قاعده جمجمه ایجاد می شوند. تقریباً دو برابر بیشتر از مردان در مردان مبتلا به کوردوما تشخیص داده می شوند. هنگامی که در افراد جوان و کودکان اتفاق می افتد ، معمولاً در قاعده جمجمه و در ستون فقرات گردنی (گردن) مشاهده می شود.
انواع مختلفی از تومورهای خوش خیم استخوان می توانند در موارد نادر بدخیم شده و به سایر قسمت های بدن گسترش یابند (4). این موارد شامل تومور سلول غول پیکر استخوان (استئوکلاستوما نیز نامیده می شود) و استئوبلاستوما. تومور سلول غول پیکر استخوان بیشتر در انتهای استخوان های بلند بازوها و پاها رخ می دهد ، اغلب نزدیک به مفصل زانو (5). این تومورها ، که به طور معمول در بزرگسالان جوان و میانسال رخ می دهد ، می تواند به طور موضعی تهاجمی باشد ، و باعث تخریب استخوان شود. در موارد نادر ممکن است گسترش یابد (متاستاز شود) ، اغلب به ریه ها. استئوبلاستوما بافت نرم و سخت استخوان را با فرم ضعیف تری به نام استئوئید جایگزین می کند. این تومور عمدتا در ستون فقرات رخ می دهد (6). رشد آن کند است و در بزرگسالان جوان و میانسال دیده می شود. موارد نادری از بدخیم شدن این تومور گزارش شده است.
دلایل احتمالی سرطان استخوان چیست؟
اگرچه سرطان اولیه استخوان دلیل واضح مشخصی ندارد ، محققان عوامل مختلفی را شناسایی کرده اند که احتمال بروز این تومورها را افزایش می دهد.
- درمان قبلی سرطان با اشعه ، شیمی درمانی یا پیوند سلول های بنیادی. استئوساركوم در افرادی كه پرتودرمانی خارجی با دوز بالا انجام داده اند (به ویژه در محلی در بدن كه تابش آن انجام شده است) یا درمان با برخی از داروهای ضد سرطان ، به ویژه عوامل آلكیل كننده ، بیشتر اتفاق می افتد. کسانی که در دوران کودکی تحت درمان قرار می گیرند در معرض خطر خاصی هستند. بعلاوه ، استئوسارکوم در درصد کمی (تقریباً 5٪) از کودکان تحت پیوند سلولهای بنیادی خونساز میلوآبلاتیو ایجاد می شود.
- برخی از شرایط ارثیتعداد کمی از سرطان های استخوان به دلیل وراثت است (3). به عنوان مثال ، کودکانی که به رتینوبلاستوما ارثی مبتلا شده اند (یک سرطان غیرمعمول چشم) در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به استئوسارکوم هستند ، به خصوص اگر تحت درمان با اشعه قرار بگیرند. اعضای خانواده های مبتلا به سندرم Li-Fraumeni در معرض خطر ابتلا به استئوسارکوم و کندروسارکوما و همچنین انواع دیگر سرطان هستند. علاوه بر این ، افرادی که نقایص ارثی استخوان دارند ، در طول زندگی خطر ابتلا به کندروسارکوما را افزایش می دهند. کوردوما در دوران کودکی با کمپلکس اسکلروز توبروس مرتبط است ، یک اختلال ژنتیکی که در آن تومورهای خوش خیم در کلیه ها ، مغز ، چشم ها ، قلب ، ریه ها و پوست ایجاد می شود. گرچه سارکوم Ewing به شدت با هیچ سندرم سرطانی وراثتی یا بیماری های مادرزادی کودکی ارتباط ندارد (7 ، 8) ،
- برخی از شرایط خوش خیم استخوان. افراد بالای 40 سال که به بیماری پاژه استخوان مبتلا هستند (یک بیماری خوش خیم که با رشد غیر طبیعی سلولهای جدید استخوانی مشخص می شود) در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به استئوسارکوم هستند.
علائم سرطان استخوان چیست؟
درد شایعترین علامت سرطان استخوان است ، اما همه سرطانهای استخوان باعث درد نمی شوند. درد یا تورم مداوم یا غیرمعمول در استخوان یا نزدیک آن می تواند ناشی از سرطان یا سایر شرایط باشد. از دیگر علائم سرطان استخوان می توان به وجود توده (که ممکن است احساس نرمی و گرم شدن آن) در بازوها ، پاها ، قفسه سینه یا لگن شود. تب غیر قابل توضیح و استخوانی که بدون دلیل مشخصی خرد می شود. برای تعیین علت هرگونه علائم استخوان مراجعه به پزشک مهم است.
چگونه سرطان استخوان تشخیص داده می شود؟
برای کمک به تشخیص سرطان استخوان ، پزشک در مورد سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی بیمار سوال می کند. پزشک همچنین معاینه بدنی را انجام می دهد و ممکن است آزمایشات آزمایشگاهی و سایر آزمایش های تشخیصی را تجویز کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اشعه ایکس ، که می تواند محل ، اندازه و شکل تومور استخوان را نشان دهد. اگر اشعه ایکس نشان دهد که یک منطقه غیرطبیعی ممکن است سرطان باشد ، پزشک احتمالاً آزمایش های تصویربرداری ویژه را توصیه می کند. حتی اگر اشعه ایکس نشان دهد که یک ناحیه غیرطبیعی خوش خیم است ، پزشک ممکن است بخواهد آزمایشات بیشتری انجام دهد ، به خصوص اگر بیمار درد غیرمعمول یا مداوم را تجربه کند.
- اسکن استخوان ، آزمایشی است که در آن مقدار کمی ماده رادیواکتیو به رگ خونی تزریق می شود و از طریق جریان خون عبور می کند. سپس در استخوان ها جمع شده و توسط اسکنر شناسایی می شود.
- یک اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT یا CAT) ، مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن است که از زوایای مختلف گرفته شده است و توسط یک کامپیوتر متصل به دستگاه اشعه ایکس ایجاد می شود.
- روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ، که با استفاده از یک آهنربا قدرتمند متصل به کامپیوتر برای ایجاد تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن بدون استفاده از اشعه ایکس.
- یک اسکن توموگرافی با انتشار پوزیترون (PET) ، که در آن مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (قند) به داخل ورید تزریق می شود و از اسکنر برای تهیه تصاویر دقیق و رایانه ای از نواحی داخل بدن که گلوکز استفاده می شود ، استفاده می شود. از آنجا که سلولهای سرطانی اغلب از گلوکز بیشتری نسبت به سلولهای طبیعی استفاده می کنند ، می توان از تصاویر برای یافتن سلولهای سرطانی در بدن استفاده کرد.
- آنژیوگرام ، که اشعه ایکس عروق خونی است.
- نمونه برداری (برداشتن یک نمونه بافت از تومور استخوان) برای تعیین وجود سرطان. جراح ممکن است بیوپسی سوزنی ، بیوپسی برشی یا بیوپسی برشی انجام دهد. در طی نمونه برداری از سوزن ، جراح سوراخ کوچکی در استخوان ایجاد می کند و با ابزاری مانند سوزن نمونه ای از بافت را از تومور خارج می کند. برای بیوپسی خارج از بدن ، جراح یک توده یا ناحیه مشکوک را برای تشخیص از بین می برد. در یک نمونه برداری برشی ، جراح تومور را برش داده و نمونه ای از بافت را برمی دارد. نمونه برداری بهتر است توسط یک متخصص ارتوپدی آنکولوژیست (پزشکی باتجربه در درمان سرطان استخوان) انجام شود زیرا قرار دادن برش بیوپسی می تواند گزینه های بعدی جراحی را تحت تأثیر قرار دهد. یک آسیب شناس (پزشکی که با مطالعه سلول ها و بافت های زیر میکروسکوپ بیماری را شناسایی می کند) بافت را بررسی می کند تا سرطانی بودن آن را تشخیص دهد.
- آزمایش خون برای تعیین سطح دو آنزیم به نام های آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدروژناز. مقادیر زیادی از این آنزیم ها ممکن است در خون افراد مبتلا به استئوسارکوم یا سارکوم اوینگ وجود داشته باشد. مقادیر بالای خون آلکالن فسفاتاز هنگامی رخ می دهد که سلولهای تشکیل دهنده بافت استخوانی بسیار فعال باشند - هنگامی که کودکان در حال رشد هستند ، هنگامی که استخوان شکسته در حال اصلاح است ، یا هنگامی که یک بیماری یا تومور باعث تولید بافت غیر طبیعی استخوان شود. از آنجا که مقادیر بالای آلکالن فسفاتاز در کودکان و نوجوانان در حال رشد طبیعی است ، این آزمایش شاخص قابل اعتمادی برای سرطان استخوان نیست.
چگونه سرطان اولیه استخوان درمان می شود؟
گزینه های درمان به نوع ، اندازه ، محل و مرحله سرطان و همچنین سن و سلامت عمومی فرد بستگی دارد. گزینه های درمانی سرطان استخوان شامل جراحی ، شیمی درمانی ، پرتودرمانی ، جراحی برودتی و درمان هدفمند است.
- جراحی درمان معمول سرطان استخوان است. جراح کل تومور را با حاشیه های منفی از بین می برد (یعنی هیچ سلول سرطانی در لبه بافت برداشته شده در حین جراحی یافت نمی شود). جراح همچنین ممکن است از تکنیک های خاص جراحی برای به حداقل رساندن مقدار بافت سالم برداشته شده همراه با تومور استفاده کند. پیشرفت چشمگیر در روش های جراحی و درمان تومور قبل از عمل این امکان را برای بیشتر بیماران مبتلا به سرطان استخوان در بازو یا پا ایجاد کرده است تا از اقدامات جراحی رادیکال جلوگیری کنند (یعنی برداشتن کل اندام). با این حال ، بیشتر بیمارانی که تحت جراحی اندام اندکی هستند ، برای بازیابی عملکرد اندام خود به جراحی ترمیمی احتیاج دارند (3).
- شیمی درمانی استفاده از داروهای ضد سرطان برای از بین بردن سلول های سرطانی است. بیمارانی که مبتلا به سارکومای اوینگ (تازه تشخیص داده شده و عود کننده) یا استئوسارکومای تازه تشخیص داده شده هستند ، معمولاً ترکیبی از داروهای ضد سرطان را قبل از عمل جراحی دریافت می کنند. شیمی درمانی به طور معمول برای درمان کندروسارکوما یا وترودما استفاده نمی شود (3).
- پرتودرمانی که رادیوتراپی نیز نامیده می شود ، شامل استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی است. این درمان ممکن است همراه با جراحی استفاده شود. این اغلب برای درمان سارکوم Ewing استفاده می شود (3). همچنین ممکن است در سایر روشهای درمانی برای استئوسارکوما ، کندروسارکوما و وکودوما به خصوص در مواردی که مقدار کمی سرطان پس از جراحی باقی مانده باشد ، استفاده شود. همچنین ممکن است برای بیمارانی که جراحی نمی کنند استفاده شود. یک ماده رادیواکتیو که در استخوان جمع می شود ، ساماریوم نامیده می شود ، نوعی پرتودرمانی است که می تواند به تنهایی یا با پیوند سلول های بنیادی برای درمان استئوسارکوما که پس از درمان دوباره استفاده شده است ، استفاده شود. در یک استخوان متفاوت
- جراحی بینی استفاده از نیتروژن مایع برای انجماد و از بین بردن سلولهای سرطانی است. این روش گاهی می تواند به جای جراحی معمول برای از بین بردن تومورهای استخوان استفاده شود (10).
- درمان هدفمند استفاده از دارویی است که برای تعامل با یک مولکول خاص در رشد و گسترش سلولهای سرطانی طراحی شده است. آنتی بادی مونوکلونال denosumab (Xgeva®) یک درمان هدفمند است که برای درمان بزرگسالان و بزرگسالان اسکلتی بالغ با تومور سلول غول استخوان تأیید شده است که با جراحی قابل برداشت نیست. از تخریب استخوان ناشی از نوعی سلول استخوانی به نام استئوکلاست جلوگیری می کند.
اطلاعات بیشتر در مورد درمان انواع خاصی از سرطان های استخوان را می توان در خلاصه های درمان سرطان ® یافت:
- درمان یوینگ سارکوم
- استئوساركوم و هیستوسیتومای فیبر بدخیم در درمان استخوان
- سرطان های غیرمعمول درمان دوران کودکی (بخش وکوردوما)
عوارض جانبی درمان سرطان استخوان چیست؟
در افرادی که تحت درمان سرطان استخوان قرار گرفته اند احتمال افزایش اثرات دیررس درمان با افزایش سن افزایش می یابد. این اثرات دیررس به نوع درمان و سن بیمار در زمان درمان بستگی دارد و شامل مشکلات جسمی شامل قلب ، ریه ، شنوایی ، باروری و استخوان است. مشکلات عصبی ؛ و سرطان های دوم (سرطان خون حاد میلوئیدی ، سندرم میلودیسپلاستیک و سارکوم ناشی از اشعه). درمان تومورهای استخوانی با جراحی بینی ممکن است منجر به تخریب بافت استخوانی مجاور شود و منجر به شکستگی شود ، اما ممکن است این اثرات برای مدتی پس از درمان اولیه دیده نشوند.
سرطان استخوان گاهی اوقات ، بخصوص در ریه ها متاستاز می کند ، یا می تواند عود کند (دوباره برگردد) ، یا در همان مکان یا در استخوان های دیگر بدن. افرادی که به سرطان استخوان مبتلا شده اند باید مرتباً به پزشک مراجعه کنند و علائم غیرمعمول را فوراً گزارش کنند. پیگیری برای انواع و مراحل مختلف سرطان استخوان متفاوت است. به طور کلی ، بیماران مرتباً توسط پزشک معاینه می شوند و آزمایش خون و اشعه ایکس منظم انجام می دهند. مراقبت های پیگیری منظم اطمینان حاصل می کند که تغییرات در مورد سلامتی مورد بحث قرار گرفته و مشکلات در اسرع وقت برطرف می شوند.
منابع انتخاب شده
- Siegel RL، Miller KD، Jemal A. آمار سرطان ، 2018. CA: A Cancer Journal for Clinician 2018؛ 68 (1): 7-30. [چکیده PubMed]
- Li S ، Peng Y ، Weinhandl ED و دیگران. تعداد تخمینی موارد شایع بیماری استخوان متاستاتیک در جمعیت بزرگسال ایالات متحده اپیدمیولوژی بالینی 2012؛ 4: 87-93. [چکیده PubMed]
- O'Donnell RJ ، DuBois SG ، Haas-Kogan DA. سارکومای استخوان. در: سرطان DeVita ، Hellman و Rosenberg: اصول و عملکرد آنکولوژی. چاپ دهم. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins، 2015. به روز شده در 26 جولای 2017.
- Hakim DN ، Pelly T ، Kulendran M ، Caris JA. تومورهای خوش خیم استخوان: یک بررسی مجله انکولوژی استخوان 2015؛ 4 (2): 37-41. [چکیده PubMed]
- Sobti A ، Agrawal P ، Agarwala S ، Agarwal M. تومور سلول غول پیکر استخوان - یک بررسی کلی. Archives of Bone and Joint Surgery 2016؛ 4 (1): 2-9. [چکیده PubMed]
- ژانگ Y ، روزنبرگ AE. تومورهای تشکیل دهنده استخوان. کلینیک های آسیب شناسی جراحی 2017؛ 10 (3): 513-535. [چکیده PubMed]
- Mirabello L ، Curtis RE ، Savage SA. سرطان استخوان. در: مایکل Thun M ، Linet MS ، Cerhan JR ، Haiman CA ، Schottenfeld D ، سردبیران. Schottenfeld و Fraumeni ، اپیدمیولوژی سرطان و پیشگیری. ویرایش چهارم. نیویورک: انتشارات دانشگاه آکسفورد ، 2018.
- Roman E ، Lightfoot T ، Picton S Kinsey S. سرطان های دوران کودکی. در: مایکل Thun M ، Linet MS ، Cerhan JR ، Haiman CA ، Schottenfeld D ، سردبیران. Schottenfeld و Fraumeni ، اپیدمیولوژی سرطان و پیشگیری. ویرایش چهارم. نیویورک: انتشارات دانشگاه آکسفورد ، 2018.
- Machiela MJ ، Grünewald TGP ، Surdez D ، و دیگران. مطالعه ارتباط ژنوم چندین مکان جدید مرتبط با حساسیت به سارکوم یوینگ را شناسایی می کند. ارتباطات طبیعت 2018؛ 9 (1): 3184. [چکیده PubMed]
- Chen C ، Garlich J ، Vincent K ، Brien E. عوارض بعد از عمل با سرما درمانی در تومورهای استخوان. مجله انکولوژی استخوان 2017؛ 7: 13-17. [چکیده PubMed]
بازخوانی خودکار نظر را فعال کنید